แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 781

ภายในหมู่บ้านที่อยู่ใกล้เคียงเมืองหลี มีมือปราบกลุ่มนี้ถือมีดยาวมาถึง

เดิมทีชาวบ้านก็รู้สึกเศร้ามาก เมื่อเห็นมือปราบเหล่านั้นก็ยิ่งรู้สึกเศร้าไปใหญ่

พอดีในเวลานี้ มีหญิงแก่คนหนึ่งพาเด็กคนหนึ่งอยู่ๆก็คุกเข่าไปทางมือปราบเหล่านั้น

"คุณท่านเจ้าคะ โปรดเมตตาหน่อย ข้าคนเดียวต้องเลี้ยงหลานชายด้วย จ่ายภาษีมากขนาดนั้นไม่ไหวเจ้าค่ะ"

ที่แท้แล้ว วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่'ราชสำนัก'กำหนดจ่ายภาษี

ถ้าว่าถึงต้าชิ่ง ตอนนี้ยังไม่ถึงฤดูเก็บเกี่ยว

แต่เมืองหลีอยู่ตอนใต้ของประเทศ ตอนนี้เพิ่งเก็บเกี่ยว

เดิมทีก็สามารถจ่ายภาษีได้พอดี แต่ภาษีของปีนี้มากกว่าปีก่อนๆหนึ่งเท่าเต็มๆ

เท่ากับว่าถ้าชาวบ้านเอาไปจ่ายภาษี ต่อจากนี้ไปก็ไม่มีกินแล้ว

หญิงแก่ที่คุกเข่าคนนี้ สามีและลูกชายล้วนตายไป ลูกสะใภ้ก็หนีไป เหลือแต่หลานชายคนเดียว

เดิมทีคนแก่ก็ทำงานสู้คนหนุ่มๆไม่ได้ แถมตอนนี้ยังเพิ่มภาษีอีก ก็ยิ่งลำบากเข้าไปใหญ่

มือปราบคนนั้นได้ยินเช่นนี้ ก็ไม่ได้ใจอ่อนเพราะสิ่งนี้ กลับใช้เม้ากระแทกหน้าอกของหญิงแก่

หญิงแก่อายุห้าสิบกว่าแล้ว อยู่ๆถูกกระแทกลงพื้น ก็ลุกขึ้นมาไม่ไหว

"ย่า ย่าขอรับ ท่านเป็นไรหรือเปล่า?ฮือๆๆ"หลานชายของหญิงแก่ร้องไห้อย่างเสียใจ

แต่มือปราบคนนั้นไม่เห็นใจเลย กลับมองไปที่ชาวบ้านอย่างเย็นชา"วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ต้องจ่ายภาษี หากใครไม่มีจ่าย ก็รอโดนไม้เรียวเถอะ"

ได้ยินว่าต้องโดนไม้เรียว เหล่าชาวลาวล้วนรู้สึกหวาดกลัว

ชาวบ้านธรรมดา ใครจะไหวกัน?

ถ้าโดนไม้เรียวแล้ว ใครจะมีเงินไปหาหมอ?

แต่ถ้าไม่หาหมอ ก็ต้องรอตายแล้ว

จ่ายภาษีก็ต้องตาย ไม่จ่ายภาษีก็ต้องตาย

ทันใดนั้น เหล่าชาวบ้านรู้สึกเสียใจมาก

มือปราบเห็นเช่นนี้ รีบพูดว่า"พวกเจ้าก็อย่าโทษพวกเรา นี้ล้วนเป็นคำสั่งจากข้างบน ถึงแม้โหวเย๋ของพวกเราก็ไม่สามารถคัดค้านคำสั่งได้"

ระหว่างพูด มือปราบคนนั้นก็พูดต่อว่า"พวกเจ้าก็รู้ว่า โหวเย๋ได้แจกข้าวต้มสิบกว่าวัน ข้าวสารก็น้อยลงเรื่อยๆ โหวเย๋ก็ไม่มีวิธีใดๆแล้ว"

พอพูดเสร็จ ชาวบ้านบางคนที่เป็นนิสัยตรงไปตรงมานั้นก็ปรากฏความโกรธขึ้น

มือปราบเห็นเช่นนี้ ก็พูดต่อว่า"ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันไม่มีความเมตตาเลย เดิมทีโหวเย๋ก็คิดจะทำอะไรบางอย่าง แต่ทหารในมือของโหวเย๋......"

เสียงแหลมคมเสียงหนึ่งดังขึ้น

แส้ยาวเส้นหนึ่งปาใส่มือปราบที่พูดอยู่คนนั้น

"ใครช่างกล้าหาญนัก กล้ามาตีข้า?"มือปราบคนนั้นปวดมากจนรู้สึกโมโหสุดๆ

พอหันกลับไป กลับเห็นว่าเป็นแม่นางที่หน้าตาดูดี แต่มีสีหน้าที่เย็นชาคนหนึ่ง

ทันใดนั้น มือปราบคนนั้นก็เกิดความโลภในสายตา

แต่ยังไม่ทันรอให้มือปราบคนนั้นพูดอีก แส้ยาวก็ปาไปที่เขาอีกครั้งหนึ่ง

คราวนี้ มือปราบคนนั้นโมโหสุดๆ

"พี่น้อง ไปจับไอ้หญิงคนนี้สิ"มือปราบคนนั้นปรากฏสีหน้าที่น่ากลัวมาก

คิดอยู่ว่า หลังจากจับไอ้หญิงคนนั้นได้ จะต้องให้นางคุกเข่าขอร้องเขา

แต่มือปราบเหล่านี้เพิ่งคิดจะล้อมปราบหญิงคนนั้น ก็มีคนกลุ่มหนึ่งปรากฏขึ้นข้างหลังของหญิงคนนั้น และเพียงสักครู่หนึ่งก็เอาชนะพวกเขาทั้งหมดจนได้

"พวกเจ้า พวกเจ้าช่างกล้านัก รู้หรือเปล่าว่าพวกเราเป็นใคร?"มือปราบบนพื้นแสดงความหวาดกลัวออกมาบนใบหน้า แต่ปากยังโอ้อวดอยู่

ซ่งฉงปิงมองไปที่คนเหล่านี้ สายตาเต็มไปด้วยความเย็นชา

ซ่งฉงปิงไม่ได้สนใจพวกเขา ขึ้นไปตรวจสอบร่างกายให้หญิงแก่คนนั้นก่อน

เมื่อกี้คนนั้นกระแทกจนกระดูกซี่โครงของหญิงแก่หักไปหนึ่งซี่

มือปราบคนนั้นไม่รู้ว่าคิดอะไรขึ้นมาได้ สีหน้าเปลี่ยนแปลงไป จากนั้นกราบใส่ซ่งฉงปิง"ข้าน้อยมีตาหามีแววไม่ องค์หญิงใหญ่โปรดยกโทษให้ข้าน้อยพ่ะย่ะค่ะ"

มือปราบคนอื่นก็กราบตาม

ซ่งฉงปิงไม่ได้เอ่ยเสียงใดๆ มือปราบคนนั้นก็พูดต่อ"องค์หญิงใหญ่ ข้าน้อยเพียงแค่ทำตามคำสั่ง องค์หญิงใหญ่โปรดยกโทษให้เถอะ?"

ซ่งฉงปิงมองคนเหล่านี้ เหมือนมีความหวั่นไหว

"พอเถอะ ไสหัวไป อย่าให้ข้าเห็นอีกว่าพวกเจ้ามารังแกชาวบ้าน"

เหล่ามือปราบกราบไปด้วย พยักหน้าไปด้วย จากนั้นก็รีบจากไป

ซ่งฉงปิงเห็นร่างที่จากไปของพวกเขา สายตาเต็มไปด้วยความเย็นชา

จากที่นางรู้มา เรื่องแบบนี้มีหลายๆที่ล้วนเกิดขึ้น

หลัวหงคงทำให้ประชาชนสิ้นหวังต่อราชวงศ์พอสมควรแล้ว

วันนี้นางได้ช่วยหมู่บ้านหนึ่ง แต่ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ประโยชน์อะไรจากหมู่บ้านนี้เลย

เพราะว่าแข็งหนาสามฟุต มิใช่จากความหนาวเพียงวันเดียว ครั้งนี้หลัวหงคิดวิธีนี้ขึ้นมาได้ หมายความว่าเมื่อก่อนอาจเคยใช้นามของราชสำนักทำเรื่องอย่างอื่นที่ชั่วร้าย

อยากจะจัดการวิกฤตนี้ ก็ต้องเริ่มแก้ไขจากภายใน

หลัวหงหาตัวเองอยู่ทั่วไม่ใช่หรือ?

งั้นเขาต้องคิดไม่ถึงว่า ตัวเองจะปรากฏตัวด้วยวิธีนี้หรอกเนอะ?

อย่างที่ซ่งฉงปิงคิด

หลังจากมือปราบเหล่านั้นออกจากหมู่บ้าน ก็รีบกลับไปที่จวนอู่หมิงโหวในเมืองหลี

"โหวเย๋ แย่แล้ว องค์หญิงใหญ่ ปรากฏตัวแล้วขอรับ"

หลัวหงได้ยินเช่นนี้ เดิมทียังกินชาอยู่เลย ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นอย่างตื่นเต้น

"นางอยู่ไหน?"