ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 642

มู่กุยฝานขับรถของซูอีเฉินแล้วไปจอดอยู่ที่ข้างทาง

เหยาหลิงเยว่ลากซูอีเฉินมาแล้วยัดเขาเข้าไปในรถ จากนั้นก็ปิดประตูรถเสียงดังปั้ง

“ออกรถๆ!” เธอเอ่ย

มู่กุยฝานก็รีบเหมือนกันก็เลยรีบเหยียบคันเร่งแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว

ตอนเช้า 6.20 นาทียังไม่ใช่ช่วงเวลาเร่งด่วนที่คนไปทำงานกัน

รถไมบัคคันหนึ่งที่เดิมก็ขับแบบปกติธรรมดา จู่ๆ ก็เปลี่ยนไปขับที่ความเร็ว 180 เร็วกว่านี้คงเหมือนไปแข่งรถแล้วล่ะ

ซูอีเฉินกัดฟัน “ความเร็วเกินกำหนดแล้ว!”

มู่กุยฝาน “ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจ่ายค่าปรับเอง!”

ซูอีเฉินหมดคำจะพูด “นายเคยใช้เงินตัวเองจ่ายสักบาทตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

ถ้าไม่รู้คงคิดว่ามู่กุยฝานแต่งเข้าบ้านตระกูลซูเสียแล้ว เขาถึงกับพูดไม่ออก

“ใช่สิ เมื่อคืนนายเอาชื่อฉันไปพูดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า?”

พอผู้หญิงคนนั้นเจอฉันก็เหมือนกับว่ายืนยันอะไรสักอย่าง

มู่กุยฝานเอ่ย “ไม่มีอะไรหรอก เธอเพ้อฝันไปเองคนเดียวล่ะมั้ง คงเข้าใจอะไรผิดไป”

ซูอีเฉินหน้าดำคร่ำเครียด “พูดให้มันรู้เรื่องหน่อย”

มูกุยฝานเอ่ย “ไม่มีอะไรจริงๆ ผมก็แค่คุยอะไรกับเธอนิดหน่อย”

ซูอีเฉินถาม “แล้วใช้วีแชตใครคุย?”

ซู่เป่ายกโทรศัพท์ “ลุงใหญ่ ของซู่เป่าเอง!”

ซูอีเฉินกล่าว อ่อ งั้นก็ไม่เป็นไร

เขาหยิบโทรศัพท์มาจากซู่เป่า พอมองแวบหนึ่งก็เห็นว่าชื่อวีแชตที่ซู่เป่าใช้คือตู๋ฉ่วงหนี่ซิน(บุกเข้าหัวใจตามลำพังของเธอ) แถมรูปโปรไฟล์ก็ไปเอารูปผู้ชายมีกล้ามจากเน็ตมาจากไหนก็ไม่รู้

“…”

เขารวดลบประวัติการสนทนาทั้งหมดทิ้งและเปลี่ยนรูปโปรไฟล์ของซู่เป่าเป็นรูปการ์ตูน

จากนั้นก็บอกว่า “แคปหน้าจอส่งไปให้นายหญิงแล้วเรียบร้อย”

มู่กุยฝานตกใจ “ซูอีเฉิน นี่พี่แกล้งผมเหรอ?”

ซูอีเฉิน “ไม่ต่างกัน”

มู่กุยฝาน “…”

รถขับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลซูอย่างรวดเร็ว

ซูอีเฉินขับรถเข้าไปในโรงรถ

มู่กุยฝานทำท่าย่องขึ้นไปชั้นบน

ซู่เป่าตามอยู่ข้างหลัง ก็ทำท่าย่องเหมือนกันแล้วเดินย่องขึ้นบันไดไป

เหยาหลิงเยว่ไม่เข้าใจสถานการณ์แต่พอเห็นมู่กุยฝานกับซู่เป่าทำแบบนี้ก็ทำตามบ้างและเดินตามอยู่ข้างหลังสุด

เพิ่งจะถึงชั้นสอง พอเงยหน้าก็เห็นนายหญิงซูยืนกอดอก สีหน้าไร้อารมณ์มองมาที่เขา

มู่กุยฝาน “…ฮ่า อรุณสวัสดิ์ครับ นายหญิง”

ซู่เป่ารีบกางเท้าวิ่งหนีไปอย่างเร็ว “คุณยายอย่าสับหนูเลย!หัวพ่อแข็ง ไปสับหัวพ่อ!”

“พ่อ ขอโทษด้วยนะ! ลำบากพ่อแย่เลย!”

ซู่เป่ารีบวิ่งหนีฟิ้วไปด้วยความเร็วแสง ส่วนเหยาหลิงเยว่ก็ตามอยู่ข้างหลังด้วยสีหน้าประหม่า ปั้ง…

ทั้งสองคนหนีเข้าห้องและปิดประตูอย่างไม่ไร้เยื่อใย

มู่กุยฝาน “…”

นี่ลูกแท้ๆ เหรอเนี่ย?

ไหนบอกว่าลูกสาวเป็นเจ้าตัวนุ่มที่ใส่ใจกันล่ะ?

“มู่ กุย ฝานนน?”นายหญิงซูยิ้ม “ยังมีคำสั่งเสียอะไรจะพูดอีกไหม”

มู่กุยฝานยืนนิ่งแล้วลูบจมูก “ครั้งนี้ซู่เป่านอนหลับตอนสี่ทุ่ม แล้วก็ตื่นเช้าตอนหกโมง นอนหลับสบายไม่กระทบอะไรต่อร่างกาย และไม่ได้รับอันตรายอะไรใดๆ พวกเราก็แค่ดูกล้องวงจรปิดกันทั้งคืนเท่านั้นเองครับ”

นายหญิงซูหรี่ตา “คิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ?ชาติหน้าก็อย่าหวัง”

พูดจบก็ยกมือขึ้น…

มู่กุยฝานรีบก้าวอย่างเร็วแล้วก้มหน้าก้มตาเอ่ยด้วยความรีบร้อนว่า “นายหญิงซู ผมมีธุระด่วนน่ะครับ ขอตัวไปที่ค่ายก่อนนะครับ!”

ซู่เป่า “อื้ม…ซู่เป่ายังได้เรียนรู้สำนวนหนึ่งด้วยนะ สำนวนที่ว่าโกรธเนื่องจากความละอายและขุ่นเคือง…”

นายหญิงซู “โอ้ว มีอะไรอีก?”

ซู่เป่า “ยังได้เรียนต่อยมวยด้วย หลังจากนั้นก็ไปโรงแรมแล้วหนูก็นอน! ก็เลยไม่รู้อะไรเลย !”

เธอส่ายหัวเหมือนกับของเล่นป๋องแป๋งเลย

นายหญิงซูประหลาดใจ ห้องสมุด สำนวนที่ว่าโกรธเนื่องจากความละอายและขุ่นเคือง เรียนต่อยมวยเนี่ยนะ?

แต่พอมองไปที่สีหน้าแดงก่ำของซู่เป่าแล้ว ใต้ตาก็ดูสดใสดีนี่ คงไม่ได้นอนดึกจริงๆ

ซูอีเฉินเดินมาพอดี ฝีก้าวของเขาดูมั่นคง ดูไม่เหมือนท่าทางคนที่ทำอะไรผิดมาสักนิด

“แม่ ซู่เป่าไปที่โรงแรมจริงๆ แถมไปที่โรงแรมของเราด้วยนะ ถ้าไม่เชื่อแม่ก็ลองเช็คดูสิ”

อย่างไรก็ตามเขาได้เอ่ยกับผู้จัดการโรงแรมไว้แล้ว นายหญิงคงเช็คอะไรไม่ได้มากหรอก

นายหญิงซูไม่เชื่อ ตอนนี้ความเชื่อใจของเธอที่มีต่อซูอีเฉินนั้น -100 แล้ว

ซู่เป่าก็เลยใช้ไพ่ไม้ตายสุดท้ายว่า “คุณยาย หนูหิวแล้ว…”

นายหญิงซูถึงได้ยอมแพ้และบ่นพึมพำว่า “เป็นเด็กเป็นเล็กอย่านอนดึกบ่อยๆ…เดี๋ยวไม่สูงนะ แถมยังไม่ดีต่อพัฒนาการของสมองอีกด้วย…”

“ถ้าเกิดว่าง่วงก็นอนงีบอีกสักหน่อยเถอะ…เฮ่อ ไม่เข้าใจพวกนายจริงๆว่าคิดอะไรอยู่ถึงได้พาได้ไปในทางไม่ดีแบบนี้…ถ้าไม่ง่วงก็ลุกขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟันแล้วไปกินข้าวกันเถอะ…”

ซู่เป่าถอนหายใจ แล้วก็ชะโงกหน้ามอง “เอ๊ะ พ่อล่ะคะ?”

**

อวี่ฉิงกลับมายังที่พักของตัวเอง แล้วก็ส่งข้อความให้ตู๋ฉ่วงหนี่ซิน(บุกเข้าหัวใจตามลำพังของเธอ) แต่ก็ไม่ได้รับข้อความตอบกลับเลย

เธออารมณ์เสียสุดๆ

หลี่ต้าหมิงต้องแฉเธอแน่ๆ

เธอต้องชิงลงมือก่อน!

อวี่ฉิงหยิบโทรศัพท์มาแล้วส่งข้อความไปในกลุ่มว่า

【เฮอะๆ พอไม่ได้ก็ต้องทำลาย ฉันไม่แปลกใจเลยถ้าคุณจะทำเรื่องอะไรอีก ทั้งสะกดรอยตามแอบถ่าย ทั้งสาดน้ำสกปรกใส่ฉัน แถมยังใส่ร้ายว่าฉันเป็นคนสำส่อนอีก…มีปัญญาคุณก็หาหลักฐานมาสิ! พอเลิกกันก็ต้องมาทำลายฉัน เป็นผู้ชายภาษาอะไร!】