เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2092

ลู่ฝานไม่พูดอะไรสักคำ มองคนพวกนี้ลุกขึ้นเดินออกไปด้านนอกอย่างเงียบๆ

เจ้าสำนักหลีซีลืมตาช้าๆ ยกยิ้มมุมปากเบาๆ คนประเทศเล็กๆ พวกนี้ช่างไร้เดียงสาจริงๆ

พวกเขาคิดว่าอาศัยวิธียั่วยุง่ายๆ แบบนี้ หลอกล่อให้ลู่ฝานพูดข้อมูลที่ต้องการออกมาได้ โดยไม่ต้องเสียอะไรเลย

วิธีง่ายๆ แบบนี้ใช้กับวัยรุ่นเลือดร้อน ไม่เจนโลกได้

แต่เมื่อเจอกับคนที่ประสบการณ์มากมายแบบลู่ฝาน คนที่โดดเด่นเหนือใครไม่ว่าด้านวิทยายุทธหรือจิตใจ

วิธีการพวกนี้ดูน่าขำมาก

เจ้าสำนักหลีซีเกือบหัวเราะออกมา

ผู้อาวุโสพาทุกคนเดินมาถึงหน้าประตู พบว่าลู่ฝานไม่มีท่าทีว่าจะเรียกพวกเขากลับไป

ลู่ฝานค่อยๆ รวมลมเป็นแก้ว กวักมือเอาน้ำใส่แก้วแล้วหมุนเบาๆ

ลู่ฝานใส่ใบชาของประเทศเฟิ่งหยุนลงไปข้างในเล็กน้อย น้ำชาชั้นดีเตรียมเสร็จเรียบร้อย

ลู่ฝานจิบเบาๆ แล้วมองพวกผู้อาวุโสด้วยรอยยิ้ม

เขาจะดูสิว่าคนพวกนี้จะไปจริงๆ หรือเปล่า

คิดว่าถ้าไม่ใช่คนโง่ คงไม่ทำให้ตัวเองมาเสียเที่ยวเพราะคำพูดไม่กี่ประโยคหรอก

กว่าเทวทูตพวกนี้จะมาถึงไม่ใช่ง่ายๆ ยังไม่ทันได้อะไรกลับไปเลย

ยังไม่ทันได้สร้างพันธสัญญา ลู่ฝานยังไม่ให้ข้อมูลที่ต้องการด้วย

พวกเขากลับไปแบบนี้ ถ้าไม่โดนประมุขของประเทศพวกเขาด่าก็คงแปลกแล้วล่ะ

ผู้อาวุโสหยุดลงหน้าประตู เขาคิดไม่ถึงเลยว่าลู่ฝานจะไม่รั้งพวกเขาไว้

ผู้อาวุโสเพิ่งเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ครั้งแรก

วิธียั่วยุไม่สำเร็จ ตอนนี้ลู่ฝานไม่เหมือนเด็กอายุ 20 กว่าปีที่ยังไม่มีความเป็นผู้ใหญ่เลย

เขาเหมือนจิ้งจอกน้อยที่จะกลายเป็นจิ้งจอกเฒ่าในอนาคตชัดๆ

เห็นพวกผู้อาวุโสหยุดอยู่ที่หน้าประตูนานแล้ว สีหน้าเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก เมื่อเห็นว่าสีหน้ากำลังจะกลายเป็นสีดำอึมครึม ในที่สุดลู่ฝานพูดออกมาว่า

“ล้อเล่นพอหรือยัง ถ้าล้อเล่นพอแล้วเรามาคุยเรื่องสำคัญกันดีกว่า ทุกคนกลับมานั่งเถอะ ถ้าพวกนายยืนหน้าประตูเราจะคุยกันไม่ได้นะ!”

พวกผู้อาวุโสสีหน้าอึมครึม แต่ก็กลับมานั่ง

ผู้อาวุโสพูดเสียงกังวานว่า “ลู่ฝาน เมื่อกี้นายล่วงเกินหลายประเทศมาก นี่ไม่ใช่เรื่องดีนะ!”

ลู่ฝานพยักหน้า “ฉันรู้ เพราะฉะนั้นฉันจะพูดให้ชัดเจนสักหน่อย ถ้าทุกคนยังไม่ได้ร่วมเป็นพันธมิตรกัน ฉันไม่มีทางแบ่งปันข้อมูลให้ สิ่งที่เกี่ยวข้องภายในเยอะกว่าที่พวกนายคิด”

เทวทูตไว้เคราแพะ ดูอ้วนนิดหน่อยพูดขึ้นมาว่า “เซียนบู๊ลู่ เราเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก ทั้งสองฝ่ายยังขาดความเชื่อใจกัน เราเข้าใจที่นายทำแบบนี้ แต่นายควรทำอะไรให้เราเชื่อในนายสักหน่อย แล้วเจ้าสำนักหลีไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอ”

เจ้าสำนักหลีชี้ลู่ฝานแล้วพูดว่า “เรื่องครั้งนี้เขามีอำนาจรับผิดชอบทั้งหมด ฉันแค่ดูอยู่ข้างๆ เท่านั้น แต่ฉันบอกเทวทูตทุกคนได้เลยว่าฉันเชื่อใจลู่ฝานเต็มร้อย ไม่รู้ว่าข้อมูลของฉันจะมีประโยชน์กับพวกนายหรือเปล่า” คำพูดของเจ้าสำนักหลีซี ทำให้พวกเทวทูตครุ่นคิดทันที

ผู้อาวุโสพูดว่า “งั้นเหรอ เซียนบู๊ลู่ ฉันอยากเชื่อคำพูดนายมาก แต่ฉันไม่รู้จะเชื่อนายยังไงดี เอางี้แล้วกัน เริ่มจากง่ายๆ เลย เซียนบู๊ลู่ นายเป็นคนที่ฝึกทั้งบู๊และชี่ในตำนาน แสดงวิชาที่ฝึกทั้งบู๊และชี่ออกมาให้เราเห็นคงไม่ใช่ปัญหาใช่ไหม! ฉันมีสิ่งที่สามารถทดสอบขุนพลังสุดเหนือฟ้าทั่วไปได้ ถ้านายไม่ได้หลอกเราจริง งั้นลองดูสักครั้งเป็นไง”

พูดจบ ผู้อาวุโสเอาของที่ดูประณีตงดงามออกมา

เหมือนมันทำมาจากหมึกดำ ดำมากๆ เหมือนเสาหินสีดำ ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานก็สูงประมาณตัวคน

“นี่เรียกว่าเสาซ่อนวิถี เป็นอาวุธเทพของประเทศหัวเย่าของเรา เซียนบู๊ลู่ นายลองทดสอบต่อหน้าทุกคนเถอะ นายบอกว่านายฆ่าราชาปีศาจผู้ปราบมังกรไม่ใช่เหรอ งั้นพละกำลังต้องใช้ได้แน่ๆ ให้เราได้แสดงความนับถือสักหน่อยเถอะ!”

พูดจบผู้อาวุโสยังปรบมือเองด้วย

เมื่อเจ้าสำนักหลีเห็นภาพนี้ เขาหัวเราะจนส่ายหน้าไปมา

ลู่ฝานจ้องผู้อาวุโสคนนี้ นัยน์ตามีอะไรบางอย่างเพิ่มเข้ามา

ทันใดนั้นลู่ฝานพยักหน้า “ได้ งั้นฉันจะให้พวกนายดูว่าพวกนายเชื่อใจฉันได้”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานเดินมาหน้าเสาหินแล้วตั้งท่าเรียบร้อย นัยน์ตาแปรเปลี่ยนเป็นเฉียบคมขึ้นเรื่อยๆ

จู่ๆ ผู้อาวุโสที่ยืนอยู่ด้านข้าง ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ตรงมุมปาก

แม้มันดูเล็กน้อยมาก แต่ก็โดนลู่ฝานจับได้อยู่ดี

ไอ้แก่นี่จงใจทำแบบนี้ เขาอยากเห็นพลังของลู่ฝานจริงๆ หรือมีเป้าหมายอื่นกันแน่

ลู่ฝานเริ่มคาดเดาในใจ