บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1688

บทที่ 1688 รุกคืบอย่างยากเย็น

………………..

บทที่ 1688 รุกคืบอย่างยากเย็น

เฉินซีเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขายิ้มพลางกล่าว “ด้วยเหตุนี้ ก็ไม่มีทางที่กลุ่มของลั่วฉ่าวหนงจะได้รับรากเต๋าวิภูจักรวรรดิได้อย่างราบรื่นกระมัง?”

มันเป็นที่ประจักษ์อย่างไม่ต้องสงสัย

จากข้อมูลของเล่ออู๋เหิน โลกเบื้องหลังประตูแห่งมหาเต๋านั่นเต็มไปด้วยจิตสังหารของมหาเต๋าทั้งสามพันชนิดในจักรวาล และอาจกล่าวได้ว่าทุกฝีก้าวนั่นเต็มไปด้วยอันตรายร้ายแรง ซึ่งอาจตกตายได้ทุกเมื่อ ดังนั้นจึงไม่มีทางที่พวกเขาจะผ่านพ้นไปได้อย่างง่ายดาย

เล่ออู๋เหินและคนอื่น ๆ ตะลึงลาน จากนั้นลอบถอนใจอย่างลับ ๆ เพราะจากคำเหล่านี้ ทำให้พวกเขายืนยันได้ว่า เฉินซีได้ตัดสินใจกระทำการแล้ว และพวกเขาไม่อาจโน้มน้าวได้อีก

เฉินซีกวาดสายตามองทุกคน จากนั้นประสานมือคำนับอย่างจริงจัง “ทุกคน ขอบคุณที่ดูแลข้ามาจนถึงตอนนี้”

เล่ออู๋เหินถอนหายใจ พลางโบกมือ “แล้วไปเถิด แล้วไปเถิด ในเมื่อเจ้าได้ตัดสินใจแล้ว ก็รีบดำเนินการเสีย”

“เฉินซี ถนอมตัวด้วย!”

“เจ้าต้องระมัดระวัง”

เชินถูเยียนหราน อวี๋ชิวจิง และจวนอวี๋สุ่ยกล่าวอย่างต่อเนื่อง

เฉินซีพยักหน้ารับ ก่อนที่เขาจะแย้มยิ้มอย่างสบายใจ ก่อนจะร่างจะวูบไหว แล้วก้าวผ่านประตูที่ลึกลับและเงียบสงบนั้น หายไปจากสายตาของทุกคน

“คนผู้นี้….” จู่ ๆ อวี๋ชิวจิงก็ถอนหายใจ แต่ก็หมดคำกล่าว

“เรามาพยายามฟื้นฟูพลังให้เต็มที่กันเถอะ หากเฉินซี ประสบเภทภัยบางอย่างเมื่อกลับมา เราก็จะสามารถช่วยเหลือเขาได้ทันท่วงที”

ดวงตาที่เต็มไปด้วยดวงดาวของเชินถูเยียนหรานทอประกาย ใบหน้าสวยงามปกคลุมด้วยความเด็ดเดี่ยว

“ใช่แล้ว เฉินซีอาจประสบความสำเร็จจริง ๆ อย่าลืมว่าลั่วฉ่าวหนงได้กล่าวอย่างไร้ยางอายว่าเฉินซีประสบภัยพิบัติอย่างไร แต่ดูสิ เขายังมีชีวิตอยู่ ทั้งยังสุขสบายดีมิใช่หรือ?” เล่ออู๋เหินหัวเราะอย่างเบิกบานใจ

“จริงของเจ้า การที่เขาสามารถข้ามผ่านบันไดหยกขาว และเข้าไปในตำหนักเต๋านภาม่วงนั้น ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าความสามารถของเขาไม่ธรรมดาเพียงใด” แม้แต่จวนอวี๋สุ่ยที่มักสงวนคำก็กล่าวขึ้นมาเช่นกัน

แค่ถ้อยคำเหล่านี้ ก็ทำให้เล่ออู๋เหินและคนอื่น ๆ ตะลึงลานทันที และทอดถอนใจ ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าเฉินซีผู้นี้ไม่ใช่คนที่ใครจะสามารถเทียบเทียมได้ เพราะความสำเร็จในการข้ามผ่านบันไดหยกสีขาวเพียงอย่างเดียว ก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้อย่างแน่นอน

…

ทันทีที่เข้าไปในประตู เฉินซีรู้สึกราวกับได้เข้าสู่โลกที่แวววาวและพร่างพราว ท้องฟ้าทั้งหมดเต็มไปด้วยแสงอันศักดิ์สิทธิ์ที่งดงามและสว่างไสว ทั้งยังส่องสว่างไปทั่วโลก

ดวงตาหรี่เล็กลง และในที่สุด เขาก็คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมนี้

ถนนนับไม่ถ้วนที่ทอดยาวไปสู่บริเวณโดยรอบเรียงรายอยู่ตรงหน้าราวกับใยแมงมุม พวกมันมีมากมายนับพัน และก่อตัวเป็นมวลหนาแน่น

ถนนทุกสายเป็นตัวแทนถึงมหาเต๋าอันล้ำลึก

ถนนสีเขียวเป็นตัวแทนของมหาเต๋าพฤกษา

ถนนสีแดงเข้มเป็นตัวแทนของมหาเต๋าอัคคี

ถนนสีน้ำเงินเป็นตัวแทนของมหาเต๋าวารี

ถนนขาวดำเป็นตัวแทนของหยินและหยาง

มีแม้กระทั่งถนนที่เผยให้เห็นปรากฏการณ์ของอักขระยันต์ วังวน แสงเดือน สายลม ก้อนเมฆ สายฟ้า และอื่น ๆ

มันมีมากมายเกินคณานับ!

ดูเหมือนว่านี่คือสถานที่ที่รากบรรพชนโกลาหลถูกผนึกไว้… ขณะที่เฉินซีกวาดมองไปรอบ ๆ พวกมันก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงอันศักดิ์สิทธิ์ และยังลึกราวกับท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว เขาสังเกตสภาพแวดล้อมอย่างระมัดระวัง ไม่ได้เร่งร้อนเคลื่อนไหวใด ๆ

ในความคิดของเขา เหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าคือ ‘มหาเต๋าทั้งสามพันชนิด’ ที่เล่ออู๋เหินกล่าวถึง แต่ในความเป็นจริง จำนวนของมหาเต๋านั้นมากมายมหาศาลราวกับมหาสมุทร และแทบจะไร้ขอบเขต

สถานที่แห่งนี้ มีจิตสังหารของมหาเต๋าทั้งสามพันชนิด และสามารถกล่าวได้ว่าทุกฝีก้าวนั่นเต็มไปด้วยอันตราย ดังนั้นหากลั่วฉ่าวหนงและคนอื่น ๆ คิดยึดครองรากเต๋าวิภูจักรวรรดิแต่เพียงผู้เดียว พวกมันจะต้องผ่านอุปสรรคตรงหน้าข้าไปเสียก่อน

เฉินซีไตร่ตรองอย่างลึกซึ้ง และระบุได้คร่าว ๆ ว่าเหตุการณ์ตรงหน้านี้จะต้องเป็นบททดสอบเช่นกัน ไม่ว่าจะเลือกถนนสายไหน เราจะต้องตรากตรำต่อจิตสังหารทั้งหมดที่รออยู่บนถนนสายนั้น

และจิตสังหารพวกนี้จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!

ทว่าเหตุการณ์ที่เห็นได้เกินความคาดหมายของเฉินซีอย่างแท้จริง และมันพลิกกลับการตัดสินใจโดยสิ้นเชิง

เพราะทันทีที่ก้าวเท้าเข้าสู่ถนนของมหาเต๋ายันต์อักขระ ฟ้าดินก็เกิดการเคลื่อนไหว ในขณะที่เหตุการณ์ตรงหน้าแปรเปลี่ยนไปฉับพลัน

ถนนหนทางอื่น ๆ หายไปหมดสิ้น เหลือเพียงถนนสายนี้เท่านั้น อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่ถนนที่บริสุทธิ์ของมหาเต๋ายันต์อักขระ

ดูเหมือนว่าตราบเท่าที่มันเป็นความลึกล้ำของมหาเต๋าที่เขาหยั่งรู้ จากนั้นมันก็จะปรากฏและหลอมรวมเข้าสู่ถนนหนทางนี้!

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเฉินซีสั่นไหวอย่างห้ามไม่ได้ และระมัดระวังมากขึ้น

ครืน!

ครืน!

เฉินซีเริ่มก้าวไปข้างหน้า แต่ทันทีที่เคลื่อนไหว พลันรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล ถาโถมลงมาทับดุจภูเขาศักดิ์สิทธิ์จำนวนเกินคณานับ

หากไม่ได้ระมัดระวังตั้งแต่แรก เขาคงถูกทำร้ายจนเลือดลมปั่นป่วนไปแล้ว

ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึก และต้านแรงกดดันอันหนักหน่วงนี้ พลางสืบเท้าเดินต่อไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน