ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 979

ขอทานเฒ่านั้นสามารถรับรู้ได้ถึงความน่ากลัวของอู๋เป่ย เขากล่าวด้วยเสียงสั่นเครือว่า "คนร้ายมีอาวุธวิเศษชิ้นหนึ่ง สามารถเปลี่ยนวิญญาณมนุษย์ให้กลายเป็นมนุษย์ได้"

"เอามา!"

ขอทานเฒ่าหยิบชามทองคำใบเล็กออกมาจากกระเป๋าอย่างไม่เต็มใจซึ่งมียันต์อยู่เต็มไปหมด เขาถามว่า "จะใช้มันได้อย่างไร?"

ขอทานเฒ่าจึงถ่ายทอดวิธีการใช้ แต่อู๋เป่ยใช้มือจับหัวขอทานเฒ่า เอากะโหลกออกมาเป็นชิ้น ๆ แล้วดึงวิญญาณออกมา

วิญญาณตัวนี้ต้องการหลบหนี แต่ถูกอู๋เป่ยจับไว้และไม่สามารถหลบหนีได้ มันจึงส่งเสียงร้องอย่างน่าสังเวช

อู๋เป่ยได้โยนวิญญาณลงในชามตามวิธีที่เขาสอน ในชามก็มีแสงสีทองพุ่งออกมา หนึ่งนาทีต่อมา เม็ดยาทรงกลมเม็ดหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ก้นชาม

เขาหยิบขึ้นมาดู พบว่าเป็นเม็ดยาที่เต็มไปด้วยพลังงาน การทานยาอายุวัฒนะนี้จะมีประโยชน์อย่างมากต่อจิตวิญญาณและร่างกายของคุณ

นักบวชเต๋าที่ผอมและสูงมีสีหน้าซีดและนั่งอยู่ที่เดิม ไม่กล้าขยับเขยื้อน อู๋เป่ยน่ากลัวมาก ไม่มีอมตะองค์ไหนที่เขาเคยเห็นมาน่ากลัวเท่ากับเขาแม่แต่หนึ่งในสิบเลย

จากนั้น อู๋เป่ยจึงมองไปที่นักบวชเต๋าและถามว่า "คุณจําขอทานเฒ่าคนนี้ได้หรือไม่?"

นักบวชเต๋าคุกเข่าลงบนพื้นอย่างรีบร้อน "ฉันรู้จักเขา เขาชื่อฮานาโกะ เป็นปรมาจารย์ในลัทธิมาร"

อู๋เป่ย: "แล้วคุณล่ะ?"

"คนร้ายมีชื่อเล่นว่าผีนักบวชเต๋า ฉันพอจะมีมิตรภาพดีๆกับเขาอยู่บ้าง"

"ในการทําร้ายอาจารย์และพี่ชายของฉัน คุณก็มีส่วนร่วมงั้นเหรอ?"

นักบวชเต๋าโขกหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า "คนร้ายนั่นแหละที่ผิด คนร้ายหมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องผีและ ไม่ลงมือ เหตุผลหลักคือผีฮานาโกะ ผมแค่แอบโจมตีจากด้านข้าง แล้วบุคคลนั้นก็ถูกผีฮานาโกะฆ่า"

ในขณะที่กำลังคุกเข่าอยู่ เขาก็หยิบเงินธูปออกมาหนึ่งกํามือพลาง พูดว่า "ขอร้องท่านช่วยชีวิตชายคนร้ายคนนี้ไว้ด้งบเถิด..."

อู๋เป่ยมองเงินธูปแวบหนึ่ง มีมากถึงห้าสิบกว่าเม็ด เขาตีด้วยฝ่ามือบนฝาวิญญาณสวรรค์ของคนผีและจับเทพเจ้าองค์นี้ของเขาและโยนลงในขันทองด้วย

ศพล้มลงบนพื้นทันที ไม่นานอู๋เป่ยก็กลั่นยาออกมาอีก

เขาพึมพําว่า "น้ำอมฤตนี้ได้ผลดี ฉันจะรีบนำกลับไปช่วยศิษย์พี่"

เยว่เทียนจงเสียชีวิตไปไม่เกินครึ่งชั่วโมงและวิญญาณของเขายังดีอยู่ เขามีความมั่นใจที่จะทําให้เขากลับมาจากความตายได้

เขารีบไปที่ตรอกซอยด้วยความเร็วที่สุด ป้อนยาหนึ่งเม็ดให้กับเย่เทียนจงก่อน แล้วทําการฝังเข็มวิญญาณ แล้วคืนวิญญาณให้กลับสู่ตำแหน่งเดิม

ไม่กี่นาทีต่อมา เย่เทียนจงก็ตกใจทั้งตัวและลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังและพูดว่า "ศิษย์น้อง ฉันตายไปแล้วหรอ?"

อู๋เป่ยพยักหน้า : "ศิษย์พี่ ท่านกินยาไปหนึ่งเม็ดแล้ว ถือโอกาสบรรลุและรวบรวมจิตวิญญาณเถอะ"

เย่เทียนจงก็รู้สึกว่าถึงเวลาแล้ว ด้วยความช่วยเหลือของ อู๋เป่ยได้รวบรวมเทพเจ้าแห่งจิตวิญญาณทันที เกือบหนึ่งชั่วโมงต่อมา ความคิดทางจิตวิญญาณอันทรงพลังก็แผ่ออกมาจากหัวใจของเขา ในที่สุดเขาก็รวบรวมวิญญาณของเขาและกลายเป็นตี้เซียน!

เย่เทียนจงเพิ่งฝ่าฟันและไม่สามารถไปกินข้าวได้แล้ว ได้แต่กลับบ้านชั่วคราวและฝึกฝนอย่างมั่นคง

คุณปู่กลับมาจากความตาย เย่ซวนประสบกับความเศร้าโศกและดีใจครั้งใหญ่ จึงไม่มีเวลากินข้าวแล้วจึงกลับบ้านไปอยู่กับเย่เทียนจง

อู๋เป่ยจึงกลับไปที่โรงแรมคนเดียว คนอื่น ๆ จากไปหมดแล้ว มีเพียงหลินปิงเซียนและเฉินหลิงซวงที่ยังรอเขาอยู่

"พี่อู๋ เกิดอะไรขึ้น?" หลินปิงเซียนถามอย่างห่วงใย

อู๋เป่ยตอบ: "เรียบร้อยแล้ว มากินข้าวกับฉันหน่อยสิ"

เฉินหลิงซวงสั่งอาหารอีกบางอย่างเพิ่มและพูดว่า "ทุกวันนี้ผมกับเซียนปิงเซียนถ่ายละครทุกวันและไม่มีเวลาพักผ่อน เมื่อหนังที่คุณเข้าร่วมถ่ายเสร็จ เราจะพักสองสามเดือนเพื่อพักผ่อนกัน"

หลินปิงเซียนยิ้มและพูดว่า "หนังที่มีพี่อู๋ร่วมแสดง จะได้รับความนิยมไปทั่วโลกแน่นอน"

อู๋เป่ย: "ฉันแสดงไม่เป็นหรอก พวกคุณหยุดหัวเราะเยาะฉันได้แล้ว"

คนที่มากับเขาก็โง่เขลา สีหน้าหวาดกลัว พวกเขาจะออกไปข้างนอก ถูกอู๋เป่ยดื่มเหล้า พวกเขาก็ยืนอยู่ที่เดิม ขยับตัวไม่กล้าขยับตัว

เฉินหลิงซวงทั้งตกใจและถอนหายใจและพูดว่า "คุณทําได้ยังไง?"

อู๋เป่ย: "ทักษะการแกะสลักแมลง หลิงซาง สัปดาห์นี้จื้อหย่วนถือเป็นหายนะ ฉันไม่วางใจเกินไปที่จะไม่ส่งเขาเข้าไป ครั้งนี้เขาเข้าไป อย่างน้อยก็ต้องถูกตัดสินจําคุกตลอดชีวิต"

เฉินหลิงซวง: "โชคดีที่มีคุณ ไม่งั้นฉันไม่รู้จะทําอย่างไรจริงๆ"

หลังจากรับประทานอาหารแล้ว อู๋เป่ยก็ส่งเฉินหลิงซวงและหลินปิงเซียนกลับบ้าน และในที่สุดเขาก็มาถึงที่พักของหลินปิงเซียน เมื่อคนมา ย่อมไม่ต้องจากไป หลินปิงเซียนกระโจนเข้าสู่อ้อมแขนของเขา

คืนนั้น หลังจากทั้งสองมีความสุขด้วยกัน อู๋เป่ยก็ปราบหยวนตานอีกคนหนึ่งให้หลินปิงเซียนและสอนการปลอมที่ยากกว่าเธอ ในเมื่อเป็นนักแสดงศิลปะการต่อสู้หญิง สมรรถภาพทางกายต้องดี และการปรับปรุงสมรรถภาพทางกายของเธอถือเป็นสิ่งสำคัญมาก

เช้าวันรุ่งขึ้น อู๋เป่ยก็ไปพบเย่เทียนจง ตอนนี้เย่เทียนจงมั่นคงแล้ว หลังจากมีเทพเจ้าแห่งหยวนแล้ว อารมณ์ของเขาแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

"อาจารย์ ท่านช่วยชีวิตผมไว้" เขายิ้ม

อู๋เป่ย: "อาจารย์และพี่น้องได้รับพรจากความโชคร้าย ตอนนี้ประสบความสําเร็จในการเลื่อนตําแหน่งเป็นตี้เซียน"

เย่เทียนจง: "ฉันวางแผนที่จะไปที่อาณาจักรของตี้เซียนเพื่อตามหาอาจารย์"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ก็ดี ท่านอาจารย์ก็ต้องการกําลังคน มันเวลาที่เหมาะสมที่คุณจะไป"

เย่เทียนจงหยิบสมบัติของเขาออกมาดื่มกับอู๋เป่ย ดื่มจนถึงบ่าย อู๋เป่ยนึกถึงอะไรและจากไปทันที

เขาจําบันทึกที่เฉินหลิงซวงมอบให้เขาได้ ซึ่งบันทึกโสมเก่าที่พ่อของเธอเก็บมาทั้งชีวิตและทิ้งไว้

อู๋เป่ยมีดินเทพในมืออยู่ไม่น้อย ถ้าเก็บโสมภูเขาเหล่านั้นได้แล้วปลูกด้วยดินพระเจ้า ก็จะกลายเป็นโสมราชาได้อย่างง่ายดาย