ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 392

หม่าหลิน คามิลลี่ซ่อนความคิดเอาไว้เป็นอย่างดี หัวเราะไปพลางอธิบายไปด้วย “ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คามิลลี่เป็นชื่ออังกฤษของฉัน...”

ซู่เป่าเข้าใจแล้ว

เหมือนกับผีฝรั่งปลอมที่จับมาคราวก่อน?

ไม่ชอบชื่อที่บรรพบุรุษตั้งให้ แต่ชอบชื่อต่างประเทศ

นายหญิงซูเดินออกมา เธอพูดกับซู่เป่าก่อนว่า “ซู่เป่า ทำแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่มีมารยาทเลย”

แม้จะไม่ใช่ความผิดของซู่เป่า เด็กนี่นา มักจะไม่เข้าใจในบางเรื่อง

แต่สิ่งที่ควรสอนก็ยังต้องสอน

ซู่เป่าพยักหน้าแล้วพูดว่า “หนูทราบแล้วค่ะคุณยาย”

ขณะนี้เองนายหญิงซูถึงมองประเมินหม่าหลิน คามิลลี่ทีหนึ่ง แล้วพูดขึ้นว่า “เข้ามาเถอะ!”

หม่าหลิน คามิลลี่รีบเข้ามาข้างในอย่างรวดเร็ว ก่อนเข้ามาข้างในก็ยังหยิบถุงคลุมรองเท้าออกมาใส่ด้วยตนเองอย่างมืออาชีพ และสวมถุงมืออย่างเรียบร้อย

สุดท้ายเมื่อเงยหน้าขึ้น ก็เห็นคนขายาวๆ เต็มห้องกำลังจ้องมองเธออยู่

คนหนึ่งสีหน้าดำทมิฬ แต่กลับหล่อเหลาอย่างแข็งแกร่งและเด็ดขาดจนน่าประหลาดใจ

คนหนึ่งเคร่งขรึมไม่พูดไม่จา แต่กลับปกปิดหน้าตาอันหล่อเหลาของเขาเอาไว้ไม่อยู่

คนหนึ่งดูผอมเล็กน้อย แต่สายตาคมกริบ บุคลิกดูเป็นคนอบอุ่น ดูแล้วน่าจะอายุน้อยที่สุด...เป็นประเภทชายหนุ่มอ่อนโยนขี้อ้อนและขี้หึงเหมือนกับลูกหมาตัวน้อย!

คนที่ทำให้เธอใจเต้นมากที่สุดคือคนที่สูงที่สุดนั่น ซูอีเฉินผู้สง่างามไม่แพ้ใคร! สง่างามอย่างดุดัน เย็นชาและรักอิสระ!

หม่าหลิน คามิลลี่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก วันนี้ได้กำไรแล้ว!

ไม่นึกเลยว่าในพริบตาเดียวจะได้เห็นห้าในแปดลูกชายแห่งตระกูลซู!

แม้จะพลาดซูอีเฉินประธานจอมเผด็จการแสนเย็นชาไป แต่หากให้เคาะเลือก ก็นับว่ายังมีคนที่ทำให้เธอพอใจอยู่!

แต่ดูแล้วชายหนุ่มเหล่านี้ดูไม่ใช่คนที่จะยั่วได้ง่ายๆ ดวงตาทั้งสองเย็นชาราวกับเจาะทะลุเข้าไปในความคิดของเธอ หม่าหลิน คามิลลี่รีบก้มหน้าอย่างรวดเร็ว

นี่น่าจะเป็นหนึ่งในสองคนที่ลึกลับที่สุดของตระกูลซู เพียงแต่ไม่รู้ว่าเขาคือซูอวิ๋นเจาหรือว่าซูจิ่นม่อ...

หม่าหลินพยายามเก็บอาการ แล้วตั้งใจพูดกับนายหญิงซูว่า “สวัสดีค่ะนายหญิงซู ฉันคือหม่าหลิน คามิลลี่ คุณเรียกคามิลลี่ชื่ออังกฤษของฉันก็ได้ค่ะ...ขอโทษจริงๆ นะคะ ฉันปุบปับไปหน่อย ภาพอย่างตรงหน้านี้คนธรรมดาทั่วไปคงจะสติเตลิดกันหมดแล้ว นายหญิงซูคุณโชคดีมากเลยนะคะ”

หม่าหลิน คามิลลี่ฉลาดเล็กน้อย เธอกลัวว่าที่เธอสติหลุดไปเมื่อครู่จะทำให้นายหญิงซูไม่ชอบ จึงพูดขึ้นด้วยตัวเองเลย

ต้องอาศัยความเชื่อใจ ถึงจะแปะอันต่อไปได้

เพียงแต่จะแปะประธานซูหรือว่าพ่อหนุ่มที่สูงที่สุดคนนี้ดี ในเวลาเพียงชั่วครู่หม่าหลินเลือกอย่างยากลำบาก

ซู่เป่าเดินตามอยู่ข้างๆ รู้สึกเพียงคุณน้าคนนี้ดูมีท่าทีจริงจัง แต่ก็ทำท่าทางราวกับมีแผนอยู่มากมายอย่างนั้น

“คุณน้าหม่าคะ คุณน้ากำลังคิดอะไรอยู่เหรอคะ”

หม่าหลินได้สติกลับมา แล้วรีบพูดขึ้นว่า “ไม่มีอะไรหรอกจ้า ฉันแค่กำลังคิดว่าไซซ์ไหนที่เหมาะกับพวกคุณหนูน่ะ!”

หม่าหลินเก็บอาการเอาไว้อีกครั้ง แต่ในใจเตือนตัวเองอย่างต่อเนื่อง

เก็บอาการเอาไว้!

ตั้งใจทำเรื่องที่ควรทำให้เรียบร้อนก่อน ไม่อย่างนั้นเธออาจจะอยู่ไม่ได้แม้แต่ในบ้านของตระกูลซู

หากถูกนายหญิงซูไม่ชอบเข้า แล้วไล่ออกไปเลย เธอก็จะไม่มีโอกาสแม้แต่น้อย

หม่าหลินกำลังครุ่นคิด เธอแอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าวิตกกังวลตามจิตใต้สำนึกหรือเปล่า เธอใช้นิ้วกดกระเป๋าเสื้อของตัวเองตามสัญชาตญาณ

สำหรับคนอื่นแล้วการกระทำนี้อาจถูกสังเกตเห็นได้ยาก แต่ส่วนสูงของซู่เป่าค่อนข้างเตี้ยอย่างพอดี จึงมองเห็นการกระทำของเธออย่างพอดิบพอดี...