บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1682

บทที่ 1682 มรดกของแผนภาพวารีหลาก

………………..

บทที่ 1682 มรดกของแผนภาพวารีหลาก

ฟ้าดินสั่นสะเทือนเลือนลั่น ในขณะที่ท้องฟ้ามืดสลัวดับแสงลง

เวลานี้ ทั่วทั้งแดนรากบรรพกาลเปี่ยมล้นด้วยแรงกดดันอันน่าสะท้านขวัญ ซึ่งพัดโหมกระหน่ำโดยรอบประหนึ่งพายุร้าย

ไม่ใช่แค่กลุ่มของลั่วฉ่าวหนงเท่านั้น ผู้เยี่ยมยุทธ์คนอื่น ๆ ในแดนรากบรรพกาลก็ตื่นตระหนกเช่นกัน

“นี่มันอะไรกัน?”

“ช่างเป็นแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวยิ่ง!”

“ไฉนเหตุไม่คาดคิดเช่นนี้จึงเกิดขึ้น”

“รีบหนีไป! เร็วเข้า!”

เหล่าผู้เยี่ยมยุทธ์ไม่อาจใส่ใจที่จะค้นหารากเต๋าบรรพชนต่อไปได้ สีหน้าของทั้งหมดแปรเปลี่ยนตึงเครียด และรีบหลบเลี่ยงไปในระยะไกล ทุกคนล้วนรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึง และไม่รู้ว่าเกิดเหตุอันใดขึ้น

แต่ในไม่ช้า พวกเขาสังเกตเห็นว่าแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวที่แผ่พุ่งออกมาจากทุกทิศทาง ได้เคลื่อนมาบรรจบกันที่ศูนย์กลางของแดนรากบรรพกาล

จู่ ๆ ท้องฟ้าก็มืดลง ฟ้าร้องและอสนีบาตส่งเสียงดังกึกก้องกังวาน ในขณะที่เมฆดำทะมึนปกคลุมท้องฟ้าอย่างหนาแน่น สายฟ้าที่หนาและใหญ่ก็เริงระบำอย่างดุเดือดไปทั่วฟ้าดิน ประหนึ่งอสรพิษสีเงินมหึมา

เสียงฟ้าร้องดังกึกก้องดุจเสียงคำรามของเทพอสูร ละม้ายคล้ายคลึงกลองที่อยู่ในมือของเทพแห่งสรวงสวรรค์ ส่งผลให้ผู้เยี่ยมยุทธ์ที่อยู่รายรอบหวาดกลัว

ปรากฏการณ์นี้ ถือว่าไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง!

หลังจากผ่านไปหนึ่งถ้วยชา

ตู้ม!

แสงสีม่วงพร่างพรายพลันพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าจากใจกลางพายุฝนฟ้าคะนอง มันเปล่งรัศมีอันยิ่งใหญ่ ซึ่งสง่างาม ดั่งไร้ตัวตน

มันเปล่งเสียงคลื่นสวดภาวนาทางจิตวิญญาณ เหมือนกับท่วงทำนองของมหาเต๋าที่สะท้อนกังวาน ประหนึ่งเทพหม่านกู่กำลังท่องคัมภีร์อยู่ ทั้งหมดนี้ลอยละล่องไปในฟ้าดิน และเผยให้เห็นพลังอันศักดิ์สิทธิ์ที่จู่โจมเข้าสู่หัวใจ

ณ เวลานี้ ท้องฟ้าที่มืดมิดแต่เดิมก็กลายเป็นสีม่วงมัวหมอง ในขณะที่อสนีบาตที่รุนแรงแต่เดิมได้กลายเป็นลำแสงศักดิ์สิทธิ์ที่คดเคี้ยว รายล้อมรอบแสงสีม่วงที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

ในขณะนี้ แสงสีม่วงได้พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ขณะที่ลำแสงอสนีบาตรายล้อมอยู่รอบ ๆ พร้อมกับเสียงสวดภาวนาที่ฟังดูเหมือนท่วงทำนองของธรรมชาติลอยละล่องไปในอากาศ เผยกลิ่นอายของความเงียบสงบ เคร่งขรึม ศักดิ์สิทธิ์ และยิ่งใหญ่

ในขณะนี้ ผู้เยี่ยมยุทธ์ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างตะลึงลาน เมื่อสักครู่นี้ มันเหมือนกับจุดสิ้นสุดของโลกได้มาถึง แต่ในขณะนี้ ฉากศักดิ์สิทธิ์ดังกล่าวได้ปรากฏขึ้น และมันทำให้พวกเขารู้สึกไม่เชื่อเล็กน้อย

“แสงสีม่วงที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้านั่น อาจเป็น… สถานที่ซึ่งรากเต๋าบรรพชนขั้นจักรพรรดิระดับเก้าอาศัยอยู่?” ใครบางคนกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“รากเต๋าบรรพชนขั้นจักรพรรดิระดับเก้า!? ใช่แล้ว มีแต่การปรากฏตัวของรากเต๋าบรรพชนที่ไม่มีสิ่งใดเทียบได้นั้น ที่จะทำให้เกิดปรากฏการณ์อันยิ่งใหญ่เช่นนี้!”

“แต่ตามการคาดการณ์ของเรา รากเต๋าบรรพชนปฐมกาลควรจะปรากฏขึ้นในอีกไม่กี่วันนี้ไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงปรากฏตอนนี้เล่า?”

“มันเป็นเพียงการคาดการณ์เท่านั้น และไม่อาจเชื่อถือได้ทั้งหมด ตั้งแต่สมัยโบราณจวบจนบัดนี้ การปรากฏตัวของแดนรากบรรพกาลไม่เคยคงที่ มิฉะนั้นจะถูกเรียกว่าเป็นสิ่งที่อุบัติขึ้นโดยวาสนาได้อย่างไร?”

“อย่างไรก็ตาม ยามที่แดนรากบรรพกาลปรากฏตัวในครั้งนี้ ก็ค่อนข้างแปลกเล็กน้อยจริง ๆ ตามคำแนะนำของผู้อาวุโสของนิกายข้า พวกเขาไม่เคยกล่าวถึงแรงกดดันอันน่าพรั่นพรึงนั้นเลย แม้กระทั่งปรากฏการณ์แห่งฟ้าดินก็ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเช่นกัน!”

“อย่าได้สนใจเรื่องนั้น รีบดำเนินการเถิด! ยามนี้ การแสวงโชคได้ปรากฏขึ้นแล้ว คงจะน่าเสียดายหากเราพลาดไป”

…

แต่ในไม่ช้า ทุกคนต่างต้องหยุดชะงัก สีหน้าทั้งประหลาดใจและสับสนเล็กน้อย

เพราะเมื่อเคลื่อนเข้ามาจนอยู่ห่างจากลำแสงสีม่วงนั้นสองร้อยห้าสิบลี้ ปรากฏสนามพลังที่มองไม่เห็นขวางอยู่ตรงหน้า กั้นไม่ให้ผู้ใดเข้าไป

บางคนปฏิเสธที่จะยอมรับสิ่งนี้ และพยายามจะข้ามผ่านมันด้วยกำลัง แต่ก็ถูกสายฟ้าสีม่วงที่โผล่ออกมาจากอากาศถล่มเข้าใส่ แม้จะเป็นตัวตนชั้นยอดในหมู่เทวารู้แจ้งวิญญาณ แต่แท้จริงแล้ว พวกเขากลับไม่สามารถต้านทานสายฟ้าสีม่วงเหล่านี้ได้เลย ทั้งยังถูกกระแทกจนกระอักเลือดและโซเซกลับไป มิหนำซ้ำ หากไม่หลบเลี่ยงได้ทันกาล ก็คงจะสิ้นลมหายใจไปแล้ว

เหตุการณ์นี้ทำให้ผู้คนแตกตื่นทันที ความตื่นเต้นในใจถดถอยไปมาก ดวงตาของแต่ละคนทอประกายเคร่งเครียด ขณะที่จับจ้องไปยังแสงสีม่วงที่อยู่ในระยะไกล

โชคลาภที่ไม่มีสิ่งใดเทียบได้เช่นนี้ ย่อมไม่ง่ายจะที่ฉกฉวย

ทว่าพวกเขาไม่เต็มใจที่จะหยุดฝีเท้าอยู่เพียงเท่านี้ และเฝ้าดูอย่างจนปัญญา

โครม!

ทันใดนั้น ดาบโค้งสีแดงเลือดก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า และพุ่งลงมาอย่างดุเดือด

โครม!

สายฟ้ากระแทกดาบโค้งสีแดงเลือดอย่างจังจนมันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และถูกระเบิดจนกระเด็นออกไป มิหนำซ้ำ ตี้จวินยังได้รับผลสะท้อนกลับ จนร่างโซเซอย่างควบคุมไม่ได้ ในขณะที่สีหน้าก็ซีดเซียว

ทุกคนตะลึงลานถ้วนหน้า ตี้จวินเป็นมหาเทวาวิญญาณอันดับที่สิบสองในเทียบอันดับรู้แจ้งวิญญาณ แต่กลับไม่สามารถผ่านสนามพลังนี้ได้ และนี่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ามันน่าพรั่นพรึงเพียงใด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน