แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 587

เมื่อไม้ปลุกสติดังขึ้น เหยียนขวนก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง

นอกจากความตกใจกลัว เหยียนขวนยังอยากจะเถียงข้างๆ คูๆ

แต่พยานก็อยู่ที่นี่พร้อม จ้งฉางจะให้โอกาสเขาได้อย่างไร

จ้งฉางสั่งให้โบยทันที

ถึงแม้จะเคยมีเหตุการณ์ที่บางคนต้องสารภาพผิดทั้งที่ไม่ได้ทำผิดเพราะถูกทรมาน แต่ก็มีบางคนที่ไม่ยอมสารภาพผิดเสียทีจนกระทั่งถูกทรมาน

เหยียนขวนทนได้

แต่หลี่ชนเหมยทนไม่ได้

ทีแรกก็โบยไปแล้วสิบไม้

เมื่อมีการโบยอีกครั้ง หลี่ชนเหมยจึงกรีดร้องออกมาตั้งแต่แรก

หลังจากรับการโบยเป็นครั้งที่สิบ หลี่ชนเหมยก็ทนไม่ไหวและตะโกนออกมาว่า “ข้าสารภาพ ข้าสารภาพแล้ว ข้ายอมสารภาพทุกอย่าง ใต้เท้าโปรดอย่าโบยเลย อย่าโบยข้าเลย!”

หลี่ชนเหมยเป็นม่ายตั้งแต่อายุยังน้อย นางเลี้ยงเหยียนขวนจนเติบใหญ่ด้วยตัวคนเดียวและพบเจอความลำบากมามาก

แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ไม่เคยถูกลงโทษเช่นนี้

ด้วยเหตุนี้การถูกโบยไปยี่สิบไม้จึงนับว่าเป็นขีดจำกัดสูงสุดแล้วที่นางจะทนได้

“ท่านแม่!” เหยียนขวนร้อนรนทันทีที่ได้ยิน!

เหยียนขวนมีสติกว่าหลี่ชนเหมย เขารู้ดีว่าถ้าสารภาพออกไปจริงๆ มันจะเกิดอะไรขึ้น

เขาคิดว่าถ้าทนไปได้สักพักก็จะไม่มีอะไรแล้ว

แต่ถ้าสารภาพออกไป ไม่มีใครรู้เลยว่าอะไรกำลังรอพวกเขาอยู่

สรุปก็คือ การสารภาพน่ากลัวว่าการไม่สารภาพ

ทว่าเวลานี้หลี่ชนเหมยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

นางเจ็บปวดมากจริงๆ

เพราะเหตุนี้หลี่ชนเหมยจึงไม่สนใจอะไรอีก

นางเอ่ยปากสารภาพทุกอย่างออกมา

เล่าตั้งแต่เรื่องที่บุตรชายของนางล้อมหมู ตอนที่พวกนางเริ่มเตรียมตัวออกจากหมู่บ้านต้าซิงเพื่อหนีภัย

แต่ว่าการหนีภัยไม่ใช่ความคิดของพวกนางสองแม่ลูก

ถึงอย่างไรคนหนึ่งก็เป็นม่าย คนหนึ่งก็เป็นบัณฑิต ถ้าออกไปจากหมู่บ้านต้าซิง พวกนางจะใช้ชีวิตอยู่อย่างไร

พวกนางไม่กล้าออกเดินทาง

แต่เป็นลั่วเหอซิ่งต่างหากที่เกิดความคิดขึ้นมาและเป็นคนชักชวน

นอกจากนี้ลั่วเหอซิ่งยังแนะนำสองแม่ลูกเหยียนขวนให้รู้จักกับฮัวเว่ยซึ่งตอนนี้ไม่มีชีวิตอยู่แล้ว

ในตอนแรกฮัวเว่ยคิดจะจัดการกับซ่งฉงปิง พร้อมกันนั้นก็รู้สึกว่าเมืองหลินอานเป็นเมืองที่อับโชค ดังนั้นจึงคิดว่าจะหาวิธีจัดการนางหลังจากออกมาจากเมืองหลินอานแล้ว

ด้วยเหตุนี้ฮัวเว่ยจึงพาสองแม่ลูกเหยียนขวนมาที่เมืองหลวง

แต่หลังจากที่สองแม่ลูกเหยียนขวนเดินทางมาถึงเมืองหลวง ฮัวเว่ยก็ปล่อยให้สองแม่ลูกหาที่อยู่กันเองโดยไม่จัดการอะไรให้เลย

นั่นเพราะฮัวเว่ยถูกตระกูลฮัวลงโทษทันทีที่มาถึงเมืองหลวง

ด้วยเหตุนี้ฮัวเว่ยจึงดูแลใครไม่ได้เลย

หลังจากฮัวเว่ยตาย เหยียนขวนกับมารดาก็ได้ข่าวและรู้สึกหวาดกลัวมาก ตั้งใจว่าจะรีบออกไปจากเมืองหลวง

แต่ในตอนนั้นมีคนมาหาพวกเขา ขอให้พวกเขาช่วยกระจายข่าวลือและไปก่อความวุ่นวายที่จวนอ๋องอี้ว

แต่พอถามว่าคนที่มาหาพวกเขาเป็นใคร สองแม่ลูกเหยียนขวนกลับบอกไม่ได้

เนื่องจากอีกฝ่ายแค่บอกว่า หากทำตามวิธีของเขา ไม่เพียงแต่จะขอยศได้ยศ แต่ขอลาภก็จะได้ลาภด้วย

สองแม่ลูกย่อมตื่นเต้นเป็นธรรมดาเมื่อเจอสิ่งที่ยั่วยวน ดังนั้นจึงเกิดเป็นเรื่องราวอย่างที่เห็นในวันนี้

หลังจากรับฟังทุกอย่างจนจบ ซ่งหยุนดาซึ่งอดทนมานานก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปและฟาดมือไปทางสองแม่ลูกเหยียนขวนทันที

ต่อหน้าธารกำนัล คลื่นความโกรธทำให้สองแม่ลูกเหยียนขวนกระเด็นออกไป

วันนี้เกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่โต นางจำเป็นจะต้องเปิดเผยถึงการมีอยู่และฐานะของอานอานกับเล่อเล่อ

เด็กสองคนจากตระกูลเว่ยเป็นลูกของนาง เชื่อว่าในไม่ช้าทุกคนคงจะรู้เรื่องนี้

การประกาศเรื่องของลูกๆ ที่เกิดขึ้นนี้เป็นสิ่งที่นางเคยคิดไว้อยู่ก่อนแล้ว แต่มีอีกเหตุผลหนึ่งที่ต้องบอกตอนนี้นั่นก็คือนางได้ยินตั้งแต่ก่อนมาศาลแล้ว ว่าฐานะของอานอานกับเล่อเล่อถูกเปิดเผยออกมาแล้ว

ซ่งฉงปิงรู้ดีว่าคนที่คิดจะจัดการนางในคราวนี้คือหูหยานเฉียน

ทว่าตอนนี้นางจะยังไม่จัดการหูหยานเฉียน ไม่อย่างนั้น...

แววตาของซ่งฉงปิงเยียบเย็นลงเล็กน้อย นางไม่กล่าวอะไรอีก จากนั้นจึงพาลูกทั้งสองคนออกไปจากหยาเหมินแห่งศาลต้าหลี่พร้อมกับบิดามารดาและพี่ชายน้องชาย

ในที่สุดคราวนี้ซ่งฉงปิงก็พาลูกๆ ทั้งสองกลับมาที่จวนอ๋องได้อย่างถูกต้องเปิดเผย

ต่อไปไม่ว่านางอยู่ที่ไหน ลูกๆ ของนางจะอยู่ที่นั่น

ส่วนปัญหาที่จะตามมาหลังจากนี้ก็ค่อยมาว่ากันภายหลัง

สำหรับเงื่อนไขในการช่วยเหลือของคนจากหมู่บ้านสงเจียในคราวนี้

ซ่งฉงปิงจะกลับไปพร้อมจดหมายหย่า ตัดสินใจร่วมมือกับหมู่บ้านสงเจียในการเพาะปลูกพืช

แน่นอนว่านอกจากหมู่บ้านสงเจีย ยังมีหมู่บ้านฟ่านเจียกับหมู่บ้านอื่นๆ อีกด้วย

ถึงอย่างไรหมู่บ้านสงเจีย หมู่บ้านต้าซิง หมู่บ้านเฉินเจียและหมู่บ้านฟ่านเจียก็เชื่อมโยงติดต่อกัน หากมีช่องว่างมากเกินไป คนอื่นจะอิจฉาได้ง่ายจนไม่เอื้อต่อการพัฒนาที่ยั่งยืน

นี่เป็นสิ่งที่ซ่งฉงปิงคิดใคร่ครวญมานานแล้ว

หลังจากจัดการเรื่องเด็กๆ ได้แล้ว แผนการของนางจึงต้องรีบเร่งดำเนินการ

ด้วยเหตุนี้ในวันต่อๆ มาซ่งฉงปิงจึงยุ่งมาก ยุ่งอยู่กับการหาซื้อยา ยุ่งอยู่กับการปรุงยา การหาหมอและการทำกิจธุระอื่นๆ

แน่นอนว่างานเหล่านี้มีคนมาช่วยทำแทนแล้ว ส่วนนางก็แค่ต้องคอยสั่งการเท่านั้น เพราะถึงอย่างไรนางก็มีเด็กปรุงยากลุ่มหนึ่งเป็นของตัวเอง ทั้งยังมีองครักษ์และองครักษ์ลับที่ท่านพ่อมอบไว้ให้ด้วย

ดังนั้นหกวันให้หลัง หลังจากหวู่เจียงปรับปรุงโรงหมอจนเสร็จสิ้น ซ่งฉงปิงจึงส่งคนไปเปิดโรงหมอโดยเร็วที่สุดพร้อมกับให้แขวนป้ายเหรินยี่ถังเอาไว้

เดิมทีเหรินยี่ถังไม่มีทางคึกคักเพราะเปิดทำการอยู่ในเขตยากจนทางทิศตะวันตกของเมือง

ทว่าใบประกาศที่ติดอยู่ตรงหน้าประตูเหรินยี่ถังกลับทำให้เรื่องนี้เลื่องลือไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว...