แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา นิยาย บท 12

“เสี่ยวเฟยถ้านายเหนื่อย ก็ปล่อยอาลงมาเถอะ”

ถังรั่วเสวี่ยไม่ได้พูดอะไรมาก พูดด้วยความห่วงใย

“ไม่เป็นไรครับคุณอา ผมแบกคุณทั้งชีวิตก็ไม่เหนื่อยครับ”

หลินเฟยหัวเราะแหะ ๆ

คลินิกอยู่ไม่ไกล หลินเฟยเป็นห่วงแผลของถังรั่วเสวี่ย หลังจากรีบวางถังรั่วเสวี่ยไว้บนเตียงแล้ว

“คุณอารอก่อนนะครับ ผมไปเอายามาครับ”

หลินเฟยพูดประโยคหนึ่ง หันหลังเข้าไปในห้องยา

หลินเฟยไม่ได้สังเกต ขณะที่เขาหันหลัง ใบหน้าของถังรั่วเสวี่ยแดงเพราะเขินอาย

เธอเอื้อมมือออกไปลูบก้นที่เจ็บของเธอ เมื่อกี้หลินเฟยแบกเธอ คงไม่ได้ตั้งใจ

แต่ยังไงผู้ชายกับผู้หญิงก็ต่างกัน ถังรั่วเสวี่ยอดคิดไม่ได้ หรือว่าหลินเฟยจะเป็นเพราะคิดถึงผู้หญิงแน่ ๆ

ยังไงตอนนี้อายุหลินเฟยก็สิบแปดสิบเก้าแล้ว กับเรื่องแบบนั้น ต้องมีความสนใจเป็นพิเศษแน่ ๆ

“เสี่ยวเฟยก็ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว ถึงเวลาหาแฟนให้เสี่ยวเฟยแล้ว”

ในใจถังรั่วเสวี่ยคิดแบบนี้ จากนั้น ก็ถอนหายใจ

ทั้งหมู่บ้านเถาฮวาต่างก็รู้ว่าหลินเฟยตรงนั้นเสียแล้ว แล้วจะมีผู้หญิงคนไหนมาชอบหลินเฟยล่ะ?

“เสี่ยวเฟยที่เป็นผู้ชาย กลับไม่มีผู้หญิงคนไหนมาชอบเขา ในใจต้องรู้สึกแย่แน่ ๆ”

คิดไปคิดมา ถังรั่วเสวี่ยก็ยิ่งรู้สึกอึดอัด

“อาผมกลับมาแล้วครับ”

คิดไปคิดมา หลินเฟยเดินเข้าไปในห้อง ขัดจังหวะความคิดของถังรั่วเสวี่ย

“หา? คุณอาหน้าคุณทำไมถึงแดงล่ะครับ? ไม่สบายตรงไหนรึเปล่าครับ?”

หลินเฟยสังเกตเห็นด้วยความตกใจ ใบหน้าถังรั่วเสวี่ยแดงจนเหมือนเลือดจะไหลออกมา ก็กล่าวถามด้วยความเป็นห่วงทันที

“อ๊ะ อาไม่เป็นไร นายทายาให้อาก็พอแล้วล่ะ”

ถังรั่วเสวี่ยรีบก้มหัวปิดบังความคิดที่กระวนกระวายของตัวเอง หัวใจก็เต้นแรงขึ้น

“ได้ครับ งั้นคุณอาอดทนหน่อยนะครับ”

หลินเฟยคิดว่าต้องเป็นเพราะถังรั่วเสวี่ยเจ็บมากแน่ ๆ เขาย่อตัวลงทันทีถอดรองเท้าและถุงเท้าของถังรั่วเสวี่ยออกเพื่อเตรียมทายาให้เธอ

เมื่อเห็นเท้าของถังเรั่วเสวี่ย หลินเฟยก็กลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว

ขาของถังรั่วเสวี่ยสวยจริง ๆ ผิวบอบบาง ขาวดั่งหยกขาว เพรียวบางและละเอียดอ่อนและกะทัดรัด

นิ้วเท้าทั้งสิบเรียงกันเป็นระเบียบ เหมือนหัวหอมสีขาวบาง ๆ เส้นโค้งของฝ่าเท้าโดยรวมก็สวยงาม สัมผัสที่ให้ความรู้สึกนุ่มนวลราวกับไม่มีกระดูก เหมือนหยดอ่อนชั้นดี

“คุณอาสวยจริง ๆ ครับ แม้แต่เท้าก็ยังสวยขนาดนี้”

หลินเฟยตะลึง พูดอย่างจริงใจ

สิ่งเดียวที่ไม่สวยก็คือ ข้อเท้าเดิมทีที่เรียวแต่อวบ ตอนนี้ทั้งแดงทั้งบวม

“พูดอะไรบ้า ๆ ยังไม่รีบทายาให้อาอีก?”

ถังรั่วเสวี่ยดุขึ้นมาทันที แต่ในใจมีความสุขเล็กน้อย

“ได้ครับคุณอา”

หลินเฟยรีบตอบ เปิดฝาน้ำมันดอกคำฝอยเทลงบนมือตัวเอง ทาเบา ๆ ที่ข้อเท้าถังรั่วเสวี่ย

จากนั้นกระจายให้ทั่ว และเริ่มนวดตำแหน่งจุดบนเท้าของถังรั่วเสวี่ยเบา ๆ ท่าทางที่ตั้งใจแบบนั้น

“เห๋ เสี่ยวเฟยเธอไปเรียนนวดมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน