บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1677

1677 /1697

บทที่ 1677 ฉายเดี่ยว

………………..

บทที่ 1677 ฉายเดี่ยว

ทุกคนชะงักกันถ้วนหน้า จากนั้นก็เริ่มหัวเราะ

อวี๋ชิวจิงได้ปล่อยให้เรื่องราวในอดีตผ่านไป และใช้การร่ำสุราเป็นข้ออ้าง

เฉินซียิ้มพลางตอบว่า “ในเมื่อเจ้ากล่าวเช่นนั้นแล้ว ข้าจะติดตามเจ้าไปจนสุดทาง”

อวี๋ชิวจิงแค่นเสียงเย็น “บางที่ข้าอาจจะด้อยกว่าเจ้าในแง่ของพลังฝีมือ แต่เจ้าต้องพึงสังวรในแง่ของการร่ำสุรา!”

ทุกคนต่างพากันหัวเราะร่วน

อันที่จริงนั่น เมื่อทั้งหมดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น

แน่นอน สาเหตุส่วนใหญ่เกิดจากอวี๋ชิวจิงที่ตั้งแง่อยู่ฝ่ายเดียว และเขาก็ได้รับบทเรียนมาพอสมควรแล้ว เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องที่ฉลาดมาก ที่ใช้ช่วงเวลานี้เพื่อยุติความบาดหมางกับเฉินซี

ท้ายที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการเอาชนะการร่วมมือกันของเยว่หรูฮวาและจินชิงหยาง ซัดตี้จวินจนกระเด็นกลับไปด้วยกระบวนท่าเดียว หรือเผชิญหน้ากับลั่วฉ่าวหนง เหตุการณ์ทั้งหมดเหล่านี้ได้พิสูจน์แล้วว่า เฉินซีไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

แต่กระนั้น การที่ชายผู้หยิ่งผยองซึ่งมาจากตระกูลโบราณในเอกภพจักรวรรดิเช่นอวี๋ชิวจิงยอมลงให้นั้น เห็นได้ชัดว่าต้องใช้ความกล้าหาญและความมุ่งมั่นอย่างมาก

การกระทำของอวี๋ชิวจิงนั้น ทำให้เฉินซีต้องมองคนผู้นี้ใหม่อีกครั้ง

ไม่ว่าจะเป็นเล่ออู๋เหิน เชินถูเยียนหราน หรือผู้เยี่ยมยุทธ์คนอื่น ๆ ในกลุ่ม ทุกคนยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็นเหตุการณ์เช่นนี้

…

เหตุการณ์นี้ผ่านไปในพริบตา จากนั้นทุกคนก็มุ่งความสนใจไปที่จวนอวี๋สุ่ย

ในยามนี้ จวนอวี๋สุ่ยลุกขึ้นยืนและเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าชุดใหม่ นอกจากสีหน้าที่ซีดจนแทบโปร่งแสงแล้ว ก็ไม่มีทางที่คนอื่นจะรับรู้ว่าเขานั้นได้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง ได้รับบาดเจ็บสาหัส และเกือบตายเมื่อไม่นานมานี้

นี่คือประโยชน์ของการบ่มเพาะทักษะขัดเกลากายาเทพอสูร ตราบใดที่สติสัมปชัญญะยังคงอยู่ ก็สามารถฟื้นตัวได้ในอัตราที่รวดเร็วมาก ทำให้โอกาสรอดชีวิตของผู้ฝึกทักษะขัดเกลากายาเทพอสูรไม่มีใครเทียบได้

อย่างไรก็ตาม อาการบาดเจ็บก็ไม่มีทางที่จะฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์ในระยะเวลาสั้น ๆ

ถึงอย่างไร อาการบาดเจ็บที่ได้รับระหว่างต่อสู้กับตี้จวินก่อนหน้านี้หนักหนาเกินไป และหากเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์คนอื่น คนคนนั้นก็คงตายไปนานแล้ว

จวนอวี๋สุ่ยตอบ “แย่งชิงรากเต๋าบรรพชน”

“แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้น” ผู้เยี่ยมยุทธ์กล่าวด้วยท่าทีกระวนกระวาย เขาและผู้เยี่ยมยุทธ์อีกสองคนกำลังค้นหารากเต๋าบรรพชนกับจวนอวี๋สุ่ย เมื่อสักครู่นี้ถ้าจวนอวี๋สุ่ยไม่ได้ต่อสู้เพื่อปกป้องพวกเขา ชีวิตน้อย ๆ ของพวกเขาก็คงหลุดลอยไปแล้ว

แน่นอน ท้ายที่สุดแล้วทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเฉินซีที่ให้ความช่วยเหลือได้ทันท่วงที และสิ่งนี้ทำให้พวกเขาสามารถหลีกเลี่ยงเภทภัยได้อย่างแท้จริง

ตามคำอธิบายของผู้เยี่ยมยุทธ์คนนี้ กลุ่มของจวนอวี๋สุ่ยได้พบรากบรรพชนโดยบังเอิญ และสิ่งที่ทำให้พวกเขาตื่นเต้นเป็นพิเศษ มันเป็นรากเต๋าบรรพชนขั้นกษัตริย์ระดับเจ็ดถึงสี่ต้น!

ทว่าเมื่อพวกเขากำลังเก็บรวบรวมรากเต๋าบรรพชนทั้งสี่นี้ พวกลั่วฉ่าวหนงก็เข้ามา ดังนั้นการต่อสู้ที่สะท้านขวัญจึงปะทุขึ้น

ในท้ายที่สุด จวนอวี๋สุ่ยต่อสู้อย่างสิ้นหวัง แต่ก็รักษารากเต๋าบรรพชนระดับเจ็ดได้เพียงต้นเดียว ในขณะที่อีกสามต้นถูกแย่งชิงไป

เมื่อพวกเขาได้ยินทั้งหมดนี้ สีหน้าของเล่ออู๋เหินและคนอื่น ๆ ก็มืดมน

พวกมันทำเกินไปแล้ว!

นั่นคือรากเต๋าบรรพชนระดับเจ็ด!

รากเต๋าบรรพชนเหล่านั้นอาจกล่าวได้ว่าเป็นสมบัติที่มีโอกาสได้รับโดยวาสนาเท่านั้น และแต่ละต้นก็หายากมาก ทว่าครั้งนี้ กลุ่มของลั่วฉ่าวหนงได้แย่งชิงพวกมันไปถึงสามต้น หนำซ้ำยังเกือบสังหารจวนอวี๋สุ่ยและคนอื่น ๆ ได้สำเร็จ แล้วพวกเขาจะไม่โกรธได้อย่างไร?

“ฮึ่ม! เรามิอาจปล่อยบัญชีแค้นนี้ไปได้ ในเมื่อพวกมันกล้าทำเช่นนั้น เราจึงต้องตอบโต้ให้สาสม!” อวี๋ชิวจิงเป็นคนแรกที่ไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้ เขากัดฟันแน่นกล่าวอย่างโกรธเคือง

“ใช่แล้ว เราต้องชิงรากเต๋าบรรพชนระดับเจ็ดทั้งสามนั้นกลับมา!” ผู้เยี่ยมยุทธ์คนอื่น ๆ กล่าวขึ้นเช่นกัน

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเขาค้นหารากเต๋าบรรพชนอย่างต่อเนื่อง แต่ได้รับรากเต๋าบรรพชนไม่กี่ต้นเท่านั้น มิหนำซ้ำ ไม่มีต้นใดที่บรรลุถึงระดับเจ็ดเลย ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าถูกแย่งชิงรากเต๋าบรรพชนระดับเจ็ดไปถึงสามต้น ก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะไม่โกรธแค้น

“นั่นคงไม่ดีเท่าไร ตอนนี้เรายังมีรากเต๋าบรรพชนไม่เพียงพอ ดังนั้นจึงไม่ควรต่อสู้กับกลุ่มของลั่วฉ่าวหนงในตอนนี้” เล่ออู๋เหินครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งอยู่เนิ่นนาน จากนั้นจึงส่ายศีรษะ “ประการแรก ถ้าเราเริ่มโจมตีพวกเขาตอนนี้ มันจะส่งผลกระทบต่อปฏิบัติการในการค้นหารากเต๋าบรรพชนอย่างแน่นอน ประการที่สอง วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของเราคือรากเต๋าบรรพชนขั้นจักรพรรดิระดับเก้า ซึ่งอยู่ภายในแดนรากบรรพกาล ถ้าเราเข้าสู่การต่อสู้ กองกำลังอื่น ๆ อาจฉวยโอกาสนี้ อย่างไรก็ตามที่นี่ไม่ได้มีแค่กลุ่มเราและกลุ่มของลั่วฉ่าวหนง”

คำพูดเหล่านี้สมเหตุสมผลยิ่ง ดังนั้นแม้ในใจของทุกคนจะไม่เต็มใจ แต่พวกเขาก็ทำได้แค่ยอมรับเท่านั้น

อันที่จริง หากเข้าปะทะกับกลุ่มของลั่วฉ่าวหนงตอนนี้ มันจะเป็นการต่อสู้ที่สะท้านขวัญอย่างแน่นอน และถึงแม้จะสามารถทวงคืนรากเต๋าบรรพชนทั้งสามนั้นกลับคืนมาได้ แต่ทั้งสองกลุ่มจะต้องประสบความสูญเสียอย่างใหญ่หลวงเป็นแน่แท้

ผลลัพธ์ดังกล่าวเป็นสิ่งที่ไม่มีใครยอมรับได้

“ไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ ตราบใดที่พวกมันยังอยู่ภายในแดนรากบรรพกาล เรายังมีโอกาสทวงคืนกลับมาได้” เฉินซีกล่าว “แม้เราจะไม่สามารถล้างแค้นได้ในตอนนี้ แต่ภายภาคหน้าเราจะต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มของลั่วฉ่าวหนงอย่างแน่นอน เมื่อรากเต๋าบรรพชนปฐมกาลปรากฏขึ้น เมื่อถึงเวลานั้นเราสามารถยุติบัญชีความแค้นทั้งหมดได้”