ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 885

ที่สวนของโรงเรียนในตอนนี้ เหล่าพี่ชายพี่สาวต่างโดดเรียนเพราะซู่เป่า

ครูชิวลงโทษซู่เป่าให้ยืน แต่พวกเขาไม่เห็นด้วยจึงพาซู่เป่าไปที่สวนเล็ก ๆ

ครูจากห้องอื่นมาก็ไม่มีประโยชน์ ตราบใดที่พี่ใหญ่ซูเหอเหวินไม่ต้องการ แม้แต่ครูก็ไม่สามารถทำอะไรกับเด็กพวกนี้ได้

ซูเหอเวิ่นยังคงโกรธมาก “เป็นครูประจำชั้นแบบไหนกัน มันไม่ยุติธรรมเลย! ทำโทษให้เราไปยืนแล้วทำไมไม่ทำโทษผู้ชายคนนั้นบ้าง”

ซูเหอเหวินกอดอก สีหน้าเย็นชา “รออาเขยมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

ในขณะนั้นซูเหอเหวินผู้อ่อนโยนก็รอคอยการมาถึงของอาเขย และจะเตะครูชิวกระเด็นขึ้นไปบนกิ่งไม้ถ้ายังพูดไม่เข้าหู

ซู่เป่ากำลังทาน้ำบึงเหน็บหนาวบนใบหน้าของหานหาน น้ำบึงเหน็บหนาวมีฤทธิ์ต่อร่างกายและยังสามารถลดอาการบวมได้อีกด้วย

ซูเหอเหวินกล่าว “คราวหน้าอย่าหุนหันพลันแล่น”

เป็นผู้หญิง อย่าลงไม้ลงมือเลยจะดีกว่า...ถ้าอยากลงมือก็ให้ซูเหอเวิ่นแทน

ใบหน้าของหานหานเจ็บปวด จมูกเขียวตาบวม และร้องตะโกนว่า “ไอ้ขยะ อย่าให้เจออีกนะ ฉันจะต่อยเขาทุกครั้งที่เจอเลย!”

ซูจื่อซีขมวดคิ้ว “ตอนเขานอนคืนนี้ ตาทั้งสองข้างคงต้องผลัดเวรกันมาดู!”

คนอื่น ๆ “...”

พวกเขารู้ว่านายหญิงซูและคุณท่านซูมาถึงแล้วในตอนนี้ จึงรีบไปที่ห้องพักครูทันที

เมื่อซูเหอเหวินและคนอื่น ๆ มาถึงก็พบว่าผู้ปกครองของเหลียงเจิ้นอ้าวก็มาถึงแล้วเช่นกัน

บรรยากาศในห้องพักครูนั้นน่ากลัว

เมื่อเจอกัน ทั้งซู่เป่าและซูเหอเวิ่นก็หยุดชะงักกันทั้งคู่

ซูเหอเวิ่นถามเสี่ยงเบา “น้อง นี่มันผีอะไร!”

ซู่เป่า “ผีตัวนี้เรียกว่าผีประจบสอพลอ...”

จู่ ๆ ซูเหอเวิ่นก็เข้าใจในทันที

ที่แท้ก็ไม่ใช่ผีร้ายทุกตัวที่จะเรียกว่าผี xx

เขาจำได้แค่ว่า 'ผี' ที่แฟนสาวของพี่ต้าหมิงก่อนหน้านี้เป็นความคิดชั่วร้าย...ก็เลยไม่ได้เรียกว่าผี xx

นายหญิงซูเห็นซู่เป่า จึงรีบเข้ามาตรวจสอบอย่างกังวล โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ก่อนจะมองไปที่หานหานอีกที...ให้ตายสิ ไม่ได้ทะเลาะกันมาหรอกเหรอ ทำไมใบหน้าของเธอถึงขาวสะอาดขนาดนี้

นายหญิงซูอดไม่ได้ที่จะสัมผัสใบหน้าของหานหานแล้วถามว่า “เจ็บหรือเปล่า เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”

หานหานส่ายหัวแล้วพูดเสียงดัง “คุณย่า หนูไม่เจ็บเลย! ย่าควรถามอีกฝ่ายมากกว่าว่าเจ็บไหม!”

เสียดายจริง ๆ ลงมือเบาไปหน่อย อีกฝั่งหัวยังไม่ปูดเลย!

หลังจากถูกตบด้วยคำเยินยอ สีหน้าของครูชิวก็ดีขึ้นมาก

เธอโบกมือแล้วพูดว่า “คุณแม่เหลียงเจิ้นอ้าวคะ คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเลย เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของเหลียงเจิ้นอ้าว แต่เป็นซูเมิ่งหานที่ตีเขาก่อน”

หานหานระเบิดทันที “ใช่ หนูลงมือก่อน! แล้วทำไมไม่ถามหนูบ้างล่ะว่าทำไมหนูถึงทำ! มีครูแบบนี้ด้วยเหรอ”

การที่นักเรียนพูดจาแบบนี้ออกมา ถือว่าเป็นสิ่งที่หยาบคายมาก

ครูชิวที่มีสีหน้าดีขึ้นมาหน่อยจู่ ๆ โกรธขึ้นมาอีกครั้ง!

“แล้วมีใครที่พูดจากับครูแบบนี้เหมือนเธอไหม” เธอพูดอย่างเคร่งขรึม “พวกคุณดูสิคะว่าเด็ก ๆ ของพวกคุณเอาแต่ใจแค่ไหน!”

“พวกเธอไม่เชื่อฟัง ไม่ตั้งใจเรียน ทะเลาะกับคนอื่น ดูก็รู้ว่าโตขึ้นมาก็เป็นแบบนี้!”

ครูชิวโกรธจัด เจ้าเด็กห้าวนี่!

มีพี่สาวแบบนี้ ซูจื่อซู่ก็คงจบไม่ช้าก็เร็ว และเธอก็ไม่อยากพูดอะไรเลยจริง ๆ!

คุณท่านซูสีหน้าเคร่งขรึม!

เขาพูดอย่างเฉียบขาด “เด็กทะเลาะกันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง แต่ไม่ถามเหตุผล ตัดสินอนาคตของเด็กด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ คุณสูงส่งมาจากไหน!”

ต้องบอกว่าพลังอำนาจของคุณท่านยังคงอยู่ และคำพูดสองประโยคจากคนที่เคยเป็นหัวหน้าตระกูลซูก็ทำให้ครูชิวสำลักจนพูดไม่ออก...