ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 361

เสี่ยวอู่บินอยู่กลางอากาศจากต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังอีกต้นหนึ่ง ยังไงมันก็บินได้ ถึงกระดิ่งจะเร็วแค่ไหนยังไงมันก็มีแค่สี่ขา

กระดิ่งโกรธจนหมุนเป็นวงกลม หนวดที่แก้มสั่นด้วยความโกรธ

เหมียวว…!you　can　kill　me　，but　you　can't　fuck　me……!!（ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้…ฉบับภาษาอังกฤษ）

กระดิ่งอย่างกับเสือที่จะกระโจนเข้าหาเหยื่อ แต่พอเสี่ยวอู่หลบทัน มันก็ชนเข้ากับพุ่มไม้ทันที

“เหมียว…%￥#%#!!”

เสี่ยวอู่เล่นจนเหนื่อยก็เลยบินกลับไปที่ชั้นสอง แล้วไม่ลืมที่จะปิดหน้าต่างและล็อคกลอนไว้!

หลังจากนั้นก็นั่งชื่นชมดูแมวที่ไล่ตามมาที่ขอบหน้าต่างเงียบๆ และข่วนกระจกด้วยความบ้าคลั่ง

ส่วนเสี่ยวอู่ก็กินอาหารดื่มน้ำอย่างสบายๆ ทำท่าทางได้ใจ

ครั้งที่แล้วไม่ทันตั้งตัว เกือบโดนเจ้าแมวเหมียวจับได้ เป็นความอัปยศที่สุด

แต่ตอนนี้เสี่ยวอู่ก็ล้างอายได้แล้วในที่สุด!

เสี่ยวอู่ ✧٩(ˊωˋ*)و✧

กระดิ่ง {>~<}

**

ในเวลานี้ซู่เป่าที่เพิ่งตามคุณยายมาถึงโรงพยาบาล เพิ่งจะลงรถก็เห็นรถพยาบาลคันหนึ่งขับตามมา

ร่างเล็กๆ ถูกเข็นเข้ามา ขณะเดียวกันผู้หญิงคนที่ตามมาด้วยก็ร้องไห้ “จวิ้นจวิ้น จวิ้นจวิ้นของฉัน!”

ซู่เป่าหันไปมองโดยไม่รู้ตัว

น้องชายคนนั้นที่ชื่อจวิ้นจวิ้น?

พอสังเกตดีๆ ป้าที่กำลังร้องไห้อยู่นั้นก็ดูหน้าคุ้นๆ มากเลย เหมือนเคยเจอเมื่อวาน…

จี้ฉางเอ่ย “คนนั้นคือลูกพี่ลูกน้องของเสี่ยวหง”

ซู่เป่าตะลึง เมื่อวานเธอเห็นแต่คุณปู่หวงที่หว่างคิ้วดำ ไม่ทันได้สังเกตเลยว่าน้องชายที่อยู่ด้วยกันก็มีด้วย

ถ้าเห็นเธอจะไปเตือนเขาแน่นอน แต่ตอนนี้ดูเหมือนสายไปแล้ว

จี้ฉางเอ่ย “ไปเถอะ”

สีหน้าเขาจืดจาง มองเห็นความเป็นความตายมานับไม่ถ้วนแล้ว และยังผ่านอะไรหลายอย่างที่มองเห็นแต่เข้าไปก้าวก่ายชีวิตที่กำหนดมาแล้วไม่ได้ จิตใจก็ย่อมแข็งกระด้างและเย็นชาเป็นธรรมดา

ซู่เป่ายังอาลัยอาวรณ์อยู่แต่ก็เดินตามคุณนายซูไปเงียบๆ

“ท่านอาจารย์ ถ้าเห็นแต่ไม่สามารถหยุดยั้งได้ งั้นที่พวกเราจับผีไปจะมีความหมายอะไรล่ะคะ?” ซู่เป่าเงยหน้าถาม

จี้ฉางมองมาที่เธอแล้วเอ่ย “เจ้าหยุดมันได้อยู่แล้ว แต่เจ้ารู้จักทฤษฎีผีเสื้อขยับปีกไหม?”

“ถ้าเจ้าไปขยับชีวิตของคนๆหนึ่ง มันก็จะส่งผลกระทบต่อชีวิตของคนอีกเป็นสิบล้านที่เกี่ยวข้องกับเขา”

“ยกตัวอย่างเช่นจางซานโตมาแล้วกลายเป็นคนแหกกฎหมาย ฆ่าคนวางเพลิง จะมีสิบคนที่ตายเพราะเขา ทั้งๆ ที่จางซานควรจะตายไปตั้งแต่อุบัติเหตุตอนเด็กแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปสิบคนนี้ก็จะรอด “

“แต่เจ้าเข้าไปช่วยชีวิตเขาไว้ตอนนี้ พอเขาโตขึ้น สิบคนนั้นก็จะตายเพราะเขา “

“สิ่งเหล่านี้ชะตาล้วนกำหนดมาแล้ว”

ไม่ใช่ว่าเป็นเขาคนเย็นชาจริงๆ แต่บางทีเราก็ไม่รู้เลยว่าเรื่องที่เรากำลังจะเข้าไปก้าวก่ายอยู่นั้นจะถูกหรือผิดในอนาคต

ซู่เป่าเม้มปาก ความคิดของเด็กที่แตกต่างก็รีบถามอย่างรวดเร็วว่า “แล้วถ้าเกิดว่าจางซานโตขึ้นมาเป็นฮีโร่ล่ะคะ?”

ถ้าจางซานโตขึ้นมาแล้วสามารถช่วยชีวิตคนสิบคนได้ งั้นนี้เขาตายไปโดยที่เธอกลับไม่ช่วยนั้น ในอนาคตสิบคนนั้นก็จะตายไปด้วยไม่ใช่เหรอคะ?

จี้ฉางพยักหน้า “แบบนี้ก็ไม่ผิด แต่เหตุผลพื้นฐานที่สุดก็คือ เราไม่สามารถมั่นใจได้ว่าในอนาคตจางซานจะเป็นคนเลวหรือคนดี เป็นฮีโร่หรือเป็นฆาตรกร”

“เพราะไม่รู้จึงไม่เข้าไปยุ่งดีที่สุด จะไปยุ่งกับชีวิตคนอื่นเพราะเรามีความสามารถที่เหนือกว่าคนธรรมดาไม่ได้”

ซู่เป่าเหมือนจะเข้าใจแต่ไม่เข้าใจ

เหตุผลบางอย่างตอนเด็กๆ อาจจะยังไม่เข้าใจ แต่พอโตขึ้นผ่านประสบการณ์มาแล้วก็อาจจะเข้าใจมากขึ้น

คุณนายซูชินแล้วกับการที่ซู่เป่าชอบพูดคนเดียว ก็เลยไม่ได้ไปรบกวนเธอ แต่กลับเป็นซูจือซีที่จู่ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า “น้องสาว เรียกเจ้าแมวเหมียวว่ากวักเงินดีไหม”

ไม่ใช่ว่าเธอชอบเงินที่สุดแล้วเหรอ?

กวักเงินกวักทอง ดีจะตาย

ลูกพี่ลูกน้องของเสี่ยวหงเป็นบ้าไปแล้ว ตอนที่ประตูห้องไอซียูปิดลง เธอก็รีบพุ่งไปที่โจวจวี่ทันที แล้วตบเข้าไปที่หน้าของเขาอย่างแรง!

“เป็นเพราะแก!เพราะแก! จิตใจแกทำด้วยอะไรถึงให้เอาเหล้าให้ลูกชายฉันดื่ม! คืนชีวิตลูกชายฉันมา!”

โจวจวี่ที่กำลังดูคลิปสาวสวยเต้นอยู่ เมื่อกี้ก็ไม่ได้เข้าไปฟังสิ่งที่หมอพูด ยังไม่ทันตั้งตัวเขาก็โดนตบไปหลายครั้ง

“เฮ้ยๆๆ ทำอะไรน่ะ! หยุดนะ!” เขารีบเอามือมาขวางไว้

ลูกพี่ลูกน้องเสี่ยวหงพังทลายไปแล้ว จะให้มาหยุดได้ที่ไหนกัน?

เธอกรีดร้องไปด้วยตบโจวจวี่ไปด้วย แทบรอไม่ไหวที่จะให้เขาไปตาย!

พวกญาติๆ รีบไปดึงไว้ และในที่สุดโจวจวี่ก็เข้าใจเสียทีว่าที่เสี่ยวจวิ้นจวิ้นต้องเข้าโรงพยาบาลก็เพราะเขาที่เอาเหล้าให้เสี่ยวจวิ้นจวิ้นดื่ม

เขาถึงกับงง แค่เหล้าอึกเดียว คงไม่ขนาดนั้นมั้ง!?

อีกทั้งผลการวินิจฉัยสุดท้ายยังไม่ออกมาเลย!

“บ้าไปแล้วเหรอ! หมอแค่สงสัย ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าเป็นเพราะฉัน!” โจวจวี่พูดพลางคิดหาทางรีบหนีไปด้วย

ไม่คิดว่าจู่ๆ จะมีถังขยะพุ่งมาทุบที่หัวเขา!

เสี่ยวหงมองและตะโกนด้วยความโกรธ “โจวจวี่!แกทำให้พ่อฉันเลือดออกจนต้องเข้าโรงพยาบาล บอกให้แกอย่าชวนดื่มแกก็ยังจะชวน นี่แกจะทำให้พ่อฉันตายแกถึงจะมีความสุขใช่ไหม!”

ปรากฏว่าเสี่ยวจวิ้นจวิ้นที่เพิ่งโดน 120 พาตัวไป ถัดมาหวงต้าฉวนอาการก็ไหมแล้วเหมือนกัน

หลังจากที่เมื่อวานดื่มเหล้าไป เขาก็มีอาการปวดท้องเล็กน้อย ตอนแรกคิดว่าคงไม่มีอะไรผิดปกติเลยทนไว้ แต่ไม่คิดว่าตอนเช้าจู่ๆ ก็วูบไปเลย มาถึงโรงพยาบาลถึงรู้ว่าบริเวณที่ผ่าตัดนั้นมีเลือดออกเยอะมาก

ตอนนี้ก็กำลังกู้ชีพกันอยู่

เสี่ยวหงทั้งลนทั้งโมโห และยังได้ยินอีกว่าลูกชายของลูกพี่ลูกน้องก็เข้าไอซียูเพราะดื่มเหล้า ก็เลยทนไม่ไหวระเบิดออกมาทันที

ในโรงพยาบาลไม่มีอาวุธอะไรที่ดูมีประโยชน์ มีแต่ถังขยะตามทางเดิน

เสี่ยวหงก็เลยลากถังขยะมาแล้วโยนใส่หัวโจวจวี่ โมโหสุดๆ ไม่เก็บสีหน้าอะไรทั้งนั้น พวกขยะเปลือกผลไม้เอย บุหรี่เอย ทิชชู่เอย…อยู่เต็มตัวโจวจวี่

อีกด้านหนึ่ง ลูกพี่ลูกน้องที่โมโหเหมือนกันก็มองไปยังอิฐที่วางอยู่ตรงประตูบันไดหนีไฟ…