แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง นิยาย บท 11

ผู้หญิงคนใดที่มีสิ่งเหล่านี้ ถึงสามารถเรียกได้ว่าเป็นสาวงาม

แต่บังเอิญว่าผู้หญิงตรงหน้า มีครบทุกอย่าง!

สิ่งที่น่าดึงดูดที่สุดคือ บุคลิกที่เย็นชาสง่างามบนตัวของผู้หญิงคนนี้

เธอเปรียบเสมือนราชินีผู้เย็นชาที่เซ็กซี่สง่างาม

ทำให้ผู้ชายอดไม่ได้ที่จะหลงใหลในความงามและความเซ็กซี่ของเธอ แต่เนื่องจากความน่าเกรงขามของราชินี จึงทำให้ไม่กล้ามีความคิดที่ป่าเถื่อนอยู่ในใจ

แต่ยิ่งเป็นเช่นนั้น ก็ยิ่งอยากจะลากราชินีผู้งดงามเย็นชาผู้นี้ลงมาจากบัลลังก์โดยไม่รู้ตัว

ให้เธอยอมจำนนในอ้อมแขนของตนเอง และถูกเขาพิชิต!

ในขณะนี้ จางหยวนอดไม่ได้ที่จะจินตนาการถึงฉากหนึ่งในสมอง

สมมุติว่า……

คนที่อยู่ในถ้ำเมื่อคืนนี้ไม่ใช่หญิงสาวที่มีนิสัยที่ไม่ดีคนนั้น แต่เป็นราชินีที่งดงามเย็นชาที่อยู่ตรงหน้าคนนี้

ถ้าอย่างนั้น...ตนเองอาจจะตัดใจออกจากถ้ำไม่ได้?

ราวกับรับรู้ถึงความคิดที่ไม่ดีของจางหยวน สาวสวยผู้งดงามเย็นชาจ้องมองมาที่เขาทันที

จางหยวนสั่นเทาไปทั้งตัว

พอถูกสาวสวยที่งดงามเย็นชามอง เขาก็รู้สึกเหมือนตอนที่เรียนหนังสือ อารมณ์ประมาณว่าถูกเตือนด้วยสายตาครูประจำชั้นผู้เคร่งครัดเมื่อวอกแวกในชั้นเรียน!!

ในเวลานี้ ชายคนเมื่อกี้ก็วิ่งไปที่ตรงหน้าผู้จัดการร้านขายยา

“ผู้จัดการร้าน ทางโน้นมีคนอยากจะพบคุณ และบอกว่าอยากจะขายโสมป่า!”

ชายคนนั้นไม่ได้อยากจะรายงานเพื่อจางหยวนจริง ๆ

แต่เขาอยากจะถือโอกาสตอนที่รายงาน ชื่นชมสาวงามผู้เย็นชาที่อยู่ถัดจากผู้จัดการร้านอย่างใกล้ชิด!

เมื่อผู้จัดการร้านได้ยินชายผู้นี้บอกว่าจางหยวนมาขายโสมป่า เขาก็พินิจมองจางหยวนตั้งแต่หัวจรดเท้า

ไม่ว่าเขาจะมองยังไง ก็รู้สึกว่าจางหยวนไม่เหมือนคนเก็บโสม

“โสมป่า? เหลวไหล! ผมว่าคุณเอาโสมธรรมดามาทำเป็นโสมป่ามากกว่า? รีบออกไปซะ! อย่ารบกวนผมต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ!”

ผู้จัดการร้านขายยาโบกไม้โบกมือให้จางหยวนอย่างไม่อดทน ราวกับว่ากำลังไล่แมลงวันที่น่ารำคาญออกไป

สีหน้าของจางหยวนเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที

ชายคนนี้ไม่ได้ดูโสมของเขาเลยด้วยซ้ำ แล้วยังมาบอกว่าโสมที่เขาเอามาเป็นโสมลอกเลียนแบบโสมป่า

แถมยังพยายามไล่เขาออกไปเหมือนไล่แมลงวัน!

มันมากเกินไปแล้ว!

ในเวลานี้นี่เอง จางหยวนก็สังเกตเห็นว่า ผู้จัดการร้านขายยามีโสมที่ค่อนข้างจะดีอยู่ในมือ และกำลังแนะนำให้สาวงามผู้เย็นชาฟัง

จางหยวนเลิกคิ้ว โสมอันนี้...ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติไป!

“ประธานฉู่ คุณช่างตาถึงจริง ๆ ! โสมป่าอันนี้ เป็นสมบัติล้ำค่าของร้านเรา! อย่างที่คุณทราบ ตอนนี้โสมป่าเกือบจะสูญพันธุ์ไปแล้ว!”

“โสมป่าอายุสามสิบปีนี้ แทบจะหาซื้อไม่ได้ในตลาดเลย! สามารถซื้อได้ในราคาหนึ่งล้านห้าแสนบาท ถือว่าได้กำไรมหาศาล!”

ผู้จัดการร้านขายยาพูดด้วยรอยยิ้ม ทำท่าทางราวกับว่าสาวงามผู้งดงามเย็นชาที่อยู่ข้าง ๆ เขาได้กำไร

สาวสวยผู้เย็นชากลับไม่ได้พูดอะไร แค่ขอให้เขาห่อมัน ในขณะเดียวกันก็ควักบัตรธนาคารออกมาเพื่อเตรียมจะจ่ายเงิน

คิดไม่ถึงว่าในขณะนี้ จางหยวนจะลุกขึ้นยืน

“คือว่า! ให้ผมดูหน่อยได้ไหมว่าโสมป่าที่แท้จริงนี้มีหน้าตาเป็นยังไง?” จางหยวนกล่าว

พอทุกคนได้ยินดังนี้ ก็มองไปที่จางหยวนอย่างพร้อมเพรียงกัน

เมื่อเห็นจางหยวนเดินเข้ามา ความหวาดกลัวก็แวบขึ้นมาในดวงตาของผู้จัดการร้านขายยา แต่หลังจากนั้นก็สงบลง

เขาเชื่อว่าระดับของการปลอมแปลงของตนเอง สามารถทำให้ "โสมป่า" นี้สามารถเปลี่ยนจากของปลอมเป็นของจริงได้ได้อย่างแน่นอน!

“คุณพูดบ้าอะไร? รู้ไหมว่านี่คืออะไร? นี่คือโสมป่าแท้มูลค่าหนึ่งล้านห้าแสนบาทเชียวน! ถ้าเอาให้คุณดู แล้วเกิดเสียหายขึ้นมาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ คนบ้านนอกอย่างคุณจะจ่ายไหวเหรอ?”

ผู้จัดการร้านขายยาขมวดคิ้วแล้วพูดกับจางหยวน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน