ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 641

ซู่เป่ามองซ้ายมองขวาหาท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์ล่ะ ท่านอาจารย์อยู่ไหน!

จี้ฉางดูเหมือนจะได้ยินเสียงเรียกของซู่เป่า ก็เลยปรากฏตัวขึ้นมาจากอีกฝั่ง “มาแล้ว”

ซู่เป่าตื่นเต้น “ท่านอาจารย์ หนูมองเห็นแล้ว!นี่มันปีศาจใช่ไหมคะ!”

จี้ฉางมองคนถ่อยคนนั้นแล้วพยักหน้า “ใช่ สิ่งนี้คือปีศาจ ซึ่งเกิดขึ้นจากความคิดชั่วร้ายภายในจิตใจของมนุษย์ ไม่ถือว่าเป็นผีแห่งยมโลก”

ผู้หญิงคนนี้ก็ช่างเก่งจริงๆ ที่สามารถทำให้ความคิดชั่วร้ายภายในจิตใจสามารถหลอมรวมกันเป็นรูปเป็นร่างขนาดนี้ภายในคืนเดียว

มาถึงตอนนี้ ในที่สุดปีศาจตัวแรกก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาแล้ว

“ท่านอาจารย์ จะจับไหมคะ?” ซู่เป่าถาม

จี้ฉางส่ายหัว “รอเดี๋ยว เจ้ายังไม่เคยจับปีศาจมาก่อน ต้องระวัง…”

เสียงยังไม่ทันดับก็หันไปเห็นซู่เป่ายกมือบีบคอปีศาจจนปีศาจที่ไม่ได้ลืมตาตัวนั้นร้องโหยหวนเสียงดัง!

จี้ฉาง “…”

ซู่เป่าเอ่ย “ไม่เป็นไรค่ะท่านอาจารย์! ถ้าเกิดมันมากัดหนูละก็ หนูก็จะโยนมันเข้าไปในตำหนักพญายมเอาไว้เป็นอาหารให้ผิงเติ่งหวัง”

“ผิงเติ่งหวังอย่าเพิ่งบ่นนะ หนูยังต้องฝึกซ้อมอีกเยอะ เพราะฉะนั้นก็จะเอาอาหารป้อนให้เล็กๆน้อยๆ”

จี้ฉาง “…”

รู้สึกเหมือนกับว่าผิงเติ่งหวังจะถูกเลี้ยงดูเหมือนว่าเป็นสุนัข

ไม่ นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ

เขามองไปที่ปีศาจในมือซู่เป่าด้วยความตระหนก “จะจับตรงๆ แบบนี้ไม่ได้ ปีศาจอย่างนี้มันสามารถมุดเข้าไปในจิตใจของคนเราผ่านผิวหนังได้”

เมื่อปีศาจก่อร่างขึ้นมา มันจะไม่ได้เป็นเพียงแค่ความคิดชั่วร้ายที่อยู่ภายในจิตใจมนุษย์อีกต่อไปแล้ว แต่มันจะเป็นเหมือนกับผีร้ายที่สามารถทำร้ายคนได้ แต่พอหลังจากทำร้ายเสร็จแล้วก็จะกลับเข้าร่างเดิมของมัน

ซู่เป่าเอ่ย “ไม่เป็นปัญหา!หนูทั้งซื่อตรงและกล้าหาญขนาดนี้”

จี้ฉางหน้าดำคร่ำเครียด

อีกด้านหนึ่ง อวี่ฉิงเห็นซู่เป่ากับมู่กุยฝานเดินออกมาจากห้องข้างๆ ก็เลยบ่นพึมพำ

เธอแปลกใจมาก ทำไมมู่กุยฝานถึงมาอยู่ที่นี่ได้?

อวี่ฉิงอดไม่ได้ที่จะตื่นตัว

“ท่านผู้บัญชาการมู่…ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร”อวี่ฉิงพูดด้วยเสียงนุ่ม

มู่กุยฝานอุ้มซู่เป่าแล้วเดินออกไปโดยไม่หันไปสนใจเธอเลยสักนิด

ปีศาจก็จับได้แล้ว จะอยู่ที่นี่ต่ออีกทำไม?

มองดูมู่กุยฝานที่ไม่หันมาเหลียวมองเธอเลยสักนิด อวี่ฉิงก็เลยอดไม่ได้ที่จะกัดฟัน

ขณะเธอกำลังขมวดคิ้วคิดอยู่ ก็เห็นห้องข้างๆมีคนออกมาอีกคนหนึ่ง นั่นก็คือต้าหมิง!

ต้าหมิงถือกระเป๋าใส่แล็ปท็อป ในมือยังถือแฟลชไดรฟ์ไว้ แถมยังถือโทรศัพท์ไว้อีกสองเครื่อง

พอมองเห็นเธอ แววตาของเขาก็แฝงไปด้วยความรังเกียจเล็กน้อยแล้วเดินตรงออกไปเลย

อวี่ฉิงรีบตามเขาไป “หลี่ต้าหมิง นี่คุณหมายความว่ายังไง? คุณแอบสะกดรอยตามฉันเหรอ?”

ต้าหมิงไม่อยากสนใจเธอก็เลยเดินเข้าไปในลิฟต์เพื่อจะไป

คาดไม่ถึงว่าอวี่ฉิงจะมาง้างประตูลิฟต์ไว้แล้วถามเขาไม่หยุดว่า “คุณแอบตามฉันมาใช่ไหม! ของพวกนี้ที่คุณถืออยู่เนี่ยเพื่อเอามาแอบถ่ายฉันใช่ไหม?”

ต้าหมิงมองไปตรงหน้าแล้วเม้มปากไม่พูดอะไร

อวี่ฉิงรู้จักเขาดีพอ ท่าทางสีหน้าแบบนี้ของเขาหมายความว่ามีจริงๆ!

“คุณเอามาให้ฉันนะ!” อวี่ฉิงเอ่ยด้วยความโมโห “นี่คุณกำลังละเมิดความเป็นส่วนตัวของฉันอยู่นะ!”

อวี่ฉิงไม่พูดพร่ำทำเพลงรีบไปจับมือเขาไว้เพื่อเตรียมจะแย่งแฟรชไดรฟ์อันนั้น

ตามคาดต้าหมิงสะบัดมือเหวี่ยงไปที่หนึ่งก็สามารถสลัดเธอออกไปได้อย่างง่ายดาย อวี่ฉิงล้มแถมยังถูกประตูลิฟต์หนีบไปที่หนึ่ง

อวี่ฉิงลน

ใช่ เธอชอบเล่นก็จริง

แต่นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ คนเราจะมีงานอดิเรกบ้างแล้วจะทำไม การที่เขาจะแฉเธอนั้นเขาต่างหากที่ต่ำทราม

อวี่ฉิงวิ่งเข้าห้อง รีบเอาโทรศัพท์โทรหาต้าหมิง

ที่แท้มันก็ไม่ใช่หาง แต่เป็นเศษซากที่เหลืออยู่หลังจากที่ปีศาจถ่อยนั่นโดนซูเป่าจับไป

เมื่อความคิดชั่วร้ายภายในจิตใจของคนๆหนึ่งยังคงก่อตัวขึ้น สุดท้ายปีศาจถ่อยนั่นก็จะก่อร่างขึ้นมาอีกครั้งในไม่ช้าก็เร็ว

ซูอีเฉินดึงเหยาหลิงเยว่ไว้แล้วช่วยเธอจัดชุดสูทของเธอก่อนจะเอ่ยว่า “ไปกันเถอะ ไม่ต้องดูแล้ว”

ดวงตาที่สวยงามของเหยาหลิงเยว่จ้องไปที่ดวงตาของอวี่ฉิง

อวี่ฉิงอิจฉาสุดๆ เธอเห็นตั้งแต่ทีแรกแล้วว่าเหยาหลิงเยว่คลุมสูทของซูอีเฉินไว้

นอนด้วยกันจนพัฒนาเป็นความรู้สึกเหรอ?

ในเกมส์เอ็นทีอาร์ (NTR Legend) นี้ บทแฟนสาวของคุณซูควรจะเป็นเธอถึงจะถูก!

แต่กระนั้นเหยาหลิงเยว่ก็สวยกว่าเธอจริงๆ ผิวขาวเรียบเนียนแม้ไม่แต่งหน้า แถมดวงตาก็สวยมากจนสามารถดึงดูดจิตใจคนได้

ส่วนริมฝีปากเล็กก็น่ารัก ใบหน้ารูปไข่ สวยแบบชั้นสูงมากๆ จนอวี่ฉิงปฏิเสธไม่ได้ที่จะต้องยอมรับว่าถ้าเกิดยืนอยู่ข้างๆ ดารานักแสดงเกรดเอ ก็ไม่ด้อยไปกว่าใครเลย!

คุณซูเปลี่ยนไปรักคนอื่น และชอบเธอก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

อวี่ฉิงได้แต่แสร้งทำตัวเป็นเหยื่อ “คุณซู…เธอเป็นใครเหรอ?”

เธอมองดูมือของเขาที่กอดไหล่เหยาหลิงเยว่ไว้แล้วทำหน้ายิ้มอย่างน่าสังเวช “แล้วฉันล่ะ?ฉันเป็นแค่เรื่องตลกใช่ไหม? เรื่องที่เมื่อวานคุณพูดมาทั้งหมดล้วนเป็นคำที่เอาไว้หลอกฉันใช่ไหม?”

“คุณซูใจร้าย คุณทำแบบนี้ลงคอได้ยังไง…”

ซูอีเฉินขมวดคิ้ว และแอบพูดในใจว่ามู่กุยฝานแอบทำอะไรลับหลังเขาอีกแล้วแน่ๆ!

ไม่รอให้เขาพูด เหยาหลิงก็ดึงเสื้อสูทที่เธอคลุมไว้ลงมาแล้วโยนไปให้ซูอีเฉิน

จากนั้นก็ดึงแขนเสื้อแล้วพูดอย่างดุๆว่า “ขยะ…จ้วงออกไป!”

ฟิ้ววววว

เหยาหลิงเยว่ไร้ความปราณีจ้วงอวี่ฉิงลงไปในถังขยะอย่างกับกำลังกลับหัวต้นหอม

“ไปๆ รีบไปกันเถอะ!”เธอพูดประโยคนี้ได้อย่างราบรื่นแล้วก็รีบดึงซูอีเฉินไว้แล้ววิ่งหนีไป “ขยะ…เหม็น!”

แล้วกอดเสื้อสูทของซูอีเฉินไว้ “…”