ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 390

หลังชายหนุ่มรับสร้อยข้อมือทองคำมาเขาก็พูดขึ้นว่า “หลังกลับไปกรีดเลือดของคุณออกมาเล็กน้อย แล้วเอายันต์แผ่นนี้ลงไปแช่ให้ชุ่มหมดทั้งแผ่นก็ใช้ได้แล้วครับ”

หญิงสาวแสดงความซาบซึ้งและขอบคุณแล้วก็เดินจากไป

กลับถึงบ้าน เธอนั่งลงบนโซฟาราวกับหมดแรง พรุ่งนี้ต้องไปคฤหาสน์ตระกูลซู ที่นี่ใช่ว่าใครอยากไปก็ไปได้ บางทีในหนึ่งปีเธออาจมีโอกาสไปแค่ครั้งเดียว...

ไม่รู้มีผู้จัดการผลิตภัณฑ์คนอื่นคอยจ้องตระกูลซูอยู่ตั้งเท่าไร!

ตระกูลซูไม่ใช่ตระกูลไฮโซธรรมดา ลูกชายทั้งแปดของตระกูลซูแต่ละคนล้วนเป็นมังกรในฝูงหงส์ ไม่พูดถึงด้านฐานะ ด้านรูปร่างหน้าตาไม่มีใครดูแย่เลยสักคน

หากเข้าไปในตระกูลไฮโซอย่างตระกูลซูได้...เงินห้าแสนกับสร้อยข้อมือทองคำนี้ จะเท่าไรกันเชียว ก็แค่เศษเงินเท่านั้น!

หญิงสาวรีบพลิกตัวลุกขึ้นมา กัดฟันเฉือนนิ้วของตัวเอง แล้วทำให้ยันต์ชุ่ม...

สุดท้ายยันต์ที่ชุ่มไปด้วยเลือดมีเสียงดังฟู่ขึ้นมาเสียงหนึ่ง หญิงสาวตกใจจนกระโดดนั่งคุกเข่าขึ้นโดยพลัน

ยันต์หมุนอย่างประหลาดรอบหนึ่ง แล้วแผ่ลงใหม่อีกครั้ง

หญิงสาวตื่นเต้นจนใกล้จะขึ้นสวรรค์แล้ว เธอได้รู้จักอาจารย์คนนี้ตอนที่เธอไปส่งเสื้อผ้าให้ซูเปอร์สตาร์คนหนึ่งโดยบังเอิญ

เป็นของจริงอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ!

ตอนนี้เธอเริ่มคิดแล้ว ลูกชายทั้งแปดแห่งตระกูลซู ทุกคนหน้าตาหล่อเหลา โดดเด่นกว่าคนอื่นเป็นพิเศษ!

พี่ใหญ่ซูอีเฉิน ประธานจอมเผด็จการแห่งซูซื่อกรุ๊ป เหมือนกับมีลูกแล้วสองคน แต่ไม่ทราบรายละเอียดเรื่องแม่ที่คลอดเด็กมา หากเลือกเขาละก็ เธอก็จะเป็นนายหญิงของตระกูลซู

ลูกชายคนรองของตระกูลซูซูจื่อหลิน ได้ยินว่าเป็นสถาปนิก แต่ราวกับไม่สนใจเรื่องความรักอะไรทั้งนั้น มีลูกแล้วสองคนเช่นกัน...ในเมื่อไม่ใช่ประธานจอมเผด็จการ งั้นเธอก็ไม่อยากเป็นแม่เลี้ยง ไม่คุ้มค่าเลยสักนิด

ลูกชายคนที่สามของตระกูลซู เธอเหมือนกับยังไม่เคยเจอมาก่อน สอบถามคำบอกเล่าจากทุกหนทุกแห่ง ราวกับเป็นกัปตัน...ก็พอใช้ได้

ลูกชายคนที่สี่แห่งตระกูลซูคือซูลั่ว นักแสดงชายดีเด่น ถ้าได้ครองคู่กับเขาละก็ ในอนาคตต้องมีแต่ข่าวเธอแน่...

ลูกชายคนที่ห้าเหมือนกับบอกว่าเป็นผู้รับเหมา คนนี้ไม่ได้ ผู้รับเหมามีอนาคตตรงไหนกัน เธอถึงขั้นคิดไม่ตกว่าตระกูลซูมีเงื่อนไขดีขนาดนี้ ลูกชายคนที่ห้ายังมาเป็นผู้รับเหมาอะไรอีก ราคาตกจริงๆ

ในบรรดาแปดลูกชายแห่งตระกูลซูคนที่ลึกลับที่สุดก็คือลูกชายคนที่หก ถึงยังไงข่าวลือที่สะพัดไปสะพัดมาก็ไม่มีสองคนนี้อยู่ดี ตอนนี้ขอไม่พูดถึง...

ลูกชายคนที่แปดเป็นหมอ เอ๋ คงกล้ำกลืนฝืนทนมั้ง…

หญิงสาวทอดตัวลงนอนบนเตียงคิดคำนวณรอบหนึ่ง พบว่าประธานจอมเผด็จการก็ยังดีที่สุด หวังว่าพรุ่งนี้จะได้เจอเขานะ!

เธอครุ่นคิดไปพลางค่อยๆ จมดิ่งลงไปในความฝันอันสวยงาม ขณะหลับอยู่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงหัวเราะออกมา

หนึ่งคืนแห่งการวางแผนไปเรื่อยเปื่อยของคนคิดมิดีมิร้าย

ในห้องหนึ่งบนชั้นสองของบ้านตระกูลซู ซู่เป่ากำลังหลับครอกฟี้ แผนอะไรพวกนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับเธอทั้งสิ้น

ฟ้าสว่างแดดจ้า ซู่เป่านอนเต็มอิ่มแล้ว เธอตื่นขึ้นเอง

“อรุณสวัสดิ์” เสี่ยวอู่กระพือปีกพึ่บพั่บบินมา “เธอรู้ไหมฉันขาดอะไรไป”

ซู่เป่าหลับอย่างเคลิบเคลิ้ม หลังจากตื่นขึ้นมามักมีช่วงเวลาที่สติหลุดหายไปสองสามนาที เธอมองไปทางเสี่ยวอู่อย่างมึนงง แล้วถามขึ้นว่า “อะไร...”

ศีรษะน้อยๆ ของเสี่ยวอู่เอียง แล้วถูไปบนหน้าของซู่เป่า “ขาดเธอไง!”

ซู่เป่า “อ๋อ”

เสี่ยวอู่ “...”

เสวียนหลงไม่รู้ว่าย่องมาตั้งแต่เมื่อไร มันนั่งยองอยู่นอกหน้าต่าง จ้องเสี่ยวอู่ด้วยท่วงท่าซุ่มโจมตี

เสี่ยวอู่รีบคาบผมของซู่เป่าเอาไว้ จากนั้นรีบปีนขึ้นไปบนศีรษะของเธอด้วยความรวดเร็ว

จากนั้นก็พูดข่มอย่างหยิ่งยโส “มาสิ แน่จริงแกก็มาสิ! แน่จริงแกก็แย่งผู้ชายไปสิ แน่จริงแกก็เปิดประตู อ้อไม่สิ เปิดหน้าต่างสิ!”

เสวียนหลิง “￥#@%&...”

หมั่นโถวอันเล็กรสนมวางทอดอยู่ในกระทะ ผิวข้างนอกสีเหลืองทอง กรอบ เมื่อกัดเข้าไปหนึ่งคำ ด้านในเป็นหมั่นโถวสีขาวแสนนุ่มรสนม

จุ่มชีสเล็กน้อย ซู่เป่ากินสามชิ้นในรวดเดียว

นายหญิงซูพูดขึ้น “กินช้าๆ หน่อย เดี๋ยวสายๆ จะมีคนมาส่งเสื้อผ้า เราเลือกกันสักสองสามชุด วันมะรืนพวกหนูก็เปิดเทอมกันแล้ว ต้องเริ่ม...”

เธออยากพูดว่าต้องเริ่มกฎทำงานและพักผ่อน นอนเร็วตื่นเช้าได้แล้ว

แต่คิดดูอีกที ซู่เป่าทำตามกฎทำงานและพักผ่อนทุกวันอยู่แล้ว น้อยครั้งจะมีเหตุการณ์นอนขี้เซาเกิดขึ้น

ซู่เป่ากำลังกินอาหารอยู่ เวลาพูดจึงอู้อี้ๆ “ต้องเริ่มอะไรนะคะ”

นายหญิงซูเอ่ย “ต้องเริ่มกินอาหารเช้าของโรงเรียนแล้ว”

ดวงตาทั้งสองของซู่เป่าเป็นประกาย “ดีเลยค่ะ”

นายหญิงซู “…”

เสียใจจัง เป็นเพราะอาหารเช้าที่ฉันทำอร่อยไม่พอเหรอ

ประตูห้องหนังสือชั้นสองถูกเปิดออก ซูอีเฉินเดินลงมาชั้นล่าง เมื่อเห็นซู่เป่าจึงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ซู่เป่า วันนี้ตื่นเช้าขนาดนี้เลยเหรอ”

ซู่เป่าดื่มน้ำเต้าหู้ไปครึ่งแก้วอึกๆๆ แล้ว “อ๊า” ออกมาเสียงหนึ่ง ถึงพูดขึ้นว่า “ใช่แล้วค่ะ นอนเร็วตื่นเช้า!”

ซูอีเฉินมองเสี่ยวอู่ที่อยู่บนศีรษะของเธอทีหนึ่ง จากนั้นพูดขึ้นชืดๆ ว่า “เสี่ยวอู่ ลงมา”

เสี่ยวอู่เอียงศีรษะ เห็นเสวียนหลิงที่ทำท่าซุ่มโจมตีอยู่หลังซูอีเฉิน ก็รีบร้องแว๊กขึ้นมาเสียงหนึ่ง “ฉันไม่ลง!”

ทุกคน “...”

ฉลาดเกินไปแล้ว ฉลาดเกินไปแล้วจริงๆ