ผู้ชายหลายคนนั้นต่างมองหน้ากัน เหมือนตกใจมากที่ซ่งฉงปิงจะถามสิ่งนี้
แต่เมื่อเห็นเงินตำลึงในมือของซ่งฉงปิง หลายคนนี้ล้วนตาสว่างขึ้นมา
คนหนึ่งในนั้นรีบยื่นมือไปรับเงินตำลึงในมือของซ่งฉงปิง พูดว่า"ผู้ชายคนนั้นสูงประมาณนี้......"
ผู้ชายชูมือขึ้นศีรษะของตัวเองไปอีกระยะหนึ่ง
ยังไม่ทันรอเขาพูดจบ อีกคนหนึ่งแย่งพูดว่า"เขาใส่หน้ากากสีเงิน"
คนที่สามเลียนแบบอย่างเหมือนเลย"เสื้อที่เขาใส่นั้นมีลายไม้ไผ่ปักอยู่......"
หลายคนแย่งกันพูดทีละประโยค อธิบายถึงลักษณะทั้งหมดของชายใส่หน้ากากรอบหนึ่ง
ยิ่งฟัง ซ่งฉงปิงยิ่งรู้สึกหนักแน่น
คนที่พวกเขาอธิบายมานั้น ก็คือฉีเทียนเห้าไม่ใช่หรือ?
ซ่งฉงปิงรีบร้อนในใจ แต่ไม่ได้ปรากฏบนใบหน้า หลังจากถามสถานที่ต่อสู้แล้ว ซ่งฉงปิงก็ให้หลายคนนั้นไป
"องค์หญิงเพคะ......"ไป๋เสามองซ่งฉงปิง มีความสงสัยปรากฏใบสายตา
ซ่งฉงปิงพยักหน้าเล็กน้อย"เราไปดูกัน"
ไป๋เสามีความกระวนกระวายใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
สถานที่ที่พวกเขาต่อสู้กันนั้นไม่ไกลจากพวกนาง เพียงเดินเลยถนนไปสองเส้นแล้วเลี้ยวเข้าไปก็ถึง
แต่สถานที่นี้ค่อนข้างจะลับตาคน ยิ่งเดินยิ่งไม่เจอใครเลย ทำให้เกิดความกังวลขึ้น
"องค์หญิงเพคะ"ไป๋เสากระซิบข้างหูของซ่งฉงปิง น้ำเสียงมีการเตือนให้ระแวดระวัง
ซ่งฉงปิงพยักหน้าเบาๆ แต่กลับส่งสายตาสะกิดให้ไป๋เสาอย่ารีบร้อน
เดินไปข้างหน้าต่อ แต่เพิ่งเดินออกไปถนนเส้นหนึ่ง ถึงสถานที่ที่ค่อนข้างกว้างใหญ่ ซ่งฉงปิงและไป๋เสาสองคนก็ถูกคนกลุ่มหนึ่งที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหันล้อมรอบ
สำหรับที่ถูกล้อมรอบ ทั้งสองคนล้วนไม่แปลกใจ
"องค์หญิงใหญ่ สบายดีนะ"คนที่นำหน้ามองไปที่ซ่งฉงปิง หัวเราะเย็นชาออกมา
ซ่งฉงปิง"พวกเจ้าเจอข้าเมื่อไหร่?"
หลังจากเข้าเมือง นางก็ใส่ผ้าปิดหน้า นอกจากเป็นคนที่ใกล้ชิดมาก ไม่งั้นไม่มีคนจำตัวเองได้หรอก
แต่คนเหล่านี้กลับจำตัวเองได้ตั้งนาน
แม้กระทั่ง หลายคนที่บอกว่าฝั่งนี้มีการต่อสู้กันและชี้ทางให้นางนั้นล้วนเป็นคนของพวกเขา
พวกเขาแสดงได้ดี แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีจุดบกพร่อง
เพราะถ้าเป็นคนปกติเห็นว่ามีคนต่อสู้กัน ต้องกลังจนขาสั่น รีบกลับไปหลบที่บ้านแน่นอน จะคุยซุบซิบอยู่ตามถนนเหมือนหลายคนนั้นอย่างไรได้?
แถมยังบอกความเป็นมาของเรื่องให้นางด้วย
แม้กระทั่งยังสามารถพูดถึงลักษณะของฉีเทียนเห้าได้
ต้องรู้ว่า เมื่อพบเจอสถานการณ์ที่ต่อสู้กันแบบนั้น คนปกติคงกลัวจนอึ้งไปเลย ใครยังจะไปสนใจรายละเอียดล่ะ?
นางแค่แกล้งทำเป็นเชื่อเท่านั้น
อย่างแรก ในเมื่อคนเหล่านั้นแสดงต่อหน้าตัวเอง ก็หมายความว่าพวกเขารู้ตำแหน่งของตัวเองแต่แรก
ในเมื่อรู้ตำแหน่งของตัวเอง ก็ต้องคิดทุกวิธีเพื่อลงมือต่อนาง
เมื่อเทียบกับไม่รู้ว่าพวกเขาจะลงมือเมื่อไหร่ มาตามแผนที่พวกเขาวางไว้ยังดีกว่าเลย
และพวกเขาสามารถบอกลักษณะของฉีเทียนเห้าได้อย่างชัดเจน หมายความว่าพวกเขาได้เจอฉีเทียนเห้ามาก่อนแน่นอน
งั้นนางต้องทำการยืนยันว่าฉีเทียนเห้าอยู่ในมือของพวกเขาหรือยังไง
ถึงแม้นางรู้อย่างชัดเจนว่า ฉีเทียนเห้าไม่โดนพวกเขาจับได้ง่ายๆหรอก
เห็นว่าซ่งฉงปิงใจเย็นมาก ก็มีสักครู่หนึ่งรู้สึกตกใจ
แต่หลังจากตกใจเสร็จ ก็ทำหน้าระมัดระวัง
พวกเขานึกถึงตอนก่อนจะมา เจ้านายสั่งไว้ว่า องค์หญิงใหญ่ของตงหลินเป็นคนที่เจ้าเล่ห์มาก
ดังนั้นพอซ่งฉงปิงถามออกมา คนเหล่านี้ล้วนไม่คิดจะตอบคำถามของซ่งฉงปิง
ซ่งฉงปิงไม่ได้รับคำตอบ เหมือนก็ไม่รีบร้อนมากนัก แต่กลับถามอีกคำถามหนึ่ง"อ๋องเซ่อเจิ้งอยู่ไหน?"
หลายคนมองหน้าเข้าหากัน จากนั้นมีคนหนึ่งพูดว่า"เชอะ เจ้าถามถึงอ๋องเซ่อเจิ้งหรือ เขาถูกพวกเราฆ่าตายตั้งนานแล้ว"
เดิมทีนึกว่าพูดแบบนี้จะทำให้ซ่งฉงปิงกระวนกระวายใจ
แต่นึกไม่ถึงว่าซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ กลับพูดอย่างใจเย็น"ลงมือเถอะ?"
ทุกคน"......"
ซ่งฉงปิงมองพวกเขา ยิ้มมุมปาก"พวกเจ้าระมัดระวังตัวจริง"
แต่ว่าระมัดระวังตัวมากเกินไป
บางทีตัวร้ายจะตายเพราะพูดเยอะไป
ส่วนพวกเขาตายเพราะระมัดระวังตัวมากเกินไป
หูหยานยี่ได้เป็นตัวอย่างให้ดูมาก่อน ซ่งฉงปิงก็รู้ว่า คนของเป่ยอันมีความระแวงระวังต่อตัวเอง
แต่เสียดายที่ ความสามารถของพวกเขาแย่กว่าหูหยานยี่ตั้งเยอะ......แต่สิ่งสำคัญคือพวกเขาไม่มีสมองของหูหยานยี่
ไม่อย่างงั้น ทำไมคนหนึ่งเป็นตั้งท่านอ๋อง แต่พวกเขาเป็นแค่สายลับล่ะ?
และคนเหล่านี้อาจจะรู้ว่าต้องระมัดระวัง แต่ไม่รู้ว่าต้องระวังด้านไหน
เลยทำให้ซ่งฉงปิงมีโอกาสลงมือ
นางจริงจังกับการวางยาพิษอยู่แล้ว
"ปังๆๆ"
และในเวลานี้ เสียงปรบมือดังขึ้นมาจากข้างในของซ่งฉงปิง
ซ่งฉงปิงได้ยินเสียงนี้ ก็ตกใจ ร่างกายแข็งตัวเล็กน้อย จากนั้นหันหน้ามองไปข้างหลัง
ไป๋เสาก็ตกใจ รู้สึกตกใจมาก
นางไม่ได้สังเกตเลยว่าคนเหล่านี้มาถึง
ไป๋เสาปกป้องอยู่ข้างหน้าของซ่งฉงปิงด้วยจิตสำนึก สายตาเต็มไปด้วยความเตือน
เห็นแต่ว่า มีผู้ชายอายุสามสิบกว่าที่แต่งกายเหมือนพ่อค้าเดินออกมาจากซอยเมื่อกี้นี้ กำลังเดินมาด้วยรอยยิ้มแถมยังเดินไปด้วยปรบมือไปด้วย
"ได้ยินแต่ว่าองค์หญิงใหญ่ของต้าชิ่งเจ้าเล่ห์มาก ชำนาญในการใช้พิษ พอได้เจอวันนี้ รู้สึกว่าสมชื่อจริงๆ"
ระหว่างที่พูด ก็มีคนใช้หลายคนปรากฏตัวที่ข้างหลังของชายคนนี้
ทันใดนั้น ก็ล้อมรอบซ่งฉงปิงสองคนอยู่ตรงกลาง
เผยให้เห็นการกระทำที่ทำนาบนหลังคนอย่างชัดๆ
คนเหล่านี้ถือเป็นเจ้าภาพของวันนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง
สนุกแต่ทำไมคุยกับคนอายุเยอะกว่า เรียกเจ้า ๆ ข้า กับเจ้า ทำไม่ใช่ ท่าน เหมือนอันอัน อานอาน คุยกับพ่อ กับผู้ใหญ่ เรียกเจ้าอยู่เลย...
เนื่องนี้สนุกดี..ถึงแม้จะมีบางตอนที่เขียนเนือยไปหน่อย แต่ก็ตบกลับมาได้ 👍👍👍 คือ โอเคดีเลย...
ตอนที่ 19 - 20 หาย...
เรื่องนี้เคยลงจนจบแล้วหายไปไหนหมด เคยลงในreaderaz...