ยั่ว นิยาย บท 61

ตอนพิเศษ

“พี่เสือเร็วหน่อย”

นิราเอ่ยเร่งคนที่ทำหน้าที่ยกกระเป๋าเดินทางลงจากรถ ทั้งของเธอกับเขา เสือได้แต่ส่ายหัวกับความตื่นเต้นของเธอ แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่เธอจะตื่นเต้น ก็นี่คือครั้งแรกที่เธอได้มาต่างประเทศอะเนอะ

“ถ้าวิ่งพี่จะตีจริงๆ นะนิว” เสือดุคนที่เดินนำเขาไปทางบ้านพักหลังไม่ใหญ่นัก ใกล้ๆ ทะเลสาบลูเซิร์นที่เปรียบเสมือนหัวใจของประเทศสวิตเซอร์แลนด์

“ขอบคุณนะคะที่พามา” นิราหันมาขอบคุณผู้ชายที่เธอรักที่สุด ก่อนกระชับเสือโค้ทกันหนาวแน่นขึ้น

ตอนนี้เพิ่งจะต้นเดือนมีนาเอง อากาศเลยยังหนาวอยู่นิดหน่อย แต่มันก็หนาวน้อยกว่าช่วง ธันวา-กุมภา อยู่ดี

“ต้องไปขอบคุณมิล ที่ยกบ้านพักตากอากาศให้เรามาอยู่ฟรีๆ ถึงสองเดือน”

ทันทีที่เสือเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆ ฟัง และบอกว่าแม่เขาให้ไปพักผ่อนที่ต่างประเทศจนกว่าท่านจะจัดการเรื่องเสร็จ อรุณก็ต่อสายหามัลลิกา และเธอก็เสนอบ้านพักตากอากาศสุดหรู ริมทะเลสาบลูเซิร์นให้ทันที

“พี่มิลบอกว่าเป็นของขวัญแต่งงานค่ะ” เธอคุยกับมัลลิกาแล้ว และพี่มิลยังบอกอีกว่า สงสารที่พี่เสือไม่เคยพาเธอไปฮันนีมูลเลย จึงยกบ้านพักให้เธอกับพี่เสือมาฮันนีมูลนั่นแหละ

“ของขวัญที่คนให้วันแต่งเกาะยังไม่หมดเลย นี่ได้มาเพิ่มอีกแล้วเหรอ” เสือพูดจบก็ลากกระเป๋าเดินทางผ่านนิรา ไปวางไว้หน้าบ้านพัก ก่อนจะวิ่งมาจับมือเธอเดินไปเปิดประตูบ้าน

“ที่นี่ไม่มีใครนะ เราอาจจะต้องดูแลตัวเอง” มันไม่มีปัญหาหรอกสำหรับเขา แต่นิราที่กำลังอุ้มท้องอยู่นี่สิ ไม่ได้อยากจะพาเธอมา แต่เพราะยังหาตัวมาตรินไม่เจอ เขาไม่อยากให้เธอกับลูกอยู่กับความเสี่ยงที่นู้นสักเท่าไหร่

“ไม่เป็นไรค่ะ แค่มีพี่เสือก็พอ” นิรายิ้มให้สามี

ก็ใช่นะสิครับ ก็ตอนนี้พี่เป็นเบ้กิตติมศักดิ์ของนิวไปแล้วนี่นา เสือได้แต่คิดในใจ ไม่กล้าพูดออกมาหรอก เดี๋ยวเมียน้อยใจ

“ครับ อยากได้อะไรก็บอกนะ พี่ไปเก็บของก่อน”

พูดจบเสืิอก็เดินไปลากกระเป๋าเดินทางขึ้นไปเก็บบนห้องที่คุยกับมัลลิกาแล้ว ว่าจะใช้ห้องไหนก็ได้ เสือเลยเลือกห้องที่หันไปทางทะเลสาบ

เข้าห้องมาได้เสือก็จัดการเปิดโทรศัพท์ ก่อนจะเปิดไลน์ติดต่อหาเพื่อนทันที อยากรู้ว่าจัดการเรื่องของมาตรินไปถึงไหนแล้ว

นี่ก็ผ่านมาเกือบ 3 วันแล้ว มันน่าจะจัดการได้แล้วสิ ก็เพื่อนเขาอาสาช่วยตั้งหลายคน ไหนจะคนของแม่เขาอีก ทั้งภพรักนั่นก็ด้วย แค่คนๆ เดียวมันไม่น่าจะใช้เวลานานขนาดนี้นะ

พยัคฆ์ : ตามตัวมันเจอรึยัง

เสือพิมพ์ข้อความลงไปในไลน์กลุ่ม ก่อนจะนั่งรอให้มีคนตอบ แต่ไม่มีใครตอบสักคน ก็คงต้องรอให้เพื่อนสักคนคิดต่อมานั่นแหละ เพราะเวลาที่ไทยกับสวิตฯต่างกันถึง 6 ชั่วโมง

เสือเดินลงมาหานิราที่รออยู่ในห้องรับแขก เห็นเธอหลับอยู่ก็วางใจ คงเหนื่อยจากการเดินทางที่ยาวนานหลายชั่วโมง

เสือตื่นได้สักพักแล้ว และกำลังยกอาหารที่เพิ่งทำเสร็จ มาวางลงบนโต๊ะหน้าโซฟา ที่มีร่างนิรานอนหลับอยู่

เพียงแค่ได้ยินเสียงเรียกแผ่วเบา และกลิ่นอาหารหอมน่ากิน มันก็ปลุกให้คนที่หลับสนิทตื่นได้โดยง่าย ก่อนเธอจะมองจานอาหารบนโต๊ะ แล้วเงยหน้ามองสามี

“อีกแล้วเหรอคะ ฮือออ มานี่ทั้งทีจะให้กินแต่ข้าวกับผัก”

นิราถึงกลับร้องไห้ เมื่อกลิ่นอาหารที่ปลุกเธอให้ตื่น คือข้าวกับผัดผัก แบบที่เคยกินอยู่บ่อยๆ

“โอ๋ๆ นะ มันไม่มีอะไรทำกับข้าวเลยครับ กินอันนี้ไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ออกไปซื้อของมาตุนไว้ จะได้ทำอย่างอื่นให้นิวกับลูกกิน นะครับ”

เสือลูบผมคนที่ร้องไห้เหมือนเด็ก เธอท้อง อารมณ์มักจะขึ้นๆ ลงๆ บางทีเขาก็ตามอารมณ์เธอไม่ทันเหมือนกัน แต่ก็พยายามจะเข้าใจเธอให้ได้มากที่สุด

“แต่นิวกินไม่ลงจริงๆ มันเบื่อ” เข้าใจว่าโภชนาการสำหรับแม่ท้องมันสำคัญ แต่เธอกินแบบนี้มาตลอด มันเบื่อจริงๆ นะ

“เดี๋ยวพี่โทรถามมิลก่อน ว่าพอจะมีร้านอาหารใกล้ๆ แถวนี้ไหม”

เขาเพิ่งมาที่ลูเซิร์นครั้งแรกเหมือนกัน ไม่ได้หาข้อมูลด้วย เพราะทันทีที่นิราเลือกที่นี่ เขาก็จองตั๋วพาเธอบินมาทันที เพราะไม่อยากอยู่ที่ไทยนาน กลัวไอ้มาตรินแอบตามมาฆ่าเขากับเธอ นี่ก็ไม่รู้จะต้องอยู่อีกนานแค่ไหน