เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2081

แสงส่องสว่าง ถึงแม้เป็นอาทิตย์ร้อนแรงในวันที่ฟ้าปลอดโปร่ง ก็ยังไม่เคยสว่างไสวเหมือนวันนี้

พลังน่ากลัวกลายเป็นลำแสงขนาดใหญ่ร่วงลงมาในเขตปีศาจ จากนั้นหมุนวนเป็นเกลียวออกไปเป็นวงกว้าง

“อ๊าก! อ๊าก!”

“ช่วยด้วย!”

“นี่มันอะไรกัน”

ในเขตปีศาจ พวกผู้ฝึกชั่วร้ายที่โดนแสงสีขาวส่องตัว ถูกเผาไหม้ทันที

ออร่าปีศาจในตัวพวกเขาโดนกวาดไปจนเกลี้ยง ร่างกายพังทลาย ถ้าไม่กลายเป็นเถ้าก็กลายเป็นลูกไฟ หายไปอย่างไร้ร่องรอยหลังจากเผาไหม้

ลมเมฆสงบ ฟ้าดินไม่เคลื่อนไหว

มีเพียงแสงนี้ส่องสว่างทั่วฟ้า

ลำแสงเชื่อมกับฟ้าดิน ดูเหมือนภาพจำลองของเสาประเทศฉิงเทียน

นี่เหมือนการแก้แค้นของประเทศฉิงเทียน ผู้ฝึกชั่วร้ายนับไม่ถ้วนตายไปท่ามกลางเสียงร้องโหยหวน

“ลู่ฝาน นายตายซะ......”

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรที่เหยียบลู่ฝานอยู่ เตรียมโจมตีครั้งสุดท้ายใส่ลู่ฝาน

ลู่ฝานสั่นไปทั้งตัว ไม่มีปราณชี่บนตัวแล้ว เห็นได้ชัดว่าพลังหมดแล้ว

สู้กับขุนพลังสุดเหนือฟ้าได้นานขนาดนี้ ควรค่าแก่การภูมิใจแล้ว แต่ถ้าโดนฆ่าตายก็เปล่าประโยชน์

ลู่ฝานโดนเหยียบจนจมดิน ร่างกายพังทลายหลายต่อหลายครั้ง แต่พลังชีวิตอันเต็มเปี่ยมของเขาไม่มีวันตาย

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรไม่เคยเจอคนที่รับมือยากขนาดนี้มาก่อน

ถ้าต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งที่วิทยายุทธเท่ากับตัวเองจนอยู่ในสภาพแบบนี้ ยังพอรับได้หน่อย

แต่ระดับแดนของลู่ฝานกับราชาปีศาจผู้ปราบมังกรต่างกันราวฟ้ากับเหว

แต่ยังสู้กันจนอยู่ในสภาพแบบนี้ ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรโมโหจนแทบบ้า เขากัดฟันกรอด!

ตะโกนเสียงดังออกมา แต่ยังไม่ทันพูดจบ

แสงหนึ่งร่วงจากฟ้าลงมาบนตัวราชาปีศาจผู้ปราบมังกร

ไม่รู้ว่าแสงร่วงลงมาเป๊ะเกิน หรือว่าตัวของราชาปีศาจผู้ปราบมังกรใหญ่เกินไปหลังจากเขากลายร่าง เขาโดนลำแสงยิงใส่หัวมังกรแบบเป๊ะๆ เริ่มมีควันขาวน่ากลัวพวยพุ่งออกมาจากร่างกาย

“โฮก!”

เสียงร้องโอดโอยอย่างเจ็บปวดดังขึ้น

เวลาเพียงไม่นาน ตัวของราชาปีศาจผู้ปราบมังกรหดเล็กลงสิบเท่า

ควันขาวน่ากลัวแทบจะทำให้ภายในรัศมีร้อยลี้รอบๆ กลายเป็นทะเลหมอก

ลู่ฝานใช้โอกาสนี้หนีออกมาจากใต้เท้าของราชาปีศาจผู้ปราบมังกร

เห็นราชาปีศาจผู้ปราบมังกรดิ้นรนอย่างทรมานอยู่ในลำแสง ลู่ฝานสูดหายใจลึก ฝืนยกกระบี่หนักไร้คมของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง

พลังของกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมไม่ธรรมดาจริงๆ

แม้ลู่ฝานเคยเห็นกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมสังหารผู้ฝึกชั่วร้ายไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่วันนี้ได้เห็นอีกครั้ง เขามีความรู้สึกที่ต่างออกไปอีกแล้ว

แม้แต่ผู้แข็งแกร่งอย่างราชาปีศาจผู้ปราบมังกร ยังดูทรมานมากเมื่ออยู่ภายใต้กระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรม

จินตนาการได้เลยว่าผู้ฝึกชั่วร้ายคนอื่นจะตายเร็วขนาดไหน

ลู่ฝานจ้องราชาปีศาจผู้ปราบมังกรเขม็ง ถ้าบอกว่าอยากฆ่าราชาปีศาจผู้ปราบมังกร งั้นตอนนี้คงเป็นโอกาสดีที่สุดแล้วล่ะ

หายใจเข้า หายใจออก

ลู่ฝานยัดยาใส่ปากเหมือนของฟรี

เขาต้องฟื้นฟูพลังตัวเองกลับมาให้เร็วที่สุด ฟื้นฟูได้แค่ไหนก็แค่นั้น ตอนนี้เขาต้องต่อสู้เต็มกำลัง ดูว่าจะฆ่าราชาปีศาจผู้ปราบมังกรได้หรือเปล่า

ตอนนี้พลังการฟื้นฟูอันแข็งแกร่งของลู่ฝานแสดงประสิทธิภาพออกมาอย่างเต็มที่

“ไอ้เลว ไอ้พวกเลวสำนักที่ 33 พวกนายทำเรื่องแบบนี้!”

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรโมโหสุดขีด น้ำเสียงแทบขาดใจ

เขารู้สาเหตุแล้ว ถ้าสำนักที่ 33 ไม่แอบเอาของพวกนี้ มันน่าจะอยู่ที่จิตใจเต๋าสำนักมาร หรือไม่ก็โดนทำลายไปพร้อมกับประเทศฉิงเทียน

ความคิดของราชาปีศาจผู้ปราบมังกรในตอนนี้คือหลังจากเสร็จเรื่องนี้ เขาคงจะไปหาเจ้าสำนักที่ 33 แล้วบีบของเธอจนตาย

ร่างกายหดเล็กลงเรื่อยๆ ในที่สุดตัวของราชาปีศาจผู้ปราบมังกรก็ไม่ได้เป็นมังกรใหญ่ยักษ์เหมือนภูเขาอีกแล้ว เขากลับมาเป็นร่างมนุษย์เหมือนเดิม

จากนั้นเขาจะหนีออกจากลำแสง

เมื่อลู่ฝานเห็นการกระทำของเขาก็พุ่งเข้าไปทันที

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรก้าวได้เพียงก้าวเดียว กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานปรากฏตรงหน้าเขา

ชิ้ง!

ตอนนี้ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรโดนกระบี่ของลู่ฝานฟันจนถอยไปสามก้าว

ใบหน้าบิดเบี้ยว นัยน์ตาราชาปีศาจผู้ปราบมังกรเต็มไปด้วยความอาฆาตมากมาย เขาแผดเสียงใส่ลู่ฝานว่า “ทำไมนายถึงยังไม่ตาย นายรู้วิชาของผู้ฝึกชั่วร้าย ทำไมนายถึงไม่ตาย!”

ลู่ฝานควงกระบี่แล้วยื่นมือออกมา ปาดเลือดบนหน้าตัวเองออกเบาๆ แล้วพูดอย่างราบเรียบ “เพราะฉันไม่ใช่ผู้ฝึกชั่วร้ายยังไงล่ะ ฉันเป็นคนฆ่าผู้ฝึกชั่วร้ายต่างหาก”

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรแผดเสียงแล้วพุ่งเข้ามาหาลู่ฝาน ควันขาวบนตัวยังลอยไปรอบๆ

พรวด! พรวด!

นิ้วมือราชาปีศาจผู้ปราบมังกรแทงทะลุไหล่ลู่ฝาน

กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานก็ฟันลงบนเอวของราชาปีศาจผู้ปราบมังกรจนเกิดแผลขนาดใหญ่

ออร่าปีศาจที่ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรใส่เข้ามาในตัวลู่ฝาน โดนแสงสีขาวขับออกมาทันที

ส่วนปราณชี่ของลู่ฝานกลับระเบิดจนราชาปีศาจผู้ปราบมังกรถอยหลังเป็นสิบก้าว

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “อืม แบบนี้สิถึงจะยุติธรรมหน่อย!”