ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 928

จี้ฉางถลิงตา

“ไสหัวไป！”

มู่กุยฝานยยกมุมปากแล้วก็แบกพลั่วหันหลันกลับไป

ในที่ไกลๆ เสียงของนายหญิงซูดังขึ้น “มู่กุยฝาน！ บอกให้ไปเอาพลั่วมา…ไปไหนละเนี่ย…”

จี้ฉางะถอนหายใจด้วยความโล่งอกและค่อยๆ ลอยไปหาซู่เป่า

เรื่องสามพันปีที่แล้วค่อยๆ คลี่คลายและให้มันผ่านๆ ไป

เขาไม่สามารถฉีกคนเหล่านั้นเป็นชิ้นๆ และทําให้วิญญาณของพวกเขาแตกสลายด้วยน้ำมือของเขาเองก็จริง

แต่หลังจากที่หลีจื่ออานตกนรก แค่ถึงชั้นที่แปดเขาก็ทนไม่ไหวหลังจากถูกทรมานแล้วจนวิญญาณแตกสลายไป…

ในนรกไม่ได้ไม่ง่ายอย่างที่คนคิด นรกสิบแปดชั้นนั้นในแต่ละชั้นก็ยังแบ่งออกเป็นสิบแปดชั้นของนรกเล็กอีก

ผีที่ทนได้สุดท้ายก็ได้ไปเกิดใหม่ ส่วนผีที่ทนไม่ได้ก็เป็นอย่างนั้นแหละ

หลีเหล่าไท่ฟูแค่ชั้นที่สองก็ยังผ่านไปไม่ได้

วิญญาณของพ่อแม่และน้องชายน้องสาวของเขาต่างก็แตกสลายไปทั้งสิ้น ส่วนจุดจบของพวกหลีจื่ออานนั้นวิญญาณของพวกเขาก็แตกสลายไปหมดแล้ว

เดิมทีเขาก็คิดว่าเขาจะต้องอยู่คนเดียวอย่างเงียบเหงาอีกพันปี แต่ตอนนี้เขาก็มี 'ครอบครัว' แล้วเช่นกัน

ซู่เป่าคือครอบครัวของเขา ทั้งมู่กุยฝานและคนในตระกูลซูทุกคนต่างก็เป็นคนในครอบครัวของเขา หรือแม้กระทั่งเหล่าบรรดาผีทั้งหลายในน้ำเต้าวิญญาณของซู่เป่าก็เป็น ‘คนในครอบครัว’ ของเขาเช่นกัน

เขาไม่ต้องอยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว

…

ซู่เป่าและซูเหอเวิ่นเดินทั่วสุสานเพื่อตามหาเสี่ยวจิ่ว

นายหญิงซูและพวกลุงๆ ทั้งหลายกำลังถอนหญ้า พรวนดินอยู่ที่หลุมฝังศพของตระกูลซู และไม่เดือดไม่ร้อนกำลังรอซู่เป่าและซูเหอเวิ่น

ซูเหอเวิ่นวิ่งไปรอบหนึ่งแล้วบ่นพึมพำ “วิ่งไปไหนแล้วเนี่ย…”

เขาเหนื่อยมากจนต้องนั่งพักบนก้อนหิน

ปรากฏจู่ๆ ก็มีหญิงชราคนหนึ่งโผล่หัวออกมาข้างหลังเขา “เจ้าหนู เธอมานั่งบนหลังคายายได้ยังไง”

ซูเหอเวิ่นลุกขึ้นมาทันทีแล้วส่ายมือซ้ำๆ “ขอโทษครับๆ ไม่ได้ตั้งใจครับ…”

หญิงชราส่ายมือ “ไม่เป็นไร แต่คราวหลังอย่าใส่กางเกงในสีแดงมาล่ะ กางเกงในสีแดงไม่ได้ช่วยปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายนะโดยเฉพาะถ้าหากใส่มาที่สุสานน่ะ…เธอกลัวว่าจะไม่มีผีจ้องเธอเหรอ”

ซูเหอเวิ่น “…”

ซู่เป่าที่เพิ่งวิ่งมาถึงกับงง

เธอไม่รู้จริงๆ ว่าพี่ชายใส่กางเกงในสีแดงมา…

ซูเหอเวิ่นอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

ถ้าเขาบอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ น้องสาวจะเชื่อไหม？ แงงง

ซู่เป่าปลอบใจ “ไม่เป็นไรๆ มีหนูอยู่ด้วย ไม่มีผีตัวไหนกล้ามองพี่หรอก”

ซูเหอเวิ่นรู้สึกปลอดภัยในทันทีแล้วก็ ‘ทำตัวน่ารัก’ กอดแขนน้องสาวไว้

“วันนี้ในสุสานมีผีขึ้นมาดูหลานๆ อยู่เยอะมาก ดูเหมือนหล่อแกของพี่จะไม่มีประโยชน์แล้ว…” ซูเหอเวิ่นเอ่ย

ไม่อย่างงั้นละก็ ปกติพอเอาหล่อแกออกมาปุ๊บ ที่ไหนมีผีก็รู้หมด แถมยังชี้ตรงไปที่ผีอีกด้วย

“พวกเราไปหาพ่อแม่ของเธอกันเถอะ！” ซู่เป่าเอ่ย

ซูเหอเวิ่นส่ายหัว “เมื่อกี้พี่ไปมาแล้ว เธอไม่ได้อยู่ตรงนั้น”

ยายที่เพิ่งบอกเมื่อกี้ว่าไปนั่งอยู่บนหลังคาของเธอทำไมจู่ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า “พวกเธอตามหาผีเด็กอยู่ใช่ไหม เธอไปที่ลานจอดรถตรงโน้นแล้ว”

ซู่เป่าส่งเสียงเอ๊ะแล้วดึงซูเหอเวิ่นขึ้นไป

ในน้ำเต้าวิญญาณ พวกผีหลายใจเล่นเกมแวร์วูฟ

ผีชุดแต่งงานแดงถาม “นี่พวกเราจะไม่ออกไปช่วยเสี่ยวเหอเวิ่นตามหาหน่อยหรือ？”

ซู่เป่าจ้องไปที่มือของเธอ “นี่เธอทำอะไรน่ะ？”

รถคันนี้เป็นรถของพ่อแม่เสี่ยวจิ่ว รถล็อกอยู่ทำให้คนเข้าไปไม่ได้

ซูเหอเวิ่นถลึงตาใส่ “ออกมา！”

เสี่ยวจิ่ว “แน่จริงพี่ก็เข้ามาให้ได้สิ！”

ซูเหอเวิ่น “แน่จริงเธอก็ออกมา แค่นี้ก็ไม่กล้าเสียชื่อผีตายโหงหมด！”

เสี่ยวจิ่ว “คิกๆๆ！ หนูไม่ออกหรอก พี่เข้ามาไม่ได้หรอกเหรอ？”

จี้ฉาง “…”

แคว้ก！

ประตูรถเปิดออก

ซูเหอเวิ่น “？！”

จี้ฉาง “…ใครสอนเจ้ากัน？”

ซู่เป่าจับประตูรถแล้วกระพริบตาทำเหมือนไม่มีความผิด “พ่อเป็นคนสอนหนูเอง การเปิดประตูรถด้วยมือเปล่า！”

“ดูสิ ไม่มีร่องรอยความเสียหายแม้แต่นิดเดียว！ เดี๋ยวตอนปิดประตูยังสามารถกลับมาล็อกเหมือนเดิมได้ด้วย รับรองว่าไม่มีใครรู้！”

จี้ฉาง “…”

มู่กุยฝานวันๆ เอาแต่สอนลูกของตัวเองทำเรื่องพวกนี้เหรอเนี่ย？？？

ซูเหอเวิ่น “…”

อาเขยสอนน้องสาวทำอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ！

เซ็งชะมัด

ทำไมไม่สอนเขาด้วย！