ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 544

"อารอง...."

โหลชีรู้สึกจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่นางดูออกว่า ซวนหยวนอี้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉากต่อมาทำให้นางอึ้งอยู่กับที่

เพราะเห็นหมาป่าขาวพวกนั้นที่ดูดุร้ายเป็นพิเศษ หมาป่าขาวที่ดูจ้องมองอย่างมาดร้าย หมาป่าขาวที่สองตาเป็นประกายกลับราวกับร่างวิญญาณเมื่อซวนหยวนอี้เดินเข้าไป ของปลอม ลวงตา! ร่างของซวนหยวนอี้เดินผ่านฝูงหมาป่าเข้าไป วินาทีที่สองฝ่ายปะทะกัน หมาป่าพวกนั้นก็เหมือนโดนทำให้กระจายกัน แต่พอเขาเดินผ่านไปแล้ว พวกมันก็กลับมารวมตัวกันอีก ในสายตานางมันไม่เหมือนลวงตาเลย

ดูเหมือนจริงขนาดนั้น!

"นี่มันเรื่องอะไรกัน?" โหลชีพูดพลางจะเดินเข้าไปลองดู แต่พอนางพึ่งขยับ หมาป่าขาวฝูงนั้นพลันมองมาทางนางด้วยสายตาดุร้าย หนึ่งในนั้นยิ่งกระโดดโผเข้าหานางทันที

โหลชีเห็นปากหมาป่าเน่าเหม็นที่มีน้ำลายหยดติ๋งๆ ฟันขาวแหลมคมโผจะกัดคอนาง ถึงใจจะคิดถึงภาพที่ซวนหยวนอี้พึ่งเดินผ่านไป แต่มันดูเหมือนจริงขนาดนี้ นางได้กลิ่นปากเหม็นนั่นแล้ว มันไม่ดูเหมือนของปลอมเลยนะ!

"เสี่ยวชี หลบเร็ว!" ซวนหยวนอี้ร้องขึ้นอย่างร้อนใจ

เดิมโหลชีก็ไม่คิดว่ามันเป็นแค่ภาพลวงตาจริงๆ พิชิตวันในมือแทงออกไป และย่อตัวลงฉับพลัน พิชิตวันในมือแทงเข้าคอหอยหมาป่าตัวนั้นอย่างจัง จนดูเหมือนโดนนางยกไว้เหนือหัว เลือดที่หลั่งไหลออกมาหยดลงบนไหล่นาง แต่พอนางก้มลงไปมอง กลับพบว่าบนไหล่นางไม่มีเลือดเลยสักนิด

นางอดสบถออกมาไม่ได้

นางไม่เคยเจอสถานการณ์อย่างนี้มาก่อนเลย

ภาพที่พิชิตวันแทงคอหอยหมาป่าขาวมันดูแจ่มชัดขนาดนั้น อีกอย่าง น้ำหนักหมาป่าขาวที่นางยกอยู่ ยังทำแขนนางปวดเลยนะ?

"เร็ว อาสามของเจ้าเคยสอนคำสาปรวมขวัญอะไรพวกนั้นกับเจ้าไหม!" ซวนหยวนอี้ร้องบอกอย่างร้อนใจ

โหลชีถึงบางอ้อ ได้สติฉับพลัน "เคย!"

ในเวลาเดียวกัน มือข้างหนึ่งของนางวาดยันต์อย่างรวดเร็ว ประทับไปที่หน้าปากหมาป่าขาว เสียงปุ๊ดังขึ้น ศพหมาป่าตัวนั้นหายวับกลายเป็นไอ แต่กลับมีไข่มุกสีขาวเม็ดเล็กๆอ่อนๆหล่นลงมา โดนนางคว้าไว้ในกำมือพอดี

โหลชีถึงบางอ้อทันที "นี่คือวิญญาณ์อสูรฆ่า?"

วิญญาณ์อสูรฆ่า สรุปแล้วก็คือมนต์บวกภาพลวงตาชนิดหนึ่ง ใช้สัตว์ร้ายที่ตายไปแล้วเอามาทำมนต์พิเศษสร้างเป็นยาวิญญาณเล็กๆออกมา จากนั้นเพิ่มภาพลวงตาเข้าไป ก็จะสามารถฟื้นฟูรูปร่างและพลังแต่เดิมของสัตว์ร้ายนั้น แต่สัตว์ร้ายขนาดนี้มีเป้าหมายหนึ่ง หรือก็คือต้องใช้ยาหลายชนิดมาช่วยกระตุ้น ไม่อย่างนั้นไม่มีพลานุภาพในการโจมตี เหมือนภาพที่ซวนหยวนอี้เจอเมื่อกี้

เพียงแต่ว่า บนตัวนางและเฉินซ่าก็มียานี่นา แถมยังมีเยอะด้วย! โดยเฉพาะนาง!

เดิมทีนางก็อาบน้ำยามาสิบกว่าปีแล้ว ต่อมากินดวงใจน้ำพุไปอีก ตัวนางเลยกลายเป็นศูนย์รวมของยาจำนวนมาก หมาป่าขาวพวกนี้ไม่โจมตีนางแล้วจะให้โจมตีใคร?

"น่าจะใช่! เมื่อครู่ข้าไม่แน่ใจ ถึงลองทดสอบดู อันตรายมาก แต่ก็เป็นโอกาสที่ดีมาก ยาวิญญาณอสูรชนิดนี้หายากนัก เพราะได้ยินว่าวิญญาณ์อสูรฆ่าไร้ผู้สืบทอดแล้วในแผ่นดินใหญ่หลงหยิน มียาวิญญาณเม็ดหนึ่ง ก็สามารถทำให้สัตว์ตัวหนึ่งแข็งแกร่งดุร้ายเหลือคนา ถ้าโดนคนกินเข้าไป ก็เท่ากับมีฝีมือของสัตว์ร้ายที่เอามาทำยาวิญญาณชนิดนี้!

เท่ากับว่า ถ้ามีคนกินยาวิญญาณในมือโหลชีเข้าไป เขาก็จะมีความเร็วและพลังอย่างหมาป่าขาว!

"ทั่วทั้งแผ่นดินใหญ่หลงหยินและแผ่นดินใหญ่ซื่อฟางไม่มีผู้ใดเคยเห็นวิชามนต์ลวงตาชนิดนี้อย่างวิญญาณ์อสูรฆ่า ตอนนี้มีหลายร้อยตัวแน่ะ หลายร้อยตัว!" ซวนหยวนอี้ดูตื่นเต้นมาก "นี่เป็นของดีที่ใครๆก็อยากได้!"

ใช่สิ ยาวิญญาณของหมาป่าขาวหลายร้อยเม็ด สามารถสร้างกองทัพหมาป่าขาวที่แข็งแกร่งเกรียงไกรได้เลย!

โหลชีเข้าใจได้ในทันที โหลรั่วหว่านและโหลยู่เทียนบีบพวกเขาลงมา คงไม่คิดจะให้พวกเขาได้ของพวกนี้มา แล้วมาแย่งไปทีหลังหรอกนะ?

ไม่ว่ายังไงก็ตาม ของล้ำค่าที่มาอยู่ตรงหน้านี่แล้ว นางไม่มีทางยอมพลาดแน่นอน!

โหลชีรีบโยนยาวิญญาณเม็ดนั้นในมือให้หมอเทวดา "ดูสิว่าเจ้ากินได้ไหม ถ้าได้ เจ้ากินก่อนเลยหนึ่งเม็ด!"

อันตรายใต้ผาโทงเทียนนี่ไม่น้อยไปกว่าหุบเทพมารเลย หมอเทวดาไม่มีวิทยายุทธ์อะไร นางกลัวว่าอีกเดี๋ยวพวกเขาจะดูแลเขาไม่ได้

ตอนนี้มีของอย่างนี้ก็พอดีเลย!

นางหันมองเฉินซ่าอีก จากนั้นหันกลับมา มองดูหมาป่าหลายร้อยตัว สายตาทอประกายลิงโลด

"อารอง ตอนนี้มีแค่ข้าที่สามารถฆ่าหมาป่าพวกนี้ได้กระมัง?"

"ดูแล้วเป็นอย่างนั้น อารองช่วยอะไรเจ้าไม่ได้แล้ว"

"ไม่ อารองช่วยได้มากเลย! ถ้าไม่มีอารอง ข้าก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร และจะพลาดของล้ำค่าอย่างนี้ไปเปล่าๆ!"

โหลชีพูดจบก็ไม่เสียเวลาอีก นางหยิบแส้ปลิดวิญญาณออกมา มือหนึ่งพิชิตวัน มือหนึ่งแส้ปลิดวิญญาณ พุ่งเข้าหาฝูงหมาป่าขาวพวกนั้นทันที

ใครก็ไม่เคยเห็นภาพนางฆ่าล้างบางแบบนี้ ใบหน้ามีแววทะเล้นอีก รังสีอำมหิตเต็มร่าง สายตาดุดันแหลมคม ลงมือเร็วดุแม่น มีแต่โจมตีไม่มีป้องกัน เป็นวิธีต่อสู้ที่ตรงและเอาเป็นเอาตายที่สุด

แต่ผลลัพธ์มันก็น่าตกใจมากเช่นกัน

นางพุ่งเข้าไป ไม่นานก็ล้มกันระนาว

จากนั้นนางกัดพิชิตวันไว้ มือหนึ่งวาดยันต์ เสียงปุ๊ปุ๊ปุ๊ดังขึ้นติดต่อกันรัวๆ บนพื้นเหลือยาวิญญาณเอาไว้จำนวนมาก

ซวนหยวนอี้รีบขึ้นหน้า เข้าไปเก็บยาวิญญาณพวกนั้นด้วยความเร็ว จากนั้นก็ถอยไปยืนข้างๆ

ทางนั้นหมอเทวดาจับชีพจรเฉินซ่า ในใจร้อนรนนัก เพราะเขาพบว่าตนเองไม่มีหนทางยับยั้งการกำเริบของพิษนี้ได้เลย ได้แต่ใช้กระสายยาหลายสิบชนิด รีบทำยาถอนพิษให้เฉินซ่ากินก่อน แต่ตอนนี้ยังขาดกระสายยาสองชนิดสุดท้ายที่ยังหาไม่เจอน่ะ อีกอย่าง ต่อให้หากระสายยาสองชนิดสุดท้ายเจอ ถอนพิษได้แล้ว แล้วกู่ล่ะจะทำยังไง?

ก่อนหน้านี้เขาคาดเดาว่าพิษและกู่อยู่ในความสมดุลกัน ถ้าถอนพิษแล้วอาจจะทำให้กู่กำเริบได้ แต่ก็เป็นไปได้ว่า ถอนพิษแล้ว กู่ก็อาจจะอยู่ไปสักพักถึงค่อยกำเริบก็ได้

โหลชีก็คิดออกเหมือนกัน เพราะพิษเขากำเริบแล้ว แต่นางยังมีผลกับเขาอยู่ แสดงว่าที่นางสกัดได้น่าจะเป็นกู่จริงๆ

"มันเป็นข่าวดีข่าวหนึ่ง"

โหลชีพูด และมองสีหน้าดีขึ้นหน่อยของเขาอย่างสงสัย "หมอเทวดาระงับพิษให้ท่านแล้ว?" เวลานี้หมอเทวดาก็อาการดีขึ้นแล้ว เขาเหงื่อออกมาก แต่ดวงตาสดใสมีประกาย มองเห็นสิ่งต่างๆในความมืดได้ดีขึ้นไม่น้อย

เขาพูดอย่างเหลือเชื่อว่า "ดูท่า ยาวิญญาณนั่นจะได้ผลแล้วจริงๆ!"

"หมอเทวดา พิษของเฉินซ่าจะจัดการยังไง?"

พอได้ยินโหลชีถามอย่างนี้ หมอเทวดาก็อึ้ง เหลือบตามองเฉินซ่าหนึ่งที แต่ก็รู้ว่าเรื่องนี้ไม่อาจปิดบังโหลชีได้ เลยอธิบายให้นางฟังโดยละเอียด

พอโหลชีฟังจบก็เงียบไปอึดใจ นางพยุงเฉินซ่าลุกขึ้นพลางว่า "ยังมีอะไรต้องพูดอีก? ต้องหาแมลงสนแดงและก้างปลาน้ำแข็งให้ได้ในสองวัน"

ลองเสี่ยงดูสักครั้ง

ทำได้แค่นี้ เหลือเวลาสองวันสุดท้าย ไม่งั้นจะทำยังไงได้?

ตอนนี้พวกเขาควรจะดีใจ ว่าอยู่ที่ผาโทงเทียนพอดี ว่าได้ยินว่าที่นี่อาจจะมีกระสายยาสองอย่างนั่นพอดี โหลชีเชื่อว่าดวงตนเองไม่แย่หรอก

ซวนหยวนอี้เก็บรวบรวมยาวิญญาณได้ถุงใหญ่ มองหมอเทวดาหนึ่งที

"หากระสายยาให้ได้ก่อนค่อยว่ากัน"

โหลชีพยุงเฉินซ่า ทั้งๆที่รู้ว่าตอนนี้ทุกย่างก้าวของเขาเหมือนเดินบนคมมีด แต่ช่วยไม่ได้! พวกเขาต้องไปหา

พอผ่านพุ่มไม้นั่นไปข้างหน้า อันที่จริงพวกเขาไม่ได้ช้าเลย ซวนหยวนอี้และหมอเทวดาเบิกทางให้ข้างหน้า ส่วนโหลชีสังเกตเห็นว่า ร่างกายหมอเทวดาโดนอัพเกรดแล้ว!

"เดี๋ยวก่อน พวกท่านได้ยินเสียงน้ำหรือไม่?" หมอเทวดาพลันหยุดลง

เสียงน้ำ?

โหลชีก็พยุงเฉินซ่าหยุดลงเช่นกัน มีน้ำก็อาจจะมีปลา และอาจจะเป็นปลาน้ำแข็ง! แต่พวกเขาเพ่งสติฟัง ที่ได้ยินกลับเป็นเสียงน้ำหยด เหมือนเสียงน้ำที่ค่อยๆหยดในถ้ำที่กว้างขวาง

น้ำแบบนี้ต่อให้หาเจอ ก็ไม่น่าจะมีปลารึเปล่า?

โหลชีผิดหวังอีก แต่ซวนหยวนอี้กลับดวงตาเป็นประกาย พูดอย่างตื่นเต้นว่า "ใต้ดิน! ที่นี่อุณหภูมิไม่ต่ำ ถ้าจะมีปลาน้ำแข็ง อาจจะอยู่ใต้ดินก็ได้?"