ยั่ว นิยาย บท 69

มิริน - พบเจอ

สามวันก่อนการเดินทาง

"พี่นิน คืนนี้พาไปเลี้ยงส่งหน่อยสิ"

มิรินเดินเข้ามาในห้องนอนของพี่สาว เห็นเธอกำลังพิมพ์อะไรสักอย่าง คุยกับคนที่พักอยู่อีกห้องแล้วหมั้นไส้ เดินไปคุยกันก็ได้ปะ ทำตัวลับๆล่อๆ ทั้งที่พ่ออนุญาติให้คบกันแล้ว

"แค่สองคนเหรอ" ลินินหันมามองแป๊บเดียว ก็กลับไปพิมพ์ข้อความตอบแพทริคต่อ ทำเหมือนคนเพิ่งเคยมีแฟนไปได้

"ค่ะ จะไปทำไมเยอะแยะ มีผู้ชายไปด้วยไม่สนุกหรอก" มิรินเดินมานั่งข้างๆ อยากรู้จังว่าอะไรที่ทำให้พี่สาวของเธออารมณ์ดีขนาดนี้

"ไปสิ บอกพี่แพทแล้ว"

"อีกครึ่งชั่วโมงนะคะ เอารถพี่นินไป"

มิรินเดินลงมารอพี่สาวที่หน้าบ้าน ไม่ต้องขออนุญาติคนเป็นพ่อแม่ เพราะพวกท่านค่อนข้างที่จะให้อิสระ และทำแค่ยืนมองอยู่ห่างๆแค่นั้น

"ใส่ชุดนี้ไปเหรอ"ลินินมองชุดน้องสาวให้ชัดเต็มสองตา ชุดเดรสรัดรูปสีดำ มันสั้นแค่นิดเดียว น้องสาวเธอก็จัดว่าแซ่บไม่เบานะเนี้ย

"แล้วพี่นินใส่ชุดนี้ไป คนที่ยืนจ้องอยู่ตรงระเบียงไม่หวงเหรอคะ" มิรินมองไปเห็นแพทริคอยู่ข้างบนพอดี ดูท่าว่าพี่สาวเธอจะไม่รอด เพราะเธอเห็นพี่แพทเดินเข้าห้อง ก่อนจะออกมาอีกครั้ง พร้อมโยนเสื้อคลุมแขนยาวลงมาให้

"เอาให้ลินินใส่หน่อย" มิรินรีบวิ่งไปรับเสื้อคลุมแทนพี่สาว หันไปอ่านปากของว่าที่พี่เขย จึงได้วางเสื้อคลุมไปกับไหล่ขาวนวลให้พี่สาวตัวเอง

สองสาวมาถึงร้านเหล้าตอนสามทุ่มพอดี ตอนนี้คนกำลังเยอะ มันเหมาะกับการหาอะไรสนุกๆ ก่อนจะต้องจากเมื่อไทยเพื่อไปเรียนต่อ

"พี่นิน ห้ามเมานะ"มิรินเอ่ยปรามพี่สาว ที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

"ทำไม"

"ก็วันนี้มิรินจะเมาเต็มที่ ถ้าพี่เมาด้วยใครจะขับรถ" อ๋อ! ลากพี่มาด้วยเพราะแบบนี้สินะ ยัยตัวแสบ

"อย่ากินเยอะละมิริน" ไม่ห้ามหรอก มันเรื่องปกติ กินได้ถ้ามีเธออยู่ด้วย ยังไงเธอก็ดูแลน้องสาวได้อยู่แล้ว

มิรินกับลินินนั่งดื่มกันเงียบๆ ทั้งยังคุยกันสัพเพเหระ ตามประสาพี่น้อง โดยไม่สนใจสายตาคนรอบข้างที่มองพวกเธออย่างสนอกสนใจสักนิด

"สนใจเหรอ"

ภัทรพลจำเป็นต้องแบกร่างที่ไม่ได้สติของมินิน ไปขึ้นรถแท็กซี่ ถ้าแบกเธอไปหาพี่สาวตอนนี้ ยัยนั่นเอาเขาตายเลย พี่สาวเธอน่ากลัวพอๆ กับพยัคฆ์คนเป็นพ่อนั่นแหละ และเขาไม่อย่างเสี่ยงตกงานตอนนี้

คอนโดของเขา คือที่ๆเขาตัดสินใจพาเธอมา จะถูกไล่ออกก็คราวนี้แหละ เขามันแค่พนักงานกินเงินเดือนธรรมดา ถ้าคนที่บ้านเธอรู้ว่าเขาพาเธอมาที่นี่ เขาตายแน่ๆ ไม่ใช่แค่ตกงาน แต่คงถูกพ่อเธอฆ่าตายจริงๆ

ภัทรพลมองโทรศัพท์ของเธอที่มันสั่นมาตลอดอย่างหวาดกลัว ไม่น่าเดินตามยัยนั่นไปเลย ซวยที่สุด ตอนนี้พี่สาวเธอคงรู้แล้วว่าน้องสาวหายไป และคงกำลังโทรตามเธออยู่ จะเอายังไงดี

ไลน์

ลินิน: อยู่ไหนมิริน

ภัทรพลมองจออีกครั้ง ก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบกลับไป โชคดีที่สมาร์ทโฟนมันสามารถตอบกลับไปได้ โดยไม่ต้องปลดล็อก ไม่อย่างนั้นเขาคงหาทางออกให้เรื่องนี้ไม่ได้

มิริน: พอดีเจอเพื่อน กลับก่อนได้เลยค่ะ

ไม่รู้ว่าคนฉลาดอย่างลินินจะเชื่อไหม แต่เชื่อหน่อยเถอะ เขายังไม่อยากตกงานตอนนี้

ภัทรพลวางโทรศัพท์ของคนขี้เมาลง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆเธอแล้วมองหน้าเธอนิ่งๆ เธอมันนางในฝันชัดๆ สวยจนเขาหลงไหล แม้เขาจะมีคนเข้าหาอยู่ตลอด แต่ก็ไม่สนใจใครเท่าเธอ