เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2071

“กองทัพสัตว์อสูร!”

สำนักที่ 33 ที่เขตปีศาจ เจ้าสำนักหลีซีหัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้นในหมู่บ้านปีศาจสาว

เจ้าสำนักหลีซีกับประมุขประเทศตันเซิ่ง รวมถึงไอ้อ้วนตงกำลังนั่งจิบชากันอยู่

ชาไม่ใช่ชาชั้นดีที่เจ้าสำนักหลีซีเอาออกมาจากประเทศฉิงเทียน ส่วนใหญ่ของพวกนั้นเสียหายอยู่ที่ประเทศฉิงเทียนหมดแล้ว

ในช่วงเวลาคับขัน คนรอบคอบแบบเจ้าสำนักหลีซีจะเอาของพวกนี้หนีออกมาด้วยได้ยังไง

ชาที่ทั้งสามคนดื่ม เป็นใบชาของสำนักที่ 33 ที่เขตปีศาจ

ควันลอยฟุ้ง ของชั้นดีที่มีกลิ่นหอมตามธรรมชาติ

อร่อยหรือเปล่าค่อยว่ากัน แค่ใบชานี้เป็นใบชาที่หญิงสาวของหมู่บ้านปีศาจเป็นคนเก็บเองก็มีมูลค่าสูงมากแล้ว

อีกทั้งใบชายังมีประสิทธิภาพรักษาอาการบาดเจ็บ หลังจากเจ้าสำนักหลีซีดื่มชานี้ เขาไม่ได้ไอบ่อยเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

ด้วยเหตุนี้ เวลาเพียงวันเดียว เจ้าสำนักหลีซีก็ชอบใบชาของที่นี่แล้ว

เมื่อได้ยินเจ้าสำนักหลีซีพูดเช่นนี้ ประมุขประเทศตันเซิ่งกับไอ้อ้วนตงเบิกตาโตทันที

“กองทัพสัตว์อสูรเหรอ นายบอกว่าสิ่งที่คอยสนับสนุนเราอยู่คือสัตว์อสูรเหรอ เจ้าสำนักหลีไม่ได้พูดเล่นใช่ไหม”

เห็นได้ชัดว่าประมุขประเทศตันเซิ่งไม่เชื่อถือสัตว์อสูรเลย

ครั้งก่อนตอนลู่ฝานอยู่ประเทศตันเซิ่ง ยังใช้สัตว์อสูรหลอกเขาไปรอบหนึ่ง ถ้าเขามีความทรงจำที่ดีกับพวกสัตว์อสูรก็ประหลาดแล้ว

แม้ไอ้อ้วนตงตกใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

หอฝึกสัตว์เริ่มต้นขึ้นมาด้วยสัตว์อสูร ถ้าบอกว่าท่าไม้ตายขั้นสุดยอดคือสัตว์อสูร ไอ้อ้วนตงก็ไม่แปลกใจเลยสักนิด

แต่สัตว์อสูรระดับไหนถึงขั้นที่ต้องเรียกว่ากองทัพสัตว์อสูร

แม้ไอ้อ้วนตงไม่ได้รู้จักเจ้าสำนักหลีมากขนาดนั้น แต่เขาดูออกว่าคนอย่างเจ้าสำนักหลีชอบทำอะไรเหนือความคาดหมายเสมอ อีกทั้งทรงพลานุภาพ กองทัพสัตว์อสูรที่เขาว่า ต้องไม่เหมือนกองทัพในความคิดของเขาแน่ๆ

ไอ้อ้วนตงสะกดกลั้นความอยากรู้ในใจ ไม่ได้ถามอะไรมากมาย

เรื่องที่เป็นความลับแบบนี้ ถ้าอีกฝ่ายไม่เต็มใจพูด ทางที่ดีอย่าถามซักไซ้ดีกว่า

เจ้าสำนักหลีซีฮัมเพลง ดูผ่อนคลายและสบายใจมาก

นอกหมู่บ้านปีศาจสาว

กลุ่มคนกองกันอยู่หน้าหมู่บ้าน เหล่าปีศาจสาวในหมู่บ้านปีศาจสาวกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ลอยอยู่กลางอากาศ เบิกตามองอย่างสงสัย

กระจกแวววาวบานหนึ่งวางอยู่หน้าหมู่บ้าน ในสำนักที่ 33 เต็มไปด้วยแสงสว่าง กระจกที่มีพลังขนาดนี้คงมีแค่อย่างเดียว นั่นก็คือกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรม

พวกลู่ฝานยืนอยู่ข้างกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรม มองพวกศิษย์ของหอฝึกสัตว์ รวมถึงพวกผู้แข็งแกร่งที่ไม่ได้ตามพวกเทพเงินแปดทิศไป ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เต็มไปด้วยความกระปรี้กระเปร่า หนานกงสิงควบคุมกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมแล้วพูดเสียงดังว่า “พวกผู้แข็งแกร่งที่โดนวิญญาณพยาบาทโจมตีลุกออกมาให้หมด! จะได้กำจัดปัญหาให้พวกนายทีเดียว เราจะได้กลับสู่สภาวะแข็งแกร่งที่สุดอีกครั้ง!”

กลุ่มคนด้านล่างฮึกเหิม คนจำนวนไม่น้อยกำลังปรบมือเสียงดัง

หนานกงสิงใส่พลังเข้าไปในกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรม แสงส่องลงมาบนพื้น คนที่โดนกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมส่องล้วนมีควันขาวลอยออกมาบนตัว

“สบายสุดๆ! ครั้งนี้ฉันสบายตัวแล้ว กระจกบานนี้เป็นของดีจริงๆ!”

“พระเจ้า คิดไม่ถึงว่าในตัวฉันมีวิญญาณพยาบาทเยอะขนาดนี้ ฉันรู้สึกเหมือนตัวจะไหม้แล้ว!”

สยบเธอจนอยู่หมัดแล้วให้ไอ้เก้าจัดการ

เซียนบู๊ผู้ยิ่งใหญ่ อีกทั้งยังมีธาตุไฟตั้งแต่เกิด ผู้แข็งแกร่งตำแหน่งเจ้าสำนักสาขาของผู้ฝึกชั่วร้าย ตอนนี้กลับอยู่ภายใต้การควบคุมของไอ้เก้า เธอทำได้แค่มอบพลังออกมาให้เท่านั้น

ไม่ใช่แค่นั้น ไอ้เก้าทำไปแล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ธาตุไฟตั้งแต่เกิดแบบนี้ อีกทั้งยังถูกเรียกว่าธิดาเทพด้วย มีโอกาสเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นทูตแห่งเทพกลับชาติมาเกิด แต่ความทรงจำเดิมหายไปแล้ว เจ้านายสามารถเอาพลังของเธอมากลั่นมุกเวิ้งว้างของเจ้านายได้ พยายามทำให้มุกเวิ้งว้างของเจ้านายกลายเป็นมุกไฟแห่งวิถีอย่างแท้จริง ไม่แน่ในอนาคตอาจแข็งแกร่งเหมือนมุกหกเต๋าหุ้นตุ้นก็ได้!”

ลู่ฝานได้ยินแล้วหัวเราะเบาๆ เขาไม่สนใจความคิดเพ้อฝันแบบนี้หรอก

แค่ไอ้เก้าควบคุมธิดาเทพแห่งไฟได้ก็พอแล้ว ส่วนจะให้ธิดาเทพแห่งไฟทำอะไร ลู่ฝานไม่อยากไปยุ่งหรอก หากวันไหนธิดาเทพแห่งไฟหมดประโยชน์แล้ว เขาฆ่าทิ้งแน่นอน

“หายใจเข้า หายใจออก วิถีซ่อนอยู่ในตัว ปล่อยชี่ออกไป เต๋าอันยิ่งใหญ่เข้าไปในฟ้าดิน สลัดความสุขและความเศร้า จิตใจเป็นธรรมชาติ”

ลู่ฝานท่องความรู้ที่เขามีต่อเต๋าอันยิ่งใหญ่ออกมาเบาๆ พลังในตัวพลุ่งพล่าน ลมหายใจของลู่ฝานไม่ค่อยสม่ำเสมอ

บนท้องฟ้า เมฆดำลอยอยู่บนหัวลู่ฝานตลอด ไม่ว่าเขาเดินไปไหน เมฆดำนี้ก็ตามเขาไปด้วย รอวันไหนที่ลู่ฝานควบคุมพลังตัวเองไม่ได้ มันต้องโจมตีออกมาอย่างแน่นอน

ลู่ฝานพยายามใช้เวลาทั้งหมดทำให้พละกำลังตัวเองมั่นคง

เขาเพิ่งทะลุระดับแดนฟ้าดิน ตอนนี้ต้องใช้เวลาทำความคุ้นเคยกับพลังของตัวเองสักนิด

แต่จู่ๆ ท้องฟ้ามืดลงกะทันหัน

ฟ้าครามเมฆขาว ดวงอาทิตย์สดใสและสายลมเย็นหายไปหมดแล้ว

แอบเห็นเงาดำของคนร่วงลงมาจากท้องฟ้า

พวกเริ่นหยู่หันไปมอง มองเพียงแวบเดียวแล้วส่ายหน้าพูดว่า “ให้ตายเถอะ พวกผู้ฝึกชั่วร้ายตามมาอีกแล้ว”