ยั่วรักประธานเย็นชา(NC+) นิยาย บท 59

ตอนที่59 ความโหดร้ายของหมาป่า

เขาเคยบึงน้ำเหล่านี้ เขาก็ไม่เคยจะเจอกับหมาป่าที่เยอะแบบนี้ ทำไมวันนี้ถึงเป็นแบบนี้

มันแปลกมาก

ปาลีและปิยะตกใจหน้าซีด

สี่ผู้คุ้มกันรีบนำปืนยาวที่ติดอยู่กับเอวออกทันที

ชายในหมู่บ้านซาลาทุกคนหยิบธนูและลูกธนูเผชิญหน้ากับศัตรู

ภูผาแอบมาอยู่ข้างๆปิยะ แม้ปิยะจะโหดร้ายกับเขา เขาก็ต้องการจะปกป้องเธอ

ทุกคนตึงเครียดและพร้อมที่จะรอ รอคำสั่งจากนิทัศน์ พวกเขากำลังต่อสู้กับหมาป่า ดึงดาบดึงธนูอย่างดึงเครียด

ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเหนือต้นไม้ใหญ่หลังหมาป่านั้น ได้ซ่อนดวงตาที่โหดร้ายคู่หนึ่ง และแน่น่นอนว่าไม่ใช่ตาของหมาป่าแต่เป็นดวงตาของมนุษย์

คนๆนั้นก็คือต้นน้ำ

เมื่อนิทัศน์มาถึงก็ใช้ประโยชน์จากวารี ทำลายความฝันที่เขาทำมาหลายปี ความเกลียดชังที่ต้นน้ำมีต่อนิทัศน์นั้นเข้าไปในสายเลือด เกลียดจนกินเลือดกินเนื้อของนิทัศน์ได้ ความเกลียดชังก็ได้แผ่ไปยังปาลี ปิยะ ธวัฒน์ ที่มาจากในเมืองพร้อมกัน

ใช่แล้ว ต้นน้ำไม่เพียงอยากฆ่านิทัศน์ ทุกคนที่มาจากในเมืองครั้งนี้ เขานั้นอยากให้ทุกคนตาย ตายอย่างท้องไส้ทะลุ ตายอย่างศพไม่ครบ

ฉะนั้น เมื่อคืนวานนั้นเขาได้ไปจากหมู่บ้านซาลา ไม่กลับมาทั้งคืน เข้าไปในป่าเพื่อหาฝูงหมาป่า

เขาอยู่ในป่ามาสามสิบกว่าปี ต้นน้ำฆ่าสัตว์มาแล้วไม่พันตัว ก็แปดร้อยตัว แล้ว จะไม่เข้าใจขนบธรรมเนียมของสัตว์ป่าได้อย่างไรกัน

เขามีวิธีดึงดูดให้หมาป่ามาหา หลังจากนั้นให้พวกมันรวมกลุ่มกัน และลอกล่อให้พวกมันไปยังที่ๆเขาต้องการให้มันไป

เหมือนกับตอนนี้

“ฆ่า”

มองไปที่หมาป่าหลายร้อยตัวและดุร้าย ในที่สุดนิทัศน์ก็ลุกจากเก้าอี้ที่แสนจะสบายของเขา สายตาแหลมคมและออกคำสั่ง

“ ปังปังปัง”

“เฟี้ยวเฟี้ยวเฟี้ยว”

ทันใดนั้นเสียงปืน ลูกธนูยิงไปที่หมาป่าหลายร้อยตัวนั้นราวกับฝน

มองไปที่หมาป่าที่ตามมาด้านหลังนั้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เสียงของปาลีก็สั่น

เธอรู้ว่า ถ้าไม่ใช่เพราะแบกเธออยู่ ธวัฒน์ก็จะวิ่งหนีพ้นไปแล้ว ถ้าหากต้องตาย ถ้าต้องตายทั้งสองคน ไม่เท่ากับตายคนเดียวดีกว่าหรือ หลายวันทมานี้เธอได้รับความช่วยเหลือจากธวัฒน์หลายต่อหลายครั้ง จนวันนี้แม้แต่ชีวิตของเขาเธอก็ต้องทำให้เขาเหนื่อย

“คนโง่ ลืมสิ่งที่ผมเพิ่งพูดไปแล้วหรือ ความรักความซื่อสัตย์ ประโยคนี้ ไม่ได้พูดเล่น”

ธวัฒน์หอบหายใจพูดน้ำเสียงโกรธเคือง

สายตาเริ่มที่จะมองหาที่หลบภัยธรรมชาติรอบๆตัว ในที่สุดก็เห็นถ้ำธรรมชาติห่างไปไม่ไกลจากหินที่หลบอยู่ ด้านหน้าแม่น้ำเล็ก ๆ

ยังดีที่แม่นั้นไม่ลึก ยังสามารมองเห็นหินที่อยู่ในน้ำนั้นได้ ธวัฒน์วัดมันด้วยตาเปล่า ลึกไม่เกินหนึ่งเมตร

ไม่ลังเลอีก ธวัฒน์แบกปาลีด้วยแรงที่มีสุดท้าย วิ่งข้ามไปอย่างรวดเร็ว ข้ามแม่น้ำไปแล้ว พาปาลีเข้าไปในถ้ำ แต่ตัวเองนั้นเก็บเปลือกไม้หนา ปิดไว้ปากถ้ำ

ในไม่ช้าหมาป่าหลายตัวที่ไล่ตาม ย้อนกลับมาอย่างบ้าคลั่ง แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ธวัฒน์นั้นมีสถานที่พึ่งแล้ว พวกมันหาไม่ได้ง่ายๆ และยังได้รับความบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากธวัฒน์

ในที่สุดทั้งสองฝ่ายก็ต่อสู้กันเอง

ธวัฒน์รักษาความปลอดภัยอยู่หน้าถ้ำ ไม่ให้หมาเข้าไปแม้แต่ครี่งก้าว หมาป่าเฝ้าอยู่ด้านนอกปากถ้ำ ก็ไม่ให้ธวัฒน์ออกมาแม้แต่ครึ่งก้าว