ยั่ว นิยาย บท 38

“คุณไม่ถามฉันหน่อยเหรอ ว่าอยากอยู่กับคุณรึเปล่า” นิรามองเสือนิ่งๆ เขาไม่คิดจะถามเธอเลยรึไง

“ทำไมต้องถาม เธอมีแขนมีขา ถ้าเธออยากจะหนี เธอสามารถหนีฉันได้ทุกเมื่อ แต่นี่เธอยอมมาเป็นเหยื่อให้ฉันเองไม่ใช่รึไง” เสือไม่ได้ดูถูกแต่หมายความตามที่พูดนั่นแหละ

เขาแค่ยื่นข้อเสนอ ไม่ได้มัดมือมันขา หรือบังคับให้เธอตอบตกลง มีแต่เธอที่ตอบรับข้อเสนอของเขาเอง แม้จะไม่ได้เต็มใจ แต่เธอก็เลือกเองไม่ใช่เหรอ

“นั่นเพราะคุณดูถูกฉันนี่นา” นิราหน้ามุ่ยทันที

“ฉันยอมรับว่าทำแบบนั้นจริงๆ ฉันรู้ว่าเธอกำลังแก้แค้นฉันอยู่เงียบๆ แต่แค่นี้มันสาใจเธอรึยังละ ถ้ายังฉันให้โอกาศเธอได้แก้แค้นฉันตลอดชีวิต”

“คุณนี่มัน” นิราไม่รู้จะตอบยังไงดี จึงได้แต่นิ่งเงียบ

“มีแต่คนอยากแต่งกับฉันนะ เธอนี่ทำฉันเสียความมั่นใจได้ตลอดเวลา” ความมั่นใจเขาหมดลงไปทุกวันเพราะยัยนี่

“คุณชอบฉันรึยัง”

“อืม”

“อืมคืออะไรคุณเสือ ตอบให้มันตรงคำถามสิ”

“ยัยโง่เอ้ย” เสือดึงนิราเข้ามากอดแรงๆ ยังบ้านี่โง่จริงๆ ใครมันจะมาลงทุนทำอะไรขนาดนี้วะ ถ้าไม่ชอบ

“ไหนตอบให้ชื่นใจสิคะ ว่าคุณชอบฉันรึเปล่า” นิราผละออกมามองหน้าคุณเสือ ก่อนจะยิ้มขำ เมื่อผู้ชายที่เธอเห็นแต่หน้านิ่งๆ มีสีหน้าแดงระเรื่อน่ามอง

“เธอมันชอบแกล้งที่สุดเลยนิรา หลับตาเดี๋ยวนี้” เสือพูดอย่างงอนๆ ไม่อยากให้เห็นหน้าเขาตอนนี้เลย สีหน้าเขาคงดูไม่ได้เลยล่ะ

นิราได้แต่ยิ้มขำ เธอไม่ฟังที่คุณเสือสั่งด้วยซ้ำ จนได้เห็นว่าคุณเสือหน้าแดงหนักกว่าเดิมอีก ก่อนเขาจะเลื่อนมือมาปิดตาเธอไว้แน่น แล้วก้มลงมากระซิบเบาๆ ที่หูเธอ นิราจึงได้เผยรอยยิ้มออกไปในที่สุด

“ต่อไปพูดให้ฟังบ่อยๆ ด้วยนะคะ” นิราพูดขึ้นเสียงดัง ก่อนจะดึงมือคุณเสือออก

คำว่า “รัก” ที่เขาบอกเมื่อครู่แม้มันจะเบามากๆ แต่มันกลับฝังแน่นตราตึงไปทั้งหัวใจ เธอไม่ได้รับรู้มันจากสิ่งที่ได้ยิน แต่รับรู้ด้วยการกระทำที่เขาทำให้เธอมาตลอด

แม้คุณเสือจะดูร้ายๆ แต่เขาก็แสนดี แม้จะปากร้ายกับเธอ แต่ก็แอบยอมเธอทุกอย่าง แม้จะขี้บ่น แต่ก็บ่นสู้เธอไม่ได้สักครั้ง เธอจะยอมใช้ชีวิตกับเขาก็ได้ ถ้าเขาจะดีกับเธอขนาดนี้

“โลภมากแล้วเธอ” เสือบ่นเบาๆ ใครมันจะพูดได้บ่อยๆ ละ โตแล้วจะให้มาบอกรักพร่ำเพื่อได้ไง

“ค่ะ”

“ไปพาแม่เธอมาสักที เดี๋ยวคนขับรถฉันโดนยุงบ้านเธอหามเข้าป่าหรอก” เสือรีบหันหน้าหนีไปอีกด้าน ยัยนั่นเอาแต่ยิ้มล้อเลียนเขาอยู่ตลอด มันน่าจับมาตีจริงๆ

นิราจึงเปิดประตูรถ แล้วลงไปคุยกับแม่อีกครั้ง และครั้งนี้แม่เธอก็ดูเหมือนจะยอมให้เธอ เพราะท่านทำเพียงแค่พยักหน้า แล้วไปหยิบเพียงเอกสารสำคัญเดินออกมาเท่านั้น

“ของมีแค่นี้เหรอครับ” เสือถามคนมีอายุที่เดินมาหยุดข้างรถ ในขณะที่นิราเปิดประตูออกมา ก่อนจะพาท่านไปนั่งเบาะหลัง

“แม่ค่ะ อยู่ไหวไหม” นิราจับมือแม่ให้เดินตามเข้ามาห้องอีกฝั่งของชั้นสองที่เสืออนุญาติให้พาแม่มาพัก ก่อนเธอจะวางแมวอ้วนที่พยายามดิ้นลงไปสำรวจสถานที่ใหม่ไปบนเตียงกว้าง

“มันเกินกว่าจะอยู่ไหวอีกลูก นิวโชคดีจังเลยลูก” แม่ของนิราจับมือเธอไว้แน่น

“นิวไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย ตอนนี้คุณเสืออาจจะดีกับนิวที่สุด แต่รอบตัวคุณเสือมีแต่คนที่คู่ควรกับคุณเสือเต็มไปหมด สักวันนิวอาจจะไม่เหลืออะไรให้คุณเสือสนใจแล้วก็ได้”

“ไม่เป็นไรนะลูก ถ้าวันนั้นมาถึง เราก็แค่กลับไปอยู่บ้านเราแค่นั้นเอง” ท่านวางมือบนหัวลูกสาวอย่างปลอบประโลม เข้าใจดีว่าลูกสาวกับคุณเสือคนนั้นต่างกันแค่ไหน

“แม่พักผ่อนนะคะ นี่เข้าวันใหม่แล้ว นิวต้องไปคุยกับคุณเสือว่าจะเอายังไงต่อ” นิราพูดจบก็หอมแก้มแม่ เดินออกไป พร้อมกับแมวอ้วน

“คุณเสือ เข้าไปนะคะ” นิราตะโกนถามเสืออยู่หน้าห้อง ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเบาๆ เห็นคุณเสือนั่งทำงานอยู่กับโต๊ะคอมพิวเตอร์ในห้องนอนขนาดใหญ่ แมวอ้วนของเธอพอเห็นคุณเสือก็รีบดิ้นลงไปเคล้าคลอที่ขาคุณเสือทันที ก่อนมันจะนอนตากแอร์อยู่ใต้เท้าของคุณเสือ

“มาช่วยเลือกสิ ว่าจะเอาบ้านแบบไหน”

“คุณเสืิอพักผ่อนเถอะค่ะ บ้านเอาไว้ทีหลังก็ได้ แค่นี้มันก็มากเกินไปแล้ว” นิราเดินไปไกลคุณเสือมากขึ้น อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว คุณเสือไม่คิดจะนอนเลยรึไง

“งั้นมานี่ มาบอกฉันทีสิ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ใช่แฟนเธอที่พูดวันนั้นรึเปล่า” เสือจับมือนิราก่อนจะออกแรงดึงเบาๆ ให้เธอมานั่งลงที่ตักของเขา

“พี่ภพไม่ใช่แฟนฉันค่ะ คุณไม่ฟังฉันพูดให้จบเอง พี่ภพเคยอยู่บ้านข้างๆ ตั้งแต่สมัยเด็กคอยช่วยเหลือฉันมาตลอด เราเคยคบกันช่วงที่เรียนมัธยมปลาย แต่เราเลิกกันแล้ว เราเป็นแค่พี่น้องจริงๆ แม้ตอนนี้ฉันกับแม่จะออกมาอยู่บ้านที่ห่างไกลผู้คนแต่พี่ภพก็ยังคอยช่วยเหลืออยู่ตลอด”

นิรารู้ว่าภพรักอาจจะยังเหมือนเดิม แต่เขาก็แน่วแน่ในการตัดสินใจมาตลอด แม้จะทำให้นิราเสียใจ แต่เขาก็ยังเลือกรับผิดชอบทับทิม และคอยชดเชยให้นิราด้วยการทำหน้าที่พี่ชายที่แสนดีมาตลอด หรืออาจจะเป็นเพราะเธอไม่เอาเขาแล้วนั่นเอง