ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 884

ครั้งแรกที่ซู่เป่าขึ้นชั้นประถม ก็ถูกเรียกผู้ปกครองเลย

นายหญิงซูคิด...นี่มันช่างน่าตื่นเต้นจริง ๆ

เดิมที่ไม่ค่อยได้มีโอกาสที่จะพึ่งพาเธอมากนัก ช่างเป็นเรื่องที่โชคดีจริง ๆ ที่ได้มีส่วนร่วมในการเติบโตของเด็ก

นายหญิงและคุณท่านจึงรีบออกไปทันที

ในหมู่ครอบครัว เหล่าลุง ๆ ต่างก็งงงวย

ซูอิ๋งเอ่อร์: [อะไรวะเนี่ย โดนเรียกผู้ปกครอง? เด็กดีของพวกเราเนี่ยนะจะทะเลาะวิวาท? ? ทะเลาะกันเสร็จยัง? (ถ้ายังไม่เสร็จจะแบกเหล็กเส้นไปให้...ไม่ใช่อะไร แค่ดูว่าโรงเรียนต้องสร้างใหม่ไหม)]

ซูอีเฉิน: [คุยกันได้ตลอดเวลา]

ซูลั่ว: [ใครมาสู้กับซู่เป่าของเรา เพื่อนนักเรียนชายหรือหญิงกัน?]

ซูจิ่นม่อ: [ซู่เป่าไม่มีทางรังแกเพื่อนร่วมห้องแน่นอน ถ้าใช่ มันก็ต้องมีเหตุผลบางอย่าง ครูโทรมาบอกว่าซู่เป่าทะเลาะวิวาทเนี่ยนะ? งั้นก็ดูเหมือนว่าห้องเรียนต้องเปลี่ยนแปลงใหม่แล้ว ติดตั้งระบบเตือนภัยอัตโนมัติ และบันทึกเหตุการณ์ละเมิดกฎและใช้ความรุนแรงอัตโนมัติ...]

ซูเยว่เฟย: [@ซูอีเฉิน] พี่ พี่สะใภ้ล่ะ]

ซูอวิ๋นเจา: [จะหาพี่สะใภ้ทำไม ปิดประตู...ปล่อยพี่สะใภ้เหรอ]

ซูอี้เซิน: [...]

เหยาหลิงเยว่: [%￥#@%....../มีดพร้า/มีดพร้า/ลูกระเบิด]

มู่กุยฝาน: [ชนะแล้วใช่เปล่า]

ทุกคนในครอบครัวทั้งหมด: [...]

มู่กุยฝาน: [@นายหญิงโบกกระทะ] รอผมก่อน ผมจะไปไลฟ์สดให้]

นายหญิงซู: [เธออย่ามาจะดีกว่า ฉันมีเหล่าโถวแล้ว]

คุณท่านซู: [ส่วนสูงแกหนึ่งร้อยเก้าสิบกว่า อวดเก่งจริง ๆ]

มู่กุยฝาน: [...]

คนอื่น ๆ: [...]

ซูอิ๋งเอ่อร์: [พ่อ ใช้ฝีมือการถ่ายวิดีโอของพ่อมาช่วยแม่สิ! ไลฟ์สดให้เราหน่อย]

ทุกคนอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับซู่เป่ากันแน่ พวกเขาวิตกกังวลมากและต้องการทราบสถานการณ์โดยเร็วที่สุด

นายหญิงซูและคุณท่านซูมาถึงห้องพักครูในโรงเรียนท่ามกลางเสียงข้อความในกลุ่มที่ดังขึ้นตลอด

คุณท่านซูจะปิดเสียงโทรศัพท์มือถือก่อนเข้าห้อง ซึ่งเป็นนิสัยที่เขาได้มาจากการประชุมและพบปะผู้คนเมื่อก่อนนี้

คิดดูอีกที เหล่าลูก ๆ ต่างก็กังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของซู่เป่า คงจะดีถ้าให้พวกเขารู้ไปพร้อม ๆ กัน

ทั้งสองคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าธรรมดา ๆ ที่นี่ไม่ใช่เมืองจิง แต่เป็นสถานที่เล็ก ๆ หญิงชราคนหนึ่งแต่งตัวประณีตเกินไปก็จะดึงดูดความสนใจเปล่า ๆ ซึ่งนายหญิงซูไม่ชอบการดึงดูดความสนใจแบบนี้

ดังนั้นเธอจึง ‘เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม’ เสื้อผ้าแบรนด์เนมสั่งตัดจึงดูเรียบง่ายมาก

เป็นผลให้เมื่อเข้าไปในห้องและเห็นครูประจำชั้นของซู่เป่า อีกฝ่ายก็มองเธอขึ้นลงอย่างพิจารณา

บนใบหน้ายังคงมีสีหน้าที่แสดงความไม่พอใจ และจงใจสร้างความรู้สึกกดดัน

โดยปกติแล้วถ้าผู้ปกครองคนอื่น ๆ เห็นครูทำหน้าตาเย็นชาแบบนี้ ส่วนใหญ่จะทำใจดีสู้เสือและพูดจาดี ๆ ด้วย

แต่นายหญิงซูไม่เป็นแบบนั้น ตอนที่เธอยังมีอำนาจกดดันผู้อื่น อีกฝ่ายอยู่ที่ไหนก็ยังไม่รู้!

คุณท่านซูกล่าวอย่างเคร่งขรึม “สวัสดีครับครูชิว พวกเราเป็นตากับยายของซูจื่อซู่ครับ”

ครูชิวรีบตรวจการบ้านไปและเหลือบมองคุณท่านซูไปด้วย และสุดท้ายก็ไม่ได้สนใจคนทั้งสองที่รออยู่...

แม้ว่าจะโดนเรียกผู้ปกครอง แต่ก็ยังต้องยึดมารยาทเรื่องนี้ไว้

ตอนนี้ครูคนนี้กล้าทำแบบนี้กับพ่อแม่ของพวกเขา!

นายหญิงซูเองก็ไม่พอใจขึ้นมาเหมือนกัน ครูประจำชั้นคนนี้เป็นคุณครูของพวกนักเรียน แต่ไม่ใช่ครูของเธอและเหล่าโถว!

“เกิดอะไรขึ้นกับซู่เป่าของเราคะ” นายหญิงซูขัดจังหวะการอบรมสั่งสอนของครูชิวและพูด “ฉันได้ยินมาว่าเธอมีเรื่องทะเลาะวิวาท เราเลยอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

คำพูดของครูชิวถูกขัดจังหวะ ยังไม่ทันร่ายยาวจนจบด้วยซ้ำ และจู่ ๆ ก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

ไม่แปลกใจที่ซูจื่อซู่เรียนรู้ที่จะเถียงกับครูตั้งแต่อายุยังน้อย ที่แท้เธอก็เรียนรู้มาจากที่บ้านนี่เอง!

ครูชิวระงับความไม่พอใจเอาไว้และพูดว่า “เพื่อนนักเรียนชายตั้งฉายาให้เธอในชั้นเรียน เขาไม่ได้ตั้งใจ สำหรับเด็กผู้ชายวัยนี้เขาเพิ่งจะได้เรียนรู้พลังของภาษา เป็นเรื่องปกติที่เขาจะชอบตั้งฉายาให้คนอื่น”

“แต่เด็ก ๆ ของพวกคุณ...ซูเหอเวิ่น ซูเหอเหวิน ซูเมิ่งหาน และซูจื่อซี เป็นเด็กของครอบครัวของคุณใช่ไหม พวกเขามารวมตัวกันหลังเลิกเรียนและทะเลาะวิวาทกันในห้องเรียนของเรา!”

“โดยเฉพาะซูเมิ่งหาน! เป็นเด็กผู้หญิงและยังเป็นพี่ที่โตกว่า มีอะไรก็ไม่พูดจากันดี ๆ ตรงมาถึงห้องเรียนของเราและตีกับนักเรียนชายคนหนึ่งในห้อง มันหมายความว่ายังไงคะ!”

อคติอย่างเห็นได้ชัดมาก ๆ และคุณท่านซูก็ไม่อยากเถียงกับเธออีกต่อไป

เขารีบเข้าประเด็นสำคัญและถาม “งั้นก็ไม่ใช่ซู่เป่าที่ทะเลาะวิวาทใช่ไหม”

ครูชิวสำลักและแทบจะโกรธจัด

นี่มันผู้ปกครองแบบไหนกันนะ

ประเด็นหลักมันคือเรื่องนี้เหรอ

ประเด็นหลักคือซูจื่อซู่ที่ถูกสปอยไม่ใช่เหรอ!

ซูเมิ่งหานเป็นอย่างไรในตอนนี้ เห็นได้ว่าพวกเขาไม่ได้สนใจซูจื่อซู่ด้วยซ้ำว่าจะเป็นอย่างไรในอนาคต