เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2125

“ย้ายบ้านเหรอ ย้ายไปเมืองหลวงเหรอ”

นัยน์ตาลู่เฮ่าหรานมีความตื่นเต้น เขาสนใจทุกโอกาสที่สามารถทำให้ตระกูลลู่ยกระดับขึ้น

ลู่หาวก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ลู่ฝาน นายจะให้เราลงหลักปักฐานที่เมืองหลวงเหรอ เราจะทำได้เหรอ”

ศิษย์พี่หานเฟิงและคนอื่นพากันหัวเราะ

ฮ่วนเย่ว์ที่เงียบอยู่ข้างๆ มาตลอดพูดว่า “คุณปู่ลู่ ลุงลู่ จากตำแหน่งของลู่ฝานในตอนนี้ อย่าว่าแต่ประเทศอู่อานเลย เขาสามารถพาพวกคุณลุงไปได้ทุกที่ในใต้หล้า”

หนานกงสิงพยักหน้าพูดว่า “รวมถึงในกลุ่มผู้ฝึกชั่วร้ายด้วย”

ลู่เฮ่าหรานตกใจเข้าไปอีก จากที่สองคนนี้พูดมา

เหมือนตอนนี้ลู่ฝานเป็นผู้แข็งแกร่งทั่วใต้หล้างั้นเหรอ

ตอนนี้ลู่หาวเพิ่งนึกคำถามสำคัญออก เขารีบถามว่า “ลู่ฝาน เมื่อกี้นายบอกว่าฉินซางต้าตี้ตายแล้วงั้นเหรอ นายจะกลับไปช่วยองค์ชายคนใดคนหนึ่งชิงบัลลังก์ใช่ไหม”

ลู่ฝานพยักหน้า “เรียกแบบนั้นก็ได้ ถือโอกาสให้ตระกูลลู่ได้ลงหลักปักฐานด้วย ยังไงเขตตงหวาก็ยังเล็กเกินไป!”

ลู่หาวขมวดคิ้วพูดว่า “ลู่ฝาน เรื่องชิงบัลลังก์ เป็นเรื่องอันตรายมาตั้งแต่โบราณแล้ว นายอย่าถลำลึกจนถอนตัวไม่ขึ้นเลย สุดท้ายจุดจบนายจะเจ็บช้ำมาก!”

ลู่ฝานได้ยินแล้วหัวเราะ

ศิษย์พี่หานเฟิงหัวเราะอย่างมีความสุขยิ่งกว่า “เรื่องอันตรายเหรอ ลุงลู่ สำหรับลู่ฝาน ประเทศธรรมดาๆ อย่างประเทศอู่อาน ไม่มีที่ไหนอันตรายเลย เขากลับเมืองหลวงคราวนี้ ไม่ได้ช่วยให้องค์ชายคนใดคนหนึ่งเป็นกษัตริย์แต่เขาอยากให้ใครเป็นกษัตริย์ คนนั้นก็จะได้เป็นกษัตริย์ ฉันขอพูดอีกนิด ถ้าตอนนี้ศิษย์น้องลู่ฝานอยากเป็นกษัตริย์เองก็สามารถทำได้”

คำพูดของหานเฟิงทำให้ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวอ้าปากหวอ

อยากให้ใครเป็นกษัตริย์ก็ได้อย่างนั้นเหรอ

ลู่ฝานแข็งแกร่งถึงขนาดนี้แล้วเหรอ

คนที่มาจากสถานที่เล็กๆ อย่างพวกเขา ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งในตระกูลตัวเอง จะมีคนที่สามารถกำหนดทิศทางการเปลี่ยนแปลงของประเทศ และกำหนดความรุ่งเรืองและร่วงโรยของชาติบ้านเมืองได้

ตอนลู่ฝานได้ตำแหน่งท่านป๋อ ทำให้ตระกูลลู่ควบคุมตงหวาตลอดชีพ

ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวคิดว่านี่คือจุดสูงสุดที่ตระกูลลู่สามารถทำได้แล้ว

เรื่องที่ไม่กล้าคิดมาตลอดชีวิตเกิดขึ้นแล้ว

ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวตื่นจากฝันมาหลายต่อหลายครั้ง

แต่จู่ๆ ตอนนี้ลู่ฝานกลายเป็นผู้รักษาเมืองหลัก อีกทั้งเหมือนจะสามารถควบคุมอู่อานได้อีก

เหมือนพวกเขากำลังฟังนิทาน ทำให้พวกเขาไม่กล้าเชื่อเลย

ลู่เฮ่าหรานกลืนน้ำลายแล้วพูดกับลู่ฝานว่า “เขาพูดความจริงเหรอ”

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “ก็จริง แต่ฉันไม่อยากเป็นกษัตริย์”

ศิษย์พี่หานเฟิงส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง เหมือนเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าลู่ฝานจะเป็นกษัตริย์เอง

ถึงตอนนั้นเขาก็จะเป็นศิษย์พี่ของกษัตริย์ประเทศอู่อาน จะมีหน้ามีตาอย่างแท้จริง แต่น่าเสียดายที่ลู่ฝานไม่สนใจเรื่องนี้เลย

ลู่ฝานเอานิ้วเคาะโต๊ะแล้วพูดว่า “ทุกคนพักผ่อนหนึ่งคืน พรุ่งนี้เราจะกลับเมืองหลวง พ่อกับปู่ก็เตรียมตัวไว้เลย เลือกศิษย์คนสำคัญของตระกูลลู่ไปกับพวกเรา พอถึงเมืองหลวงเราจะสร้างความก้าวหน้าที่นั่น ผ่านไปสักระยะ ฉันจะให้ของจำพวกยา วิชา และอาวุธอีกส่วนหนึ่ง อนาคตของตระกูลลู่จะรุ่งโรจน์ขึ้นเรื่อยๆ ศิษย์ตระกูลลู่จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ อันดับแรกคือทำให้ตระกูลลู่ของเรา เป็นตระกูลอันดับหนึ่งของประเทศอู่อาน”

ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวกุมหัวใจตัวเอง

เห็นได้ชัดว่าวันนี้หัวใจทั้งสองคน เจอกับความท้าทายอย่างหนัก พวกเขารู้สึกว่าตัวเองหายใจไม่คล่อง

ตระกูลอันดับหนึ่งของประเทศอู่อาน!

พลังของวิถีวิญญาณดับมอด โดนลู่ฝานดูดเข้ามาในตัวช้าๆ พลังของมุกแหล่งพลังชะล้างร่างกายลู่ฝาน จากนั้นโดนปราณชี่ของลู่ฝานค่อยๆ กลืนกิน

สีหน้าลู่ฝานราบเรียบ ดูพลังตัวเองเพิ่มขึ้นอย่างเงียบๆ ทำความเข้าใจวิถีวิญญาณดับมอด

มีมุกหกเต๋าหุ้นตุ้นอยู่ในมือสองเม็ด พลังของลู่ฝานเพิ่มขึ้นแทบทุกวินาที

หลังจากวิทยายุทธเข้าสู่อริยปราชญ์ ยังสามารถเพิ่มขึ้นเร็วขนาดนี้ เกรงว่าในใต้หล้าคงมีแค่ลู่ฝานเพียงคนเดียว

ลู่ฝานลองรวมวิถีแห่งชีวิตกับวิถีวิญญาณดับมอดในตัว เรื่องแบบนี้ถ้าไม่มีมุกแหล่งพลัง คงไม่สามารถทำได้ ทว่าตอนนี้ลู่ฝานเริ่มจับทางได้แล้ว

หายใจออกพัดเมฆปลิว หายใจเข้ากระพือลม

ตอนนี้ทุกการเคลื่อนไหวของลู่ฝาน สามารถทำให้ฟ้าดินเกิดการเปลี่ยนแปลงได้

ขณะกำลังทำความเข้าใจอย่างเงียบๆ จู่ๆ มีใครบางคนยกกะละมังเดินเข้ามา

จากนั้นนั่งยองข้างหน้าลู่ฝาน ถอดถุงเท้าของลู่ฝานจะล้างเท้าให้เขา

ลู่ฝานพูดว่า “ฉินเอ๋อร์ วันนี้เธอไม่ต้องรับใช้ฉันแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะฝึกคนเดียวสักพัก”

ผู้หญิงเงยหน้าขึ้น ยังเอาเท้าลู่ฝานใส่เข้าไปในกะละมังแล้วพูดว่า “แช่เท้าจะสบายขึ้นเยอะ นี่ทำจากสมุนไพรโดยเฉพาะ”

จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าเสียงแปลกไป คนที่มาไม่ใช่ฉินเอ๋อร์ที่รับใช้เขามาตลอด

เมื่อก้มมอง ใบหน้าของฮ่วนเย่ว์ปรากฏในสายตาทันที

ลู่ฝานพูดอย่างประหลาดใจว่า “ทำไมถึงเป็นเธอ”

ฮ่วนเย่ว์ยิ้มแล้วพูดว่า “เป็นฉันไม่ได้เหรอ นายรังเกียจฉันหรือไง!”