ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 572

“นั่นเป็นความหวังของข้าจริงๆ แต่แค่เมื่อก่อนเท่านั้น!” ลู่ม่านยังอยากจะพูดอะไร แต่ทันใดนั้นในหมู่ผู้คนก็แยกทางออกมา ให้ชายคนหนึ่งขึ้นเวทีไป

“ขอโทษด้วย มาทันเวลาพอดี” เฉินจื่ออานพูดด้วยรอยยิ้ม

ไม่รู้ว่าช่วงนี้เขาไปทำอะไรมา ผิวดูดำลงไปเยอะมาก แต่ยังสดใสดี ดวงตาเปล่งประกายวิบวับ

ใต้เท้ากั๋วกงเห็นถึงความจริงใจของจวงลี่จ้งแล้ว ก็รู้สึกเสียดายในใจ เพราะยังไง หลายปีมานี้ก็มีแต่จวงลี่จ้งที่คอยอยู่กับพวกเขา พวกเขาเห็นจวงลี่จ้งเป็นลูกชายคนหนึ่งไปแล้ว

ถ้าเสี่ยวม่านแต่งงานกับเขา ก็ยิ่งสนิทเข้าไปอีก นี่เป็นเรื่องที่ดีมากเลยนะ

คิดได้แบบนี้ เขาก็เงยหน้ามองเฉินจื่ออาน เขายังคงเป็นเหมือนวันนั้น บุกมาคนเดียว ดูไม่ออกถึงความจริงใจที่เขามีเลย

“เฉินจื่ออาน ไหนล่ะ ความจริงใจของเจ้า?” ใต้เท้ากั๋วกงถาม

เฉินจื่ออานยิ้มอ่อนๆ ด้านหลังก็มีคนยืนเรียงแถวกัน ที่แท้ เขาก็ไม่ได้มาคนเดียว เขานำคนมาด้วย

คนที่เฉินจื่ออานนำมานั้น ยกอาหารไว้คนละจาน มีอาหารหกจานและซุปอีกสองถ้วย เป็นอาหารแปดอย่าง

เห็นว่าถือจานขึ้นมา ทุกคนต่างก็พากันคาดเดา “ด้านในจะต้องเป็นไข่มุกล้ำค่าแน่ๆ!”

“ข้าเดาว่าต้องเป็นซุปรวมทะเล!”

“พวกเจ้าผิดแล้ว ข้าเดาว่าเป็นทองคำ แต่ว่า ข้าว่าคุณชายเฉินประมาทไปหน่อย ถึงจะเป็นทองคำ แต่มีแค่นั้น จะเทียบกับคุณชายจวงได้ยังไง?”

“นั่นน่ะสิ...”

ในตอนที่ทุกคนซุบซิบกันนั้น เฉินจื่ออานก็เปิดฝาออก

ด้านในมีแต่สีเขียว สีสันดูสดใสมาก แต่ว่า พอทุกคนได้เห็นชัดๆแล้ว ต่างก็ตกตะลึงกันมาก

“นี่คือปลาจริงๆเหรอ?”

ไม่ใช่ทองคำ ไม่ใช่ซุปทะเลรวม และไม่ใช่ไข่มุกล้ำค่าด้วย แต่เป็นอาหารงั้นเหรอ

ทุกคนต่างก็ส่ายหน้าถอนหายใจกัน “คุณชายเฉินเจียมตัวดีนะ รู้ตัวว่าเทียบกับคุณชายจวงไม่ได้ จึงยอมแพ้แบบนี้ ข้าว่านะ ประกาศผลเลยจะดีกว่า”

ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน

“หอมจัง!” ทันใดนั้นก็มีคนพูดขึ้น ทุกคนต่างก็พยักหน้า “หอมมากจริงๆ หรือจะเป็นปลาตัวนั้น? นี่มันปลาอะไรกันแน่?”

ลู่ม่านกลับเข้าใจทุกอย่างแล้ว ตอนแรกยังกังวลในใจ แต่ตอนนี้สบายใจแล้วล่ะ

“นี่คือปลายวนยาง!” เฉินจื่ออานพูดแนะนำ

ว่าแล้ว เขาก็เปิดอีกจาน “นี่คือหัวใจหนึ่งดวง!”

หัวใจหนึ่งดวง แท้จริงแล้วก็คือ หมูตุ๋นที่ตุ๋นจากซีอิ๊วที่ลู่ม่านดองไว้เอง เฉินจื่ออานตั้งใจทำเป็นรูปหัวใจ รูปนั้นเป็นรูปที่ลู่ม่านเคยวาดให้เฉินจื่ออานดูแค่ครั้งเดียว

ไม่คิดว่าเขาจะยังจำได้

เฉินจื่ออานแนะนำไปด้วย แล้วเปิดฝาทุกจานออกไปด้วยช้าๆ

อาหารทุกจานเป็นอาหารที่ลู่ม่านคิดเองทั้งหมด ไม่ก็เป็นวัตถุดิบที่ลู่ม่านเคยทำขึ้นมา โดยรวมแล้วเกี่ยวกับลู่ม่านทั้งหมดเลย

ตามด้วยการแนะนำของเฉินจื่ออาน ผู้คนที่ซุบซิบกันอยู่ก็เงียบลง เมื่อกี้ผู้คนที่ซาบซึ้งเพราะจวงลี่จ้งเอาเงินทั้งบ้านออกมา ตอนนี้กลับขอบตาแดงก่ำเพราะอาหารของเฉินจื่ออาน

“นี่เป็นอาหารที่ข้าทำขึ้นมาเอง ไม่รู้ว่าอร่อยหรือไม่ เจ้าลองชิมดู ถ้าไม่อร่อย ต่อไปข้าจะไปปรับฝีมือ”

“ช่วงนี้ เจ้าอยู่ในครัวตลอดเลยเหรอ?”

ใต้เท้ากั๋วกงพูดอย่างตกตะลึง

นี่คือชีวิตที่นางอยากได้ ไม่ใช่เงินทองล้นฟ้า ไม่ใช่ครอบครัวรวยๆ แต่เป็นชายหนุ่มที่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อนางจริงๆ

ใต้เท้ากั๋วกงไม่คิดเลยว่าเฉินจื่ออานจะจริงใจขนาดนี้ แต่จวงลี่จ้งจะทำยังไงล่ะ? ในตอนที่ยังลังเลอยู่นั้น ข้ารับใช้ของฮูหยินกั๋วกงก็เดินเข้ามา กระซิบพูดเสียงเบาว่า “ฮูหยินรู้หมดแล้วเจ้าค่ะ ฮูหยินฝากมาบอกว่า ความสุขของคุณหนูสำคัญที่สุด คุณชายจวงจะเข้าใจเจ้าค่ะ!”

ใต้เท้ากั๋วกงก็ถึงพยักหน้า จวงลี่จ้งก็เดินมาหาตัวเองพอดี ข้างหน้ามีผู้ชมเข้ามามองดูมากมาย ท่าทางของเขาดูสบายมาก

“ข้าแพ้แล้ว แพ้จากใจจริง ขอบใจใต้เท้ากั๋วกงที่ให้โอกาสนี้แก่ข้า และขอบใจที่พวกท่านสอนให้ข้ารู้ว่าอะไรคือความรัก...แค่หวังว่า ฉางเซิงยังจะเป็นบุตรบุญธรรมของตระกูลจวงได้!”

“แน่นอน!” เฉินจื่ออานพยักหน้า “ข้าต้องขอบใจที่คุณชายจวงดูแลพวกนางแม่ลูกมานานขนาดนี้!”

จวงลี่จ้งยิ้มขมขื่น กระซิบพูดกับเฉินจื่ออานในระยะที่คนอื่นไม่ได้ยินว่า “ในเมื่อเสี่ยวม่านเลือกเจ้าแล้ว ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด แต่ถ้าเจ้าทำไม่ได้ต่อนาง ข้าจะไปแย่งคืนมาแน่นอน ถึงตอนนั้นข้าจะไม่ถอยให้อีกแล้ว”

“ได้!” เฉินจื่ออานพยักหน้า เขาหายไปแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้จะต้องคว้าเสี่ยวม่านไว้ให้ได้ และจะไม่ยอมปล่อยนางไปอีก

ใต้เท้ากั๋วกงเห็นแล้วก็ถึงลุกขึ้นแล้วพยักหน้า “ดี ทำได้ดีมาก ในเมื่อเจ้าทำได้แล้ว พวกเราจวนกั๋วกงก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้วล่ะ วันนี้ข้าจะยกลูกสาวให้เจ้า”

ว่าแล้ว วงดนตรีที่รออยู่ด้านหลังก็เริ่มเล่นขึ้นมา ทั้งงานช่างเป็นสิริมงคลมากๆ

หรูอวี่รีบเดินไปเอาผ้าแดงมาปิดหัวให้ลู่ม่าน จากนั้นก็ยื่นดอกไม้ให้ลู่ม่าน

คู่สามีภรรยาจากไปกับดอกไม้ช้าๆ ฮ่องเต้กับหลี่หว่านถิงที่มาเยี่ยมดูราษฎรเห็นภาพนี้แล้วก็ต้องพูดขึ้นว่า

“น่าอิจฉาจริงๆ” หลี่หว่านถิงพูด

ฮ่องเต้พยักหน้าพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่คิดเลยว่า ข้าเกิดในราชวงศ์ แต่กลับไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของสามีภรรยาจะมาถึงขั้นนี้แล้ว ดีจริงๆเลย”

นั่นสิ ดีจังเลย

นี่สินะเป็นหน้าตาของความรัก!