แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 71

เวลาผ่านไป...

ฟ้าฝันยอมกลับมากับชินกรณ์โดยมีข้อแม้ ว่าทั้งสองจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันทั้งนั้น จะไม่นอนห้องเดียวกัน เว้นระยะห่าง แม้ชินกรณ์จะไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้แต่เพื่อให้เธอกลับมาเขาจึงจำเป็นต้องยอมรับข้อเสนอที่เธอยื่นให้

"ตายจริงคุณหนู น่ารักจ้ำม่ำจังเลยค่ะ"

"...." ฟ้าฝันได้แต่ยิ้มเพราะไม่รู้จะพูดอะไร ในขณะที่ลูกชายกำลังถูกเธออุ้มอยู่

"ฉันอุ้มลูกให้มา"

"ไม่ต้อง คุณไปเตรียมตัวเถอะจะได้ทำงาน"

"วันนี้เลยหรอ!?"

"ใช่ หรือว่าคุณจะมีปัญหา?"

"ก็ไม่มีหรอก"

"ทำงานอะไรกันหรอคะเพิ่งกลับมากันเอง พักให้หายเหนื่อยก่อนก็ได้มั้งคะ"

"คนอย่างเขาไม่เหนื่อยเป็นหรอกค่ะป้า ทำงานทั้งวันทั้งคืนยังทำได้เลย อีกอย่างไปอยู่ที่นั่นเขาก็ไม่ได้ทำอะไรสักอย่างนอกจากเดินไปเดินมา ทำตัวไม่มีประโยชน์เอาซะเลย"

"ได้ๆ ฉันจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้แหละจะได้ทำงาน ตามคำสั่งของเธอไง" ชินกรณ์พูดเชิงประชด หวังว่าเธอจะเห็นใจที่เห็นเขาเป็นแบบนี้

"ก็ไปสิคะ"

ชินกรณ์เดินขึ้นไปด้านบนห้องนอนของตัวเอง หลังจากนั้นก็เตรียมตัวที่จะไปทำงานตามคำสั่งของภรรยา ไม่นานเขาก็เดินลงมา

"เสร็จแล้วหรอ?"

"อืม"

"...."

ฟ้าฝันเดินไปที่กลุ่มการ์ดซึ่งตอนนี้กำลังผลัดเปลี่ยนเวรยามที่คอยทำหน้าที่เฝ้ารอบๆ ตัวบ้าน

"นาย คุณฟ้า มีอะไรกันหรือเปล่าครับ?"

"ฉันพานายของพวกนายมาทำงานด้วย"

"คะ ครับ ทำงานอะไรหรอครับคุณฟ้า?"

"พวกนายทำงานอะไรเขาก็ทำงานแบบเดียวกับพวกนายนั่นแหละ คอยดูให้ด้วยล่ะอย่าให้เขาอู้งานเด็ดขาด เพราะถ้าเขาอู้งานหรือทำไม่เต็มที่ฉันจะหักเงินเดือนพวกนายทั้งหมด หักให้เหลือครึ่งเดียวเลย"

"คะ ครับ" เพราะเป็นคำสั่งของนายหญิงทุกคนจึงไม่กล้าเถียงแม้กระทั่งเจ้านายที่ทุกคนเคยเกรงกลัวและเคารพก็ยังกลัวภรรยาของตัวเอง

"เดี๋ยวสิฟ้าฝัน"

"อะไรอีก?"

"แล้วใครจะช่วยเธอดูลูก ตอนกลางคืนเธอดูลูกไหวหรอ ให้ฉันไปคอยดูแลเธอกับลูกก็ได้นะ"

"ไม่ต้องมาหัวหมอ ลูกฉันหลับตอนกลางคืนไม่ได้ตื่นเล่นกลางดึก ทำหน้าที่ของตัวเองไป"

"...."

"พวกนายเฝ้าให้ดี ไม่มีการเกรงใจหรือเห็นใจอะไรกันทั้งนั้น ต่อให้เป็นเจ้านายพวกนายก็ต้องใช้งาน เพราะตอนนี้เขาก็เหมือนกับพวกนาย มีหน้าที่คอยผลัดเปลี่ยนเฝ้าเวรยาม"

"ละ แล้วถ้านายมีงานที่บริษัทล่ะครับจะทำยังไง?"

"ตอนนี้ให้เลขาคอยดูแลให้แล้วไม่ใช่หรอ?"

"อืม..."

"ถ้างั้นก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร แต่ถ้ามีเรื่องด่วนจริงๆ ฉันอนุญาตให้ลางานตรงนี้ได้"

"...." ลูกน้องก้มหน้าต่ำลงพร้อมๆ กัน ไม่มีใครกล้าที่จะสบตาแววตาที่น่าเกรงขามของฟ้าฝัน

แต่ใครมันจะไปกล้าใช้เจ้านายของตัวเองล่ะ เจ้านายที่จ่ายเงินเดือนให้ทุกเดือน ถ้าใช้งานเจ้านายไปแล้วถูกหักเงินเดือนขึ้นมาจะทำยังไง

"เฮ้อ..."

"นะ นายรับกาแฟสักแก้วไหมครับ"

"ไม่เป็นไร"

"แล้วนายจะอยู่ได้หรอครับ ผมว่า..."

"เมียกูพูดยังไง ก็ต้องทำแบบนั้นดิวะ มึงกล้าขัดคำสั่งหรอ?"

"ทำ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ กูถามอะไรมึงหน่อยสิ"

"ครับ"

"มึงเคยมีเมียเคยมีลูกไหม"

"เมียเคยมีครับแต่ลูกยังไม่เคยมี"

"เจ้าชู้หรอมึง?"

"นายว่าตัวเองทำไมครับ"

"ไอ้ห่านี่ กวนตีนดีนักนะมึง ตอนนี้เมียกูหลับไปแล้ว เดี๋ยวกูจะลากมึงไปกระทืบที่หลังบ้านให้ดู"

"ผมกลัวแล้วครับนาย"

"หรอ? ฉันหลับไปแล้วก็เลยคิดว่าจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นหรอ?" เสียงของหญิงสาวดังขึ้นจากทางด้านหลัง ขณะที่เจ้านายกับลูกน้องกำลังนั่งถกเถียงกัน ชินกรณ์หันกลับไปมองด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้ก็มืดมากแล้วไม่คิดว่าเธอจะลงมา อีกอย่างเธอก็ลงมาเงียบมากๆ จนเขาไม่ทันได้ระวังตัวเลย ถ้าเป็นคู่อริก็คงจะโดนยิงหรือไม่ก็โดนแทงตายจากทางด้านหลังแล้ว

"ลงมาทำไม แล้วลูกหมูอยู่กับใคร ปล่อยให้ลูกนอนคนเดียวได้ไง?"

"ไม่ใช่เรื่องอะไรของคุณ เมื่อกี้นินทาฉันทำไม?"

"เปล่านินทานะ" เขาปฏิเสธหน้าตาย ทั้งๆ ที่หลักฐานเธอเองก็ได้ยินกับหูว่าเขาพูดถึงเธอ แต่ก็ยังกล้าจะปฏิเสธ

"ตีหนึ่งคุณกลับไปนอนได้แล้ว"

"จริงหรอ" ได้ยินแบบนั้นชินกรณ์ก็ยิ้มจนหน้าบาน ลืมไปเลยว่าตัวเองต้องเก๊กหน้าเข้ม

"พรุ่งนี้สายๆฉันจะไปซื้อของที่ห้าง"

"ทำไมหรอ?"

"ฉันจะเอาคุณไปด้วยไง"

"ในที่สุดเธอก็.."

"ไปเป็นคนขับรถให้ฉัน ไปช่วยฉันถือของ ฉันไม่อยากเอาคนอื่นไปเพราะพวกเขามีงานทำ ส่วนคุณเป็นคนที่ไม่มีอะไรทำก็ควรจะไป"

"ครับ ไปก็ไป"