เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2098

หลังผ่านไปหนึ่งเดือน อากาศเวิ้งว้างอันกว้างใหญ่

เจ้าสำนักหลีเรียกสัตว์อสูรทั้งหมดกลับมาอีกครั้ง พาทุกคนออกจากประเทศเฟิ่งหยุนอย่างรวดเร็ว

ครั้งนี้ไม่ใช่แค่พวกลู่ฝานที่นั่งบนเต่ามังกร คนประเทศเฟิ่งหยุนก็นั่งอยู่บนหลังของหงส์อีกตัวด้วย

ส่วนประมุขประเทศเฟิ่งหยุนรวมถึงพวกนักบู๊ เมื่อเห็นหงส์ก้มหัวให้พวกเขา ถึงกับตกใจจนแทบทรุด

หลังขึ้นมานั่งบนหลังหงส์ แต่ละคนพากันพึมพำอะไรไม่รู้ เหมือนกำลังขอให้เทพหงส์อภัยให้

เจ้าสำนักหลีก็จิตใจดี ไม่อยากให้คนสำคัญพวกนี้ตายเพราะผู้ฝึกชั่วร้าย เลยพาคนพวกนี้มาด้วยกัน

ในความคิดเจ้าสำนักหลี ดินแดนเขตเหนือต้องโดนครอบครองแน่นอน

ประเทศเล็กๆ อย่างประเทศเฟิ่งหยุน แค่ผู้ฝึกชั่วร้ายที่เก่งนิดหน่อยเพียงคนเดียวก็สามารถจบชีวิตคนมากมายได้แล้ว

เจ้าสำนักหลีไม่สามารถพาประชาชนในประเทศไปด้วยได้ ถึงสัตว์อสูรเยอะขนาดไหนก็มีข้อจำกัด ดังนั้นจึงทำได้เพียงเลือกคนที่วิทยายุทธแข็งแกร่งขึ้นมานั่งบนหลังหงส์

ในขณะเดียวกัน คนรวยที่มีสมุนไพรและสมบัติเยอะก็ไปด้วยได้

นี่คือวิธีที่จำใจต้องทำ ใต้หล้าใกล้เข้าสู่กลียุคแล้ว มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้

เวลาแบบนี้คนเกิดมาเท่าเทียมกันอะไรนั่นเป็นแค่เรื่องโกหก

สิ่งเดียวที่เชื่อได้คือกำลังของตัวเอง

เมื่อออกจากประเทศเฟิ่งหยุน ทุกคนมุ่งไปยังอากาศเวิ้งว้างอย่างห้าวหาญ

บนหลังเต่ามังกร ลู่ฝานนั่งอยู่ด้านหน้า วางกระบี่หนักไร้คมไว้บนขา ลู่ฝานกำลังใส่พลังเข้าไปในกระบี่หนักไร้คมอย่างต่อเนื่อง

อาวุธวิเศษต้องได้รับการหล่อเลี้ยง

กระบี่หนักไร้คมติดตามลู่ฝานมานานขนาดนี้ ลู่ฝานรู้องค์ประกอบและทุกอย่างของมันเป็นอย่างดี

แต่ลู่ฝานไม่สามารถหล่อเลี้ยงจิตของกระบี่หนักไร้คมออกมาได้

อาวุธวิเศษต้องมีจิต ทำไมเจดีย์เสวียนเก้ามังกรถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ ส่วนใหญ่เป็นเพราะจิตของไอ้เก้ายังอยู่

จากพละกำลังของลู่ฝานในตอนนี้ ใช้กระบี่หนักไร้คมติดต่อกันได้อย่างไม่มีปัญหา

แต่ถ้าตอนนี้ลู่ฝานประมาทไม่หล่อเลี้ยงกระบี่หนักไร้คม ต่อไปถ้าสักวันหนึ่งลู่ฝานทะลุระดับถึงขั้นสูงสุด

กระบี่หนักไร้คมอาจตามเขาไม่ทันก็ได้ และลู่ฝานไม่มีทางให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด

หายใจเข้า หายใจออก

ลู่ฝานกำลังปรับลมหายใจตัวเอง ทำให้สภาวะร่างกายตัวเองอยู่ในจุดที่สมบูรณ์แบบ ในเวลาเดียวกันก็ไม่ทำให้เกิดการควบคุมของฟ้าดิน เขาต้องทำความคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้ ไม่งั้นถ้าวันไหนสู้แล้วควบคุมพลังไม่ได้ เกิดการควบคุมของฟ้าดินขึ้นมาเขาจะแย่เอา

ต้องรู้ว่าไม่ได้มีกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรม ช่วยปกปิดพลังของเขาได้ทุกครั้ง

ถ้าตอนนี้มีคนสังเกตกระบี่หนักไร้คมบนขาลู่ฝานอย่างละเอียด จะเห็นว่ากระบี่หนักไร้คมขยับขึ้นลงเบาๆ

ตัวกระบี่เหมือนสิ่งมีชีวิต เริ่มหายใจตามลู่ฝาน

ลู่ฝานใช้วิถีแห่งชีวิตหล่อเลี้ยงกระบี่หนักไร้คมอย่างต่อเนื่อง กำมุกแหล่งพลังไว้ในมือด้วย ไอ้เก้าสอนวิธีนี้ให้เขา

แค่ทำแบบนี้ต่อเนื่องทุกวัน ไม่นานก็สามารถหล่อเลี้ยงจิตกระบี่ออกมาได้

“ลู่ฝาน มาชิมนี่สิ ดูว่าอร่อยหรือเปล่า!”

ให้ศิษย์พี่หานเฟิงได้สัมผัสกับความทรมานของศิษย์น้อง

มองจนฮ่วนเย่ว์เดินออกไป ลู่ฝานถอนหายใจอย่างโล่งอก

หนานกงสิงเดินมาจากด้านข้าง นั่งลงข้างลู่ฝานแล้วพูดว่า “สหายลู่ฝาน นายดูไม่ออกเหรอว่าฮ่วนเย่ว์มีใจให้นาย”

ลู่ฝานถอนหายใจแล้วพูดว่า “ฉันรู้”

หนานกงสิงขมวดคิ้วพูดว่า “แล้วยังไงล่ะ นายอย่าบอกนะว่าไม่ชอบเธอ ผู้หญิงคนนี้ไม่เลวเลยนะ!”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ฉันไม่มีความคิดนั้นจริงๆ”

หนานกงสิงส่ายหน้าพูดว่า “สหายลู่ฝาน นายเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ แม้หลิงเหยาจากไปแล้ว แต่หลังจากนี้นายจะอยู่ตัวคนเดียวไม่ได้ ถ้าฉันเป็นนายคงเอาฮ่วนเย่ว์มาเป็นของตัวเองแล้ว ผู้ชายมากชู้หลายเมียไม่เห็นเป็นไรเลย รอวันไหนนายพาหลิงเหยากลับมาได้ ให้เธอเป็นเมียหลวงก็จบแล้ว”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ค่อยว่ากัน”

หนานกงสิงขมวดคิ้ว เข้ามาใกล้ลู่ฝานแล้วพูดว่า “สหายลู่ฝาน บางครั้งบางเรื่องก็ทำได้ บางเรื่องจำเป็นต้องทำ ฮ่วนเย่ว์เป็นลูกสาวของหอฝึกสัตว์ ถ้านายแต่งกับเธอ ก็เท่ากับดึงหอฝึกสัตว์มาเป็นพวกได้ ตั้งแต่นี้ไปไม่ว่าเจ้าสำนักหลียังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า หอฝึกสัตว์ก็จะอยู่ฝั่งนาย อีกทั้งฮ่วนเย่ว์ยังมีใจให้นายด้วย นี่เป็นเรื่องที่ไม่มีข้อเสียเลย ทำไมนายถึงไม่ทำล่ะ”

ลู่ฝานมองหนานกงสิงแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรออกมา

หนานกงสิงตบไหล่ลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายดูไม่ออกเหรอว่าอันที่จริงเจ้าสำนักหลีก็อยากเป็นทองแผ่นเดียวกับนาย นายลองคิดดูให้ดี ถ้าเป็นฉันคงทำไปแล้ว”

ลู่ฝานพูดว่า “นั่นเป็นเพราะนายเกิดในตระกูลกษัตริย์ การแต่งงานทางการเมืองหรือธุรกิจไม่ได้สำคัญอะไรกับนายเลย แต่ฉันทำไม่ได้”

หนานกงสิงพูดอะไรไม่ออกแล้ว เขาถอนหายใจยาวแล้วพูดว่า “ฉันหวังดีกับนายจริงๆ นะ ถ้านายยังบอกว่าไม่ได้ ก็ถือซะว่าฉันไม่ได้พูดแล้วกัน เอาล่ะ ไม่พูดเรื่องนี้ละ สหายลู่ดูสิ ใกล้ถึงอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้างแล้ว”

ลู่ฝานมองตามที่หนานกงสิงชี้ไป สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือลำแสงเจ็ดสีสว่างไสว

พวกศิษย์พี่หานเฟิงที่อยู่ด้านหลังก็เดินเข้ามา ทอดมองไปไกลๆ แล้วพูดอย่างตกใจว่า “นี่คืออีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้างในตำนานเหรอ!”