ยั่วรักประธานเย็นชา(NC+) นิยาย บท 58

ตอนที่ 58 เจ้าชู้

ธวัฒน์ที่แบกปาลีก้าวไปข้างหน้าอย่างราบรื่น ส่ายหน้าถาม “แก่นแท้ของความรักคืออะไร เพียงแค่ทำให้คนต้องตายหากยึดถือต่อมัน”

ถึงแม้ว่าปาลีและปิยะจะไม่ได้บอกเรื่องราวเหล่านี้ให้กับเขา แต่เขานั้นเป็นคนฉลาดคนหนึ่ง บางเรื่องนั้นเพียงมองแบบเดียว ก็เข้าใจแล้ว โดยธรรมชาติ เขานั้นรู้แล้วถึงความสัมพันธ์พิเศษระหว่างปิยะและนิทัศน์

นอกจากนี้เขาเข้าใจว่าวันนั้นเพราะอะไรเมื่อปิยะรู้ว่าคนที่เขาชอบจริงๆนั้นก็คือปาลี แทนที่เธอจะโกรธโมโห แต่กลับใจเย็นเลือกที่จะเลิกกับเขา คิดไปคิดมา ตอนนั้น เธอและนิทัศน์ก็มีความสัมพันธ์ที่ดีแล้ว ฉะนั้น เธอจึงไม่สนใจเขาแล้ว

เมื่อคิดเกี่ยวกับมัน ในใจของธวัฒน์ก็ไม่โกรธหรือเกลียดปิยะ แต่กลับเห็นอกเห็นใจเธอ บางทีนี่อาจจะเรียกว่าหมดรัก ไม่ได้มีความเกลียดชัง มีเพียงลึกซึ้งกับมันมากถึงจะเกลียดมัน

หัวเราะเบาๆกับบทกวีสั้นๆที่ธวัฒน์ดัดแปลง หัวเราะและทุบที่ไหลของธวัฒน์ “คนเรานั้นไม่ว่าคุณจะเกิดหรือตายแล้วจะซื่อสัตย์ต่อความรัก เมื่อคุณมาถึงตอนนี้เมื่อตายก็ยึดมั่นถือมั่นกับมัน”

ใครสามารถรู้ได้ ธวัฒน์หันหน้าไปทันที ดวงตาสีดำดุจดวงดาวก็เทียบไม่ได้กับการมองอย่างจริงจังของปาลี “ถ้าหากรู้ว่าคุณชอบการซื่อสัตย์ต่อความรัก ผมก็ทำให้คุณได้”

ปาลีตกใจ เธอถูกธวัฒน์แบกอยู่บนหลัง เมื่อธวัฒน์หันมา ใบหน้าที่หล่อเหลาอยู่ใกล้แค่เอื้อม ลมหายใจอันอบอุ่นกระทบใบหน้าของเธอ ทำให้ปาลีรู้สึกจั๊กจี้เล็กน้อย ที่สำคัญคือสายตาที่จริงจังของธวัฒน์ที่มองเธออย่างลึกซึ้งราวกับจะกลืนเธอเข้าไป ทันใดนั้นหัวของปาลีก็เหมือนกับถูกตัดขาดวงจรไป

“ธวัฒน์ คุณ..ฉัน”

ปาลีมองธวัฒน์มองปาลีอย่างตกตะลึง ในใจตึงเครียด เวลานั้นไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

หรือว่าธวัฒน์จะชอบเธอจริงๆ

เมื่อมองใบหน้าที่สับสนวุ่นวายของปาลีแล้ว ธวัฒน์ก็หัวเราะออกมา “ผมล้อเล่น อย่าบอกผมนะ ว่าคุณคิดจริง”

เมื่อปาลีได้ฟัง ก็ถอนหายใจออกมาไม่หยุด ทันใดนั้นเธอที่โกรธก็ทุบไปที่ธวัฒน์หนึ่งที “ถ้าหากคุณล้อเล่นแบบนี้อีก ครั้งต่อไปฉันจะโกรธคุณจริงๆแล้วนะ”

ธวัฒน์หันไปมอง แต่ไม่หัวเราะ ใบหน้าของเขายิ้มอย่างขมขื่น ถามในใจ ผมไม่ได้ล้อเล่น นี่เป็นเสียงที่อยู่ในใจผมหลายปีมานี้ แต่คุณนั้นกลับมองไม่เห็นมัน

แม้ว่าเข้าตัดสินใจแล้ว่าจะจีบปาลี แต่ถ้าธวัฒน์ทำอะไรที่รวดเร็วเกินไปอาจจะทำให้ปาลีตกใจ ถึงเวลานั้นแม้แต่ความเป็นเพื่อนอาจจะไม่มีเลยก็ได้ เขาทำได้เพียงเท่านี้ ค่อยเป็นค่อยไป แสดงออกราวกับทีเล่นทีจริง หากมีโอกาสที่เหมาะสมก็สารภาพไป

สุดท้าย นิทัศน์ตัดสินใจ หมู่บ้านซาลาและที่ดินที่ห่างออกไปอีกหนึ่งร้อยไมล์นั้น เขาได้ซื้อหมดแล้ว ตั้งแต่นี้ไปที่ทั้งหมดนี้จะไม่อนุญาตให้ใครเข้ามา นอกเสียจากว่าจะเป็นคนของหมู่บ้านซาลา เมื่อกลับข้าไปในเมือง นิทัศน์ต้องเพิ่มคุ้มกันมากขึ้น เพื่อรักษาบ่อนวีน เพื่อให้แน่ใจว่าปลาทารกจะไม่ถูกคนขโมยไป แน่นอนว่าเป็นคำพูดสุดท้าย

ตอนที่นิทัศน์คุยกับนิช ธวัฒน์ที่แบกปาลีนั้นยืนดูปลาทารก ดูอยู่นานมากก็ไม่ได้ยินเสียงของมัน ปาลีก็ไม่หมดหวัง

นิทัศน์เห็นธวัฒน์แบกปาลีอยู่อย่างนั้นไม่ยอมวางลง ในใจนั้นก็เดือดออกคำสั่งให้พาคนไปตรวจดูบ่อนวีนอีกด้าน ในเมื่อชอบแบก ก็แบกไป ฉันไม่ได้เหนื่อยไปกับแก

ใครจะรู้ เมื่อทุกคนหันไปสู่จุดหมายต่อไป ดวงตาคู่หนึ่งสีเขียวก็ปรากฏขึ้นในป่าทึบ ทันใดนั้นหมาป่ายักษ์ตัวหนึ่งที่มีความสูงมากกว่า 1 เมตรก็ถูกล้อมรอบไปด้วยทุกคนจากทุกทิศทุกทาง

“หมาป่า..รวมกลุ่ม”

นิชหัวหน้าหมู่บ้านดูสถานการณ์ จนถึงจุดที่ทำให้ตกใจหน้ามืด

เขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านซาลามานานหลายสิบปี ถึงแม้จะได้ยินว่ามีกลุ่มหมาป่าอาศัยอยู่ในป่า แต่ว่าตั้งแต่ไหนแต่ไรเขาก็เคยเจอมัน