ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 779

หลังหญิงชราส่งคลิปเสียงไปในกลุ่มผู้พักอาศัย เหล่าผู้พักอาศัยก็ต่างออกมาพูดกัน

บ้างก็เกลี้ยกล่อมให้ดีกัน [วิ่งไปวิ่งมาในเวลาพักผ่อนมันไม่ถูกต้องจริงๆ พรุ่งนี้คนอื่นเขาต้องทำงานนะ! ทุกคนต่างเอาใจเขามาใส่ใจเรากันหน่อยเถอะ!]

บ้างคนก็เห็นอกเห็นใจ [รำคาญพวกที่บ้านมีเด็กซนแล้วไม่ดูแลที่สุด! ที่ที่ฉันเคยอยู่ชั้นบนก็ชอบส่งเสียงรบกวนตอนดึกๆ ดื่นๆ พอไปว่าเขาเขายังด่ากลับอีก! เห็นแก่ตัว แน่จริงก็ไปซื้อคฤหาสน์อยู่สิ! กระโดดตามสบายแบบนี้ก็ไม่มีใครทำอะไรคุณ!]

ผู้พักอาศัยชั้นสิบห้าถามขึ้นอย่างสงสัย [เป็นชั้นสิบเจ็ดจริงๆ เหรอ...เมื่อกี้ฉันได้ยินว่าเป็นชั้นสิบหกชัดๆ]

ผู้พักอาศัยชั้นแปดก็สงสัยเหมือนกัน [ฉนวนเก็บเสียงแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่นึกเลยว่าเสียงรบกวนจากชั้นสิบเจ็ดจะไปกระทบถึงชั้นสิบห้าด้วย นี่ต้องดังขนาดไหน]

หญิงชราอัดเสียงด่าผู้พักอาศัยชั้นสิบห้ากับชั้นแปด “คุณกับชั้นสิบเจ็ดเป็นพวกเดียวกันเหรอ ทำไม คนเขาเพิ่งย้ายมาไม่รู้จักคุณสักหน่อย เห็นเขามีเงินเข้าหน่อยก็รีบวิ่งแจ้นไปเชียวนะ”

ผู้พักอาศัยชั้นสิบห้าโกรธจนไม่ไหว

ผู้พักอาศัยชั้นสิบห้าแค้นเคืองกับหญิงชราชั้นสิบหกมานาน ก่อนหน้านี้ชั้นสิบเจ็ดไม่มีคนอยู่ บ้านพวกเขาเอือมระอาความทุกข์ยากจากชั้นสิบหกสุดๆ

ดึกดื่นเที่ยงคืนเด็กยังวิ่งไปวิ่งมาแถมยังเล่นบอล เป็นบ้านพวกเขาชัดๆ

แต่หญิงชราครอบครัวนี้ก็ส่งเสียงรบกวนเก่งจริงๆ พวกเขาขึ้นไปโวยวายอยู่หลายครั้งก็ถูกด่ากลับมา ทำได้เพียงแค่อดกลั้นความโกรธเอาไว้

ตอนที่กลุ่มผู้พักอาศัยมีปากเสียงกัน นายหญิงซูเองก็เห็นแล้ว หญิงชราชั้นสิบหกนั่นเธอเองก็รู้จัก

มีครั้งหนึ่งเธอกับป้าอู๋ออกไปซื้อกับข้าว หญิงชราตั้งใจเข้ามาถามว่าซื้อกับข้าวอะไรมา!

เห็นว่าเธอกับป้าอู๋ซื้อกุ้งมังกรตัวใหญ่ ก็พูดจาเหน็บแนมว่า ‘แก่แล้วกินอาหารทะเลไม่ดีนะ จะเป็นโรคเกาต์ได้ง่าย’

ปกติส่วนใหญ่ป้าอู๋จะเป็นคนออกไปซื้อกับข้าว หญิงชราคิดว่าป้าอู๋เป็นญาติ ก็เข้ามายุแยงตะแคงรั่วอีก ครอบครัวเธอทำไมถึงให้เธอเป็นคนซื้อกับข้าวทั้งหมดล่ะ นี่มันหลอกใช้เธอไม่ใช่เหรอ!

ป้าอู๋บอกว่าเธอเป็นแม่บ้านทำกับข้าวในบ้าน งานที่ต้องทำคือดูแลนายหญิงซูกับคุณหนูน้อย หญิงชราก็ยิ่งอิจฉาขึ้นมาในทันใด แหม จ้างแม่บ้านด้วยเหรอ เป็นไฮโซจริงๆ

หญิงชราคิดว่าคำว่า ‘ไฮโซ’ สองคำนี้จะเหน็บแนมตระกูลซูได้ แต่ไม่รู้เลยว่าตระกูลซูเป็นไฮโซตัวจริง

ปกติป้าอู๋ไม่สนใจเธอออยู่แล้ว ยิ่งทำให้เธอยิ่งโกรธ

นายหญิงซูทำสีหน้าเคร่งขรึม หลายวันมานี้เป็นห่วงซู่เป่า ไม่มีกะจิตกะใจจะไปสู้รบปรบมือกับเธออยู่แล้ว

ทว่าตอนนี้จู่ๆ ก็อยากเล่นสนุกขึ้นมา ต้องเอาชนะให้ได้!

ที่เมืองจิง คฤหาสน์ตระกูลซูใหญ่โตโอ่อ่า เพื่อนบ้านอยู่ห่างกันหนึ่งทะเลสาบ มาทะเลาะกันไม่ได้จริงๆ

นายหญิงซูตื่นเต้นและรอคอยเล็กน้อย

เธอกดเข้าไปในแชตกลุ่มผู้พักอาศัย แล้วส่งโทรศัพท์ให้คุณท่านซู “เดี๋ยวคุณกดไลฟ์สดให้หน่อยนะ! ออจริงสิ กดอัดหน้าจอด้วยนะ!”

คุณท่านซูยื่นมือออกมารับ แล้วพูดขึ้นอย่างหมดคำพูด “อายุก็ปาไปเจ็ดแปดสิบแล้ว ยังทำเหมือนเด็กๆ ไปได้ โกรธขนาดนั้นเลยเหรอ”

นายหญิงซูเหลือบมองเขาทีหนึ่ง “พูดไม่เป็นก็หุบปากไปซะ!”

ลูกหลานของตัวเองวิ่งไปวิ่งมายังไม่รู้จักเหตุผลอีก

ดีเลย ผู้พักอาศัยในกลุ่มต่างเห็นกันหมดแล้วว่าครอบครัวพวกเขามีนิสัยยังไง คิดว่าเปิดไลฟ์สดแล้วจะมีเหตุผลเหรอ!

ในกลุ่มเองก็ระเบิดสุดๆ ทีแรกก็คิดว่าครอบครัวชั้นสิบเจ็ดไม่มีเหตุผลเกินไปหรือเปล่า

หญิงชราเท้าสะเอว แสดงออกสุดความสามารถ “แล้วยังไงอะไรแล้วยังไง ถึงครอบครัวคุณจะไม่หลับไม่นอนแต่พวกเรายังต้องนอนนะ! ดึกดื่นเที่ยงคืนเด็กเล็กยังวิ่งไปวิ่งมาตึงตังๆ แถมยังเล่นบอล หน้าไม่อายเลยเหรอ”

นายหญิงซูมองเธอด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นพูดขึ้นว่า “คุณเห็นได้ยังไงว่าลูกหลานบ้านเราวิ่งไปวิ่งมา อาศัยแค่คลิปเสียงที่คุณส่งเข้าไปในกลุ่มนั่นเหรอ ฉันว่าคุณทำเสียงออกมาเองแล้วอัดลงเองมากกว่าละมั้ง”

ท่าทางแบบนี้ดูแข็งกร้าวมากจริงๆ ทำให้คนที่เห็นอกเห็นใจในกลุ่มไม่พอใจเป็นอย่างมาก

[ชั้นสิบเจ็ดก็ไม่มีเหตุผลเกินไปแล้ว! เหตุผลสู้ไม่ได้ยังไม่รู้จักขอโทษอีก]

[ฉันละยอมจริงๆ...คนที่อยู่ห้องกว้างๆ นี่มีนิสัยกันแบบนี้เหรอ]

[วิ่งไปวิ่งมา เล่นบอลตอนดึกๆ ดื่นๆ ตัวเองผิดเต็มเปาอยู่แล้ว ยังฉอดๆ ใส่คนอื่นแบบนี้อีก เบื้องหลังเด็กจอมซนมีผู้ปกครองสมองกลับแบบนี้คอยให้ท้ายอย่างที่คิดจริงๆ!]

ซู่เป่าจ้องหญิงชรา

ผู้ปกครองสมองกลับ เด็กจอมซนอะไรเธอไม่รู้ เธอรู้เพียงว่าบนศีรษะของอีกฝ่ายมีผีอยู่ตนหนึ่ง

หากอาจารย์ยังอยู่ มุมปากคงกระตุก แล้วพูดขึ้นอย่างหมดคำพูดว่า แบบนี้ก็ได้หรือ