แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 779

ซ่งฉงปิง"?"

นึกว่าตัวเองยังไม่ตื่น ดังนั้นเลยมองไปทางฉีเทียนเห้า"เมื่อกี้เจ้าพูดอะไรนะ?"

น้ำเสียงของฉีเทียนเห้ายืนหยัดกว่าเดิม"พรุ่งนี้เช้าข้าจะให้คนพาเจ้ากลับไป"

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ก็รีบลุกขึ้นมาจากเตียง จ้องไปที่ฉีเทียนเห้าอย่างไม่พอใจ"ไม่"

ฉีเทียนเห้าจะทำอะไรเนี่ย?

เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแบบนี้!

แต่หลังจากหายโมโห ซ่งฉงปิงก็สงบลง ขมวดคิ้วมองไปที่ฉีเทียนเห้า"เจ้าเป็นอะไร?เกิดอะไรขึ้นหรือ?"

ถ้าไม่มีอะไร ฉีเทียนเห้าจะไม่มาให้ตัวเองกลับเมืองหลวงอย่างกะทันหันหรอก เพราะเขาไม่ไช่คนที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา

ฉีเทียนเห้าได้ยินเช่นนี้ ไม่ได้ตอบคำถามของซ่งฉงปิงทันที แต่กลับมองไปทางหน้าท้องของซ่งฉงปิง

ซ่งฉงปิง"......"

นางก็มองไปที่ท้องของตัวเองตามสายตาของฉีเทียนเห้า

จากนั้นก็มีความคิดที่ไม่ค่อยดีเกิดขึ้น

อย่างที่คิด ได้ยินฉีเทียนเห้าพูดว่า"ปิงเอ๋อร์ เจ้ามีโอกาสสูงมากที่ท้องแล้ว"

ซ่งฉงปิง"......"

ไม่ได้พูดอะไร เพียงจับชีพจรให้ตัวเองอย่างเงียบๆ

ทุกครั้งที่นางมีเพศสัมพันธ์กับฉีเทียนเห้า ก็มีการป้องกันทุกครั้ง

ตอนแรกๆนางจะกินยาป้องกัน แต่หลังจากนั้นฉีเทียนเห้าไม่รู้ได้ยินจากไหนมาว่ากินยาไม่ดีต่อสุขภาพผู้หญิง ก็ให้คนออกสูตรยาคุมกำเนิดของผู้ชายโดยเฉพาะ

นางได้ดูสูตรยานั้น ไม่มีปัญหาอะไร เลยอนุญาตให้ฉีเทียนเห้ากินยานั้น

แต่การต้มยายังไงก็เสียเวลา ดังนั้นซ่งฉงปิงเลยนำยาเหล่านั้นมาทำเป็นยาเม็ด

ปกติแล้วทุกครั้งที่ทำฉีเทียนเห้าล้วนจะกินยาเม็ดหนึ่งก่อน แต่เฉพาะครั้งก่อนที่โม่เวิ่นวางยาใส่ฉีเทียนเห้า ทั้งสองคนบ้าคลั่งมาสองวัน ไม่ได้มีการคุมกำเนิด

ก่อนหน้านี้ยุ่งงานจนลืม จนกว่าฉีเทียนเห้าบอกว่าตัวเองอาจจะตั้งครรภ์ นางถึงคิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้

พูดตามตรง สองวันนั้นทั้งสองคนได้ทำหลายๆครั้ง และนางก็อยู่ในช่วงที่ตั้งครรภ์ง่ายด้วย

สิ่งเดียวก็คือ ห่างจากสองวันนั้นยังไม่ถึงเดือน อยากจะจับชีพจรทำการยืนยันมันยากจริงๆ

ดังนั้น ซ่งฉงปิงกลั้นหายใจตั้งสติขึ้น

ฉีเทียนเห้าก็ไม่ได้รบกวนซ่งฉงปิง

สาเหตุที่รู้ว่านางอาจจะท้องนั้นจริงๆก็เป็นสิ่งที่คาดการณ์ไม่ถึง เพราะเขาไม่เคยคิดไปด้านนี้เลย

แต่ปิงเอ๋อร์หลับสนิทไป แถมก่อนหน้านี้ยังเกือบจะเหนื่อยจนสลบ เขารู้สึกเป็นห่วง เลยให้คนไปเชิญหมอหลายคนมาจับชีพจรให้ปิงเอ๋อร์

หมอล้วนบอกว่านางเหนื่อยเกินไป มีเพียงคนเดียวที่เสนอว่าอาจจะตั้งครรภ์ แต่ยังไม่แน่ใจ

แน่นอนว่าเขาก็นึกถึงสองวันนั้น

ดังนั้นเขารู้สึกว่าความเป็นไปได้สูงมาก

แน่นอนว่า ถ้าเป็นสิ่งผิดพลาดเขาก็ยินยอมที่จะพาปิงเอ๋อร์เดินทางต่อ

แต่หากปิงเอ๋อร์ท้องจริงๆ เขาก็ไม่กล้าเสี่ยง

ดังนั้นในเวลานี้ ฉีเทียนเห้าก็กลั้นหายใจรอคำตอบในการจับชีพจรให้ตัวเองของซ่งฉงปิงเช่นกัน

นานมาก ซ่งฉงปิงถึงปล่อยมือของตัวเองลง

"เป็นอย่างไรบ้าง?"ฉีเทียนเห้าถามด้วยความห่วงใย

ซ่งฉงปิงเม้มปาก"มีความเป็นไปได้จริงๆ"

แต่นางยังไม่แน่ใจ

เพราะเวลาสั้นไป ถึงแม้จะตรวจเลือดก็ไม่อาจสำเร็จได้ ก็อย่าว่าถึงการตรวจชีพจรเลย

ระหว่างพูด ซ่งฉงปิงก็พูดต่อ"ข้าอยากไปจริงๆ"

ระหว่างที่พูดคุยกัน ซ่งฉงปิงก็มองฉีเทียนเห้าด้วยความคาดหวัง ทำให้คนไม่อาจจะปฏิเสธได้

ฉีเทียนเห้ารู้สึกสับสนมาก เห็นได้ชัดว่า เขายากที่จะตัดสินใจ

เพราะเขารู้ว่า ผู้หญิงคลอดลูกก็เสมือนไปนรกเที่ยวหนึ่ง ตอนนี้แม่ยายอยู่ในวัง ก็ถูกปกป้องได้อย่างดีเช่นกัน

ครั้งนี้ไม่เพียงแต่อยู่ห่างไกล แถมยังอันตรายมากด้วย เขาจะไว้ใจให้ซ่งฉงปิงติดตามได้อย่างไรล่ะ?

ซ่งฉงปิงเห็นว่าฉีเทียนเห้ายังคงยืนยันอยู่ ก็ใช้วิธีสุดท้าย"เทียนเห้า ตอนนี้เจ้าสามารถส่งข้ากลับเมืองหลวงได้เลย"

ฉีเทียนเห้าได้ยินเช่นนี้ เพิ่งจะโล่งใจลง ก็ได้ยินซ่งฉงปิงพูดว่า"เพราะข้าเองก็สามารถไปที่หนานเจียงได้"

จริงๆแล้วนางมีความอยากรู้อยากเห็นมากกับหนานเจียงในตำนาน

ฉีเทียนเห้ามองไปที่ซ่งฉงปิง เห็นว่าซ่งฉงปิงด็จริงจังมาก ก็รู้ว่าซ่งฉงปิงไม่ได้พูดเล่น ทันใดนั้นก็รู้สึกจนปัญญา

"พอเถอะ ไม่ส่งเจ้ากลับเมืองหลวงแล้ว"

ไม่อย่างงั้น เขาจะทำอย่างไรได้อีก?

ส่งนางกลับไป แล้วให้นางแอบตามไปเองหรือ?

ถ้าเป็นเช่นนี้ งั้นให้นางอยู่ข้างๆนังดีกว่าเลย เพราะตัวเองจะได้ปกป้องนางได้

ซ่งฉงปิงเห็นว่าฉีเทียนเห้ายอมรับ ก็กอเคอของฉีเทียนเห้าอย่างดีใจ

"เทียนเห้า เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะสามารถปกป้องตัวเองได้ดีแน่นอน"นางกลัวว่าถึงแม้ฉีเทียนเห้าจะยอมรับ แต่ยังคงกังวลอยู่

ฉีเทียนเห้าใช้หน้าผากแตะหน้าผากของซ่งฉงปิง ถอนหายใจอย่างจนปัญญา

เห็นว่าฉีเทียนเห้าเป็นเช่นนี้ ซ่งฉงปิงก็ใช้มือไปจับใบหน้าของฉีเทียนเห้า เตรียมจะใช้กลยุทธ์สาวงามปลอบใจเขา

แต่เพิ่งเข้าใกล้ฉีเทียนเห้า ท้องของซ่งฉงปิงก็ส่งเสียงมา

ซ่งฉงปิง"......ข้าหิวแล้ว......"