ยั่ว นิยาย บท 39

“แล้วคนที่เธอรักละ” คุณเสือนี่ขี้สงสัยจังเลย เธอยังไม่เคยไถ่ถามถึงผู้หญิงของเขาเลยนะ แม้จะอยากรู้ แต่เธอก็ไม่รู้ว่ามีสิทธิถามรึเปล่า

“คุณเสือไม่รู้จริงๆ เหรอคะ” นิราถามเสียงเบา นี่เขาโง่กว่าเธอแน่ๆ ถึงไม่รู้เลยว่าคนที่เธอรักคือใคร

“บอกมาให้ฉันชื่นใจสิ ว่าที่ฉันทำเพื่อเธอขนาดนี้ มันมีค่าพอให้เธอรักหรือเปล่า” เสือถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจนนิราต้องหลบสายตาอย่างเขินอาย

“สิ่งที่คุณทำมันมีค่าหมดแหละค่ะ ผู้ชายอะไรขยันใช้เงินตัวเองที่สุด พอแล้วนะคะ ถ้าฉันไม่อยากได้คุณไม่ต้องให้ แต่ถ้าฉันเดือนร้อนฉันอาจจะต้องได้พึ่งคุณเสือในสักวัน ตอนนั้นคุณห้ามมาบ่นว่าฉันเกาะคุณนะคะ” นิราพยายามบ่ายเบี่ยงในสิ่งที่เสือถาม

“บ่นเสร็จแล้วก็ตอบคำถามสักที” เสือทำเสียงดุ เมื่อยัยนี่ขยันออกนอกโลกให้เขารอ เขาไม่ชอบอ้อมค้อม อยากได้ยินแค่สิ่งที่ถาม แต่ดูคำตอบที่ได้สิ

“อื้อ รักไงค่ะ” นิรามองนิ่งๆ ก่อนจะบอกออกไป ไม่ได้เบามากและไม่ได้ดังเช่นกัน

“เธอมันไม่มีความเป็นผู้หญิงเลย พูดดีๆ สิ อย่าให้ต้องตีก้นสอนนะนิรา ว่าควรพูดจากับว่าที่สามีแบบไหน” เสือไม่ได้ชอบบังคับ แต่บางทีก็อยากได้ยินคำพูดดีๆ บ้าง

“อย่านะคะคุณเสือ ฉันโตแล้วนะ จะมาตีก้นเป็นเด็กได้ไง” นิราจึงรีบอ้อนเหมือนเด็กๆ ทันที จนเสือมองอย่างอ่อนใจ ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก

“พรุ่งนี้จะพาไปทำธุระเรื่องนั้นให้เสร็จ แล้วค่อยติดต่อโรงบาลรักษาแม่เธออีกที ฉันทำดีขนาดนี้ไหนละรางวัล” เสือถามคนที่ไม่ยอมบอกรักเขาง่ายๆ ก่อนเธอจะหอมแก้มเขาเร็วๆ แล้วเดินไปนั่งที่เตียงกว้างของเขา

“แค่นั้นเหรอ ทำให้ตั้งมากมายได้หอม แค่นี้??” เสือมองนิรานิ่งๆ มันคุ้มกับการลงทุนไหมเนี้ย

“วันหลังไงคะ ง่วงแล้ว ฉันจะไปนอนกับแม่นะคะ” นิราแค่บอก ไม่ได้ขอความเห็น พูดจบเธอจึงเดินออกไปทันที เสือทำแค่มองนิราที่เดินจากไป ให้เวลาเธอได้อยู่กับแม่บ้าง เขาก็ไม่รู้ว่าเธอจะมีโอกาศได้อยู่กับแม่อีกนานแค่ไหน

บ่ายวันรุ่งขึ้น

นิราพาคุณเสือมาที่บ้านของทับทิมตอนบ่าย เพราะตอนเช้าคุณเสือให้เธอจัดการเอกสารที่เกี่ยวกับการกู้ยืมเงิน และเอกสารการรักษาแม่เธอให้พร้อม จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปอีกหลายวัน

เพราะไม่อยากให้แม่มาด้วย นิราจึงมากับคุณเสือแค่สองคน ตลอดทางที่มาไม่มีใครพูดอะไรเลย จนถึงบ้านหลังเล็กที่อยู่แถวปริมณฑล นิราจึงได้ลงจากรถไปยืนรอคุณเสือที่เป็นคนขับนิ่งๆ

“เธอไม่ได้บอกเขาใช่ไหม ว่าจะเอาเงินมาคืนวันนี้” เสือถามคนที่ลงจากรถมายืนข้างๆ ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่มีใครรู้ว่าเขากับเธอจะมาหาที่บ้านด้วยซ้ำ

“เข้ามานั่งก่อนสิลูก นิวเอามาคืนเท่าไหร่จ๊ะ รอบนี้จะคืนแค่ต้น หรือจ่ายดอกกันแน่” เกสรเชื้อเชิญให้คนทั้งคู่เข้ามานั่งในห้องรับแขกของบ้าน และพูดเหมือนทุกครั้ง ด้วยไม่คิดอยู่แล้วว่าจะได้เงินทั้งหมดคืน นิราอาจจะมาจ่ายแค่ต้น หรือเงินที่เอามาอาจจะได้แค่ดอกด้วยซ้ำ

“นิวขอดูสัญญาที่แม่ถือได้ไหมคะ แล้วแม่ช่วยคำนวณเงินต้นกับดอกทั้งหมดให้นิวอีกรอบได้ไหมคะ ว่านิวต้องจ่ายเท่าไหร่” นิราอยากจะรู้ที่ไปที่มาเหมือนกันว่าเขาคิดดอกเบี้ยยังไง เงินมันถึงเพิ่มขึ้นมาเยอะขนาดนี้

“สัญญาก็อยู่กับนิวหมดไงลูก เงินต้นสองล้านกับที่นิวยืมเพิ่มอีก 1 แสน ดอกเบี้ยปีละแสน แต่ละปีนิวกับแม่จ่ายมาแค่ดอกเบี้ยเท่านั้น ตอนนี้เงินต้นรวมดอกเบี้ยที่ค้างมันก็เกือบสี่ล้าน” เกสรพูดบอกด้วยเสียงเรียบนิ่ง ดูท่าว่าเธออาจจะไม่ได้เงินแน่ๆ แค่ส่งดอกยังส่งไม่ตรงเลย จะเอาปัญญาที่ไหนมาจ่ายเงินทั้งหมด

“ค่ะ นิวจ่ายทั้งหมดสี่ล้านเลยนะคะ ตอบแทนที่แม่ช่วยเหลือครอบครัวนิวมาตลอด” เมื่อมั่นใจว่าไม่ได้ถูกโกง นิราก็หมดทางที่จะโต้งแย้ง ก่อนจะวางกระเป๋าเงินที่ถือมาด้วยลงตรงหน้า แล้วเปิดให้เจ้าของบ้านดู เกสรจึงทำสีหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะนับเงินทีละปึกช้าๆ เมื่อครบจึงพยักหน้าให้นิรา

“ทราบใช่ไหมครับ ว่าการปล่อยกู้แบบไม่มีสัญญามันผิด แล้วการปล่อยกู้โดยคิดดอกเบี้ยเกินกว่ากฎหมายกำหนดก็ผิด” เสือพูดขึ้นด้วยเสียงราบเรียบ ก่อนจะจับมือนิราให้ลุกขึ้นยืน เขาหมดธุระที่นี่แล้ว และมีที่ๆ จะพาเธอไปต่อ

“แต่คนพวกนั้นเขามาขอยืนเงินจากฉันนะคะ บางคนก็หนีหายไม่จ่าย มันผิดด้วยเหรอคะ ที่ฉันจะคิดผลกำไรจากเงินตัวเอง” เกสรไม่อยากจะใจร้ายกับใครหรอก แต่เธอก็ต้องสร้างเกาะให้ตัวเองเหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่กล้าเอาเงินไปเสี่ยงให้คนยืมหรอกนะ

ถ้าเธอหน้าเลือดกับคนบ้านนี้ เธอต้องคิดดอกทุกเดือน แถมมันต้องเดือนละสองแสนด้วย แต่นี่เธอคิดแค่ปีละแสนเองนะ ก็ถือว่าใจดีมากๆ แล้ว