เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2078

เลือดสดไหลนอง แต่รอยยิ้มบนหน้าลู่ฝานไม่หายไปเลย

เยาะเย้ยชัดๆ รอยยิ้มบนใบหน้าราชาปีศาจผู้ปราบมังกรหายไป ถูกแทนที่ด้วยความโกรธที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

คนอ่อนแอเยาะเย้ยผู้แข็งแกร่ง เป็นการกระทำที่รนหาที่ตายชัดๆ

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรพูดเสียงดังว่า “รู้หรือเปล่าว่าฉันเกลียดคนที่ใกล้ตายแล้วยังปากแข็งแบบนายที่สุด แต่ฆ่าคนอย่างนายก็รู้สึกไม่เลวเหมือนกัน!”

เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรจับลู่ฝานขึ้นมา

ออร่าปีศาจน่ากลัวผ่านฝ่ามือของราชาปีศาจผู้ปราบมังกรเข้ามาทั่วตัวลู่ฝาน ทำลายปราณชี่ที่มีอยู่ไม่มากในตัวลู่ฝาน ควบคุมพลังเต๋าอันยิ่งใหญ่ทั้งหมดที่ลู่ฝานสามารถใช้ได้

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรใช้แรงที่ฝ่ามือ เหมือนจะบีบลู่ฝานให้ตาย

สำหรับผู้แข็งแกร่งแบบเขา ร่างอมตะหรือร่างห้าธาตุไม่มีค่าอะไรเลย

ออร่าปีศาจของราชาปีศาจผู้ปราบมังกร สามารถทำลายทุกอย่างของลู่ฝานได้อย่างงดงามโดยไม่เหลือแม้แต่ซาก!

แต่ขณะนั้นเสียงหัวเราะของลู่ฝานดังขึ้นอีกครั้ง

“ราชาปีศาจผู้ปราบมังกร แม้ร่างกายของนายแข็งแกร่ง แต่คนกลับโง่มาก!”

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรขมวดคิ้วพูดว่า “นายพูดอะไร”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันว่านายโง่ไง ระยะห่างแบบนี้นายจะตายอย่างน่าเวทนามาก วิญญาณกะพริบ!”

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรยังไม่ทันตั้งตัว ก็รู้สึกเหมือนมีกระบี่อันแหลมคมเล่มหนึ่งแทงเข้ามาในหัวสมองเขา ฟันจนวิญญาณเขาเปิดออก

สั่นไปทั้งตัว ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรส่งเสียงโอดโอย ถอยไปด้านหลังหลายก้าว แววตาดูเหม่อลอย

ยิ่งเป็นคนที่ร่างกายแข็งแกร่ง วิญญาณก็จะยิ่งอ่อนแอ

นี่คือสัจธรรมที่ลู่ฝานหาเจอด้วยตัวเอง เขาเหลือพลังวิญญาณของตัวเองเอาไว้ตลอด เพื่อการโจมตีอันงดงามเช่นนี้

รับมือสุดยอดฝีมือ สุดยอดผู้แข็งแกร่งอย่างราชาปีศาจผู้ปราบมังกร เขามีโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

เขาต้องคว้าโอกาสอันงดงามครั้งนี้ไว้ ไม่งั้นคงไม่รู้ว่ากระบวนท่าของเขาจะโจมตีโดนหรือเปล่า

ลู่ฝานไม่เชื่อว่าขุนพลังสุดเหนือฟ้าจะไม่มีวิธีรับมือการโจมตีของวิญญาณ!

มีเพียงการลอบโจมตีตอนนี้ อาจมีโอกาสทำให้ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรบาดเจ็บได้

แผนของลู่ฝานสำเร็จแล้ว ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรโดนการโจมตีของเขาเต็มๆ

วิญญาณในหัวสมอง เกือบโดนวิญญาณกะพริบของลู่ฝานฟันจนเป็นเสี่ยงๆ

ลู่ฝานก็กระอักเลือดออกมา สิ่งที่แย่ที่สุดของการโจมตีวิญญาณคือถ้าวิญญาณของอีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก เมื่อเราโจมตีอีกฝ่าย วิญญาณของตัวเองก็จะเสียหายด้วย เว้นเสียแต่วิญญาณของทั้งสองฝ่ายจะแตกต่างกันมาก ไม่งั้นถึงโจมตีศัตรูได้ ตัวเราเองก็เสียหายไม่น้อยเหมือนกัน

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรปล่อยมือแล้ว ลู่ฝานเห็นว่าได้โอกาส ไม่สนว่ากระดูกบนตัวหักไปกี่ซี่ เขาพุ่งไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว

ผู้ฝึกชั่วร้ายนับไม่ถ้วนบนท้องฟ้าพุ่งลงมาทันที

พวกเขาเห็นราชาปีศาจผู้ปราบมังกรโดนลู่ฝานลอบโจมตี ตอนแรกอึ้งไปก่อน จากนั้นจะช่วยราชาปีศาจผู้ปราบมังกรกำจัดลู่ฝานทิ้ง

สำหรับลู่ฝาน พิธีการสู้แบบตัวต่อตัว ศักดิ์ศรีของผู้แข็งแกร่งอะไรนั่นเป็นเรื่องรอง

ทำภารกิจให้สำเร็จคือเป้าหมายหลัก!

บาดแผลบนตัวลู่ฝานสมานกันอย่างรวดเร็ว แขนขวากลับมาขยับได้เป็นอันดับแรก

กำกระบี่หนักไร้คมไว้แน่น มองพวกผู้ฝึกชั่วร้ายที่พุ่งเข้ามา ลู่ฝานเหวี่ยงมือทันที

พลังเฉียนคุนกับพลังหยินหยางหมุนเป็นเกลียวบนกระบี่หนักไร้คม พลังน่ากลัวกวาดออกไป

น่าเสียดายที่ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรไม่มีทางให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

ดวงตาสองข้างของเขาค่อยๆ กลับมามีชีวิตชีวา นัยน์ตายังเต็มไปด้วยความโมโหด้วย

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรมองลู่ฝานแล้วพูดว่า “วิชาดี แผนดี คิดไม่ถึงว่านายรู้วิชาของผู้ฝึกชั่วร้ายด้วย ใช้วิชาดับวิญญาณได้ดีมาก!”

ลู่ฝานขี้เกียจอธิบายให้เขาฟังว่าไม่ใช่วิชาดับวิญญาณ แต่เป็นวิถีวิญญาณที่เก่งกาจกว่าวิชาดับวิญญาณ

ลู่ฝานง้างมือขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันนึกว่าทำอะไรนายไม่ได้จริงๆ เสียอีก ดูเหมือนตอนนี้นายก็บาดเจ็บได้เหมือนกัน!”

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรบิดคอไปมา จากนั้นหักข้อนิ้วตัวเองจนเกิดเสียงดังกรอบ

“ยินดีด้วยลู่ฝาน นายทำให้ฉันโมโหแล้วจริงๆ วันนี้ฉันไม่ได้แค่ฆ่านายทิ้ง ฉันจะทรมานนายด้วย ฉันจะฟังเสียงร้องโหยหวนของนายเหมือนเสียงเชือดหมู จะดูนายพูดอ้อนวอนฉันไม่หยุด บอกให้ฉันฆ่านายทิ้ง จะได้คลายความโมโหของฉันในวันนี้ได้!”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องวุ่นวายขนาดนั้นหรอก นายซัดหมัดโจมตีฉันก็พอแล้ว นายไม่รู้เหรอว่าปกติผู้ฝึกชั่วร้ายที่พูดมากจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันแล้วก็ตายอย่างน่าเวทนา”

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรพูดอย่างเย็นชาว่า “นายคิดว่านี่คือนิทานเหรอ ลู่ฝาน ความจริงโหดร้ายเสมอ นายไม่เคยได้ยินประโยคนี้เหรอ ตอนนี้นายคิดวิธีตายของตัวเองได้แล้ว!”

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรพูดพลางเดินเข้ามาหาลู่ฝานทีละก้าว

สองสามก้าวก่อนหน้านี้ดูโงนเงนอย่างเห็นได้ชัด วิญญาณยังไม่ฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ แต่พอมาช่วงหลังก็เริ่มเร็วและมั่นคงขึ้น

ลู่ฝานกัดฟัน เงยหน้ามองฟ้าแล้วพึมพำว่า “เจ้าสำนักหลี พวกนายยังจัดการไม่เสร็จหรือไง!”

ตอนนี้นอกอากาศเวิ้งว้าง

เจ้าสำนักหลีมองรอบๆ แล้วพยักหน้าพูดว่า “ไม่เลว งั้นที่นี่แหละ หนานกงสิง นายเอากระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมออกมาได้แล้ว!”

เมื่อหนานกงสิงได้ยินก็เอากระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมออกมา จากนั้นถามว่า “ต่อไปพวกเราทุกคนใส่พลังเข้าไปข้างในเหรอ ไม่น่าจะได้นะ ฉันไม่รู้ว่ากระจกจะรับไหวหรือเปล่า!”

เจ้าสำนักหลียิ้มแล้วพูดว่า “วางใจเถอะ เราไม่ต้องลงมือเองหรอก”