เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2099

อีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้าง ปลายทางของสี่โลก

แสงเจ็ดสีเหมือนสายรุ้งนับไม่ถ้วนรวมตัวกัน เคลื่อนไหวไปมาช้าๆ

ไม่รู้มันสูงเท่าไร เหมือนไร้ที่สิ้นสุด

ไม่รู้มันหนาเท่าไร รู้เพียงว่าทะลุไปอีกฟากฝั่งก็จะเป็นโลกอีกใบ

มันมหัศจรรย์มาก ไม่รู้ว่ามันปรากฏมาจากไหน แล้วก็ไม่รู้ว่ามันจะกลับไปที่ไหน เหมือนสิ่งมหัศจรรย์อย่างไรอย่างนั้น!

ไม่รู้ว่าพลังที่อยู่ด้านในคืออะไร มีคนบอกว่าคือพลังแห่งวิถี แล้วก็มีคนบอกว่าเป็นจุดที่พลังฟ้าดินรวมตัวกัน ยังมีคนบอกว่าด้านในคือพลังดั้งเดิมของฟ้าดิน แค่ได้บรรลุเพียงเล็กน้อย ก็สามารถเข้าสู่ระดับสูงสุดได้

จนถึงตอนนี้การถกเถียงนี้ก็ยังไม่หยุดลง

อย่างน้อยจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครบอกได้ว่าด้านในคือพลังอะไรกันแน่

ยอดฝีมือที่เก่งกาจก็ยังไม่กล้าอยู่ในอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้างนาน แค่หาช่องเล็กๆ ของอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้างแล้วผ่านไปเท่านั้น

ผู้แข็งแกร่งมากมายเคยผ่านอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้าง แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้าง ก็มาถึงอีกด้านของสี่โลกแล้ว

อย่างเช่นพวกลู่ฝาน ผ่านแสงเจ็ดสีนี้ไป ก็จะไปยังแดนตะวันออกได้แล้ว

แล้วถ้ากลับมาเขตเหนือ จะไม่สามารถผ่านอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้างได้ เพราะเมื่อมาถึงแดนตะวันออก พอหันไปก็ไม่เห็นแสงเจ็ดสีอีกแล้ว

สิ่งมหัศจรรย์แบบนี้ แค่ฟังตำนานก็น่าสนใจมากแล้ว

วันนี้มีบุญได้เห็น ลู่ฝานตื่นเต้นมาก

“ทุกคนเตรียมรับศึกให้ดี ผู้แข็งแกร่งปกป้องผู้อ่อนแอ สัตว์อสูรด้านหลังไปเป็นทัพหน้า!”

จู่ๆ เสียงเจ้าสำนักหลีซีดังขึ้นด้านหลัง

ลู่ฝานหันไปขมวดคิ้วถามว่า “รับศึกเหรอ เจ้าสำนักหลี รับศึกอะไรเหรอ”

เจ้าสำนักหลียังไม่ทันตอบ หนานกงสิงพูดอธิบายว่า “สหายลู่ฝาน เมื่อมาถึงอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้าง โดยปกติจะเจอสัตว์อสูรอากาศธาตุ สัตว์อสูรพวกนี้เกิดจากการหล่อเลี้ยงของพลังฟ้าดิน มีทั้งแข็งแกร่งและอ่อนแอ ค่อนข้างรับมือยาก เลยต้องเตรียมตัวไว้แต่เนิ่น อ้อ อสูรอากาศธาตุก็คือสัตว์อสูรอากาศธาตุชนิดหนึ่ง”

ลู่ฝานร้องอ๋อ

เขานึกออกแล้ว ตอนออกจากเขตตงหวาครั้งแรก เจอหนอนตัวใหญ่ในอุโมงค์ข้ามมิติของประเทศอู่อาน

คิดไม่ถึงว่ามาอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้าง จะเจอสิ่งเหล่านี้ด้วย

ลู่ฝานคิดว่าอากาศเวิ้งว้างคือพื้นที่เงียบสงบซะอีก

กำกระบี่หนักไร้คมไว้ในมือ ข้างๆ หนานกงสิงก็เอากระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมออกมา

ดูเหมือนตอนนี้กระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมไม่เหมือนครั้งก่อนแล้ว

ความแวววาว ลวดลาย รวมถึงพลังที่แผ่ออกจากกระจกเปลี่ยนไปหมดแล้ว

ลู่ฝานมองหนานกงสิงอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันรู้สึกเหมือนกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมอ่อนแอลง ครั้งก่อนใช้เยอะเกินเหรอ”

หนานกงสิงได้ยินคำถามของลู่ฝาน เขากระแอมอย่างเคอะเขินแล้วพูดว่า “เอ่อ สหายลู่ฝาน ฉันลืมบอกนายไป หลังจากกระจกบานนี้เจอศึกครั้งที่แล้ว มันยอมรับฉันเป็นเจ้าของแล้ว ตอนนี้พลังของมันมาจากฉันทั้งหมด ฉันแข็งแกร่งแค่ไหนมันก็แข็งแกร่งเท่านั้น ดังนั้นกระจกบานนี้เลยดู เอ่อ อ่อนแอลงน่ะ”

ลู่ฝานอ้าปากพูดว่า “ไม่ใช่มั้ง งั้นก็ใช้เหมือนครั้งที่แล้วไม่ได้แล้วเหรอ”

ลู่ฝานรู้ว่าเขากำลังทำอะไร ทักษะส่วนหนึ่งของการฝึกทั้งบู๊และชี่ที่เขารับปากว่าจะให้ประมุขประเทศตันเซิ่งครั้งก่อน เขาให้เรียบร้อยตามสัญญาแล้ว

ประมุขประเทศตันเซิ่งกำลังทดลองความเป็นไปได้ของทักษะของลู่ฝานแน่ๆ

แต่ลู่ฝานไม่คิดว่าเขาจะทำสำเร็จ เพราะลู่ฝานไม่ได้บอกสิ่งสำคัญให้ประมุขประเทศตันเซิ่งรู้

นั่นก็คือเทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋ ที่เขาฝึกฝนมานานตั้งแต่แรก

นี่เป็นวิชาเฉพาะของอาจารย์หวูเฉิน ถ้าไม่มีสิ่งนี้ ทุกอย่างจะยากสุดๆ

ลู่ฝานละสายตาออกมา มองไปยังอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้างด้านหน้าต่อ

ความเร็วของพวกสัตว์อสูรรวดเร็วมาก เข้าใกล้อีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้างขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเข้าไปใกล้ขึ้น ลู่ฝานและคนอื่นเห็นความยิ่งใหญ่และงดงามของอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้างแห่งนี้

แสงเจ็ดสีเหมือนความฝัน

ลู่ฝานแอบรู้สึกว่าเห็นชีวิตของตัวเองด้านในนั้น

ความรู้สึกแปลกประหลาดแบบนี้ ทำให้ลู่ฝานขนลุกไปทั้งตัว ขนลุกจนทำอะไรไม่ถูก

จากนั้นลู่ฝานพบว่าแหวนบนนิ้วตัวเองเริ่มส่องแสงออกมาบางๆ

เมื่อเพ่งมอง แหวนนิรนามของเขากำลังส่องแสง

ลู่ฝานใช้ฝ่ามือลูบแหวน ในใจเต็มไปด้วยความสงสัย