แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 482

คนที่มาคือจีเหวินจุน เห็นว่าลั่วเสี่ยวปิงไม่เป็นไร ก็โล่งใจลงได้

แต่พอเห็นอวี้หนิงที่อยู่ข้างๆลั่วเสี่ยวปิง จีเหวินจุนก็ไม่ได้ที่จะมุ่ยปาก มองไปทางลั่วเสี่ยวปิงด้วยความน้อยใจ

ตัวเองไม่ได้ปรากฏตัวต่อหน้าพี่เสี่ยวปิงแค่หนึ่งเดือนกว่าเอง พี่เสี่ยวปิงก็มีน้องสาวคนใหม่แล้วหรือ?

ไม่พอใจเลย!

ตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงเห็นจีเหวินจุน รู้สึกแต่ว่าตกใจมาก

และยังเห็นว่าจีเหวินจุนที่ร่าเริงมาตลอดนั้นอยู่ๆก็มุ่ยปากอย่างน้อยใจ ลั่วเสี่ยวปิงก็ยิ่งรู้สึกงงไปใหญ่

เหมือนกับว่านางเป็นชายเหี้ยๆที่ทอดทิ้งภรรยาและลูกสาว

ปรักปรำเลยนะเนี่ย!

"เหตุใดเจ้าถึงได้มา?"ลั่วเสี่ยวปิงถามแบบพล่ามปาก

ไม่ถามยังพอว่า พอถามแบบนี้จีเหวินจุนก็ขอบตาแดงไปหมด มองไปที่ลั่วเสี่ยวปิงด้วยใบหน้าที่กล่าวโทษ"พี่เสี่ยวปิง ลืมข้าแล้วจริงๆ......"

ลั่วเสี่ยวปิง"......"ไม่ นางไม่ได้ลืม นางโดนใส่ร้าย!

ในตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงสงสัยอยู่ว่าตัวเอง'ทรยศ'ต่อจีเหวินจุนจริงหรือเปล่านั้น จีเหวินจุนก็ไม่ได้มองลั่วสี่ยวปิงแล้ว เดินไปถึงหน้าอวี้หนิงโดยตรง"ข้าจะต่อสู้กับเจ้า"

สายตาของจีเหวินจุนเต็มไปด้วยความเป็นศัตรู

อวี้หนิงมองจีเหวินจุน ถึงแม้รู้สึกงง แต่ยังคงลุกขึ้นมา"ได้"

......

ผ่านไปหนึ่งก้านธูป

"พี่หนิง สอนฝีมือการต่อสู้ให้ข้าหน่อยสิ"จีเหวินจุนมองอวี้หนิงด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น จากนั้นยิ้มตาหยีมองไปที่เล่อเล่อ"ข้าจะเรียนกับเจ้าด้วยกัน"

เล่อเล่อชอบจีเหวินจุนมาก แน่นอนว่าพยักหน้าอยู่แล้ว

อวี้หนิงก็รู้สึกว่าจีเหวินจุนเป็นคนที่ดี เลยพยักหน้ายอมรับด้วย

ลั่วเสี่ยวปิงเห็นสามคนที่เข้ากันได้อย่างกลมกลืน อยู่ๆก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นเศษเกิน

จากนั้น ตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงเพิ่งคิดแบบนี้อยู่ มือก็ถูกอานอานจับเอาไว้

"ท่านแม่ เรามาห่อเกี๊ยวกันเถอะ!"อานอานเสนอความเห็น

ถึงแม้ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกว่าสาเหตุที่อานอานเสนอแบบนี้ก็เพราะ'ไม่มีใครสนใจตัวเอง' คำนึกถึงความรู้สึกตัวเอง แต่ลั่วเสี่ยวปิงคิดว่าที่บ้านมีคนเยอะขนาดนี้ กินเกี๊ยวก็เป็นทางเลือกที่ดี เลยพยักหน้ายอมรับ

ภารกิจสับเนื้อมอบหมายให้เว่ยหยาง เพราะเว่ยหยางมีความสามารถการต่อสู้ในตัว สับเนื้อได้อย่างรวดเร็ว

เรื่องคลึงแป้งมอบหมายให้ย่าเจียงและแม่ครัว ส่วนลั่วเสี่ยวปิงก็รับผิดชอบปรุงรสและห่อเกี๊ยว

ตอนแรกลั่วเสี่ยวปิง อานอานและสาวใช้น้อยของเล่อเล่อที่ชื่อทังหยวนสามคนห่อด้วยกัน จากนั้นอวี้หนิง จีเหวินจุน และเล่อเล่อที่ฝึกวิชาการต่อสู้มาแล้วรอบแรกกับสาวใช้ที่โตหน่อยของเล่อเล่อล้วนได้เข้าร่วมมา

สามัคคีคือพลังคำพูดนี้พูดถูกจริงๆ เดิมทีห่อกินเองกัน แต่ห่อไปห่อมา เกี๊ยวก็วางเต็มกระด้งสามใบ กินเองไม่ไหวแน่นอน

ดังนั้นลั่วเสี่ยวปิงก็เลยให้ทุกคนห่อเยอะๆไปเลย และเอาไปให้บ้านจางต้าหลางห้าสิบลูก บ้านผู้ใหญ่บ้านห้าสิบลูก จากนั้นยังส่งไปให้บ้านของหัวหน้าในโรงงานบางคน บ้านละสิบกว่าลูก

หลังจากห่อเสร็จแล้วรอบหนึ่ง ยังเหลืออีกหนึ่งกระด้งครึ่ง แถมยังมีเกี๊ยวบางลูกยังห่อไม่เสร็จ ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่ได้ห่อต่อ มอบหมายภารกิจห่อเกี๊ยวให้คนอื่น ส่วนนางก็ได้ไปที่ห้องครัว

ต้มเกี๊ยวเป็นเรื่องง่าย ลั่วเสี่ยวปิงก็เลยให้ย่าเจียงต้มในหม้อข้างใน ส่วนลั่วเสี่ยวปิงได้ถอดหมอเล็กๆในข้างนอกออก เปลี่ยนเป็นกระทะแบนพิเศษ และเริ่มทำเกี๊ยวทอดน้ำ

อวี้หนิง"เจ้ารู้จักน้องเสี่ยวปิงก่อนข้า ควรจะให้ข้าเดินพร้อมกับน้องเสี่ยวปิง"

ลั่วเสี่ยวปิงเห็นว่าทั้งสองคนทะเลาะกันอย่างแรง ก็ทำหน้าบึ้งตึง

นางรู้สึกว่า สองคนนี้เดินพร้อมกันถึงเป็นข้อเลือกที่ดีที่สุด

และเวลาก็ได้ผ่านไปสองวันภายใต้สถานการณ์ที่ทะเลาะและอึกทึกครึกโครมแบบนี้

อยู่มาวันหนึ่ง เรื่องโรคระบาดก็ถือว่าควบคุมได้อย่างสมบูรณ์ หมู่บ้านและเมืองต่างๆก็เริ่มกลับมาเปิดธุรกิจและดำเนินงานต่างๆเหมือนเดิม ในที่สุดลั่วเสี่ยวปิงก็เตรียมจะให้โรงงานเปิดใหม่

ก่อนจะเปิดโรงงาน ลั่วเสี่ยวปิงก็ให้คนไปแจ้งคนงานเหล่านั้น ส่วนเรื่องที่เริ่มใหม่นั้นก็ได้ให้คนเตรียมเสร็จตั้งนานแล้ว ดังนั้นวันนี้ลั่วเสี่ยวปิงถือว่าค่อนข้างจะยุ่ง

เพราะเปิดธุรกิจใหม่ เพื่อจะกระตุ้นยอดขาย นางก็ต้องผลิตสินค้าใหม่ออกมา โดยเฉพาะผลิตภัณฑ์บำรุงผิวและโรงงานเซรามิค

ถึงแม้สิ่งเหล่านั้นนางเตรียมพร้อมตั้งนานแล้ว แต่การลงคำสั่งและพูดคุยกับผู้จัดการนั้นก็ต้องใช้เวลาด้วย

หลังจากยุ่งงานเสร็จระยะหนึ่ง ก็ถึงยามเว่ย

ตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงกลับถึงบ้าน ก็พบว่าหน้าบ้านมีรถม้าเพิ่มคันหนึ่ง

รถม้าไม่มีสัญลักษณ์ใดๆ ไม่ค่อยคุ้นเคย ทำให้ลั่วเสี่ยวปิงสงสัยว่าตกลงใครมา

ลั่วเสี่ยวปิงเพิ่งมาถึงหน้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงที่ส่งมาจากข้างในลั่วเสี่ยวปิงแอบประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ยังผลักประตูบ้านออก

เนื่องจากเป็นตอนเช้า ดังนั้นประตูไม่ได้ล็อคไว้ แค่ปิดไว้เท่านั้น

"ท่านแม่ขอรับ อาจารย์ของข้ามาขอรับ"

ลั่วเสี่ยวปิงเพิ่งเข้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงที่ตื่นเต้นของอานอานส่งมา