เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2105

เจ้าสำนักหลีถอนหายใจ โบกมือไปมาแล้วพูดว่า “เอาล่ะ งั้นพวกนายไปเถอะ แต่จำไว้ว่าห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด ฮ่วนเย่ว์ เธอตามคุณชายลู่ฝานไปด้วย ดูแลอาหารการกินและที่พักให้คุณชายลู่ฝานด้วย ถ้าทำได้ดี หลังกลับมาเธอจะได้เป็นผู้ท้าชิงตำแหน่งผู้อาวุโสรุ่นใหม่ของหอฝึกสัตว์!”

ฮ่วนเย่ว์ได้ยินแล้วเดินออกมา เธอขานรับเสียงเบา

คนโง่ก็ดูออกว่าเจ้าสำนักหลีให้ฮ่วนเย่ว์ไปกับลู่ฝานหมายถึงอะไร

ศิษย์พี่หานเฟิงมายืนข้างลู่ฝานแล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน เจ้าสำนักหลีเอาแต่จะให้นายรับฮ่วนเย่ว์ไว้ให้ได้เลย!”

ลู่ฝานไม่ได้พูดอะไร แล้วก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี

ถ้าก่อนหน้าที่ฮ่วนเย่ว์จะสละชีวิตเพื่อช่วยเขา เขาอาจจะปฏิเสธ

แต่ตอนนี้เมื่อเห็นหน้าฮ่วนเย่ว์ ลู่ฝานพูดปฏิเสธไม่ออกเลย

ลู่ฝานพยักหน้าให้ฮ่วนเย่ว์ จากนั้นหันหลังเตรียมตัวจะออกไปโดยไม่ลังเล

จู่ๆ เจ้าสำนักหลีตะโกนว่า “ลู่ฝาน จะรีบไปไหนล่ะ เดี๋ยวก่อน ฉันเปิดอุโมงค์มิติให้นายก่อนแล้วค่อยว่ากัน นายจะได้กลับไปเร็วขึ้นหน่อย”

เจ้าสำนักหลีพูดพลางพลิกฝ่ามือ หนูมิติปรากฏออกมาอีกครั้ง

เจ้าสำนักหลีขยับปากเบาๆ เหมือนกำลังพูดอะไรกับมัน

จากนั้นหนูมิติเริ่มขุดโพรงในอากาศเวิ้งว้าง

เจ้าสำนักหลียิ้มแล้วพูดว่า “หนูมิติของฉันสามารถพาคนข้ามอุโมงค์มิติได้ครั้งละหนึ่งรถม้า จากนั้นต้องพักผ่อน 3-5 วัน ถึงจะกลับมาได้ ลู่ฝาน พวกนายจัดการเรื่องให้เสร็จภายในหนึ่งเดือนได้หรือเปล่า”

ลู่ฝานมองไอ้อ้วนตงแวบหนึ่ง ไอ้อ้วนตงพยักหน้าเบาๆ

ลู่ฝานตอบว่า “ได้!”

เจ้าสำนักหลีพูดว่า “งั้นก็ดี ฉันจะให้หนูมิติจำกลิ่นนายไว้ อีกหนึ่งเดือนฉันจะให้มันไปรับพวกนาย เราจะรอพวกนายที่ประเทศตันเซิ่ง!”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ได้!”

พูดจบ ลู่ฝานกวักมือให้พวกฉินฝานเอารถม้ามา

พวกศิษย์พี่หานเฟิงขึ้นมาบนรถม้า

หนูมิติเปิดอุโมงค์มิติแล้ว จู่ๆ มันยืนสองขา ใช้สองข้างหน้าเกี่ยวรถม้าเข้ามาในอุโมงค์มิติ

ทันใดนั้นเงาของพวกลู่ฝานก็หายไปทันที

ประมุขประเทศตันเซิ่งเห็นภาพนี้แล้วพูดว่า “หนูมิติเป็นสัตว์อสูรที่มหัศจรรย์จริงๆ”

เจ้าสำนักหลียิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ แต่น่าเสียดายที่จำนวนน้อยไปหน่อย ไม่งั้นครั้งนี้เราจะโดนกระทำในประเทศฉิงเทียนขนาดนี้ได้ยังไงล่ะ ประมุขประเทศตันเซิ่ง ฉันรู้ว่านายจะพูดอะไร ทำไมตอนอยู่ประเทศฉิงเทียน ฉันถึงไม่ใช้หนูมิติขนย้ายคนอื่นออกมาใช่ไหมล่ะ”

ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดว่า “ฉันอยากรู้เหตุผล”

เจ้าสำนักหลีพูดว่า “ง่ายมาก คนเรามักเห็นแก่ตัว ฉันก็เหมือนกัน ในประเทศฉิงเทียนมีศิษย์ของหอฝึกสัตว์ไม่รู้ตั้งเท่าไร”

ประมุขประเทศตันเซิ่งตกใจจนอ้าปากหวอ ผ่านไปนานจึงพูดว่า “ฉันนึกว่าเจ้าสำนักหลีเป็นคนเที่ยงธรรมซะอีก”

เจ้าสำนักหลีพูดว่า “ชมกันเกินไปแล้ว คนแบบนี้ตายเร็วเสมอ ฉันไม่อยากเป็นปีศาจสาปแช่งให้คนอื่นตายเร็วๆ หรอกนะ”

เมื่อพูดจบ เจ้าสำนักหลีกับประมุขประเทศตันเซิ่งมองหน้ากันแล้วหัวเราะ

......

เทียบกับเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นลู่ฝานหรือหานเฟิง พวกเขาไม่สามารถล่วงเกินได้อีกแล้ว

โลกใบนี้เป็นของผู้แข็งแกร่ง

ขนาดศิษย์พี่หานเฟิงเคยอยู่ในร้อยอันดับแรกของการแข่งนานาประเทศ แค่เรื่องนี้ พอฉินอวิ่นกับฉินฝานกลับไปก็ต้องบูชาหานเฟิงแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงลู่ฝานเลย!

ลู่ฝานเงยหน้ามองฉินอวิ่นกับฉินฝาน องค์ชายสองคนนี้รอดมาถึงตอนนี้ นับว่าเป็นปาฏิหาริย์จริงๆ ถือว่าพวกเขาตามถูกคนแล้ว!

ฉินอวิ่นรีบพูดว่า “ผู้รักษาเมืองลู่วางใจได้เลย กลับไปฉันจะออกคำสั่งเลย ต้องช่วยนายหาศพคุณย่าเฉียนให้เจอแน่นอน”

ฉินฝานไม่ได้พูดอะไร แค่พยักหน้าให้ลู่ฝานเบาๆ

ลู่ฝานไม่มองฉินอวิ่นสักนิด แค่พยักหน้าตอบกลับฉินฝานเท่านั้น

วิทยายุทธอย่างเขาในตอนนี้ ไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวอำนาจของจักรพรรดิบนโลกสักนิด

จู่ๆ รถม้าหยุดลง

ศิษย์พี่หานเฟิงพูดอย่างตกใจว่า “เป็นอะไรไป หนูเหนื่อยตายแล้วเหรอ”

ลู่ฝานรีบเปิดม่านมองไปด้านนอก จู่ๆ สิ่งที่ปรากฏในสายตาคืออุโมงค์ข้ามมิติ

ลู่ฝานพูดพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า “ทุกคน พวกเรากลับมาถึงแล้ว”

ทุกคนรีบเดินออกจากรถม้า ฮ่วนเย่ว์เอาอาหารชิ้นโตให้หนูมิติด้วย

หานเฟิงเห็นอุโมงค์ข้ามมิติ เขาอ้าแขนทั้งสองข้างแล้วพูดเสียงดังว่า “ฮ่าๆ ประเทศอู่อาน เรารอดกลับมาแล้ว!”