เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2077

เหมือนแสงตรงที่ที่ลู่ฝานกับราชาปีศาจผู้ปราบมังกรสู้กันหายไปจนหมด

ปราณกระบี่ฟันมิติจนแตกสลาย ฟันเขตวิถีจนแตกสลาย และฟันแสงสว่างทั้งหมดจนแตกสลาย

พลังน่ากลัวที่เหลือจากการต่อสู้ แผ่ซ่านออกมาจากจุดที่ลู่ฝานกับราชาปีศาจผู้ปราบมังกรสู้กัน พวกผู้ฝึกชั่วร้ายที่อยู่ใกล้สุดโดนพลังน่ากลัวฆ่าตายเป็นแถบเพราะหลบไม่ทัน

ประมุขประเทศตันเซิ่งยกมือขึ้นเหวี่ยง แสงแห่งพลังชีวิตสว่างขึ้นบนตัวผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ ผู้ฝึกชั่วร้ายที่อยู่ภายในรัศมีห้าลี้ล้มลงพื้นจนหมด

ลมแรงพัดเสื้อผ้าของประมุขประเทศตันเซิ่ง สัมผัสกับพลังด้านใน สีหน้าของประมุขประเทศตันเซิ่งประหลาดเล็กน้อย

นี่ยังใช่เซียนบู๊หรือเปล่า อริยปราชญ์สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้เหรอ

พลานุภาพของชุดท่าไม้ตายของลู่ฝาน แทบจะเท่ากับการโจมตีสุดกำลังของขุนพลังสุดเหนือฟ้าแล้ว

อยู่ระดับเซียนบู๊ก็สามารถแสดงพละกำลังน่ากลัวแบบนี้ออกมาได้แล้ว

แล้วถ้าลู่ฝานก้าวสู่ขีดสุดจะเป็นยังไงล่ะ

เมื่อคิดถึงจุดนี้ จู่ๆ เงาใครคนหนึ่งผุดขึ้นในหัวประมุขประเทศตันเซิ่งโดยไม่รู้ตัว

กำปั้นสะท้านจตุรทิศ เท้าสะเทือนขุนเขาวารี ควบคุมใต้หล้าด้วยมือเดียว กำปั้นทำลายผู้ฝึกชั่วร้าย

“เทพบู๊เสินเซียว! เหอะๆ!”

ประมุขประเทศตันเซิ่งหัวเราะเบาๆ จากนั้นส่ายหน้าพูดว่า “คิดไม่ถึงว่าฉันจะเห็นเงาของเขาบนตัวลู่ฝาน”

อีกด้านหนึ่ง หลังจากไอ้อ้วนตงหลบการโจมตีของผู้ฝึกชั่วร้าย เขาปล่อยเขตวิถีออกมา พลังสีฟ้าแผ่ซ่านออกไป ไอ้อ้วนตงยื่นมือตัวเองออกมา

“พลังความเป็นความตายวนเวียน หมุนเก้าครั้งเบิกฟ้าดิน!”

กดฝ่ามือลง ผู้ฝึกชั่วร้ายนับไม่ถ้วนกลายเป็นโจ๊ก

ฟ้าดินสะเทือน ขุนเขาวารีส่งเสียงโครมคราม พื้นดินแตกกระจุย

แม้แต่ลู่ฝานก็ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วพลังความเป็นความตายวนเวียน เป็นวิชาแข็งแกร่งวิชาหนึ่งของสำนักจิ่วเซียว ต่อมาหลังจากสำนักจิ่วเซียวแบ่งสายเลือดออกเป็นจิ่วเซียวกับเสินหวง วิชาชุดนี้จึงอยู่กับสายเลือดเสินหวง

ถือว่าไอ้อ้วนตงเป็นผู้รวบรวมวิชานี้ เมื่อเขาโจมตีออกมา จึงใช้ท่าที่แข็งแกร่งที่สุดของพลังความเป็นความตายวนเวียนออกมา

ฝุ่นมากมายใต้เท้า ไอ้อ้วนตงค่อยๆ ดึงมือกลับมา

ไอ้อ้วนตงหันไปมองทางลู่ฝาน

เมื่อกี้ไอ้อ้วนตงเห็นพลังความเป็นความตายวนเวียนที่ลู่ฝานใช้ออกมา

เป็นแค่ท่าที่หกเท่านั้น แต่พลานุภาพเหนือกว่าพลังความเป็นความตายวนเวียนท่าที่เจ็ดแล้ว พลานุภาพถึงขั้นท่าที่แปดแล้ว

นี่ทำให้ไอ้อ้วนตงรู้สึกตะลึงและตื่นเต้น

บางทีลู่ฝานอาจเป็นคนที่ทำให้สำนักจิ่วเซียวลุกขึ้นมาอีกครั้งก็ได้!

พลังที่เหลือยังคงสั่นสะเทือนออกไปไกล แต่ตอนนี้มีพลังใหม่ที่เหลือจากการต่อสู้แผ่ซ่านออกมาจากจุดที่ลู่ฝานกับราชาปีศาจผู้ปราบมังกรสู้กันอีกแล้ว

ทั้งสองคนที่โดนปราณกระบี่ปกคลุมไว้ ปรากฏตัวในสายตาทุกคนอีกครั้ง

เหมือนราชาปีศาจผู้ปราบมังกรไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร แต่บนตัวลู่ฝานกลับเต็มไปด้วยรอยแผลน่ากลัว

แต่ดวงตาของลู่ฝานยังดุดันเหมือนเดิม พลังบนตัวไม่ลดลงสักนิด

ใช้วิชากับวิชากระบี่ออกมาอย่างต่อเนื่อง ไม่สามารถทำให้ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรซัดเขาจนพินาศได้!

“ใช่ไม่เคยเจอเซียนบู๊ที่รับมือยากแบบนายเลย!”

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรกัดฟันพูดออกมา

เห็นได้ชัดว่าเขาโมโหวิธีการโจมตีที่งุนงงของลู่ฝาน

ทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ลู่ฝาน เตรียมจะโจมตีลู่ฝานให้เละ ลู่ฝานมักใช้วิชาที่เขาคาดไม่ถึงระงับเขาไว้ หรือไม่ก็สลัดกระบวนท่าของเขาไปอีกด้าน

ลู่ฝานใช้พลังเฉียนคุนบ้าง ใช้พลังหยินหยางบ้าง เขาโจมตีจนตาเป็นประกาย มีความสุขมาก

เขาไม่ได้หวาดกลัวและตึงเครียดที่เซียนบู๊ต้องสู้กับขุนพลังสุดเหนือฟ้า มีเพียงจิตใจแห่งการต่อสู้กับวิธีต่อสู้สุดมหัศจรรย์มากมาย

“รวมค่าย ทำลายชี่ กระบี่แปรเปลี่ยนเป็นมังกรเลื้อย!”

ค่ายกลพุ่งขึ้นมา วิชาควบคุมฟ้าโจมตีออกไป กระบี่หนักไร้คมก็ตามไปฆ่าด้วย

วิญญาณพยาบาทนับหมื่นนับพันร้องโหยหวน ผู้ฝึกชั่วร้ายด้านในส่งเสียงตะโกนเป็นระยะ ขวางทางประมุขประเทศตันเซิ่งกับไอ้อ้วนตงทั้งบนล่างซ้ายขวา

“ให้ตายเถอะ!”

“มาเพราะเตรียมการไว้แล้วนี่เอง!”

สีหน้าประมุขประเทศตันเซิ่งเคร่งขรึม เหมือนสถานการณ์จะแย่ลงมาก

พวกเขาปกป้องลู่ฝานมาตั้งนาน ถ้าตอนนี้ลู่ฝานโดนผู้ฝึกชั่วร้ายฆ่าตาย งั้นก็แสดงว่าการแตกหักกับเทพเงินแปดทิศและอริยบุคคลแห่งจักรวาลก่อนหน้านี้ก็เปล่าประโยชน์สิ

ถ้าอย่างนั้นความลับของการฝึกทั้งบู๊และชี่ก็จะกลายเป็นตำนานอีก

พวกเขาไม่อยากเห็นเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น แต่สถานการณ์ตรงหน้ากลับแย่มาก

ประมุขประเทศตันเซิ่งกับไอ้อ้วนตงแอบกัดฟันกรอด

ปัง!

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรร่วงลงมาข้างตัวลู่ฝาน ฝ่าเท้าพุ่งไปหาหัวของลู่ฝาน

แต่ขณะนั้นลู่ฝานฝืนพลิกตัวหลบทั้งๆ ที่ร่างกายบาดเจ็บสาหัส

จากนั้นลู่ฝานสะกดกลั้นความเจ็บปวด กรอกยากินไปหนึ่งขวด

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรหัวเราะพรืด “กินยาเหรอ กินยาตอนนี้ก็ช่วยอะไรนายไม่ได้แล้ว! เลิกต่อต้าน บอกความลับนายมาดีๆ เถอะ ฉันอาจไว้ชีวิตนายก็ได้!”

ลู่ฝานกลืนยาแล้วฉีกยิ้ม “เชื่อนายก็โง่แล้ว จะให้ฉันยอมแพ้ แม้แต่เฟิงเทียนก็ยังทำไม่ได้ นายเป็นใครไม่ทราบ”

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรง้างหมัดขึ้นแล้วพูดว่า “งั้นนายก็ตายซะเถอะ ฉันไม่ชอบพูดไร้สาระ!”

เมื่อพูดจบ ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรซัดหมัดไปทางลู่ฝาน

เกิดเสียงดังตูม!

ลู่ฝานโดนซัดจนล้มลงพื้นอีกครั้ง ครั้งนี้บนตัวลู่ฝานมีรอยยุบน่ากลัว

แต่ลู่ฝานกลับลุกขึ้นช้าๆ กุมหน้าอกแล้วพูดว่า “ยังแรงไม่พอ!”