ทันทีที่ได้ยินว่าเบิกตัวเถ้าแก่โรงเตาเผา จูเหวินรุ่ยไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย แถมในใจยังมีความมั่นใจ ดูเหมือนไม่กังวลเลยสักนิดว่าเจ้าของโรงเตาเผาจะส่งผลต่อผลลัพธ์สุดท้าย
ลั่วเสี่ยวปิงจ้องมอง ใจคิดหวังว่าหลังจากนี้เขาจะสงบได้แบบนี้อยู่
จูเหวินรุ่ยสังเกตปฏิกิริยาของทางลั่วเสี่ยวปิง เห็นลั่วเสี่ยวปิงไม่มีความกลัวเลย จูเหวินรุ่ยก็เยาะเย้ยในใจ ‘เป็นแค่ลูกวัวเพิ่งเกิดแต่ไม่เกรงกลัวเสือ เขาต้องแสดงให้ผู้หญิงบ้านๆ คนนี้เห็นว่านางไม่ควรล่วงเกินใคร’
เมื่อลั่วเสี่ยวปิงกำลังเบื่อ และจูเหวินรุ่ยกำลังรอที่จะเห็นลั่วเสี่ยวปิงร้องขอความเมตตา เถ้าแก่โรงเตาเผาก็มาถึง
“ข้าน้อยคารวะท่านนายอำเภอ” เถ้าแก่เตาเผาคุกเข่าลงคารวะ แต่ใบหน้าค่อนข้างซีด บนหน้าผากมีเหงื่อออกเล็กน้อยด้วย
เมื่อเห็นเถ้าแก่เตาเผาเป็นแบบนี้ ทำให้จูเหวินรุ่ยขมวดคิ้ว
แต่เขาก็ไม่ได้คิดมาก แค่คิดว่าเถ้าแก่เตาเผาคงไม่ได้มีเรื่องอะไรทั้งนั้น อาจแค่ตกใจกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่
กัวหงหยางให้มือปราบนำขวดผลิตภัณฑ์บำรุงผิวออกมา และถามเถ้าแก่โรงเตาเผาว่า “เจ้ารู้ไหมว่านี่คืออะไร”
เถ้าแก่โรงเตาเผา “รู้ขอรับ”
“มันผลิตจากเตาเผาของพวกเจ้าหรือไม่”
“ใช่ขอรับ!”
กัวหงหยาง “เจ้าผลิตให้ใคร”
เถ้าแก่โรงเตาเผามองไปที่หร่วนซื่อ จากนั้นมองไปที่จูเหวินรุ่ยและสุดท้ายก็สูดหายใจเข้าลึก ก่อนที่จะหมอบลงกับพื้น “ใต้เท้า อันดับแรกหอเหมยเซียงต้องการให้ข้าน้อยเผาขวดแบบเดียวกันนี้ จากนั้นคนของจูกี้ก็มาหาข้าน้อย ให้ข้าน้อยเผาขวดแบบนี้ให้พวกเขา ส่วนที่เหลือข้าน้อยไม่รู้อะไรเลย”
ระหว่างที่พูด เถ้าแก่โรงเตาเผาตัวสั่นงันงก
ถ้าสามารถย้อนเวลากลับได้ เขาจะไม่ทำเรื่องที่เสียสัจจะผิดต่อความไว้วางใจของผู้อื่นแบบนี้อย่างแน่นอน
แม้ตระกูลจูจะน่ากลัว แต่ชายคนนั้นที่ไปหาเขาก่อนที่มือปราบไปหาเขานับเป็นฝันร้ายมาก ตอนนี้ตัวเขายังเจ็บระบมไม่หาย แต่คนผู้นั้นยังพูดด้วยว่าหากเขาทำอะไรไม่เหมาะไม่ควรออกไป มันจะไม่ธรรมดาอย่างแค่การโดนซ้อม
สถานการณ์ตอนนี้...ใครกันจะสามารถมาช่วยเขาได้ล่ะ
เขากลัวมาก!
หลังจากได้ยินคำพูดของเถ้าแก่โรงเตาเผา จูเหวินรุ่ยที่เคยมีท่าทางมั่นใจพลันหน้าเสียไปทันที แววตาเจือความไม่อยากเชื่อ มองจ้องไปที่เถ้าแก่โรงเตาเผาด้วยสายตาโหดเหี้ยม
ไอ้แก่นี่ กล้าดียังไงมาหักหลังกัน
ลั่วเสี่ยวปิงเห็นจูเหวินรุ่ยอารมณ์ไม่ดี อารมณ์นางก็ดีเป็นพิเศษ
ยังดีที่มีอั้นหวู่ก้าวนำไปหนึ่งก้าว ไม่อย่างนั้นเกรงว่าเถ้าแก่โรงเตาเผาจะให้การเท็จ และตนคงต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง
จากนั้นจูเหวินรุ่ยก็มีข้อแก้ตัวอีกครั้ง จนกระทั่งมีมือปราบกลับมาอีก รายงานกัวหงหยางว่าพบโรงงานใจชั่วในชุมชนแออัดทางตะวันตกของเมือง
ที่ผลิตในโรงงานใจชั่วคือผลิตภัณฑ์บำรุงผิวปลอม มือปราบเข้ายึดของที่ขโมยมา นำคนและสิ่งของทั้งหมดเข้ามา
และหนึ่งในคนของโรงงานคือลูกชายของจูฉวนฝู และแล้วเรื่องการทำและขายของปลอมก็ตกใส่หัวตระกูลจูโดยสมบูรณ์
ผู้หญิงที่ซื้อผลิตภัณฑ์บำรุงผิวปลอม เมื่อได้รู้ว่าสิ่งที่ใช้บนใบหน้าของตัวเองมาจากสถานที่อย่างชุมชนแออัด เห็นเสื้อผ้าของคนงานฝ่ายผลิตล้วนดำสกปรกก็รู้สึกอยากอาเจียนขึ้นมาทันใด
แล้วหลานชายวัยสองขวบของเขาล่ะจะเป็นอย่างไร
จูฉวนฝูคิดถึงตรงนี้แล้วแววตาก็เจือความสิ้นหวังอย่างเห็นได้ชัด
ข้อกล่าวหานี้เขาไม่อยากยอมรับก็ต้องยอมรับ
เมื่อคิดถึงตรงนี้ จูฉวนฝูก็ไม่หาข้อแก้ตัวอีก แล้วคำนับให้จูเหวินรุ่ย “ขอโทษคุณชายรอง เพราะช่วงนี้บ่าวหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเงินจึงทำผิดพลาดครั้งใหญ่ จนไปทำร้ายคนเหล่านั้น”
“ซึ่งเรื่องนี้บ่าวทำเองทั้งหมด บ่าวเต็มใจสารภาพผิด ขอคุณชายรองได้โปรดอย่าเอาพวกลูกของข้าเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องนี้”
จูเหวินรุ่ย “ในเมื่อเจ้าทำเรื่องนี้เอง งั้นข้าย่อมจะไม่พาลคนอื่น”
จูฉวนฝูได้ยินเช่นนี้ก็ถอนหายใจโล่งอก และพูดกับกัวหงหยางว่า “ใต้เท้า ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งที่ข้าน้อยเป็นคนทำ...”
พูดอย่างนั้นแล้วจูฉวนฝูก็อธิบายเหตุและผล พูดด้วยว่าตัวเองฉวยโอกาสจากผู้คนที่ฐานะแตกต่างกัน และตั้งราคาแพงกว่าหอเหมยเซียงมาก ผลกำไรมากน้อยแค่ไหนล้วนพูดออกมาหมด
เมื่อพวกผู้หญิงที่เสียโฉมได้ยินสิ่งที่จูฉวนฝูพูด ต่างไม่สามารถระงับความโกรธได้ และไม่สนใจที่จะยืนขึ้นในศาลและเข้ารุมทำร้ายจูฉวนฝู
จูฉวนฝูอดทนต่อทั้งหมดนี้ หัวหงหยางเพียงมองดูด้วยสายตาเย็นชา และไม่ได้บอกให้เหล่ามือปราบเข้าไปห้าม
แต่สุดท้ายด้วยความกลัวว่าจะเกิดเหตุฆ่ากันตายภายในศาล กัวหงหยางจึงทุบค้อนไม้ แล้วมือปราบก็เข้าไปห้ามความวุ่นวาย
จูฉวนฝูในเวลานี้ถูกทุบตีจนหัวบวมปูด ดูไม่เหมือนมนุษย์จนแม้แต่แม่ของเขาก็อาจจะจำไม่ได้
เมื่อถึงเวลาต้องประกาศคำตัดสิน กัวหงหยางได้ตัดสินให้จูฉวนฝูถูกเนรเทศ จากนั้นจึงหันไปหาจูเหวินรุ่ย “คุณชายรองจู ท้ายที่สุดแล้วเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะร้านเครื่องสำอางจูกี้ ข้าต้องยึดร้านเครื่องสำอางจูกี้ คุณชายรองมีข้อคัดค้านหรือไม่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง
สนุกแต่ทำไมคุยกับคนอายุเยอะกว่า เรียกเจ้า ๆ ข้า กับเจ้า ทำไม่ใช่ ท่าน เหมือนอันอัน อานอาน คุยกับพ่อ กับผู้ใหญ่ เรียกเจ้าอยู่เลย...
เนื่องนี้สนุกดี..ถึงแม้จะมีบางตอนที่เขียนเนือยไปหน่อย แต่ก็ตบกลับมาได้ 👍👍👍 คือ โอเคดีเลย...
ตอนที่ 19 - 20 หาย...
เรื่องนี้เคยลงจนจบแล้วหายไปไหนหมด เคยลงในreaderaz...