บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 296

ในใจของหลิวอิ๋งที่เดาไปเดามา ก็ยังคิดไม่ออก

ตอนนี้เสด็จพ่อต้องการจะฆ่านาง นางยังไม่อยากตาย

ทั้งๆ ที่เสด็จพ่อยังไม่ทราบว่านางไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเขา ถ้าเช่นนั้นนางต้องใช้โอกาสนี้มาปกป้องชีวิตของนางเอาไว้

นางคุกเข่าลงที่พื้นดังตุ้บ จากนั้นร้องไห้แล้วพูดว่า：

“เสด็จพ่อ ลูกไม่รู้เรื่องจริงๆ เสด็จพ่อได้ปล่อยลูกไปเถิด！ลูกไม่ผิด ลูกบริสุทธิ์！”

สีหน้าเย็นชาของฮ่องเต้：

“เจ้าเป็นลูกสาวของนาง มันผิดที่ตรงนี้！เจ้าสองคนแม่ลูกต่างก็มีความรักในแบบที่ผิด ข้าต่างหากที่ถูกพวกเจ้าหลอก หากเจ้ายังมีชีวิตอยู่ต่อ คนต่อไปก็คือนาง！ข้าไม่มีวันยอมที่จะนำคนอันตรายเช่นนี้ไว้ข้างกาย！”

แค่เขาคิดว่าเขาถูกหลอกมาตลอดสิบปี เนื่องจากความสัมพันธ์กู่ จึงรักและทะนุถนอมแม่ลูกคู่นี้ อ่อนโยนต่อนาง โอ๋พวกนาง เขาก็รู้สึกอยากจะอ้วกเต็มที

แถมเขายังต้องนอนร่วมหมอนเตียงเดียวกันมาเป็นเวลาถึงสิบกว่าปี！

ตอนนี้เขารู้แล้วว่า ฮองเฮามีความร้ายกาจ มากกว่าแม่แท้ๆ ของโม่เสิ่นยวน

มีข้อเปรียบเทียบถึงได้รู้ แม่แท้ๆ ของโม่เสิ่นยวนยังเทียบเท่าไม่ได้

“เสด็จพ่อ……ข้าออกไปนอกวังก็ได้ ต่อไปจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าของเสด็จพ่ออีก เช่นนี้ยังไม่พออีกหรือ？ข้าเป็นลูกสาวแท้ๆ ของท่านนะ ข้าไม่เคยทำเรื่องไม่ดีมาเลย เสด็จพ่อไว้ชีวิตหลิวอิ๋งได้ไหม？”

หลิวอิ๋งขอร้องอย่างทรมาน

ตอนนี้นางไม่มีการบำเพ็ญแล้ว อีกทั้งนางยังยอมสละทุกอย่างที่มีในตอนนี้ด้วย แม้ว่านางจะไม่อยากก็ตาม

ฮ่องเต้ลังเล

หลิวอิ๋งพูดถูก นางเป็นลูกสาวของเขา ในร่างกายมีสายเลือดของเขา เขามีแค่ลูกชายหนึ่งคนลูกสาวหนึ่งคนเท่านั้น

ส่วนโม่เสิ่นยวนและเย่จายซิงก็มองนางเล่นละครอย่างเงียบๆ โดยไม่ได้กล่าวอะไร

หลักๆ คือหลิวอิ๋งเป็นลูกสาวแท้ๆ ของฮ่องเต้ แถมเป็นลูกสาวคนเดียวด้วย

รอให้ฮ่องเต้รู้สถานะของโม่เสิ่นยวนแล้ว จะต้องเสียใจภายหลังที่ฆ่าหลิวอิ๋งอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นก็จะเคียดแค้นเขามาก

ในเมื่อแบบนี้ สู้ให้หลิวอิ๋งมีชีวิตอยู่ต่อดีกว่า เมื่อเป็นเช่นนี้ หลิวอิ๋งไม่มีโอกาสมีชีวิตอิสระเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

“นำตัวหลิวอิ๋งออกไป！”

ฮ่องเต้สะบัดมือออกไป

องครักษ์ด้านหน้า นำกบฏหลิวอิ๋งออกไป

หลิวอิ๋งหายใจออกยาวๆ นางไม่ต้องตายแล้ว ผ่านเรื่องนี้ไปได้ ทำให้นางโตขึ้นไม่น้อย

นางหันหน้ากลับไปมองเสด็จแม่อย่างเป็นห่วง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

นางรู้ดีกว่าอาจจะทำให้เสด็จพ่อโกรธได้ เกิดเสด็จพ่อเปลี่ยนใจขึ้นมา นางก็จะต้องลงน้ำแร่เหลืองไปพร้อมกับเสด็จแม่แน่

ฮองเฮาหลับตาลง สีหน้าซีดขาวคุกอยู่ที่พื้น

นางพ่ายแพ้อย่างราบคาบ

ก่อนหน้าที่ความตายจะมาถึง แม่นมหลินคนสนิทของนางได้ตายแล้ว ลูกสาวของนางก็ไม่กล้าที่จะคุยกับนางสักประโยคเดียว

“เจ้ายังมีอะไรอยากจะพูดไหม！”

ฮ่องเต้มองฮองเฮาด้วยสายตาที่เย็นชา โดยไม่หลงเหลือความรักแม้แต่นิดเดียว

“หม่อมฉันไม่มีอะไรจะพูด”

ฮองเฮาเงยหน้าขึ้น“เสียดายที่ข้ายังแค้นท่านอยู่ ไม่ยอมลงมือกับท่านแต่แรก มิเช่นนั้นเรื่องราวคงไม่ต้องมาจบในสถานการณ์เช่นนี้”

หากไม่มีเย่จายซิงกับโม่เสิ่นยวนมาขัดขวางเอาไว้ ป่านนี้นางคงทำสำเร็จไปนานแล้ว

หากจะโทษ ก็ต้องโทษนางที่ประเมินโม่เสิ่นยวนต่ำเกินไป

แล้วยังเย่จายซิง ที่มาปลอมตัวเป็นแม่นมหลัน ทำให้นางจำไม่ได้ โดยที่นางก็ไม่รู้ว่าเย่จายซิงมาปลอมตัวเป็น แม่นมหลันตั้งแต่เมื่อไหร่

หากนางเดาไม่ผิดล่ะก็ คงจะตั้งแต่วันที่ไปวัดพ่อหมอวันนั้น มีแค่วันนั้นเท่านั้นที่ทำให้พวกเขาบรรลุเป้าหมาย

แต่ทว่านางกลับไม่รู้สึกถึงความผิดปกติเลยแม้แต่นิด

นางแพ้แล้ว ไม่หลงเหลือที่ให้แถอีกต่อไป

การต่อสู้เพื่ออำนาจทางการเมือง

เขามองไปที่สายตาของฮ่องเต้ แล้วพูดว่า：

“ข้าไม่ใช่ลูกชายแท้ๆ ของท่าน พ่อแท้ๆ ของข้า เป็นพี่ชายแท้ๆ ของท่าน ท่านอย่าเพิ่งโกรธไปยังมีอีกเรื่องที่ข้าต้องบอกท่าน ตอนนั้นเสด็จแม่ไม่ได้สังหารอนุภรรยาของท่าน หากแต่เป็นโจวกุ้ยเฟยที่ใส่ร้ายเสด็จแม่ หากไม่เชื่อล่ะก็ ท่านเรียกนางมาสอบถามก็ได้”

ฮ่องเต้สะดุด เกือบจะล้มทั้งยืน อาจารย์ผู้อาวุโสต่างก็มีสีหน้าตกใจ คิดไม่ถึงเลย

คำพูดของโม่เสิ่นยวนมีน้ำหนักมาก

“เป็นไปไม่ได้ เจ้าจะเป็นลูกชายขาได้เช่นไร！เจ้าเป็นลูกชายแท้ๆ ของข้า！”

ฮ่องเต้ส่ายหัว ไม่อยากเชื่อ

ในขณะที่เขายังวัยเยาวน์ ก็ได้ถูกทำนายเอาไว้ว่า เขาจะมีลูกชายเพียงคนเดียวเท่านั้น

หากว่าลูกชายของเขาไม่ใช่โม่เสิ่นยวนแล้วเป็นใครกัน？

หรือว่าเขาไม่มีลูกชายตั้งแต่แรก

“ท่านมีลูกชายเพียงคนเดียวจริง แต่ไม่ใช่ข้า ในท้องของอนุภรรยาน้อยคนนั้นคือลูกชาย เรื่องทั้งหมดนี้เป็นการร่วมมือของโจวกุ้ยเฟยและหญิงคนอื่นๆ ของท่านที่ร่วมมือกันทำ จากนั้นก็หาว่าเป็นฝีมือของเสด็จแม่ของข้า พวกนางทำสำเร็จ เสด็จแม่ของข้าถูกท่านรังเกียจ ดังนั้นความผิดพลาดทั้งหมดที่เกิดขึ้น ก็บังเอิญมีข้า”

น้ำเสียงของโม่เสิ่นยวนนิ่งมาก ไม่มีอารมณ์ใดๆ

แต่อารมณ์แปรปรวนของฮ่องเต้มันมากเกินไป ในวันหนึ่งเขาต้องมารับรู้อะไรมากขนาดนี้ ยากที่เขาจะรับได้

แต่เขารู้สึกว่าโม่เสิ่นยวนไม่ได้โกหก

เขาผ่อนคลายลมหายใจยาว จากนั้นพูดกับขันทีว่า：

“ไปนำตัวโจวกุ้ยเฟยมา”

โจวกุ้ยเฟยที่เพิ่งรู้ข่าวแผนการฆ่าของฮองเฮาแล้วถูกฮ่องเต้ฆ่าตายอย่างน่าอนาถ ร่างกายของนางที่ถูกฮองเฮาใส่พิษกู่เอาไว้ก็หายไปแล้ว นางดีใจมาก

หลายปีมานี้นางไม่ได้รับความรัก เพราะว่าฮ่องเต้รักฮองเฮามาก นางและหญิงอื่นๆ ของฮ่องเต้ ก็มีแค่พระนามเพียงเท่านั้น

ก็มีไว้แค่คนในวังหลังฟังก็เท่านั้น

ตอนนี้ฮองเฮาได้ตายไปแล้ว ถือว่านางผ่านความลำบากมาได้แล้ว

คิดว่าหลังจากนี้ฮ่องเต้คงไม่แต่งงานกับฮองเฮาคนใหม่อีกแล้ว ส่วนนาง ก็จะได้รับแต่งตั้งเป็นฮองเฮาคนล่าสุด！