เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2122

หลังผ่านไปสามวันที่จวนลู่

“ร่างกายไม่เคลื่อนไหว เคลื่อนไหวพลังไปตามจิตใจ ทำความเข้าใจฟ้าดิน”

ลู่ฝานนั่งจิบชาอยู่ในศาลาด้านหลังตระกูลลู่

ด้านนอกศาลา ลู่หงหยู่และพวกศิษย์ตระกูลลู่ยืนอยู่กับที่ เริ่มทำความเข้าใจฟ้าดินตามที่ลู่ฝานบอก

พวกเขากลั้นจนหน้าแดงเถือก เหงื่อไหลลงจากหน้าผาก แต่ไม่สามารถทำความเข้าใจได้เลยสักนิด

มีเพียงลู่หงหยู่ ที่ดูเหมือนจะทำความเข้าใจได้ตามคำแนะนำของลู่ฝาน ลมหายใจกดตัวต่ำลง

ลู่หาวกับลู่เฮ่าหรานนั่งตรงข้ามลู่ฝาน มองพวกศิษย์ตระกูลลู่ด้วยรอยยิ้ม เด็กพวกนี้คืออนาคตของตระกูลลู่

“ดูเหมือนมีหงหยู่เพียงคนเดียว ที่มีความสามารถในการทำความเข้าใจมากกว่าเล็กน้อย เธอเข้าใจสิ่งที่นายสอนด้วย!”

ลู่หาวพูดอย่างซาบซึ้งใจ

ให้ลู่ฝานประคองสถานการณ์ของตระกูลลู่ไปตลอดไม่ได้หรอก

ลู่ฝานให้ทรัพยากรตระกูลลู่มาเยอะมากแล้ว ถ้าพวกเขายังบ่มเพาะยอดฝีมือออกมาไม่ได้อีก

ความเหนื่อยยากของลู่ฝานคงเสียเปล่า โชคดีที่ตระกูลลู่ยังมีลู่หงหยู่

เมื่อเทียบกับลู่ฝาน แม้ลู่หงหยู่อารมณ์ร้อน นิสัยไม่ดี วิทยายุทธก็อ่อนแอมาก

แต่ถ้าเทียบกับคนอื่นในเขตตงหวา ก็ยังอยู่ในอันดับต้นๆ

ถึงขนาดที่ดูจากในประเทศอู่อาน ถือว่าเธอเป็นยอดฝีมือชั้นแนวหน้าในบรรดาคนอายุน้อย

นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ลู่เฮ่าหรานพึงพอใจมาก

ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “คนที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวพลังไปตามจิตใจได้ กลับไปฝึกพลังปราณต่อ ทะลุระดับถึงแดนปราณดินเมื่อไร ค่อยคิดสิ่งที่ฉันพูดวันนี้อีกที ฝึกฝนตอนนั้นก็ยังไม่สาย”

พวกศิษย์ตระกูลลู่ก้มหน้าเศร้าแล้วเดินออกไป

ไม่ง่ายเลยกว่าเจ้าบ้านจะกลับมาสักครั้ง อีกทั้งยังชี้แนะพวกเขาด้วยตัวเองอีก

ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะไม่เอาไหน ไม่สามารถเคลื่อนไหวพลังไปตามจิตใจ ซึ่งเป็นสิ่งพื้นฐานที่สุดตามที่ลู่ฝานบอกได้

ไม่นานสวนด้านหลังเหลือแค่ลู่หงหยู่เพียงคนเดียว

ลมหายใจของลู่หงหยู่ช้ามาก เหมือนลมหายใจเต่า เสียงเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน

ลู่ฝานพยักหน้า เขาต้องการให้เป็นแบบนี้แหละ

พรสวรรค์ของลู่หงหยู่สูงมากจริงๆ ถึงขนาดที่สูงกว่าเขาในตอนนั้นด้วยซ้ำ

ลู่ฝานขยับปากเบาๆ บอกเนื้อหาสำคัญของวิถีวิญญาณที่ตัวเองรู้ทั้งหมดให้ลู่หงหยู่ฟังด้วยวิธีส่งกระแสจิต

จากนั้นลู่ฝานเห็นเปลือกตาลู่หงหยู่สั่นไหว เหมือนตกใจกับความมหัศจรรย์ของวิถีวิญญาณ ลู่ฝานต้องการให้เป็นแบบนี้แหละ!

“รวบรวมสติ สงบลมหายใจ วิชาบทนี้ชื่อว่าวิถีวิญญาณ เป็นวิชาฝึกวิญญาณ ฉันเห็นว่าเธอมีพรสวรรค์ด้านวิญญาณ แค่ไม่มีวิชาคอยสนับสนุน ตอนนี้นับตั้งแต่เธอฝึกวิถีวิญญาณ เธอต้องฝึกวิญญาณของตัวเองให้เต็มที่”

ลู่ฝานพูดกับลู่หงหยู่อย่างราบเรียบ

ไม่นานลมหายใจของลู่หงหยู่ลดต่ำลงอีก ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมเหมือนกลายเป็นหินไปแล้ว

ลู่ฝานหันไปมอง สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือคนแต่งตัวหรูหราสองคน

เป็นคนแก่กับเด็กหนุ่ม คนแก่หวีผมขาวทั้งหัวจนเรียบแปล้ติดหน้าผาก ส่วนคนหนุ่มใบหน้าเย่อหยิ่ง ปรายตามองซ้ายมองขวา ตอนเห็นลู่หงหยู่ ตาเขาเป็นประกายทันที จากนั้นความชั่วร้ายผุดขึ้นมาบนใบหน้า ยังบิดด้านหลังเอวของตัวเองไปมาด้วย เหมือนตรงไหนสักแห่งมีปฏิกิริยาตอบสนอง มองแป๊บเดียวก็รู้ว่าเป็นคนยังไง

ลู่ฝานตอบว่า “เซวียโหวแหย น่าเสียดายที่วันนี้ไม่ได้เตรียมชาไว้ให้!”

เมื่อเซวียโหวแหยได้ยิน สีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย เซวียฟางจื่อลูกชายเขาส่งเสียงหึออกมาทันที

เซวียโหวแหยรีบเดินเข้ามามองลู่ฝานอย่างดูหมิ่น “นายเป็นใคร นี่คือคนตระกูลลู่ของพวกนายเหมือนกันเหรอ ไร้มารยาทมาก เจอโหวแหยอย่างฉันยังไม่ทำความเคารพอีก”

ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวไม่พูดอะไร มีลู่ฝานอยู่ อันที่จริงพวกเขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเลย

ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ฉันชื่อลู่ฝาน เจ้าบ้านตระกูลลู่”

สีหน้าเซวียโหวแหยเปลี่ยนไปเล็กน้อย เซวียฟางจื่อก็อึ้งไปเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าชื่อเสียงอันโด่งดังของลู่ฝาน สร้างแรงกระแทกให้พวกเขาได้ระดับหนึ่ง

แต่เซวียโหวแหยตั้งสติได้รวดเร็ว เขายิ้มแล้วพูดว่า “ที่แท้นายคือลู่ฝาน ท่านป๋อระดับหนึ่งนี่เอง เลื่อมใสในชื่อเสียงอันโด่งดังของนายมานานแล้ว นายเป็นตัวแทนประเทศอู่อานไปเข้าร่วมการแข่งนานาประเทศใช่ไหม ทำไมถึงกลับมาเร็วขนาดนี้ล่ะ”

คำพูดของเซวียโหวแหยแอบเยาะเย้ยเล็กน้อย เหมือนกำลังบอกว่าลู่ฝานแพ้เร็วเกินไป ถึงกลับมาเร็วขนาดนี้

ลู่ฝานพูดว่า “เพิ่งกลับมา”

เซวียฟางจื่อที่อยู่ข้างๆ พูดเสียงกังวานว่า “ลู่ฝาน คนอายุมากในตระกูลนาย เจอพ่อฉันแล้วไม่ทำความเคารพยังไม่เท่าไร อย่าบอกนะว่าท่านป๋อระดับหนึ่งที่ฝ่าบาทแต่งตั้งให้ด้วยตัวเองอย่างนาย ก็ไม่มีมารยาทเหมือนกัน ทำไมนายยังไม่ทำความเคารพอีก”

ลู่ฝานเกือบหัวเราะออกมา สองพ่อลูกนี่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย คิดจะแสดงอำนาจใส่เขาด้วย