ยั่ว นิยาย บท 48

“ฉันไม่เลิกนะ กลับกันเถอะ หิวจนตาลายแล้ว”

เสือปิดประตูลงเบาๆ ก่อนจะเดินไปนั่งประจำที่คนขับแล้วขับรถออกไปทันที

นิราได้แต่นิ่งเงียบ อย่างไม่เข้าใจคุณเสือตอนนี้สักนิด สรุปเขาจะเอายังไงกันแน่ แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาคืออะไร เธองงไปหมดแล้วนะ

“คนนั้นเหรอที่อยากให้ฉันจัดการ” ตรินถามคนที่ยืนอยู่ข้างๆ หลังจากชายหญิงที่เขารู้จักดี เดินไปขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว ยัยตัวแสบที่เขาเจอตอนนั้น ยังตราตึงไม่หาย แม้จะผ่านมานานแต่เขาก็ยังจำเธอได้ไม่ลืม

“ใช่ค่ะคุณตริน คุณก็สนใจยัยนั่นเหรอ งั้นจะพาไปปู้ยี้ปู้ยำที่ไหนก็ตามแต่ใจคุณเลยค่ะ” ทับทิมพูดอยู่ข้างๆ ผู้ชายที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี ตรินคือลูกค้าประจำของเธอ แม้เขาจะจ่ายไม่หนักเท่าไหร่ แต่ก็ใช้บริการเธอบ่อยที่สุด

เธอโชคดีที่ได้เขามาช่วยตอนอยู่ในงานนั่น ไม่งั้นเธอได้กลายเป็นเหยื่อให้คนในงานยำเละ อย่างที่ผู้ชายคนนั้นหวังแน่ๆ

“ถ้าทำสำเร็จฉันจะได้อะไรเหรอทับทิม” ตรินถามคนที่อยู่ข้างๆ เขาไม่เห็นประโยชน์อะไรจากสิ่งที่ทับทิมขอร้องให้จัดการเลยสักนิด และเขาก็ไม่อยากเอาชีวิตไปเสี่ยงกับคนที่ชื่อพยัคฆ์นั่นด้วย

“5 แสนคุณตริน ถ้าจัดการยัยนั่นออกไปจากผู้ชายคนนั้นได้ ฉันจะจ่ายทันที”

ตรินได้ยินถึงกับหลุดหัวเราะ 5 แสนที่ผู้หญิงข้างๆ เสนอมามันไร้ค่ามาก เมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาจะทำ ดูเหมือนยัยบ้านนอกนี่จะไม่รู้อะไรเลยสินะ

“5 ล้านยังไม่คุ้มเลย กับการเอาชีวิตไปเสี่ยงแหย่เขี้ยวเสืออย่างพยัคฆ์ แต่เห็นแก่ที่เธอมาขอร้องหรอกนะ และฉันก็เกิดถูกใจผู้หญิงคนนั้นมากๆ ฉันจะจัดการเอง” ตรินไม่ได้อับจน ขนาดที่ต้องทำอะไรเพื่อแลกเงินเหมือนยัยคนที่อยู่ข้างๆ แต่เขาทำเพราะเกิดถูกใจผู้หญิงคนนั้นมากๆ เลยยังไงละ

“ขอบคุณนะคะ คุณตริน” ทับทิมรีบเอาอกเอาใจตรินทันที ที่เขาเอ่ยปากว่าจะจัดการเอง เท่านี้เธอก็ไม่ต้องลงมือทำอะไรแล้ว รอแค่ตรินจัดการทุกอย่างให้เธอก็พอ

ตรินขับรถพาทับทิมไปยังสถานที่เดิม ที่เขากับเธอเคยทำอะไรๆ ร่วมกัน ที่มันหนีไม่พ้นเรื่องบนเตียง

ผู้หญิงคนนี้ก็มีดีแค่นั้นแหละ อย่างอื่นไม่มีอะไรน่าสนใจ เท่าผู้หญิงคนนั้นเลย

ผู้หญิงที่ให้เขาจ่ายค่าเหล้าเกือบสามหมื่น ทั้งๆ เธอกินไปแค่นิดเดียวแท้ๆ แค่นี้ก็พอรู้แล้ว ว่าเขาโดนยัยนั่นแกล้งอย่างหนักเลยทีเดียว

หลังบทรักอันร้อนแรงจบลง ตรินก็ติดต่อหาคนไปตามประกบนิราทันที เพื่อรอจังหวะที่เธอเผลอตัว เขาจะชิงตัวเธอมาพูดคุยตกลงอะไรด้วยสักหน่อย แต่ถ้าเธอไม่ยอมดีๆ เขาก็สั่งคนจัดการพาเธอมาให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม

อีกด้านของเมืองกรุง

นิราถูกเสือพามาที่ห้องนอนของเขา ปกติเธอจะนอนกับแม่ เพราะหลังๆ มานี่คุณเสือแทบจะไม่กลับมาที่ีนี่เลย ยกเว้นวันที่เขากลับมาให้เธอใช้ตัวขัดดอกนั้นแหละ

“มิลบังคับให้ใส่?”

“เพ้อเจ้อหนักกว่าเดิมอีกนะ” อยากใจแข็งกว่านี้ แต่เห็นน้ำตายัยนี่ทีไร กลับใจอ่อนทุกที จึงต้องเดินมาชิดตัวนิรามากขึ้น แล้วมองเธอนิ่งๆ ก่อนจะดึงมือที่เธอจับอยู่มาเช็ดหยดน้ำตาให้เธออย่างแผ่วเบา

“คุณเสือก็พูดแต่แบบนี้ ไม่ยอมชัดเจน อ่อยคนอื่นเขาไปทั่ว”

“ฉันก็ยอมแค่เธอคนเดียว มาตลอด บอกสิว่าฉันมีคนอื่นตอนไหน”

“ก็คุณไม่ยอมกลับมาที่นี่เลย แถมวันนี้ยังไปงานนั่นกับทับทิมอีก” นิราเหมือนเด็กเข้าไปทุกที เสือได้แต่มองอย่างอ่อนใจ เขาทำแบบนั้นเพราะใครกันละ ที่พูดไปก่อนหน้านั้นไม่รู้เรื่องเลยเหรอ

“ที่พูดมาทั้งหมดนี่คืออะไร เหงา? คิดถึง? หรือหึง บอกมาสักอย่าง ไม่ชอบเดา” เสือถามชิมริมฝีปากบางๆ ของนิรา ก่อนจะขบเม้มอย่างหยอกเย้าเอาคำตอบจากเธอ

“ก็….ทุกอย่างเลยค่ะ”

“ก็แค่นั้นแหละ” เสือพูดจบก็จูบนิราอย่างอ้อยอิ่งอ่อนโยน เขาหวงเธอแค่ไหนเธอจะรับรู้บ้างหรือเปล่า

เขาเหนื่อยมากจริงๆ งานช่วงนี้ก็เยอะขึ้น เพราะนิราที่เคยเป็นเลขาแทบจะไม่ว่างเลย รู้ว่าเธอก็เหนื่อย จึงให้เธอทำแค่งานเล็กๆ น้อยๆ ในบริษัท ดูงานปรับปรุงร้าน และไปฝึกมารยาทกับแม่เขาเท่านั้น ที่เหลือเสือเลยรับหน้าที่ทั้งหมด และตอนนี้ยอดขายก็เพิ่มขึ้นมาก เพราะเขาได้มิตรสหายทางธุรกิจที่ดี อย่างทัศนัย