ชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก นิยาย บท 10

เรือนเวยหรุยเซวียน

บ่าวไพร่ในเรือนเห็นเมิ่งจิ่นเหยากลับมาจากการไปหาฮูหยินผู้เฒ่า โดยมีเพียงสาวใช้คนสนิทของนางอยู่ข้างกาย ท่านโหวไม่ได้มาด้วย สายตาที่มองนางก็แปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย

จริงอยู่ที่สุดท้ายนางบีบบังคับให้ท่านโหวแต่งงานกับนาง และทำให้ท่านโหวขายหน้า กลายเป็นที่ขบขันไปด้วย ท่านโหวจะสนใจตัวต้นเหตุอย่างนางได้อย่างไร?

นางเป็นเพียงบุตรสาวจากตระกูลตกอับ อาศัยสัญญาหมั้นหมายที่ตกลงกันไว้ในรุ่นท่านโหวผู้เฒ่าแต่งงานกับซื่อจื่อได้ก็เป็นการปีนขึ้นที่สูงแล้ว ซื่อจื่อหลบหนีการแต่งงาน จวนโหวให้จัดพิธีแต่งงานตามที่กำหนดไว้เพื่อรับนางเข้ามา นี่เป็นการไว้หน้านางแล้ว

ใครจะรู้ว่านางจะก่อปัญหาสร้างเรื่องราวที่น่าตกตะลึงเช่นนี้ ไม่แต่งงานกับซื่อจื่อ ทว่าแต่งงานกับท่านโหวอย่างไร้ยางอาย ใครจะรู้ว่านางทำเพื่อแก้แค้นซื่อจื่อหรือเปล่า ถึงได้ไม่เป็นภรรยาของซื่อจื่อ แต่เป็นมารดาของซื่อจื่อแทน

ซื่อจื่อย่อมมีความผิด แต่การที่นางแต่งงานกับว่าที่บิดาสามีในตอนแรกก็เป็นเรื่องเหลวไหลอย่างยิ่ง ต่อให้ไม่แต่งงานกับซื่อจื่อ จะแต่งงานกับคุณชายรองหรือคุณชายสี่ก็ได้

ทันทีที่เข้ามาในห้อง หนิงตงก็อดกล่าวไม่ได้ว่า “ฮูหยิน พวกนางคารวะท่าน แต่ใบหน้ากลับไม่มีความเคารพเลย ท่านเป็นเจ้านาย พวกนางเป็นสาวใช้ ไว้หน้าพวกนางแล้วจริง ๆ เหตุใดท่านห้ามไม่ให้พวกข้าสั่งสอนพวกนางที่เสียมารยาทด้วยเจ้าคะ?”

เมิ่งจิ่นเหยาตอบว่า “พวกนางขาดความเคารพไปบ้าง แต่ก็ยังหาข้อผิดพลาดอันใดออกมาไม่ได้ ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาเชือดไก่ให้ลิงดู”

หนิงตงงุนงง “เช่นนั้นเมื่อไรจะถึงเวลาเจ้าคะ?”

เมิ่งจิ่นเหยายิ้มหวานแล้วกล่าวว่า “รอให้ท่านโหวกลับมาก็จะรู้เอง”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน