เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2069

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย โดนจับตามองหมายความว่ายังไง?

ลู่ฝานถามไอ้เก้าในใจอย่างไม่เข้าใจเล็กน้อย

ขณะที่ไอ้เก้ากำลังจะอธิบาย เริ่นหยู่ชิงตะโกนออกมาว่า “ทำอะไร ลู่ฝาน นายเพิ่งทะลุระดับแดนฟ้าดินไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกระตุ้นการควบคุมของฟ้าดินได้!”

ตอนนี้ความประหลาดใจบนใบหน้าเริ่นหยู่แปรเปลี่ยนเป็นตกตะลึง

เมื่อได้ยินว่าการควบคุมของฟ้าดิน หวงฝู่อู่ จั่วหยุนตง เย่หนานเทียนและคนอื่นอุทานด้วยความตกใจ

“เป็นไปไม่ได้!”

“พละกำลังนายเพิ่งระดับไหนเอง แต่ใช้ทักษะนี้ได้แล้วเหรอ”

“งั้นจะรออะไรอีกล่ะ รีบหนีสิ ที่นี่จะโดนพลังลำแสงฟ้าดินทำลายแล้ว!”

…...

เสียงตะโกนต่างๆ ทำให้ลู่ฝานรีบเคลื่อนตัว

ในเวลาเดียวกัน เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดในตัวเขา “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ การควบคุมของฟ้าดิน คือการปิดล้อมของฟ้าดิน เมื่อผู้แข็งแกร่งแดนอริยปราชญ์ทะลุระดับถึงขั้นสูงสุด เพราะวินาทีที่เจ้านายเข้าสู่ระดับสูงสุด ก็ต้องเดินบนเส้นทางเหนือธรรมชาติ ฟ้าดินจะใช้ทุกวิถีทาง ฆ่าเจ้านายด้วยพลังต่างๆ แค่พลังเจ้านายไม่เพียงพอให้ต้านทานฟ้าดิน หรือไม่ได้รวมโลกของตัวเองออกมา ก็จะโดนฟ้าดินฆ่าตายไม่ช้าก็เร็ว”

ลู่ฝานได้ยินคำอธิบายของไอ้เก้า ก็อึ้งไปเหมือนกัน

ขุนพลังสุดเหนือฟ้าเหรอ ตลกหรือเปล่า เขาถึงระดับสูงสุดตั้งแต่เมื่อไรกัน!

เมื่อกี้เขาเพิ่งถึงระดับอริยปราชญ์เอง คิดไม่ถึงว่าจะโดนฟ้าดินจับจ้องขนาดนี้

ลู่ฝานไม่รู้จริงๆ ว่านี่คือเรื่องดีหรือร้าย

หรือว่าฟ้าดินคิดว่าคนที่ฝึกทั้งบู๊และชี่แบบเขา ถึงจุดสูงสุดของมนุษย์แล้ว

สวบ!

แสงหนึ่งปะทะตัวลู่ฝาน

ลู่ฝานที่กำลังเหม่อลอย ไม่ทันตั้งตัวโดนลำแสงกระแทกที่หน้าอก

เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น ลู่ฝานรู้สึกชาไปทั้งตัว

นี่มันใช่พลังฟ้าดินธรรมดาๆ ที่ไหนกันล่ะ นี่มันพลังแห่งวิถีน่ากลัวที่รวมตัวถึงขั้นสูงสุดชัดๆ

แม้ลู่ฝานไม่รู้ว่านี่คือพลังอะไร แต่ถ้าพุ่งเข้ามาอีก เขาต้องบาดเจ็บสาหัสอย่างไม่ต้องสงสัย ถ้าโดนล้อมโจมตี การฆ่าเขาก็ใช่ว่าเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!

“หนี! หนี! หนี!”

ลู่ฝานตะโกนรัวๆ

ทุกคนรีบพุ่งไปข้างนอก

ลำแสงมากมายพุ่งออกจากจวนอากาศธาตุส่วนตัวของธิดาเทพแห่งไฟ และวินาทีที่พวกเขาพุ่งออกมา จวนอากาศธาตุมีเสียงแตกร้าวดังออกมา

จากนั้นลำแสงสีแดงแผดเผาทั้งจวน

เปลวไฟลุกโชน ลู่ฝานเห็นแล้วถึงกับขมวดคิ้ว

นี่ต้องเป็นเปลวเพลิงที่เหนือกว่าอาทิตย์ลุกโชน ชั้นด้านในแบ่งออกเป็นสีแดง ฟ้า ขาวและดำ แผดเผาจวนอากาศธาตุอย่างรวดเร็วเหมือนลมพายุ

เท้าลู่ฝานเพิ่งแตะพื้น เสียงฟ้าร้องโครมครามดังมาจากด้านนอกอีกแล้ว

เมื่อหันไปมอง มองผ่านกำแพงที่โดนลำแสงแทงทะลุตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ลู่ฝานเห็นเมฆอึมครึมเต็มท้องฟ้า รวมถึงเมฆดำที่กองเป็นชั้นๆ

ในเมฆดำเหล่านั้น แอบมีสีทองเล็กน้อย เหมือนฟ้าดินลืมตาขึ้นอย่างไรอย่างนั้น

กำลังทอดสายตาน่ากลัวมาทางลู่ฝาน!

แม้ด้านการต่อสู้เทียบผู้แข็งแกร่งเซียนบู๊ขั้นสูงสุดไม่ได้ แต่อย่างน้อยเซียนบู๊ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะกระตุ้นการควบคุมของฟ้าดินตลอดเวลา

หนานกงสิงทรุดลงบนพื้น การมารอบนี้ทำให้เขาเหนื่อยจนกระอักจริงๆ

หนานกงสิงเงยหน้ามองลู่ฝาน “สหายลู่ฝาน นายนี่โหดจริงๆ แดนเซียนบู๊กระตุ้นการควบคุมของฟ้าดิน ฟ้าดินคิดว่านายเป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้าแล้วหรือเปล่า”

ลู่ฝานแค่นยิ้ม “คงงั้นมั้ง แต่ถ้ามีขุนพลังสุดเหนือฟ้าที่แท้จริงมาสู้ด้วย ฉันคงทำได้แค่หนีเท่านั้น”

เย่หนานเทียนหัวเราะเบาๆ “หนีได้ก็นับว่าไม่เลวแล้ว”

ทุกคนหัวเราะออกมาพร้อมกัน

จู่ๆ ลู่ฝานมองหนานกงสิงแล้วพูดว่า “เอากระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมออกมาแล้วใช่ไหม!”

หนานกงสิงตบหน้าอกตัวเองแล้วพูดว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ของสำคัญขนาดนี้ ให้ตายยังไงฉันก็ต้องเอากลับมา มีมันอยู่ พละกำลังของเราจะกลับมาสู่จุดสูงสุด”

หวงฝู่อู่ยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้ารู้แต่แรกว่าพวกนายมาเอาอาวุธเทพที่ใช้งานได้ดีขนาดนี้ ฉันคงไม่ต้องกรอกยาให้ตัวเองเยอะขนาดนี้ สหายหนานกงส่องให้เราก่อนได้ไหม เราก็เคยโดนวิญญาณพยาบาทกัดกินเหมือนกัน”

หนานกงสิงยิ้มแล้วพูดว่า “ได้อยู่แล้ว มาสิ ทีละคนเลย!”

เริ่นหยู่และคนอื่นรีบลุกขึ้นยืน

จั่วหยุนตงเล่นดาบในมือตัวเองแล้วพูดว่า “ทุกคน พวกนายว่าพวกเทพเงินแปดทิศขาดทุนหรือเปล่า อันที่จริงคนที่โดนวิญญาณพยาบาทกัดกินเยอะสุดคือพวกเขาต่างหาก แต่พอพวกเขาไป ก็พลาดกับกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมทันที”

“นี่คือชะตาชีวิต!”

หนานกงสิงหัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้น

ลู่ฝานยกยิ้มมุมปาก เงยหน้ามองท้องฟ้าด้านนอก

“คงงั้นมั้ง!”