แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา นิยาย บท 15

แต่หลินเฟยเห็นแก้มก้นที่เด้งดึ๋งของจ้าวลู่ ๆ ในรู้ก็รู้สึกวาบหวิวหัวใจมาก

ถ้ามีอะไรกับจ้าวลู่ลู่จนถึงจุดนั้น ก็คงจะรู้สึกดีแน่ ๆ

สาวน้อยคนนี้อายุไม่เยอะ แต่บั้นท้ายของเธอก็เกือบจะเทียบเท่าถังรั่วเสวี่ยแล้ว ใครเห็นก็ต้องหันไปมองซ้ำ ๆ แน่

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เธอใส่แค่กางเกงชั้นในที่เปียก ขาที่เพรียวทั้งสองข้าง สัมผัสกับอากาศโดยไม่มีสิ่งใดปิดไว้ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าหลินเฟยจะสะดุดตาแค่ไหน

“ไอ้บ้าหลินเฟยนายรีบออกไปนะ ฉันจะเปลี่ยนกางเกง”

จ้าวลู่ลู่เห็นสายตาของหลินเฟยก็จ้องเขม็งทันที รีบชี้ไปที่ประตูให้เขาลงไป

“พี่ลู่ลู่ครับ คุณใส่กางเกงเลยครับ ยังไงอะไรที่ควรเห็นผมก็เห็นหมดแล้ว ไม่มีอะไรน่าปิดบังแล้วครับ”

หลินเฟยหัวเราะแหะ ๆ

“ไอ้บ้าหลินเฟย ไอ้หน้าไม่อาย กล้าเอาเปรียบฉันเหรอ อย่าให้ฉันได้เอาจริงกับนายนะ”

จ้าวลู่ลู่โมโหมาก ถีบตรงนั้นหลินเฟยอย่างรุนแรง

“โอ้วแม่เจ้า พี่ลู่ลู่ครับตรงนั้นอย่าถีบมั่ว ๆ แบบนั้นนะครับ”

หลินเฟยตกใจ รีบหลบทันที

กว่าเขาจะฟื้นฟูดีขึ้น ถ้าถูกจ้าวลู่ลู่แตะ ก็คงร้องไห้ไม่ออกแน่ ๆ

แต่จ้าวลู่ลู่ทรงตัวไม่อยู่ ล้มลงไปบนพื้นอย่างจัง แก้มก้นลงพื้น เจ็บจนน้ำตาไหล

“ไอ้บ้าหลินเฟย ไอ้หลินเฟยคนเลว ใครให้นายหลบห้ะ?”

“ฉันเจ็บก้นแทบตาย นายทำเป็นแต่รังแกฉันใช่ไหม”

หลินเฟยเบะปาก ถ้าเป็นผู้ชายเจอลูกเตะแบบนี้ก็ต้องหลบนะครับ นอกจากจะเป็นคนโง่ครับ

แต่ปากก็พูดปลอบใจ “งั้นผมช่วยนวดก้นคุณไหมครับ พอดีผมเห็นวิชาหนึ่ง ในหนังสือ”

“รับประกันว่าถ้านวดแล้ว คุณต้องอยากให้ผมนวดให้ทุกวันแน่ ๆ ครับ”

พูดแล้ว หลินเฟยก็ลงมือทำจริง ๆ ฝ่ามือทั้งคู่กดที่แก้มก้นของจ้าวลู่ลู่และเริ่มบีบนวด

จ้าวลู่ลู่ที่ใส่แค่กางเกงชั้นใน ความรู้สึกที่วิเศษนั้น อย่าพูดถึงเลยว่าสบายแค่ไหน

“อ้าย หลินเฟยปล่อยนะ”

“ถ้านายยังกับก้นฉัน คืนนี้ฉันจะไม่ไปสอนหนังสือนายแล้วนะ”

จ้าวลู่ลู่กรี๊ด โมโหจะผลักหลินเฟยออก

ระหว่างเดียวกัน เธอกลับรู้สึกสบายแปลก ๆ ถูกหลินเฟยนวดจนร้อนไปทั้งตัว

หลินเฟยไม่ฟัง เขาไม่มีทางอดปล่อยมือได้ จู่ ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าที่เดินขึ้นมาอย่างเร่งรีบดัง ตึ่ง ๆ ๆ

หลินเฟยหันกลับมา ก็เห็นจ้าวฟู่กุ้ยที่โมโหมาก ชี้ตัวเองและสบดคำด่า

“หลินเฟยไอ้เด็กเวร แกนวดก้นใครอยู่ห้ะ”

“วันนี้กูไม่ตีแขนแกหักกูก็ไม่ชื่อจ้าวฟู่กุ้ยแล้ว”

จ้าวฟู่กุ้ยเพิ่งกลับมาจากการประชุมในเมือง จึงเห็นถังรั่วเสวี่ยที่นั่งอยู่ กำลังสงสัย ยังไม่รอให้เขาถามอะไรหน่อย

ก็ได้ยินเสียงจ้าวลู่ลู่ร้องไห้ และยังพูดว่า

“ฉันเจ็บก้นแทบตาย นายทำเป็นแต่รังแกฉันใช่ไหม”

จึงทำให้จ้าวฟู่กุ้ยร้อนรนขึ้นมา

ไอ้สารเลวคนนั้น กล้ารังแกลูกสาวของเขาจ้าวฟู่กุ้ยเหรอ?

สุดท้าย เขาเพิ่งขึ้นมาก็เห็นจ้าวลู่ลู่นั่งอยู่บนพื้นพร้อมกางเกงชั้นในเพียงตัวเดียว และหลินเฟยไอ้เด็กกำพร้านี้ กลับนวดก้นลูกสาวเขา

นี่ทำให้จ้าวฟู่กุ้ยโมโหถึงสุดขีด

“ผู้ใหญ่บ้านครับ คุณเข้าใจผิดแล้วนะครับ ผมไม่ได้หมายความอย่างงั้นครับ ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรพี่ลู่ลู่นะครับ”

หลินเฟยตกใจจนตัวสั่น รีบเอามือออกและอธิบาย

เขาก็ไม่คิดว่าจะทำให้จ้าวฟู่กุ้ยเห็นในที่แบบนี้ นี่คงอธิบายให้เข้าใจไม่ได้แล้ว ไม่ผิดก็ต้องผิด

และจ้าวลู่ลู่รีบหลบเข้าไปใต้ผ้าห่มด้วยความอาย ไม่กล้าเผยหน้าออกมาเลยสักนิด กระทั่งมีความคิดที่อยากตาย

“กางเกงลูกสาวฉันก็ถูกแกถอดไปแล้ว แกแม่งจะทำอะไรอีกห้ะ?”

จ้าวฟู่กุ้ยหายใจหอบเสียงดัง สีหน้าแดงก่ำ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน