ยั่ว นิยาย บท 62

ก๊อกๆๆๆ

เสือกำลังจะหยิบโทรศัพท์ต่อสายหามัลลิกา ต้องหยุดชะงักมือ ก่อนจะมองไปทางประตูที่ถูกเคาะอย่างหวาดระแวง เขากับเธอไม่รู้จักใครที่นี่แน่ๆ แล้วใครกันที่มาเคาะประตู

“นิว เดี๋ยวพี่มา” เสือเดินไปหยิบอะไรสักอย่างที่พอจะเป็นอาวุธได้ ก่อนจะได้แจกันกระเบื้องใบเล็กที่มีดอกไม้ปลอมปักอยู่ ติดมือไปด้วย

เสือมองผ่านตาแมวออกไปดูภายนอก แต่ข้างนอกไม่มีใครเลย

ก๊อกๆๆ

เหมือนผีจะหลอกเขากลางวันแสกๆ เพราะเสือไม่เห็นใครเลยแต่เสียงเคาะประตูยังดังอย่างต่อเนื่อง เสือจึงต้องเปิดประตูออกไปดู ว่าผีที่ไหนมาเคาะประตูบ้านกลางวันแสกๆ

“Gruetzi”

ทันทีที่เสือเปิดประตูออกไป ก็เจอเด็กคนนึงยืนยิ้มกว้าง ก่อนจะพูดอะไรก็ไม่รู้

“????” เสือทำหน้างงอย่างหนัก เด็กผีนี่มาจากไหน ทำไมพ่อแม่ปล่อยออกมาเล่นคนเดียวแบบนี้ แถมพูดอะไรที่เขาฟังไม่รู้เรื่อง

“Was musst du tun, Kind?” เสียงผู้หญิงที่ออกมาจากบ้านข้างๆ ตะโกนมาทางเขาและเด็กชายตัวน้อย

เสือเข้าใจว่าคนสวิตฯส่วนใหญ่ใช้ภาษาเยอรมันในการสื่อสาร แต่เขาไม่มีความรู้เรื่องภาษาเยอรมันเลย เพราะเขาทำธุรกิจอยู่โซนเอเชีย ที่เน้นหลักทางจีน ภาษาจีนกับอังกฤษจึงเป็นภาษาที่เขามั่นใจมากที่สุด

“สวัดดีค่ะ” ผู้หญิงที่เพิ่งออกมาจากบ้านข้างๆ เดินมาใกล้ก่อนจะพูดเป็นภาษาไทย เมื่อคนตรงหน้าเธอมีสีหน้างงๆ

“ครับ?? คนไทย?”

“เปล่าค่ะ แต่สามีฉันเป็นคนไทย” ผู้หญิงที่ดูยังไงก็เป็นชาวต่างชาติ พูดด้วยภาษาไทยที่ไม่ค่อยชัด แต่เสือกลับฟังรู้เรื่องกว่าภาษาที่เธอกับเด็กคนนี้พูดออกมาก่อนหน้านั้น

“แพทริค ทำไมไม่สวัสดีละ แล้วการที่มาเคาะบ้านคนอื่น รู้ไหมมันเสียมารยาท” เสียงดุๆ ถูกส่งไปให้เด็กชายที่อายุไม่น่าจะเกิน 5 ขวบ หรืออาจจะมากกว่านั้นแค่นิดหน่อย

“…….ขอโทษ ครับ” เด็กน้อยชั่งใจนิดๆ ก่อนจะขอโทษเป็นภาษาไทย ที่ถูกคนเป็นพ่อสอนให้พูดมาตั้งแต่เริ่มพูดได้

“ผมกับภรรยามาเที่ยว ไม่ทราบว่าที่นี่พอจะมีร้านอาหารที่เหมาะกับคนท้องอ่อนๆ หรือซุบเปอร์ใกล้ๆ ไหมครับ” เสือถามสิ่งที่อยากรู้ทันที เขาเสียเวลาไปพอสมควร ป่านนี้เมียกับลูกเขาต้องหิวมากแน่ๆ

“เดี๋ยวฉันเขียนแผนที่ให้ค่ะ” เธอจากไปอย่างรวดเร็วพร้อมลูกชาย ก่อนจะกลับออกมาอีกครั้งพร้อมกับเด็กอีกคนในอ้อมกอด ที่อายุน่าจะไม่เกิน 1 ปี

“ขอบคุณครับ ลูกชาย?” เสือรับกระดาษจากมือของเธอ ก่อนจะถามถึงเด็กที่เธออุ้มไว้ในอ้อมกอด ส่วนเด็กอีกคนที่ตามมาด้วย เสือมั่นใจว่าผู้ชายแน่ๆ

“ค่ะ ผู้ชายทั้งคู่ แพทริค 5 ปี กับ เพเทอร์ 1 ปี”

“พี่เสือ” เสียงนิราที่เรียกอยู่ไม่ไกล เรียกให้ทุกคนที่ยืนอยู่หันไปมอง

“Gruetzi” นิราเอ่ยทักทายผู้หญิงที่อุ้มเด็กทารกอยู่หน้าบ้าน ทันทีที่ออกมาเห็นว่าสามียืนคุยกับเธออยู่ ส่วนเสือกลับมีสีหน้าทึ่งๆ กับภรรยาของตัวเอง

“พูดภาษาเยอรมันได้เหรอครับ” เสือกระซิบถามคนที่มายืนข้างๆ

“ไม่ค่ะ แต่การทักทายเป็นพื้นฐานที่เราควรรู้ นิวจึงฝึกมา ได้แค่คำเดียวนั่นแหละคะ” นิราบอกเสียงเบา ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ

“พูดภาษาไทยก็ได้ค่ะ ฉันฟังรู้เรื่อง ฉันเมลานี นี่แพทริค กับเพเทอร์”

“ผมพยัคฆ์กับนิราภรรยา และลูกสาว”

“อยากกลับบ้านแล้ว” ไม่เห็นจะมีความสุขเลยสักนิด พ่อของลูกเขาอยากได้ผู้ชาย เขาคงไม่ต้องการหนูที่อยู่ในท้องแม่

“ถ้าพี่เสือไม่อยากได้ นิวจะพาลูกกลับไปอยู่ที่บ้าน แล้วหาพ่อใหม่สักคน ที่เขาอยากจะได้ลูกสาว”

“ครับ ถ้าอยากเห็นไอ้นั่นเป็นศพจะทำแบบนั้นก็ได้” เสือพูดด้วยเสียงแผ่วเบา ตอนนี้เธอกำลังโกรธ อยากจะพูดอะไรก็พูดเถอะ เขาไม่โกรธหรอก แต่ไอ้หน้าไหนที่กล้ามาใกล้เธอกับลูก เขาจะฆ่ามันให้หมด

“พี่เสือใจดำ”

“ใจร้ายที่สุด”

“แต่พี่รักนิวที่สุดนะ หายโกรธเถอะนะ ลูเซิร์นสวยขนาดนี้ จะมองมันผ่านน้ำตาจริงๆ เหรอครับ” เสือพลิกตัวนิรากลับมาหาเขา ก่อนจะเช็ดหน้าให้เธออย่างอ่อนโยน

“เราพาลูกไปเที่ยวให้ทั่วลูเซิร์นกันดีกว่าครับ ที่นี่มีที่ให้เที่ยวเยอะเลยนะ เวลาสองเดือนอาจจะไม่พอ”

“เอาเรื่องเที่ยวมากลบเกลื่อนความผิด”

“เปล่า พี่แค่ไม่อยากให้นิวเสียใจ เวลามันหมดไปทุกวัน ถ้าอยากโกรธพี่ เอาไว้โกรธตอนคลอดดีกว่านะครับ อย่าทำให้ลูกเสียใจสิ”

“พี่เสือนั่นแหละ เอาแต่ย้ำว่าอยากได้ลูกชาย ถ้าลูกคลอดมาแล้วรู้ว่าพ่อของเธอต้องการลูกชายมากแค่ไหนเธอจะต้องเสียใจแน่ๆ”

“พี่จะไม่ทำอีกแล้ว ไปเดินเล่นกันนะครับ” เสือไม่รอให้เธอหายโกรธหรอก แต่อีกสักพักเธอจะต้องหายโกรธแน่ๆ

นิราถูกเสือพามาเดินเล่นรอบๆ ทะเลสาบลูเซิร์น ที่เธอมองเห็นมาจากริมหน้าต่างของบ้าน พอได้มาดูใกล้ๆ ก็สวยไปอีกแบบ แม้อากาศจะไม่ต่างจากเดิม แต่มันก็ถือว่าใช้ได้

เสือมองคนข้างๆ ยิ้มๆ นิราตอนนี้ดูตื่นเต้นเหมือนเด็ก คงจะลืมเรื่องเมื่อกี้ไปจนหมดสิ้นแล้วสินะ