ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 816

ลูกชายของคู่กรณีกลับมาถึงหน้าห้องไอซียูอีกครั้ง แค่สบตากับมู่กุยฝาน ความหาญกล้าที่บังเกิดเมื่อครู่ก็หายไปฉับพลัน...

เขาปากสั่น อยากพูดอะไรแต่ก็กลัวไม่กล้าพูด...

ช่างเถอะ ๆ

เอาไว้คนบ้านเขามามีคนเยอะแล้ว ถึงตอนนั้นพวกเขาก็ไม่กลัวคนบ้านนั้นแล้ว!

ซูเหอเวิ่นค้นพบ ผู้ชายที่ทะเลาะกับตนมาทั้งคืนจนเกือบทำเขาโมโหตาย

แค่อาเขยมองแวบเดียว เขาก็ไม่กล้าพูดสักแอะแล้ว

ยังเป็นอาเขยที่เก่ง!

วันต่อมา

ซู่เป่าตื่นขึ้นมาแบบสะลึมสะลือ มองประตูห้องไอซียูแบบเบลอ ๆ

“คุณตายังไม่ออกมาเหรอคะ” เธอถาม

นายหญิงซูดึงสติกลับ ถอนหายใจพูด “ซู่เป่า หนูกลับไปนอนก่อนเถอะ เชื่อฟังนะ!”

ซู่เป่าส่ายหน้า “ไม่ค่ะ หนูจะรอคุณตาออกมา”

เธอฝัน ฝันว่าพอทุกคนกลับไปพักผ่อน คุณตาก็ถูกเข็นออกมา พอลืมตาขึ้นกลับพบว่าไม่มีใครอยู่ข้างตัวเลย

คุณตาหดหู่มาก...

ซู่เป่าไม่อยากให้เรื่องในฝันกลายเป็นความจริง ต้องรอจนกว่าคุณตาจะออกมา

อีกฝั่ง ผู้ชายที่เอะอะตลอดคืนออกไปกินข้าวเช้านานแล้ว

และเป็นตอนนี้เอง ประตูห้องไอซียูก็เปิดออก เข็นชายชราสองคนที่กู้ชีพออกมา

“ญาติคุณซูเจ๋อหมิง!” หมอเรียกทีหนึ่ง

ทุกคนในตระกูลซูรีบลุกขึ้นมาพรึบ แล้วเข้าไปมุงล้อม

“คุณตา!”

“คุณปู่!”

“พ่อเป็นยังไงบ้างครับ”

“ตาแก่...ฮือ ๆ ออกมาสักทีนะ...”

คุณท่านซูมองดูรอบ ๆ ช้า ๆ ดวงตาฝ้าฟางเต็มไปด้วยความปลาบปลื้ม จังหวะที่เห็นซู่เป่าก็รู้สึกอุ่นใจ

ด้านข้าง พยาบาลเข็นชายชราอีกคนออกมา คือชายชราที่ขี่รถมอเตอร์ไซค์ชนคุณท่านซูนั่นแหละ

“ญาติคุณเฉินซินเจี้ยน!”

ไม่มีใครขานตอบ...

ชายชราที่นอนอยู่บนเตียงข้าง ๆ ดวงตาขุ่นมัวมองรอบ ๆ หลังจากฟื้นขึ้นมาเขากลัวมาก หวังว่าจะมีครอบครัวอยู่ข้างตัว กลับไม่มีใครอยู่เลย

เขารู้สึกเพียงห่อเหี่ยวใจและเศร้ามาก

จู่ ๆ ซู่เป่าก็มองไปทางชายชราที่อยู่ข้าง ๆ

ที่แท้ความฝันของเธอไม่ใช่คุณตาที่ไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อน แต่เป็นเขา...

มิน่าถึงบอกว่าความฝันจะตรงกันข้ามกับความจริง!

หลังจากออกจากห้องไอซียู ชายชราทั้งสองก็ถูกเข็นไปยังห้องพักผู้ป่วย

อยู่นานกว่าลูกชายของชายชราจะรีบกลับมา พอเห็นพ่อของเขาฟื้นแล้ว คำแรกกลับไม่ถามเขาว่าเป็นอย่างไรบ้าง หิวข้าวไหม หิวน้ำไหม...

อ้าปากก็พูดว่า “พ่อ ฟื้นสักทีนะ! พ่อรีบบอกผมเร็ว ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น เขาชนพ่อใช่ไหม”

ลูกชายเขาอดรนทนไม่ไหว เอาแต่ถาม พยาบาลจึงเข้ามาตำหนิต่อว่า เขาเพิ่งผ่าตัดฟื้น คุณเป็นลูกไม่สนใจเขา ยังจะถามอะไรอีก!

ความจริงเขารู้อยู่แก่ใจดี รู้ว่าตัวเองขี่เร็วเกินไปควบคุมไม่อยู่ก็เลยชนคนอื่น

แต่มันช่วยไม่ได้นี่!

ครอบครัวเขายากจน แก่แล้วยังต้องไปทำงานในเขตก่อสร้าง

ลูก ๆ ก็ไม่มีเงิน ไม่มีใครมีกำลังจะดูแลเขา

แล้วเขาจะทำยังไงล่ะ

หรือว่าต้องนอนรอความตายอยู่ที่โรงพยาบาล หรือว่าย้ายกลับไปรอความตายที่บ้าน...

แต่คนที่ถูกชนไม่เหมือนกัน

ตอนที่ลูก ๆ ของเขาโวยวายเขาแอบดูมาแล้ว ครอบครัวนี้รวย

ถึงจะเป็นเขาที่ชนก่อน แต่เขาก็บาดเจ็บเหมือนกันนี่ รถมอเตอร์ไซค์ก็เสีย ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ต้องชดใช้เงินมาบ้างใช่ไหม

ถ้าไม่ให้อะไรเลย มันมีเหตุผลอย่างนี้ที่ไหน...

ตำรวจจราจรขมวดคิ้วพูด “คุณเฉินซินเจี้ยน คุณคิดให้ดีนะ พูดไปเรื่อยต้องรับผิดชอบนะ! เรื่องที่คุณชนคนมีหลักฐานหมด...”

ลูก ๆ ตระกูลเฉินไม่รอให้เขาพูดจบ ก็เดินเข้ามาอย่างโกรธเกรี้ยว ง้างหมัดจะต่อยหน้าตำรวจจราจร!

อัดมัน!

ไอ้คนที่ไม่ทำเพื่อประชาชน ข้าราชการชั่วช้าที่ปกป้องคนรวยทั้งแบบโจ่งแจ้งและแบบลับ ๆ เลวมาก!

ตำรวจจราจรไม่ทันระวัง โดนต่อยไปสองสามที แล้วยังเอาคืนไม่ได้อีก โมโหจะตายอยู่แล้ว...

ซู่เป่าอ้าปากหวอ ตะลึงตาค้างนานแล้ว

อัศจรรย์พันลึกสุด ๆ ไปเลย ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้...บนศีรษะของคุณลุงที่ทำคดีมีผีร้ายอยู่...?