ยั่ว นิยาย บท 64

นิรานอนมองภาพนั้นเงียบๆ จนเสือเดินมาใกล้ และจูบแผ่วเบากับหน้าผากเธอ

“เก่งมากเลยครับ แค่สองคนก็พอเนอะ พี่ทนไม่ไหวถ้าจะต้องเห็นนิวเจ็บตัวทุกครั้งที่คลอดลูก” เสือพูดก่อนน้ำตาที่เขาอดกลั้นไว้จะหยดลง

ครั้งแรกเขาเป็นหนักกว่านี้อีก พอออกจากห้องคลอดมาได้ ก็เอาแต่เข้าไปร้องไห้อยู่คนเดียวในห้องน้ำของโรงบาล จนคุณหญิงต้องไปลากตัวออกมา

เขารู้สึกสงสารเธอที่อุ้มท้องลูกของเขาด้วยความยากลำบากมาถึงเก้าเดือน แล้วจะต้องมาเจ็บตัวเพราะผ่าคลอดอีก ถึงหมอจะใช้ยาชา แต่มันก็ยังเจ็บอยู่ดี เพราะอย่างนั้นเขาจะพอแค่ลูกสาวสองคนนี้ ไม่อยากได้เพิ่มอีกแล้ว ถ้ามันจะทำให้เธอเจ็บตัวอีก

“นิวอยากได้ลูกชาย อีกสักคนค่อยพอนะคะ” นิรายิ้มให้อย่างอ่อนโยน อยากจะเช็ดน้ำตาที่มันหยดลงตามแก้มของสามีเธอ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเธอเจ็บที่แผลเหลือเกิน

“แง๊ๆ”

“แม่ขา น้องหิว” ลินิน รีบตะโกนบอกแม่เสียงดัง ก่อนจะโดนเสือใช้นิ้วชี้ทำท่าทางบอกว่าห้ามเสียงดัง

“แม่ขา น้องหิว ลินินก็หิว” เด็กน้อยเดินมาพูดเสียงเบาข้างๆ แม่ที่นอนอยู่บนเตียง ก่อนจะหอมแก้มอย่างออดอ้อน เมื่อบอกว่าตัวเธอเองก็หิวเหมือนน้อง

“เด็กๆ เราไปหาอะไรกินดีกว่านะ แล้วค่อยเข้ามา” แม่ของนิราเอ่ยเรียกเด็กๆ ทั้งสามคน ก่อนจะทยอยกันออกจากห้องพิเศษทันที

“แง๊ แง๊” เสือเดินไปอุ้มลูกสาวที่ร้องไห้เสียงดัง ก่อนจะส่งให้นิราที่กึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียง

นิรารับลูกสาวของเธอมาแนบอก ก่อนจะดึงเสือที่มันสามารถเปิดให้นมได้ แล้วป้อนนมจากอกให้ลูกเธอได้ดื่มกิน

เสือมองภาพนั้นด้วยความรักใคร่ ถึงตอนนี้นิราจะดูต่างจากเมื่อก่อนมาก แต่เขาก็ยังรักเธอไม่สร่างซา และยิ่งรักขึ้นกว่าเดิมเมื่อเธอเสียสละความสวยงามของร่างกาย อุ้มท้องลูกสาวให้เขาถึงสองคน

และเขาก็จะดูแลเธอกับลูกทั้งสองให้ดีกว่าที่ผ่านมา

3 ปีผ่านไป

“คุณพยัคฆ์ค่ะ ช่วยเซ็นอนุมัติการผลิตรถรุ่นใหม่ด้วยค่ะ”

เลขาคนสวยที่มากด้วยความสามารถเดินเข้ามาวางเอกสารลงบนโต๊ะของเสือ ก่อนจะส่งสายตายั่วยวนให้เจ้านายสุดหล่อของเธอ

เธอเพิ่งจะมาทำงานได้เดือนเดียว เพราะคนเก่าของคุณพยัคฆ์ลาออกไป มันจึงเป็นโอกาศเหมาะที่เธอจะได้ทำงานเลขาให้เขา

พยัคฆ์ตรงหน้าดูหล่อเหลา และภูมิฐาน แม้จะอายุ 38 ปีแล้ว แต่เขาก็ยังดูดีไปหมดทุกอย่าง

แก๊ก ปังงงงงงง

นิราเปิดและปิดประตูลงเสียงดัง จนเลขาที่กำลังสงสายตาให้พยัคฆ์อยู่สะดุ้งทันที ก่อนเธอจะมองนิราที่เข้ามาใหม่อย่างสำรวจ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน เธอไม่เคยเห็น ก็สวยอยู่หรอกแต่ดูท่าทางไม่น่าจะใช่สเปคเจ้านายเธอ

“บริษัทของพี่ทัศติดต่อมา ให้พี่เสือบินไปต่างประเทศด่วน ไม่ได้อ่านไลน์เหรอคะ”

นิราไม่สนใจเลขาคนใหม่ของสามี แต่เดินมาหยุดหน้าโต๊ะ แล้วถามสามีนิ่งๆ

ตอนนี้เธอทำหน้าที่ประสานงานกับบริษัทคู่ค้าทั้งหมดของอัครโยธินกุล และบริหารร้านเบเกอรี่ จึงต้องเข้าออกบริษัทบ่อยครั้ง แต่เลขาคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามายังไม่เคยเจอเธอ และคงไม่รู้ว่าสามีเธอแต่งงานแล้ว มีลูกด้วยกันกับเธอถึงสองคน

“พี่เสือจำได้เหรอคะ ว่าวันนี้วันอะไร” แขนเรียวถูกยกไปโอบรอบลำคอของสามี ก่อนที่เธอจะกดปากลงบนแก้มด้วยความคิดถึง

“ครับ ไปฉลองวันเกิดให้พี่หน่อยนะ แค่เราสองคน ปีนี้พี่ขอ พี่ฝากลูกไว้ที่บ้านคุณแม่แล้ว พรุ่งนี้ค่อยพาลูกบินไปด้วยกันนะครับ”

เขาเตรียมงานฉลองเล็กๆ ไว้ฉลองกับเธอแค่สองคน โดยขอร้องให้แม่ของเขากับแม่ของเธอ ช่วยดูลินินกับมิรินให้คืนนึง อยากฉลองกับลูก แต่เขาฉลองกับลูกมาสองปีแล้ว อยากฉลองกับเมียแค่สองคนบ้าง

“วางแผนอะไรไว้อีกคะ” นิราพูดอย่างรู้ทัน ถ้าพี่เสือฝากลูกไว้กับคุณแม่ ก็คงหนีไม่พ้นชวนเธอทำลูกคนที่สามแน่ๆ

“แหม๋ รู้ทันซะแล้ว” เสือหัวเราะอย่างอารมณ์ดี รู้ทันก็ทำอะไรไม่ได้หรอกที่รัก พี่วางแผนมาดี นิวหนีพี่ไม่พ้นหรอก

“ออกไปเลยนะครับ”

คนทั้งสองพร้อมใจกันออกจากห้องทำงาน ถึงจะยังไม่เลิกงาน แต่เสือก็ไม่ได้มีปัญหากับเวลาทำงานอยู่แล้ว เพราะเขาทำงานหนักมาตลอด เพื่อจะหาเวลาว่างได้อยู่กับเมียและลูก หลังๆ เขาจึงเข้ามาบริษัทบ้าง หรือบางเดือนก็ไม่เข้ามาเลย

“จะรีบไปไหนกันครับ” สิงค์ถามคนที่ออกจากห้องมาพร้อมกัน เขากำลังจะเข้าประชุมพอดี

“ไปฉลองวันเกิดกับเมีย ฝากด้วยนะครับ ท่านประธานคนใหม่” เสือตบบ่าน้องชายอย่างให้กำลังใจ สิงค์จึงก้มหัวให้พี่ชายน้อยๆ ก่อนจะเห็นเพียงแผ่นหลังกว้างที่เดินจากไป

พี่เสือยกทุกอย่างให้เขาดูแล ทั้งที่เขาปฎิเสธมาตลอด แต่พี่ชายบอกว่าเขามีความสามารถมากพอที่จะเป็นประธาน และพี่ชายจะทำหน้าที่เกือหนุนอยู่ข้างหลัง

ถึงบทบาทประธานจะหนัก แต่คนที่คอยอุ้มชูทุกอย่างอยู่ข้างหลังสิหนักกว่า เพราะแม่ของพวกเขาทำแบบนั้นมาตลอดตั้งแต่วางมือไป และตอนนี้พี่ชายก็กำลังจะไปทำหน้าที่อยู่เบื้องหลังแทนแม่ที่เริ่มแก่ตัวลงนั่นเอง