ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 116

ส่วนราชาปลาแม่น้ำชิงอะไรนั้น นางไม่รู้จักจริงๆ และก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนด้วย แต่มีสิ่งหนึ่งที่นางค่อนข้างมั่นใจ นางต้องหลับไปนานมากแน่ๆ ไม่อย่างนั้นคงยังมาไม่ถึงทางน้ำ เพราะเท่าที่นางรู้ ต้องออกจากทุ่งน้ำแข็งมาไกลมากถึงจะมีธารน้ำ

ในเวลานี้นางยังรู้สึกหมดคำพูดกับตนเองเล็กน้อย สามารถนอนหลับขนาดนี้ได้

"หัวหน้าสาขา ข้าน้อยไปสู้กับเขาหน่อยเอง!"

ผู้ชายที่อยู่ฝั่งนี้กล่าวเสียงเบาขึ้นมา หัวหน้าสาขานั่นรับคำ คนคนนั้นก็เขย่งปลายเท้าขึ้นมาเล็กน้อย เรือเล็กลำนี้ก็จมลงตามไปด้วยเล็กน้อย จากนั้น คนคนนั้นก็ยกร่างสูงขึ้นแล้วลอยไปทางหัวเรือ

โหลชีรู้สึกประหลาดใจกับทักษะการได้ยินของตนเองในตอนนี้อย่างมาก เพราะนางอาศัยแค่ฟังเสียงการเคลื่อนไหวเล็กน้อยจากด้านนอกก็สามารถรู้ถึงการกระทำของพวกเขาแล้ว ถึงแม้จะมองไม่เห็น แต่ก็ไม่ถึงกับสองตามืดบอด ความรู้สึกเช่นนี้ช่างยอดเยี่ยมมากจริงๆ นางรู้ว่าตอนนี้วิชาตัวเบาของตนเองก้าวหน้าขึ้นไปมากแล้วอย่างแน่นอน เพราะวิชาตัวเบาต้องอาศัยกำลังภายในมาค้ำจุน

เสียงขวับดังขึ้นมา ดูเหมือนอาวุธของทั้งสองคนปะทะกันแล้ว หนึ่งในอาวุธชิ้นหนึ่งน่าจะเป็นอาวุธที่กลวง ไม่ใช่ดาบไม่ใช่กระบี่

ยังไม่รอให้นางครุ่นคิดจนจบ ก็มีเสียงตุ้บดังขึ้นมามีคนตกลงไปในน้ำแล้ว จากนั้นราชาปลาแม่น้ำชิงนั่นก็หัวเราะคิกคักขึ้นมา: "โอ๊ย รีบร้อนลงน้ำเช่นนี้เลย แต่ว่าตอนนี้ข้ายังไม่อยากลงน้ำ เช่นนั้นก็ให้เจ้าตัวเล็กในน้ำพวกนั้นเล่นกับเจ้าดีกว่า"

ทันทีที่เสียงหยุดลง ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้ชายคนก่อนหน้านี้ จากนั้นก็มีเสียงน้ำกระเซ็นดังพรึ่บออกมา

ดูเหมือนภาพนี้จะปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของโหลชี ชายคนนั้นดิ้นรนอยู่ในน้ำ ในน้ำมีปลาหรืออะไรบางอย่างกำลังกัดแทะอยู่รอบตัวเขา ในความเป็นจริงก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่สิ่งที่นางไม่เห็นก็คือ บริเวณโดยรอบของชายผู้นั้นมีสีเลือดแผ่ซ่านออกมาอย่างรวดเร็ว ทำให้ผิวน้ำถูกย้อมไปด้วยสีแดงเลือด

ด้านนอกกล่องมีเสียงคนถอนหายใจ ทำให้โหลชีอดที่จะอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ อยากเห็นว่าสถานการณ์ด้านนอกเป็นเช่นไรกันแน่ ถึงอย่างไรก็ต้องลองกำลังภายในของนางดูว่าตอนนี้ไปถึงขั้นไหนอยู่แล้ว นางเลยกัดฟันเอาไว้ ทำสองนิ้วเป็นกระบี่ ส่งกำลังภายในสิบส่วนไปรวมกันที่ปลายนิ้ว แทงเข้าไปทางผนังกล่อง!

เสียงพรึบดังอู้อี้ขึ้นมา

โหลชีเบิกตากว้าง

นางใช้แค่นิ้วมือก็สามารถเจาะกล่องเหล็กนั่นออกเป็นรูแล้ว! และนิ้วมือของนางก็ไม่มีความรู้สึกเจ็บหรือมีบาดแผลเลยสักนิดเดียว!

สวรรค์!

กำลังภายในของนางในตอนนี้แข็งแกร่งขนาดนี้แล้ว!

โหลชีรู้สึกได้ผลดีกว่าที่คาดการณ์เอาไว้มาก เมื่อเป็นเช่นนี้ ไหนเลยจะยังต้องกลัวว่าจะออกจากกล่องเหล็กนี้ไม่ได้ สามารถออกไปได้ทุกๆนาทีเลยด้วยซ้ำ! อาจจะเป็นเพราะว่าความสนใจของทุกคนจดจ่ออยู่แต่กับราชาปลาแม่น้ำชิง ดังนั้นโหลชีก็เจาะรูเพิ่มออกมาอีกสองสามรู เรียงเป็นแนวเดียวกัน ทำเป็นรูขนาดยาวห้าเซนติเมตรกว้างหนึ่งนิ้วขึ้นมา แต่กลับยังไม่มีคนสังเกตเลย

มุมนี้นางสามารถมองเห็นหัวเรือพอดี แต่เพราะด้านหน้ามีผู้ชายที่สวมชุดคล่องตัวสีดำยืนบังอยู่ ดังนั้นคนอื่นจึงเห็นรูยาวนี้ได้ยาก

นางเห็นราชาปลาแม่น้ำชิงที่ยืนอยู่ตรงหัวเรือ

ความจริงนางก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรถึงเรียกว่าราชาปลาแม่น้ำชิง ฟังดูแล้วเหมือนสถานที่แห่งนี้มีแม่น้ำที่มีชื่อเรียกว่าแม่น้ำชิงอยู่สายหนึ่ง แล้วชายผู้นี้ก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่ของแม่น้ำชิง ทักษะในน้ำดีเป็นพิเศษ?

ถึงแม้จะมีคำกล่าวที่ว่าศัตรูของศัตรูก็คือมิตร แต่ว่าคำกล่าวนี้ก็ใช่ว่าจะใช้ได้ในทุกสถานการณ์ ดังนั้นโหลชีก็ต้องไม่ถือว่าราชาปลาแม่น้ำชิงเป็นพวกเดียวกันอยู่แล้ว

สังเกตการณ์เงียบๆไปก่อน

เรือลำนี้ไม่ได้ใหญ่มาก น่าจะจุคนได้ประมาณสิบคน และมุมที่นางอยู่มุมนี้กลับสามารถมองเห็นผิวน้ำของแม่น้ำได้กว้างมาก อีกอย่างคลื่นก็ไม่เล็กด้วย ตอนนี้ลมก็พัดแล้ว คลื่นซัดปะทะหัวเรือ ทำให้เกิดน้ำกระเซ็น มีบางส่วนกระเด็นไปบนตัวของราชาปลาแม่น้ำชิงนั่น ทำให้เสื้อผ้าของเขาเปียก แต่เขาไม่ได้สนใจมันเลย

ราชาปลาแม่น้ำชิงเหมือนอย่างที่นางคาดเดาไว้เมื่อครู่นี้ อายุยังน้อยมาก ดูแล้วอายุน่าจะประมาณยี่สิบหกยี่สิบเจ็ด หน้าตาก็ไม่ถึงกับหล่อเหลา แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่ สีผิวจะคล้ำกว่าคนทั่วไปเล็กน้อย สวมใส่ชุดคล่องตัวสีน้ำเงิน ผมถูกมัดเป็นมวย บนที่คาดผมนั่นมีเปลือกหอยที่ส่องแสงประกายระยิบระยับอยู่ท่ามกลางแสงแดด

นั่นก็เป็นของตกแต่งที่เก๋ไก๋ดี

และรูปร่างของเขาก็เรียวยาวมาก กระดูกจะเรียวกว่าผู้ชายทั่วไปนิดหน่อย โหลชีสังเกตเห็นว่านิ้วมือของเขาเรียวยาวมากเช่นกัน คนเช่นนี้ลงน้ำแล้วน่าจะได้เปรียบอยู่มาก

หัวหน้าสาขาคนนั้นกลับหน้าขาวไร้เครา ดูสะอาดสะอ้านผิดปกติ สวมใส่ชุดคลุมผ้าแพรสีฟ้าน้ำทะเล อายุอยู่ที่ประมาณสามสิบสองสามสิบสาม

โหลชีก็มองเห็นผิวน้ำที่เป็นสีแดงเช่นกัน ศพนั่นคงจะลอยออกไปแล้ว

ก่อนหน้านั้นโหลชีไม่ได้เห็นว่าสิ่งที่ฆ่าคนคนนั้นเป็นตัวอะไร แต่นางคาดเดาจากเสียงที่ได้ยินออกมาได้ว่า คนคนนั้นไม่ได้ถูกโยนลงไปจากเรือหลังจากที่เสียชีวิตแล้ว เพราะหลังจากเสียงตกน้ำแล้วยังมีเสียงกระเซ็นของน้ำและเสียงกรีดร้อง

"เจ้าตัวดี ทำให้คนชอบมากจริงๆ" ราชาปลาแม่น้ำชิงนั่นหัวเราะเหอะๆเสียงดังออกมา: "ไม่ปิดบังพี่น้องทุกท่าน ข้าเพิ่งจะได้ของสิ่งนี้มาไม่นาน นี่เป็นการทดลองใช้ครั้งแรกเลย อืม ผลลัพธ์ไม่เลว ไม่เลว ฮ่าๆๆ!"

"ใช้ไฟ!"

หัวหน้าสาขาฮัวกัดฟันแล้วตะโกนขึ้นมา ได้ยินมาว่าหญ้าคร่าชีพกลัวไฟ กลัวไฟ!

แต่เขาเพิ่งจะพูดจบ ราชาปลาแม่น้ำชิงนั่นก็โย่ออกมาคำหนึ่ง จากนั้นก็กระโดดลงไปในแม่น้ำ แล้วก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันที ทีนี้ คนที่อยู่บนเรือก็ยิ่งตึงเครียดขึ้นมา ไม่สามารถผ่อนคลายได้เลย! อยู่ในน้ำราชาปลาแม่น้ำชิงถึงจะเป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่! ตอนนี้เขาลงไปอยู่ในน้ำก็ยิ่งน่ากลัวเข้าไปกันใหญ่! ใครจะรู้ว่าเขาจะโผล่ออกจากด้านไหนเวลาใด!

และในขณะที่พวกเขาต่างก็มองไปรอบๆด้วยความประหม่า ในใจโหลชีกลับมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นมา นางเชื่อในสัญชาตญาณของตนเองเสมอ ยื่นมือออกไปตบด้วยฝ่ามือทันที ตบจนฝากล่องเหล็กทั้งอันลอยกระเด็นออกไป จากนั้นคนทั้งคนก็บินผงาดออกมา นางเพิ่งจะหนีออกมา กล่องใบนั้นก็ถูกหญ้าคร่าชีพพันเอาไว้ แล้วลากลงไปในน้ำ เสียงตูมดังขึ้นมาทำให้เกิดเป็นน้ำกระเซ็น จากนั้นก็จมลงไปอย่างรวดเร็ว

โหลชีลอยลงมายืนอยู่ที่ท้ายเรือเบาๆ สีหน้าของหัวหน้าสาขาฮัวเปลี่ยนไปอีก "เจ้า ทำไมเจ้าถึงตื่นขึ้นมาได้?" ไหนว่ากินฝันสามภพเข้าไปไม่ใช่หรือ? กินฝันสามภพเข้าไปแล้ว ไม่ได้นอนหลับสามวันสามคืน ใครก็ไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้! ถึงแม้ว่าคนคนนั้นจะมีวรยุทธสูงส่งแค่ไหนก็เหมือนกัน! แต่ว่าผู้หญิงคนนี้ตื่นขึ้นมาได้อย่างไร? และตอนที่เพิ่งจะตื่นจากฝันสามภพทั่วทั้งร่างกายจะไร้เรี่ยวแรง จะฟื้นฟูพละกำลังต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งก้านธูป ก่อนหน้านั้นผู้หญิงคนนี้อยู่ในกล่องไม่มีการเคลื่อนไหวเลยสักนิด ตอนนี้ทันทีที่ออกมากลับไม่เป็นอะไรเลย ดูแล้วยังกระปรี้กระเปร่าอารมณ์ดีอย่างมาก!

หากรู้ความคิดของเขา โหลชีคงจะบอกเขาว่า อารมณ์ต้องดีแน่นอนอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้นางหลับสบายแค่ไหน! หลอมรวมกลายเป็นหนึ่งเดียวกับไขหินพันปีอย่างสิ้นเชิง จากนั้นก็นอนหลับสบายยาวไปหนึ่งตื่น อารมณ์จะไม่ดีได้อย่างไร? ไม่ดีถึงจะแปลก!

"หุบปาก" โหลชีเหล่มองเขาครู่หนึ่ง ความคิดกลับอยู่บริเวณโดยรอบ ตอนนี้นางมั่นใจได้แล้วว่า ราชาปลาแม่น้ำชิงนั่นไม่เป็นมิตรกับนางอย่างแน่นอน ราชาปลาแม่น้ำชิงต่อกรด้วยยากมากกว่าหัวหน้าสาขาที่ต้องการจะจับนางคนนี้ นางก็ต้องเอาความคิดไปอยู่ที่อีกที่อีกฝ่ายก่อนอยู่แล้ว ในตอนนี้หัวหน้าสาขาด้านนี้ก็ต้องไม่ว่างมาจับตัวนางก่อนแน่นอนอยู่แล้ว!

"เจ้า!"

แต่ถึงแม้จะไม่ว่างมาจับตัวนาง หัวหน้าสาขาฮัวอาจจะไม่เคยถูกคนปฏิบัติด้วยอย่างหยาบคายเช่นนี้มาก่อน ดังนั้นคำว่าหุบปากที่โหลชีพูดออกมาทำให้เขาโกรธจนแทบบ้า

กำลังจะใกล้เข้ามาทางนาง กลับเห็นสายตาของโหลชีจ้องมองไปที่แผ่นหลังของเขา จากนั้นเขาก็รู้สึกแผ่นหลังเย็นวาบ ปฏิกิริยาตอบสนองนั้นเร็วมากพอ รีบยื่นมือไปดึงลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างเขาคนหนึ่งโยนไปทางด้านหลังของตนเองทันที

"อ๊า! หัวหน้าสาขา!"

เสียงกรีดร้องของลูกน้องคนนั้น เสียงของเขาสั่นเทา