อย่างที่ซ่งฉงปิงพูด ร่างกายของเซี่ยงเซียวเซียนอ่อนแอมาก
หากไม่ใช่ว่าซ่งฉงปิงฝังเข็มช่วยฟื้นชีวิตของเซี่ยงเซียวเซียน กลัวว่าเซี่ยงเซียวเซียนจะไม่ไหวจริงๆ
ตอนแรก เนื่องจากว่าฉีเทียนเห้ากลัวว่าซ่งฉงปิงตั้งครรภ์จริงๆ เลยให้รถม้าขับช้า
แต่พอเป็นเช่นนี้ เวลาการเดินทางก็นานขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของเซี่ยงเซียวเซียนรอนานขนาดนั้นไม่ได้
พอซ่งฉงปิงยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าตัวเองไม่เป็นไรจริงๆ ฉีเทียนเห้าถึงให้รถม้าขับเร็วขึ้นหน่อยนึง พอเห็นว่าซ่งฉงปิงไม่มีความผิดปกติแม้แต่นิด แถมสีหน้ายังดูดีทุกวัน ฉีเทียนเห้าถึงลงคำสั่งให้เร่งการเดินทาง
ใช้เวลายี่สิบกว่าวัน ในที่สุดทุกคนก็มาถึงนอกเมืองเมืองหลี
จะไปหนานเจียงก็ต้องผ่านเมืองหลี
แต่ตอนที่เข้าใกล้เมืองหลี พวกเขาก็พบว่าเมืองหลีมีการตรวจสอบอย่างเข้มงวด ประชาชนที่ไปๆมาๆล้วนต้องผ่านการตรวจสอบที่เข้มงวด ทำให้หน้าประตูเมืองมีการต่อแถวยาว
หลังจากนักสืบได้รู้ข่าวนี้ ฉีเทียนเห้าก็ไม่ได้ให้รถม้าเดินหน้าอีก แต่กลับให้ไป๋เสาไปดูสถานการณ์
ไป๋เสาไปตั้งหนึ่งวันเต็มๆ
ตอนที่กลับมา ไป๋เสาได้ใส่เสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยรอยปะซ่อม บนหัวได้สวมด้วยผ้าคลุมหัวที่สกปรกและมีกลิ่นแปลกๆ ใบหน้ายังเต็มไปด้วยฝุ่นละออง ดูเหมือนเป็นชาวบ้านยากจนธรรมดา
หนานซิงมองไปที่ไป๋เสา อดไม่ได้ที่จะขำออกมา"เข้าไปเป็นขอทานหรือ?"
ลักษณะของไป๋เสาไม่ได้ดูดีกว่าขอทานเลย
ไป๋เสาเพียงมองหนานซิงทีหนึ่ง จากนั้นก็ทำความเคารพต่อฉีเทียนเห้าและซ่งฉงปิง สีหน้าจริงจังมาก"บ่าวได้เข้าเมืองเที่ยวหนึ่ง พบว่าชีวิตของประชาชนในเมืองและนอกเมืองล้วนลำบากมากเพคะ"
อันที่จริงแล้ว เมืองหลีให้ความรู้สึกที่ยากจน ประชาชนบ่นกันมากมาย
และต้นเหตุของทุกสิ่งนี้มาจากการเพิ่มภาษี
ประชาชนนึกว่าภาษีที่เก็บเพิ่มนั้นทางราชวงศ์เป็นผู้เก็บ แถมยังเพิ่มขึ้นมาหลังจากฮ่องเต้หย่งคังครองราชย์
เห็นได้ชัดว่า หลังจากหลัวหงกลับไปถึงเมืองหลี ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับบทเรียนใดๆ แถมยังใช้นามของฮ่องเต้เก็บภาษีเพิ่มขึ้น
และผลจากการเก็บภาษีเพิ่มขึ้น ก็คือประชาชนถูกขู่จนใช้ชีวิตไม่ได้ ก็จะเกิดความคิดที่จะก่อกบฏ
ส่วนหลัวหงสูญเสียอำนาจทางทหารไปครึ่งหนึ่ง ก็วาวแผนไปที่ประชาชน
แต่ก็ต้องยอมรับว่า นี่เป็นวิธีที่รวดเร็วที่สุด แต่ดูโหดร้ายเกิน
"แล้วด้านหน้าเมืองคือเกิดอะไรขึ้น?"ซ่งฉงปิงถาม
ไป๋เสาได้ยินเช่นนี้ ครุ่นคิดสักครู่หนึ่งถึงพูดว่า"บ่าวรู้สึกว่า น่าจะหาใครบางคนอยู่"
หาใครบางคน?
ซ่งฉงปิงมองไปที่ฉีเทียนเห้า
ฉีเทียนเห้าแสยะยิ้ม"เกรงว่าร่องรอยของพวกเราถูกเปิดเผย"
ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้รู้สึกแปลกใจมาก
ระหว่างทางพวกเขาไม่ได้เป็นจุดเด่นอะไรเลย แต่ร่องรอยยังถูกเปิดเผย เห็นได้ชัดว่า หลัวหงกันพวกเขาไว้ตั้งแต่แรก
ตอนนี้พวกเขาน่าจะเข้าเมืองได้ยาก โดยเฉพาะยังมีเซี่ยงเซียวเซียนอยู่ด้วย
"หาที่พักผ่อนก่อน จากนั้นค่อยคิดวิธี"ฉีเทียนเห้าลงคำสั่ง
นับบัดนี้ ภายในเมืองหลี
หลัวหงนั่งอยู่ที่นั่งหลัก สีหน้าบึ้งตึง
และในเวลานี้ หลัวเจิ้งหยางก็เดินเข้ามา
ตอนนี้หลัวเจิ้งหยางหน้าซีดขาวมาก คนก็ผอมลงเยอะ สายตาดูเศร้ามาก
เมื่อเห็นหลัวหง หลัวเจิ้งหยางก็อ้าปากถามว่า"พ่อ อีนังซ่งฉงปิงมีข่าวหรือยัง?"
สายตาของหลัวเจิ้งหยางเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม
เมื่อเห็นหลัวเจิ้งหยาง สายตาของหลัวหงก็มีความโหดเหี้ยมพาดผ่าน
เป็นเพราะว่า ลูกชายที่เขาใช้อำนาจทหารครึ่งหนึ่งแลกมานั้น ในระหว่างทางที่กลับเมืองหลีกลับพบว่าไม่มีความสามารถด้านเพศแล้ว
และสิ่งเหล่านี้ พวกเขาล้วนโทษไปที่ซ่งฉงปิง
เพราะรู้สึกว่านอกจากซ่งฉงปิง คงไม่มีคนอื่นแล้ว
เพราะฉะนั้น ก็ต้องทำตามเงื่อนไขนี้ของเขา
ใช่แล้ว ยังไงก็เป็นลูกของตัวเอง และก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ยอมรับเรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรมาก
แต่ว่า......
"ซ่งฉงปิงเจ้าเล่ห์มาก ให้เจ้าจัดการก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่ครั้งนี้เจ้าห้ามประมาทอีก ทุกสิ่งต้องฟังตามคำสั่งข้า"
หลัวเจิ้งหยางเห็นว่าพ่อตัวเองยอมรับ ก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขาอยู่แล้ว
สำหรับเขา ขอแต่สามารถจัดการซ่งฉงปิง อย่างอื่นก็ไม่สำคัญ
......
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง คนพวกฉีเทียนเห้าก็ได้พักอยู่หมู่บ้านในเมืองที่อยู่ไม่ไกลจากเมืองหลี
และในเวลานี้ ซ่งฉงปิงถึงรู้ว่าหมู่บ้านนี้เป็นของฉีเทียนเห้า
พอถามแล้วถึงรู้ว่า ฉีเทียนเห้าไม่เพียงแต่มีหมู่บ้านในเมืองนี้ เมืองเล็กๆหลายๆเมืองที่อยู่ใกล้เคียง ก็ล้วนมีเขตควบคุมของตัวเอง
และสาเหตุที่เลือกพักอยู่ในเมืองที่ใกล้เมืองหลีที่สุดนั้นก็เป็นเพราะว่า มันอยู่ใกล้กัน
สำนวนที่ว่า ที่ๆดูอันตรายสุด มันจะปลอดภัย ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งจะไม่ถูกสงสัย
ส่วนจะเข้าเมืองยังไงนั้น ฉีเทียนเห้าให้ซ่งฉงปิงไม่ต้องสนใจ ซ่งฉงปิงก็ไม่สนใจจริงๆ
แต่ฉีเทียนเห้าก็ไม่ได้ออกไปสามวันติดต่อกัน ซ่งฉงปิงก็รู้ว่า ฉีเทียนเห้าได้สั่งคนไปสืบข้อมูลก่อน
อย่างที่คิด พอถึงวันที่สี่ ข่าวทุกอย่างพวกเขาล้วนรู้แล้ว
ช่วงนี้พ่อลูกตระกูลหลัวก็จะเริ่มทำสงครามแล้ว กำลังรวบรวมประชาชนและเริ่มโจมตีเมืองผางที่อยู่ข้างๆก่อน
เมืองผางถือว่าอ่อนแอกว่าเมืองหลีตั้งเยอะ หากถูกพ่อลูกตระกูลหลัวครอบครองจริงๆ งั้นสำหรับประชาชนจะเป็นภัยครั้งใหญ่
"ไม่ได้ เราต้องห้ามพวกเขา"ซ่งฉงปิงจริงจังมาก
นางอยากจะทำลายแผนของพ่อลูกตระกูลหลัวให้ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง
สนุกแต่ทำไมคุยกับคนอายุเยอะกว่า เรียกเจ้า ๆ ข้า กับเจ้า ทำไม่ใช่ ท่าน เหมือนอันอัน อานอาน คุยกับพ่อ กับผู้ใหญ่ เรียกเจ้าอยู่เลย...
เนื่องนี้สนุกดี..ถึงแม้จะมีบางตอนที่เขียนเนือยไปหน่อย แต่ก็ตบกลับมาได้ 👍👍👍 คือ โอเคดีเลย...
ตอนที่ 19 - 20 หาย...
เรื่องนี้เคยลงจนจบแล้วหายไปไหนหมด เคยลงในreaderaz...